คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : chapter14: เมื่อชีคัมแบ็ค ?
Chapter14: เมื่อชีคัมแบ็ค ?
{Ritz’ part}
ฮ้าววววววง่วง~ อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็มายืนส่องกระจกงืมมม ถึงผมจะไม่หล่อแต่ผมก็น่ารักนะฮะ >< {น่ากินด้วย-///-:ไรท์} ผมเดินออกไปข้างนอกก็พบว่าร่างสูงที่คุ้นตากำลังนั่งดื่มนมจืดแก้วโตอยู่ที่โต๊ะ ตาก็จดจ้องอยู่กับหนังสือพิมพ์ฉบับเช้าของวันนี้
“มอนิ่งครับ^ ^” ผมเดินไปนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับพี่โน่และยิ้มทักทาย คนตรงหน้าวางหนังสือพิมพ์ลงก่อนจะมองหน้าผม
“อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณเตี้ย” ชิ -3- คำก็เตี้ยสองคำก็เตี้ย ? ผมสูงกว่าเด็กมอปลายละกันโห่ว !!!
“บู้ววววว!” ผมบู้ปากแล้วหยิบบีบีขึ้นมากด ก่อนจะเหลือบไปเห็นจานที่มีแซนวิชอะไรซักอย่างมีผักเขียวอื๋อโผล่ออกมาทักทายกับขนมปังทาแยมสตรอเบอรี่เยิ้มเยิ้มที่คนตัวสูงเลื่อนมาไว้ข้างหน้าผม
“เลิกกดบีบีดิ๊!!แล้วรีบๆกินซะ เอ้านี่นม” พี่โน่พูดขึ้นแล้วสไลด์กล่องนมจืดมา พี่คิดว่าพี่เล่นโบว์ลิ่งรึไงกัน =___=!
“อึ๋ยยยไม่กินนมจืดไม่เอา~แล้วดูแซนวิชมีผักด้วยอี๋ไม่กินนนนY Y” ผมหยิบนมจืดแล้วเดินลิ่วๆไปที่ตู้เย็นก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นนมเปรี้ยววู้ฮูอร่อยกว่าตั้งเยอะพร้อมกับหยิบโดรายากิไส้ช็อกโกแลตติดมือมาด้วย~ ก่อนจะเดินกลับมานั่งที่เดิม
“ก็กินแต่ของไร้สาระถึงได้ไม่โตซักทีเฮ้ออออ” คนตัวสูงข้างหน้าถอนหายใจ แล้วลุกขึ้นไปเก็บแก้วในครัวง่ำๆอร่อย-w-
“ไหนดูสิ้มีข่าวอะไรบ้างน้า…ข่าวฆ่ากันบรึ๋ย~ อืมมมมมมสองหนุ่มจากเวทีเดอะสตาร์สวีทที่ทะเล ห้ะพี่โน่!!!!” นมเปรี้ยวแทบพุ่งออกจากปากผมเมื่อเห็นสกู๊ปข่าวในหน้ากอซซิปดาราเป็นรูปผมกับคนตัวสูงยืนถ่ายรูปที่ทะเล โอ้ยข่าวไวแท้ผมแค่ไปถ่ายรายการไม่ได้สวีทกันนะ T____T
“อะไรรรรรรรร” พี่โน่เดินมาพร้อมกับถามผม
“หึย!!!!ดูในข่าวดิ๊นี่มีข่าวเราด้วยอะ พี่โน่ดูๆๆๆๆๆ”
“หืมมมมอ๋อเห็นล้ะแล้วไงอะ?” เสียงทุ้มๆดังอยู่แถวข้างหูผมทำไมเสียงมันใกล้จังวะ ?!! ผมเลยหันหน้าไปทันทีก็พบว่าไอตัวสูงยืนอยู่ข้างหลังเก้าอี้ผมก่อนจะชะโงกหน้ามาข้างๆแล้วจ้องหนังสือพิมพ์ที่ผมกางอยู่ แล้วยิ้มแฉ่ง ? ใกล้อีกแล้ว =[]=!
