คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : chapter13: น่ารักน่ารักน่ารัก:)
Chapter13:น่ารักน่ารักน่ารัก:)
Chapter13:น่ารักน่ารักน่ารัก:)
{Ritz’ part}
ช่วงบ่ายขบวนรถตู้ทีมงานกำลังเคลื่อนตัวจากระยองเข้าสู่กรุงเทพ และกำลังจะถึงตึกแบมมี่ในไม่ช้า เรียกว่าเป็นสองวันหนึ่งคืนที่เออมันก็แปลกนะแต่สนุกดีได้มาเที่ยวพักผ่อนฟรีๆนี่แหล่ะที่ผมชอบ-o- และเมื่อรถตู้เคลื่อนมาจอดยังบริเวณหน้าตึกแบมมี่ ผมก็หยิบสัมภาระของตัวเองลงรถเรียบร้อย
“น้องโน่น้องริทขอบคุณมากนะคะที่ให้ความร่วมมือกับรายการเราดีมาก ขอบคุณจริงๆ ^ ^”
“อ๋อไม่เป็นไรฮะยังไงต้องขอบคุณพวกพี่ด้วยริทสนุกมากเลยฮะ:)” ผมพูดขึ้นแล้วยิ้มให้พี่ทีมงานที่ยืนขอบคุณพวกผมอยู่
“จริงรึเปล่าคะ?ไว้พี่จะมาเชิญไปออกใหม่อีกรอบนะ”
“โอ้ยไม่ต้องฮะ!!!/ไม่เป็นไรครับ!!!” ผมกับคนตัวสูงข้างๆพูดพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย ก็แหงล่ะครั้งเดียวก็เกินพอ=[]=!
“เอ่อ...จ้ะๆ = =; เอ้อวันนี้เพิ่งต้นเดือนอืม...เทปนี้น่าจะออกอากาศสิ้นเดือนน้า เดี๋ยวยังไงพี่จะโทรมาบอกนะจ๊ะ”
“คร้าบบบบบ” ยังจะกล้าให้ผมดูอีกหรอฮะ ?! ยิ่งช็อตในห้องวันแรกเอ่อ ... แม่งเอ้ยยยยย Y_____Y ผมล่ำลาพี่ทีมงานก่อนจะเดินเข้าตึกตามคนตัวสูงไปที่ยืนรออยู่หน้าลิฟต์
“จะกลับคอนโดเลยรึเปล่า?” เสียงของพี่โน่ดังขึ้นก่อนจะดึงกระเป๋าเป้ในมือผมไปถือไว้ในมือตัวเองแทน
“ว่าจะเอาของฝากไปให้เจ้ๆข้างบนก่อน พี่จะกลับก่อนมั้ย? เดี๋ยวริทกลับเองก็ได้ ^ ^”
“ มาด้วยกันก็กลับด้วยกันดิ” คนพูดเดินลิ่วๆเข้าลิฟต์ไป ผมเดินอมยิ้มตามเข้าไปในลิฟต์ก่อนจะกดชั้น68
“พี่โน่ของพี่ก็หนัก แค่นี้ริทถือเองได้เอามาๆ” ผมไปแย่งกระเป๋าของผมในมือพี่เค้ามา แต่พี่โน่หันหน้ามามองขวับก่อนจะถลึงตาใส่ อะไรของพี่แกวะ ? ผมแค่ไม่อยากให้พี่เค้าเมื่อย กระเป๋าแค่นี้ผมถือเองได้นะฮะรีดเดอร์ T____T!
“สาบานว่านี่กระเป๋า? มึงแบกคอนโดใส่มาด้วยรึไง ?”
ชิ !!!! ผมก็แค่เอาครีมบำรุงหน้าสูตรตอนเช้า กลางวัน ก่อนอาบน้ำ หลังอาบน้ำ ตอนนอน ไหนจะครีมทาบำรุงผิวที่มีหลากหลายสูตร มอยซ์เจอไรเซอร์ ที่มาสก์หน้า กระปุกวิตามินแล้วยังจะมีไอแพดสีเขียวปิ๊งปิ๊ง เกมกด แผ่นเกมอีกสามสี่เกม สมุดตารางงาน กระเป๋าตัง พาสปอร์ต บิลชำระหนี้ สำเนาทะเบียนบ้าน ก็เอามาแค่นี้เองอะ … เยอะตรงไหนฮะ =[]=
“ถ้าหนักก็เอามาเส้!! ริทถือเองได้น่าเอาม๊า~~” ผมโวยวายแล้วไปแย่งกระเป๋าในมือคนตัวสูงกว่าคืน
“ก็จะถือให้อยู่เฉยๆได้ปะวะเดี๋ยวลิฟต์ก็ค้างหรอกไอนี่!!!” พี่โน่พูดแล้วกระชากกระเป๋าผมกลับไป หึยยยย!