“เอ่อ...ใกล้ไป…ถอยไป๊!!” ผมเบ้ปากแล้วก้มดูดนมกล่องอย่างเอาเป็นเอาตาย ก็พี่โน่แม่งใกล้เกิ๊นนนแง้งงงง ~
“วันนี้มีอีเว้นกับไอกันใช่ป้ะ?” ผมแอบชำเลืองไปก็เห็นพี่โน่กำลังมองผมอยู่อ้ากยังไม่ไปอีก :(
“อื้อออออออออออออออ”
“ตั้งใจทำงานล่ะกูมีถ่ายละครไปล้ะๆไว้ตอนเย็นเจอกัน” พี่โน่ขยี้หัวผมจนยุ่งแล้วหยิบกุญแจรถบนโต๊ะเตรียมจะออกไป
“ขับรถดีดีนะครับ” ผมพูดขึ้นคนตัวสูงที่กำลังจะออกจากห้องหยุดชะงักก่อนจะหมุนตัวกลับมาแล้วยิ้มให้
“ค่ะ^ ^” สั้นสั้นง่ายง่ายแต่มันทำผมยิ้มหน้าบานอ้ากกกกกกกกก >////<
#พาลาก้อนขี้~
ผมมาถึงก่อนเวลางานตั้งเกือบสองชั่วโมงกว่า ! เพราะคุณชายนภัทรบอกว่าหิวข้าว อยากทานข้าวก่อน ? แล้วเสร่อมานั่งทานข้าวกันที่ห้างที่มางานซะด้วย … เหมือนจะไม่มีใครจำคุณมึงได้งั้นแหล่ะ -_____-! และก็เป็นไปตามคาดแม่งยังไม่มาบอกว่าวนหาที่จอดรถอยู่ โทรไปอีกรอบก็บอกว่าจะจอดแล้วๆ ? เป็นอันเข้าใจว่ามันยังมาไม่ถึง !!! ผมก็นั่งเปื่อยเปื่อยคนเดียวดูดน้ำสตรอเบอรี่ปั่นหยึยๆ เอ...พูดแล้วก็คิดถึงคนชอบกินสตรอเบอรี่ -////- มือไวกว่าความคิดเมื่อหน้าจอบีบีเคสเคโระสีเขียวปิ๊งปิ๊งของผมขึ้นว่า กำลังโทร... mybro:) เสียงสัญญาณดังขึ้นสองสามที เอรึพี่เค้าไม่ว่างวะฮะ ?
“ว่าไงคะ” เสียงนุ่มทุ้มๆดังขึ้นทันที รับแล้ววววว><
“เอ่อ...พี่โน่ทำไรอยู่?”
“พักกองอยู่แล้วมึงกินข้าวยังบ่ายกว่าล้ะ”
“กำลังจะทานรอไอกันอยู่...พี่โน่ทานแล้วใช่มั้ย”
“อืมมมกูกินแล้ว นั่งอยู่คนเดียวอ่อ?”
“อือมันยังมาไม่ถึงเลยริทรอจนน้ำสตรอเบอรี่ละลายหมดล้ะแม่งก็ยังไม่โผล่มา” ผมบ่นบ่นใส่ปลายสายไอกันชักช้า T T
“หืมมมมมึงกินน้ำสตรอเบอรี่ด้วย? เอ...คิดถึงคนชอบกินรึเปล่าน้าถึงได้กินน่ะฮ่าฮ่า” พี่โน่พูดขึ้นด้วยเสียงล้อๆก่อนจะหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ~ รีดเดอร์อย่าไปบอกพี่เค้านะว่าที่พี่โน่พูดน่ะ ... เอ่อมันจริง -////-
“วุ๊ไม่ใช่แล่วววพี่โน่มั่วนิ่มว่ะ”
“หรา!!แล้วพี่แนนยังไม่กลับมารึไงมึงถึงนั่งลั้ลลาอยู่คนเดียวน่ะ?”
“กลับมาแล้วเดี๋ยวพี่เค้ามาใกล้ๆเวลา เอ้อริทไม่กวนพี่แล้วตั้งใจทำงานนะ”
“อื้มมม...นั่งรอไอกันอยู่นั่นแหล่ะอย่าไปซนที่ไหนล่ะ บ้ายบายแคระ” แล้วพี่แกก็วางสายไปทันที ... ผมก็ยังจ้องจ้องจ้องแล้วก็ยิ้มให้กับหน้าจอบีบี ? ผมนั่งยิ้มอยู่คนเดียว ? ผมบ้าไปแล้วววววววววววววววว -///-
“เห้ย!!!เบ่เบ๋รอนานปะวะมึง?” ผมเงยหน้าขึ้นมองต้นเสียง ร่างสูงผิวเข้มใส่เสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มชายเสื้อหลุดลุ่ยออกจากกางเกงเดฟสีครีมอ่อน ผมที่ชี้โด่ชี้เด่ไม่เป็นทรง บ่งบอกว่าไอนี่มันรีบมาก! มันนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามผม
“อะไรของมึงเนี่ย~มึงได้ส่องกระจกป้ะก่อนจะลงจากรถ?” มันทำหน้างงๆก่อนจะก้มหน้าสำรวจแล้วจัดระเบียบตัวเอง แล้วกวักมือเรียกพนักงานเพื่อรับออเดอร์ มันเปิดเมนูสายตาก็พลางสอดส่องก่อนจะสั่งอาหารไปสี่ห้าอย่าง ? เอ่อคือมึงกับกูมากันแค่สองคนนะ =____=!
“มานั่งกินข้าวกันสองคนแบบนี้มึงไม่กลัวแฟนคลับมาจนร้านแตกไง๊?” ผมไม่ได้ว่าแฟนคลับที่รักนะฮะ Y Y โชคดีที่ร้านอาหารที่ไอกันมันเลือกอยู่ชั้นที่มีพวกร้านหนังสือเสียมากกว่า แล้วร้านนี้อยู่ตามซอกหลืบๆของห้างเลยก็ว่าได้ เลยทำให้ชั้นนี้คนดูบางตากว่าชั้นอื่น ~
“ทำไมวะกับอีแค่กูมานั่งกินข้าวกับที่รักไม่ได้ไง๊-3-“ มันพูดขึ้นแล้วยักคิ้วหลิ่วตาไอนี่ชอบกวนตีน - -
“เพ้อเจ้อล้ะมึงอะ55555555” ผมพูดแล้วหัวเราะขึ้นมันเบ้ปากใส่ก่อนจะนั่งกดบีบีจึ้กๆตามประสามันไป ~ สักพักอาหารก็ทยอยมาเสิรฟ์ ผมกับไอกันก็โซโล่จัดการอาหารตรงหน้ากันอย่างเอร็ดอร่อย กินไปกวนตีนไปงานถนัดของณภัทรฮะ !!
~~ตื้อดื่อดึ้งงงตื้อดื่อดึ้งงงงง~~ ผมหันไปดูบีบีที่มีสายเข้าก่อนจะเช็ดมือและรับสาย
“สามีโทรมาไง๊?” เสียงไอคนตัวดำตรงหน้าผมพูดขึ้น ไอนี่แม่งงงงงง!!!
“พี่แนนหรอก! ไอควายยยยย~” ผมด่ามันก่อนจะตัดบทรับสายและบอกสถานที่นัดแนะกับพี่แนนก่อนจะวางหูไป
“พี่แนนมาถึงแล้วอ่อ?” คนตรงหน้ารวบช้อนส้อมก่อนจะดื่มน้ำปิดท้ายบ่งบอกว่ามันอิ่มเรียบร้อยแล้ว .
“เออกำลังเดินมา ไอกันผมมึงยุ่งเหยิงมากเหอะ! เซตดีดีดิ๊อุบาทว่ะ = =;” มันหยิบบีบีขึ้นมาเพื่อส่องแล้วเอามือปัดผมไปมาเละตุ้มเป๊ะ ? เอ่อ ... บีบีมึงติดฟิล์มซะมืดทึบแล้วเอามาส่องมึงคงเห็นหรอกนะ -_____-!