“เอ๊ะพี่โน่ก็ริทจะถือเองเอามา!!!” ผมก็ยังคงไม่ยอมแพ้ก็ผมจะถืออะใครจะทำไมแง้งงงง ~ ผมไปยื้อฉุดกระเป๋าไปมา
“ไอริท!!!!!!ถ้ามึงไม่อยู่เฉยๆ ... กูจะจับกดในลิฟต์แม่งเดี๋ยวนี้!!!!!!” ชัดเจนฮะ ... ทุกอย่างนิ่งเงียบสงบสงัดเสงี่ยมเจียมตัวเรืองฤทธิ์ยืนก้มหน้างุดไว้อาลัย ... ณ จุดนี้ พี่โน่น่ากลัวมากเหอะ พี่แกพูดจริงทำจริงรีดเดอร์ก็รู้ โอ้ยผมร้อนเมื่อไรจะถึงชั้น68 Y Y
“เป็นไรเหงื่อแตกดูหน้าแด๊งแดง~เขินหรอตัวเอง?” อีคนตัวสูงข้างๆพูดขึ้นด้วยเสียงล้อเลียน อย่างน่าหมั่นไส้
“จะบ้าหรอ ริทร้อน!!!!!!” ผมเถียงพลางเอามือเช็ดเหงื่อตามข้างไรผมโอ้ยตาย!! ผมจับจ้องใจจดใจจ่อกับตัวเลขที่จอบอกลำดับชั้นชั้น ทำไมวันนี้ลิฟต์มันถึงได้ชักช้าแบบนี้ห๊า Y Y
“ร้อนอะไร? ร้อนรุ่ม ร้อนเร่า ร้อนแรง เร่าร้อน … หึหึ” อีคนตัวสูงขยับมาใกล้ๆผมโดยไม่ทันตั้งตัว ใบหน้าหล่อขาวเนียนเขยิบเข้ามาใกล้หน้าผมเรื่อยๆ กลิ่นน้ำหอมของคนตรงหน้าปะทะกับจมูกผม โอ้ยเรืองฤทธิ์อยากตาย !!!!!
“อะเอ่อพะพี่โน่จะทำอะไรถะถอยออกไปนะ” ผมพูดไม่เต็มเสียงติดอ่างลิ้นพันไปหมดแง้ง คนตัวสูงยังไม่ยอมเบรก ? กลับเลื่อนหน้าเข้ามาอย่างต่อเนื่องจนร่างบางของผมแนบกับไอคนตรงหน้า พี่โน่คุณมึงหูบอดรึไงห๊าถอยออกไปเถอะ
“หืมมมมมมมม .... ทำไมตัวหอมจัง^ ^” คนตรงหน้าผมทำจมูกฟุดฟิดแถวลำคอผมก่อนจะยิ้มกว้างจนตาหยี หล่อเนอะ -/////- อ้ากกกไม่ใช่เวลาชื่นชมตอนนี้นะเออ T T
“อ้ากกกกกอย่าเอาหน้ามาใกล้แบบนี้เส้ ~ ริทจั๊กจี๋นะพี่โน่ถอยไป๊ !!!!” ผมเริ่มโวยวายเมื่อจมูกโด่งเป็นสันของอีคนตรงหน้าเริ่มเฉียดไปเฉียดมาตรงซอกคอของผม จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่รดบริเวณคอเฮือกกกก! ติ๊งงง~เสียงสัญญาณของลิฟต์ดังขึ้นเพื่อบอกว่าถึงที่หมายแล้ว รอดตายแล้วกู …..