“โว้ะมึงลุกมานี่ดิ๊!!!” ผมเอามือตบที่นั่งว่างข้างๆผม ฝั่งที่ผมนั่งเป็นเบาะนุ่มนุ่มยาวสบ้ายสบาย ~ มันทำหน้ามุ่ยก่อนจะดันเก้าอี้ออกแล้วย้ายก้นใหญ่ๆมานั่งข้างข้างผมแทน อืม...ไอนี่แม่งหล่อว่ะ!! ทำไมมีแต่คนหล่อ ทำไมผมไม่ถูกชมบ้างว่าอ๊ายยยวันนี้ริทหล่อดูดีแฮนซั่มจังเลย>< ? ผมได้ยินแต่น่ารักน่ารักแล้วก็น่ารัก ... บางทีผมก็อยากหล่อม้างงงงง -3-
“มองอะไรเบ่เบ๋เดี๋ยวกูก็หลงหรอกสัส-///-“ คนข้างๆผมพูดขึ้นแล้วแกล้งทำท่าอาย ? ปัญญาอ่อนนะบางที - -
“ฟายหันหัวมานี่ดิ๊” ผมกระชากหัวมันอย่างแรง!!!ก่อนจะเอามืออันนุ่มนิ่มและดูดีจับเซตผมให้มันเป็นทรง
“เออน้องไอซ์เค้าคิดว่ากูชอบมึงด้วยแหล่ะ -____-“ มันเอี้ยวหน้ามามองผมก่อนจะทำหน้าบูดเป็นตูดดำ -..-
“ห้ะ!!!จริงดิ? แล้วมึงรู้ได้ไง” เมื่อผมมันเป็นทรงผมก็เลยนั่งเท้าคางถามมัน นอกจากโน่ริทแล้วก็ยังมีอีกหลายกลุ่มที่คิดว่าผมกับไอกันกิ๊กกั๊กมีอะไรในกอไก่กัน เพราะผมกับมันสนิทกันมากกกก!! ผมกับมันจะชอบเถียงกันเล่นกันงุ้งงิ้งอยู่สองคน = =;
“เมื่อวานน้องเค้าถามว่ากูคิดจะแย่งมึงจากพี่ใหญ่รึไง? กูเนี่ยนะจะแย่งมึง? ปล่อยให้เฮียแกไปเถ๊อะ!!มึงทั้งปัญญาอ่อนตัวก็เตี้ยติ๊งต๊องง้องแง้งอื้ออื้อออออ…..” ผมเอากระดาษทิชชูยัดปากมันหมั่นไส้ว่ะ !!! มันก็ผลักหัวผม แล้วเราก็เล่นกันผลักกันไปมาแกล้งกันตามประสานั่นแหล่ะฮะ
“อุ๊ย!!!บังเอิญจัง^_____^”
เสียงของผู้มาเยือนดังขึ้น ... ผมกับไอกันที่กำลังเล่นกันอยู่หยุดชะงักแล้วเงยหน้าขึ้นมอง พบผู้หญิงร่างสูงโปร่งใบหน้าสวยเรียวรูปไข่ ตาคมโต จมูกโด่งรับกับปากอิ่มที่เคลือบด้วยลิปสติกสีแดงสดกำลังยกมุมปากขึ้นยิ้ม เสื้อกล้ามรัดรูปสีครีมกับกระโปรงสั้นตัวจิ๋วสีแดงเพลิงที่ตัดกับขาขาวเรียวยาว ผมสีน้ำตาลเข้มดัดลอนยาวถูกปล่อยให้คลอเคลียอยู่ที่ไหล่ขาวขาว ... ไม่สงสัยเลยฮะว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงเคยเป็นแฟนพี่โตโน่ ? ก็ทั้งสวยทั้งเพอร์เฟคขนาดนี้ :)
“ใครจุดธูปเชิญเจ๊แกมาวะสัส-_____-!” ไอกันทำหน้าบุญไม่รับก่อนจะหันมากระซิบเบาๆแถวข้างหูผม
“หืมมน้องกันว่าไงนะจ๊ะ^ ^” ผู้หญิงตรงหน้าเอียงคอถามราวกับใสซื่อบริสุทธิ์ ?
“อ๋อเปล่าครับ” ไอกันตอบสั้นๆเรียบๆแล้วหันหน้ามาแกล้งผมต่อโดยไม่สนใจผู้หญิงที่ยืนค้ำหัวผมสองคนอยู่ ...
“อะแฮ่มมมม!! แหมกันก็จะทำอะไรจะเล่นอะไรก็เกรงใจคนอื่นเค้าบ้างสิเดี๋ยวเค้าจะคิดว่าน้องริทกิ๊กหลายคนฮิฮิ เอ ... ได้ข่าวว่าเพิ่งไปถ่ายรายการที่ทะเลกับโตโน่มาหรอจ๊ะน้องริท ? “ ผู้หญิงตรงหน้าพูดขึ้นแล้วยิ้มหวานให้ผม ทว่ารอยยิ้มนั้นเหมือนปีศาจเสียมากกว่า !
“ฮะ” ผมตอบสั้นๆก่อนจะกดบีบีโทรออกหาพี่แนน โอ้ยยยเจ้แกอยู่ไหนรีบมาด่วน Y___Y
“ตั้งแต่โตโน่เลิกกับชั้น คงจะทางสะดวกเลยสินะถึงได้ทำอะไรเปิดเผย ยอมรับรึยังล่ะว่าแกน่ะ .... ” เสียงของปีศาจในคราบสาวสวยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงถากถางและสายตาที่กำลังยิ้มเยาะผม ก่อนจะเว้นคำพูดเอาไว้
“ริทมันทำไม?พี่พูดให้มันดีดีนะ!!!!!!!” คนข้างๆผมลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับแขกที่ไม่ได้รับเชิญก่อนจะขึ้นเสียงทันที
“เห้ย~ไม่เอาน่ากันอายเค้าๆ” ผมดึงแขนคนที่ยืนอยู่ให้นั่งลง โอ้ยกูไม่น่ามากินร้านนี้เลยเหอะ = =;
“หึ๊อาย? ห่ะห่ะยังมียางอายอยู่บนหน้าอีกหรอจ๊ะ^ ^”
“ขอโทษนะครับพี่จุ๋ย ... คนที่ต้องตอบคำถามนี้ไม่ควรเป็นไอริทแต่น่าจะเป็นพี่มากกว่านะ :)”
“อย่าเอาตัวเองเข้ามาแส่หน่าน้องกัน ! พี่กำลังคุยกับน้องริทอยู่ ... ว่าไงจ๊ะยอมรับรึยังว่าจริงๆแล้วแกน่ะเป็นอีตุ๊ดหน้าด้านที่แอบรักโตโน่อยู่ … ว้า~หน้าไม่อาย!!!!! “ สิ้นเสียงของคนตรงหน้า ผมกำลังนับหนึ่งถึงสิบใจเย็นๆเรืองฤทธิ์อย่าใจร้อน .... หนึ่ง สอง สาม ผึ่ง!!! ไม่ใจยงใจเย็นแม่งแล้วโว้ย!!!!!
“ถ้าผมหน้าไม่อายแล้วอย่างพี่เรียกว่าอะไรหรอ ? เอ~ หน้าไม่บาง หน้าหนา รึว่า .... หน้าด้านฮะ^____^” จบประโยคที่ผมพูดปุ๊ป คนข้างๆหัวเราะอย่างสะใจก่อนจะยื่นมือมาให้ผมเช็คแฮนด์ ? ใช่เวลาเล่นป้ะไอกัน =_____=!
“แกว่าชั้นหน้าด้านหรอห๊ะ!!!!!!” เรียบร้อยครับคราบผู้หญิงสาวสวยผู้ดีมีสกุลหายไปเหลือแต่ปีศาจเอาไว้ !