“ว้า ... เสียดายตึกน่าจะมีอีกซักร้อยชั้นเนอะจะได้ต่อหึหึ^_____^”
อีคนตัวสูงตรงหน้าผละออกแล้วเอามือขยี้หัวผมอย่างรุนแรงด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะหัวเราะขึ้นอย่างสะใจ แล้วหมุนตัวเดินออกจากลิฟต์ไปทันที พี่โน่ ... คุณมึงแมร่งงงงงงงงงง !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
{Tono’s part}
“อั้ยย่ะ!!!ทุกคนสามีภรรยากลับจากฮันนีมูนแล้วฮิ้วววววว~” เมื่อผมเปิดประตูเข้ามาปุ๊ปเสียงต้อนรับก็ดังขึ้น = =;’
“เดี๋ยวเรามาสัมภาษณ์กันดีกว่านะคะว่ารู้สึกอย่างไรบ้าง?เริ่มที่คุณภาคินค่ะ!ไปเกาะเสม็ดเสร็จรึเปล่าเอ่ย?” แน่นอนว่าคงไม่ต้องบอกว่าใครเป็นคนถามซ้อร้านกาแฟตัวตั้งตัวตี !!!!
“อะไรอะไรแก้มหลบดิ๊เดี๊ยะจะโดน!!เหนื่อยชิบจะนั่งเว่ย” ผมพูดขึ้นแล้วดันไอแก้มให้หลบก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟา
“น่อววว~เห้ยเหนื่อยด้วยว่ะเหนื่อยอะไรครับบบบบบบคุณโตโน่?” ไอดิวแซวขึ้นพวกนี้มันช่างแซวกันเป็นระบบหมู่ =____=!
“ต๊ายยยริทซี่ของเจ้มาแล้ว~เรามาสัมภาษณ์กันดีกว่าสนุกมั้ยจ๊ะ?” ไอวิชญาณีเอาหลอดที่ไหนไม่รู้ชูไปที่หน้าไอคนตัวเล็กที่เพิ่งเดินตามผมเข้ามา ใบหน้าหวานที่มีเลือดฝาด ออกแนวแดงเสียมากกว่า ในมือถือถุงขนมของฝากก่อนจะยิ้มกว้าง
“ก็สนุกกกกกกเอ้อ~ทุกคนริทซื้อขนมมาฝากเต็มเลย” คนตัวเล็กชูถุงในมือก่อนที่พวกนั้นจะกระดี๊กระด๊าวิ่งเข้าไปรุมทึ้งของฝากจากคนถือ แล้วสายตาของคนตัวเล็กก็มองมาที่ผม ผมที่มองมันอยู่พอดีเลยทำให้เราสบตากัน ผมขยับปากในอากาศว่า ‘หอมจัง’ แล้วยิ้มล้อเลียน ไอคนที่ถูกแหย่ทำปากเบะแล้วหน้าก็แดง .... เห้ยแม่งน่ารักอะ Y Y
“เดี๋ยวนะๆดิฉันแกรนด์ญาณทิพย์เห็นความผิดปกติค่ะ สัมผัสได้ถึงสายตาของริทกับคุณโตโน่ ! ทำไมริทมองหน้าพี่โตโน่แล้วต้องหน้าแดงด้วยอ๊า มันยังไงกันน้า?”
“อะไรไม่ใช่แล่ววววแกรนด์อย่ามาแซวริทวุ๊!” คนตัวเล็กแว้ดๆใส่แล้วเดินไปที่เก้าอี้ทึ่ไม่ไกลจากตรงนี้มากนัก
“เอ...ถ้าไม่ได้คิดอะไรก็ไปนั่งกะพี่โน่ซี๊~ ตรงนี้พี่จะนั่งครับริท ^ ^”
“หึยยยพี่ฮั่นแม่ง!!!เออๆไม่ได้คิดอะไรเดี๋ยวจะนั่งให้ดูชิ-3-“ คนตัวเล็กที่ทำหน้าบูดเป็นตูดเพราะโดนรุมแกล้งลุกจากเก้าอี้ก่อนจะเดินตรงมาที่โซฟาผม มันเม้มปากแน่น ผมเลยยักคิ้วให้ส่วนมันก็ถลึงตาใส่ผมแล้วทิ้งตัวลงนั่งอย่างแรง ก่อนจะหยิบบีบีมาจิ้มจึ้กๆไม่สนใจเสียงชงเสียงแซวเลย คงจะนอยด์ล้ะโดนรุม =_____=;
“นี่ๆ!!!” ผมเอานิ้วไปจิ้มที่แขนมัน มันหันหน้ามามองก่อนจะเบ้ปากแล้วกลับไปสนใจบีบีต่อ ? เอาไอเวร ~
“เตี้ยยยยยยยยๆ” ผมยังคงเซ้าซี้มันต่อก็หมั่นไส้ผมอยากจะแกล้งใครจะทำไมวะครับ !!? มันสะบัดแขนออกแล้วก็จิ้มบีบีจึ้กๆ ? เอ่อคือมันฟังที่กูเรียกูพูดบ้างป้ะไอห่านี่ = =
“นอยด์งี้อารมณ์เสียอ่อใครทำอะไรให้ไม่พอใจหืมมมม?” ผมหันหน้าเข้าหามันก่อนจะเอียงคอเพื่อมองหน้ามันที่ก้มกดบีบีอยู่ มันเลิกกดบีบีแล้วจ้องผมตาเขม็งเหมือนโกรธแค้นผมมาสิบแปดชาติ !!!
“จะใครล่ะ … ไอคนที่อยู่ข้างหน้าผมแล่ะโว้ะ!!” มันเอามือเล็กๆดันหัวผมออกอย่างแรง ? แถวบ้านกูเรียกผลัก Y Y
“อ๋อรู้แล้ววววววววววววววววว” ผมรับเสียงยานอย่างล้อๆแล้วยิ้มให้มัน ไอคนตรงหน้าก็ขมวดคิ้วหน้าบึ้ง
“อะไร”
“เอาหูมานี่ดิ” ผมกวักมือให้มันเขยิบมา ... มันหรี่ตามองผมเหมือนเริ่มไม่ไว้ใจเท่าไรแต่ก็ยอมเขยิบตัวเข้ามาใกล้ๆแล้วเอียงคอเพื่อยื่นหูมาหาผม หึหึแต่มันไม่ทันเห็นรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ของผมวะฮะฮ่า~~
“โกรธกูเรื่องในลิฟต์ใช่มั้ย?” มันรีบหันหน้ามามองผมโดยไม่ทันได้ระวังหรือสังเกตว่าหน้าเราอยู่ใกล้กันจนผมได้กลิ่นหอมหอมจากคนตรงหน้าอีกแล้วแมร่งเอ้ยยยยย =[]=!!!
“พูดดีๆนะพี่โน่!!!” คนตรงหน้าเริ่มหน้าแดงเมื่อผมพูดจี้โดนจุดแต่ยังแสร้งทำเป็นโวยวายไม่พอใจ หึหึ ....
“อะไรกูยังพูดไม่จบเลยเอาหูมานี่ดิ๊” มันทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ แต่ก็ยังโง่เอียงหูมาฟังสิ่งที่ผมพูดต่อ ? ไอนี่มันหลอกง่าย -..-
“ที่หงุดหงิดนี่ ... ค้างใช่ป้ะ?” คนตรงหน้าเตรียมจะประทุษร้ายแต่ไม่ทันผมหรอก ผมเอาแขนล็อกคอมันไว้แล้วพูดต่อทันที
“ไว้ไปต่อที่คอนโดนะ ^______^”
“อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!”
“น้องริทเป็นอะไรลูก?ตายตายตะโกนเสียงดังมากเจ้ตกใจT T” พวกที่กำลังชิมของฝากที่โต๊ะอย่างสนุกสนานถึงกับสะดุ้งก่อนจะเดินเข้ามาดูไอคนตัวเล็กที่ตะโกนขึ้นมาและทำหน้าหงิกงอบูดเป็นตูดเด็ก ผมหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี ไอนี่แกล้งแล้วหนุกว่ะ -..- คนข้างๆลุกขึ้นยืนก่อนจะส่งสายตาพิฆาตเคียดแค้นมาให้
“ไม่เป็นไรริทแค่...โมโหลิง!!!!!” สายตาของทุกคนกำลังงุนงงแต่ก็พอรู้ว่าไอริทกำลังโมโหนอยด์ฉุนหงุดหงิดมาก
“โอ้ยผัวเมียเค้าทะเลาะกันนั่นแหล่ะ” เสียงของคนที่เพิ่งมาดังขึ้นไอกันนี่เอง =_____=;
“เชี้ยกัน!!!!” ไอริทด่าไอกันแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ไอกันเดินเข้ามากอดคอคนตัวเล็กไว้ ก่อนจะยกมือลูบหัวมันแล้วเอียงตัวไปมาเหมือนกำลังโอ๋เด็กอนุบาล
“โอ๋ที่รักอย่างอนน้าเบ่เบ๋~เป็นอะไรอารมณ์เสียชู้ทำตัวเองใช่ป้ะ พี่โน่ทำไรริทวะ?” อ้าวกูเป็นชู้เฉยไอสาสนี่ =[]=!