“อ้าวกันริทว่ากันหรอ?” ผมทำหน้าซื่อซื่อแล้วหันหน้าไปถามไอกันที่ยืนยิ้มอยู่อย่างสะใจ
“เปล่านิ่” ไอกันส่ายหน้าเป็นพัลวันก่อนจะตอบผม
“ริทไม่ได้ว่ากัน เอ~แล้วตรงนี้ก็มีแค่ริทกันแล้วก็พี่ ... พี่คิดว่าริทจะว่าใครล่ะ:)”
“กรี๊ดดดดดด!!!!!อีเด็กเปรต!!!!” ผู้หญิงตรงหน้าผมสติแตกเรียบร้อยก่อนจะส่งเสียงดังโวยวายจนพนักงานเริ่มหันมามอง
“ชู่ววววว ! เก็บอาการหน่อยสิครับอย่าทำกิริยาต่ำๆเดี๋ยวภาพลักษณ์เสียหมด ^ ^” ไอกันพูดขึ้นอย่างกวนตีน
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!!” สิ้นเสียงของผู้หญิงตรงหน้า เธอก็เดินเข้ามาผลักไอกันอย่างแรงจนเซไปอีกทาง ก่อนจะจ้องมาที่ผมด้วยสายตาอาฆาต ... เอาล้ะ ณ จุดนี้ผมว่าผมกำลังซวยนะฮะรีดเดอร์ Y_______Y!!
“เพี๊ยะ!!!!!!!!!!”
“เฮ้ยไอริท!!!!!”
ใบหน้าที่ผมทะนุดถนอมบำรุงด้วยครีมกระปุกละเป็นพันมาอย่างดีถูกฝ่ามือเรียวของเธอฟาดเข้ามาที่แก้ม จนหน้าสะบัดไปตามแรงตบ ถามว่าตอนนี้ผมรู้สึกยังไง ? มันชาหนึบหนึบที่แก้มแง้งงงง ... สติผมเริ่มหลุดลอยเจ็บฮะรีดเดอร์ :( ไอกันรีบเดินเข้ามาจับๆลูบๆแก้มผมที่โดนตบ ตอนนี้ผมมองอะไรไม่เห็นแล้วน้ำตามันบังม่านตา T___T
“นี่!!!!แกทำอะไรน้องชั้นห๊า!!!!!” เสียงของพี่แนนดังขึ้นก่อนคนที่ตบผมจะโดนกระชากให้หันไปประจันหน้า
“ทำไม!ชั้นจะทำอะไรแล้วหนักหัวใคร?อ๋ออออผู้จัดการมันสินะ...ฝากดูแลพฤติกรรมของเด็กในความดูแลเธอด้วยนะ ... มันน่ะเกาะติดหนึบหนับโตโน่ยังกะปลิงดูดเลือดร่านซะเหลือเกิน!!!!”
“เพี๊ยะ!!!!!!!!!!” เสียงตบอีกแล้วแต่ไม่ใช่ผมโดนตบ .... แล้วใครตบใครอีกล้ะ ?
“เป็นถึงคนของประชาชน ? ภาพลักษณ์สวยหรูนางเอกสาวแสนสวยนิสัยดีเหอะ ! แล้วก่อนจะว่าคนอื่นช่วยกรุณาสำรวจสอดส่องสันดารของตัวเองก่อน … ว่าไอพฤติกรรมที่ทำอยู่เนี่ยมันต่ำแค่ไหน!!!”
“กรี๊ดดดดดแกกล้าตบกล้าด่าชั้นหรอห๊ะ!!!!”
“ใช่จะทำมากกว่านี้อีก ... ถ้าไม่หุบปากเน่าๆแล้วย้ายร่างกายสกปรกจิตใจโสโครกออกไปจากตรงนี้!!!!”
“กรี๊ดฝากไว้ก่อนเถอะอีพวกบ้าอ๊ายยยยย!!!!” เสียงส้นสูงกระทบกับพื้นอย่างไม่พอใจดังขึ้นและค่อยๆเงียบหายไป
“โอ้ยตายล้ะไอริทหน้าแดงช้ำเลย อีนี่นี่มันวอนจริงๆ ชั้นน่าจะตบมันอีกซักสองสามฉาด!!!” พี่แนนพูดขึ้นก่อนจะนั่งลงตรงเก้าอี้ตรงข้ามผม แล้วบ่นอย่างโมโหหงุดหงิด ไอกันที่นั่งข้างๆก็เอาผ้าเช็ดหน้าห่อน้ำแข็งมาประคบที่แก้มผมไว้
“ผมล่ะโคตรสะใจตอนพี่แนนตบ!!! ดีนะที่พี่แนนเข้ามาทันตบมันพอดีพูดแล้วโมโหแม่งไม่หาย ... ผู้หญิงอะไรทำตัวน่าสมเพชว่ะ” ไอกันบ่นอย่างโมโห อารมณ์ของคนรอบข้างผมตอนนี้ ... เข้าสู่โหมดมืด =[]=!
“เหลือเวลาอีกแค่ครึ่งชั่วโมง ... แล้วจะทำยังไงกะหน้าเจ้านี่ดีโอ้ยชั้นละปวดหัว !!!”
“ริทมึงเจ็บมากปะวะ?” ไอกันเอานิ้วมาแตะเบาเบาที่แก้มผม โหยอย่าให้พูดเถอะเจ็บมากกกกกกกก :(
“มึงอยากลองมั้ยล่ะเดี๋ยวกูตบให้T______T” ผมเบะปากใส่มันแล้วน้ำตาไหลเจ็บแง้ง!!
“โอ๋โอ๋ไม่ร้องนะเบ่เบ๋~ มากอดมาม้ะคนดี”
“เดี๋ยวชั้นไปเคลียกับร้านก่อนกันข่าวรั่ว เอ้านี่! เอาไปแปะแก้มไว้ใครถามก็บอกปวดฟันเอาให้เนียนนะริทอย่าพลาด !!! กันพี่ฝากมันด้วย~ ชั้นล่ะเพลียยยโอ้ยยยยยยย” พี่แนนบ่นงึมงำแล้วเดินหายไปในร้าน ไอกันหยิบเกาะเอี๊ยะแกะออกแล้วค่อยๆแปะทับแก้มที่ช้ำแดงแดงของผมไว้ แล้วถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยๆ
“มึงคิดอะไรอยู่วะหน้าดูกังวลๆ?”
“มึงว่าพี่โน่......”
“คราวที่แล้วมึงอาจมีส่วนแต่คราวนี้มึงไม่ผิดนี่...ก็เค้ามาหาเรื่องก่อนเอง !!! กูขอโทษนะที่ไปต่อปากต่อคำจนเกิดเรื่อง Y Y”
“อือ ... ถึงมึงไม่เริ่มเค้าก็จ้องจะเล่นอยู่ดี:)”
ผมยิ้มบางบางให้มัน ... ในใจผมได้แต่ภาวนาขอให้พี่โน่เข้าใจทุกอย่าง ขอให้พี่โน่ไม่โกรธไม่เกลียดไม่มีปัญหาอะไรต่อกันอีก เพราะตอนนี้ทุกอย่างกำลังลงตัวมันโอเคแล้ว ผมอยากเห็นพี่โน่มีความสุขไม่อยากเห็นใครต้องทุกข์อีก ... ผมได้แต่ขอให้เรื่องนี้มันผ่านพ้นไปได้ด้วยดีนะฮะรีดเดอร์ :)
{Tono's part}
ผมกำลังเลิกกองแล้วครับที่รัก :) ตอนนี้กำลังเก็บของนู่นนั่นนี่ ก่อนจะได้ยินเสียงของนางเอกละครผมดังขึ้น
"นี่พี่โตโน่! วันนี้ริทเข้าตึกเปล่าอะ ?"
"พี่จะรู้ไหมทำไมไม่ถามเจ้าตัวมันเล่าเอ้อ555555" ผมหัวเราะให้กับความติ๊งต๊องของผู้หญิงตรงหน้า
"ก็แหมมม!!!! ตัวติดกันหนึบหนับรายงานข่าวกันรู้ลึกรู้ดียิ่งกล่าทีวีพูล ... เค้าได้ยินนะที่คุยโทสับกันอั้ยย่ะ ~"
"โว้ะมันก็แค่โทรมาถามไปงั้นแล่ะ ไปไกลๆไป๊" ผมพูดพลางดันไหล่ลูกน้องเจ้าของร้านกาแฟให้หลบทาง = ='
"ชิชะ! ใช่ซี๊แกรนด์ไม่ใช่ริทนี่ถึงได้ไล่คิคิ ><"
เสียงแปร๋นๆตะโกนไล่หลังตามมา เอ้อไอพวกนี้ก็แซวได้ทุกวันแซวได้ไม่เว้นวันหยุดราชการจริงๆ!!! ว่าแล้วผมก็หยิบไอโฟนขึ้นมาดูซักหน่อย นิ้วเรียวอีันเพอร์เฟคก็ไล่ไปยังรายชื่อโทรศัพท์ก่อนจะแตะเบาๆแล้วโทรออก "ไอเตี้ย:p"
~ตู้ดดดตู้ดดดดดตู้ดดดดดดดด~ โอ้ยแม่งไม่รับว่ะ -____-; รึว่าจะทำงานอยู่เออช่างมันเถ๊อะ ! และกำลังจะโยนไอโฟนไว้ที่คอนโซลหน้ารถ แต่แล้วเสียงไอโฟนก็ดังขึ้นเสียก่อน หึหึไอเตี้ยแน่แน่ -..-
'Jooy's myluv'
ผมแทบจะขยี้ตาแล้วแงะแล้วแงะอีกเบอร์ที่ไม่ได้โทรเข้ามาเกือบสองอาทิตย์ได้ กลับขึ้นโชว์อยู่ที่หน้าจอ ผมตกใจเล็กน้อยไปจนปานกลางและมาก !!! ถอนหายใจดังเฮือกกกกก่อนจะรับสาย
"ว่ายังไงครับ"
"โตโน่...ฮะฮึกกฮึก...." ผมอึ้งไปเล็กน้อยเมื่อเสียงปลายสายสั่นๆเพราะกำลังร้องไห้ นี่เค้า้ป็นอะไร ?
"คุณเป็นอะไรจุ๋ย?คุณเป็นอะไร?"
"โตโน่ฮึกกก...คือ....ฮึก"
"คุณตอบผมมาใครทำอะไรคุณเป็นอะไรจุ๋ย!!!" ผมเริ่มตวาดใส่ปลายสายเป็นอะไรก็ไม่บอกสะอื้นอยู่ได้ = ='
"มาหาจุ๋ยหน่อยได้มั้ย? ฮึกฮะฮือออออ"
"โอเคเดี๋ยวผมไปหาคุณเดี๋ยวนี้!!!ไม่ต้องร้องเดี๋ยวเจอกันที่ร้าน....."
ps; ก่อนอื่นไรต์ต้องกราบขออภัยอย่างสูงที่หายไปสองสามวันได้ -/\-
เนื่องจากว่าท่านแม่ไม่จ่ายค่าเน็ตให้ TTOTT แต่ตอนนี้กลับมาแล้วเด้อ ><
ขอโทษคนที่รออ่านด้วยนะคะ หวังว่าคงมีคนรอติดตามฟิคเรื่องนี้อยู่นะ :(
ไม่ทิ้งฟิคเรื่องนี้ไปไหนแน่นอนสัญญาด้วยเกียรติของเนตรนารีสามัญรุ่นใหญ่ ^_____^!
คิดถึงรีดเดอร์ที่รักทุกคนเลยน้าาาาาา <3 :)
คิดถึงโน่ริทริทโน่พี่น้องหกแปด '
ความคิดเห็น