“กูไม่ได้ทำอะไรที่รักมึงเลย อยู่ดีๆก็หงุดหงิดเพราะอารมณ์ตัวเธอ...”
“หุบปากนะพี่โตโน่!!!!” มันตะโกนขึ้นขัดผมเพื่อไม่ให้ผมพูดจบประโยค เอ่อ ... มันโกรธผมปะวะ –o-
“เฮ้ยมึงใจเย็นโอ๋โอ๋อย่านอยด์น้า” ไอกันพูดขึ้นเมื่อเห็นไอริทมันทำหน้าเบะเหมือนกำลังจะร้องไห้ ... และก็ร้องออกมา ~ ส่วนคนอื่นๆที่กำลังยืนเอ๋ออยู่ก็ได้แต่พูดริทใจเย็นลูกก่อนจะยิ้มกันแห้งแห้ง ส่วนผม ? ยิ้มไม่ออก -______-!
“ไอกันกูอยากกลับแล้วไปส่งกูหน่อยT____T”
“พี่กันเมื่อไรจะไปอะ?” เสียงของบุรุษอีกคนที่มาเยือน ไอไอซ์ เดินลิ่วๆเข้ามาแล้วเกาหัวงงๆที่เห็นไอริทร้องไห้
“กูมีอีเว้นท์กับน้องไอซ์ไอเซนเฮียเก่งอะ กูไปส่งมึงไม่ได้ขอโทษไม่นอยด์กูนะเบ่เบ๋ =/\=”
“อือ...กูกลับเองก็ได้” คนตัวเล็กพูดขึ้นก่อนจะก้มหน้าหยิบกระเป๋าเป้ที่หนักชิบหาย!!!
“เห้ยๆไม่เอาดิ มึงก็กลับกับพี่โน่แล่ะ” ไอกันพูดขึ้นแล้วดึงแขนไอริทที่กำลังจะหมุนตัวเดิน
“ไม่เอาไม่กลับ .... กูคุยกับลิงไม่รู้เรื่อง” มันพูดขึ้นก่อนจะเช็ดน้ำตา เออ!!! ให้กูเป็นลิงซะงั้น =_______=
”เอ่อ ... เอาไงดีวะเนี่ยโอ้ยเอ่อ” ไอกันทำหน้าเหมือนโลกจะแตก ผมเลยหยิบกระเป๋าตัวเองแล้วลุกขึ้นยืน
“เออมึงรีบไปเหอะๆเดี๋ยวเสียการเสียงานพอดีกูพามันกลับเอง” ผมพูดขึ้นแล้วเดินไปแย่งกระเป๋าจากมือมันมา
“บอกแล้วว่าไม่อยากกลับกับลิง!!!!!คนก็อยู่ส่วนคนลิงก็อยู่ส่วนลิงเส้!!!!!!!!” มันตะโกนใส่หน้าผมก่อนจะเบ้ปาก ? ไอเวรนี่ ! แม่งหาเรื่องนะ บังเอิญว่าผมไม่ใช่คนความอดทนสูงซะด้วย =________=:
“ไอริทอย่าพูดงั้นดิวะเดี๋ยวก็ทะเลาะกันอีกโอ้ยกูปวดกระบาล!!” ไอกันบ่นออกมาอย่างคนหัวเสีย
“ไปอยากกลับไม่ใช่หรอจะพากลับ” ผมจับข้อมือมัน มันทำท่าสะบัดออกแล้วก็โวยวาย
“ไม่เอาไม่กลับกับลิงว่อยยยยยยยย”
“มึงอย่าดื้อดิ๊ไอริท!!!! ถ้ายังง้องแง้งงอแงกลับไปคอนโดเจอกัน!!!!” ผมพูดขึ้นด้วยเสียงโหดเหี้ยมหึหึ ก่อนที่ทุกคนจะัทำตาโตแล้วก็เอามือปิดปากทำหน้าตาแบบโคตรฟินนนน-////- หัวเราะกันคิกคัก ผมไม่ได้ตั้งใจจะสื่อแบบนั้น =[]=
“เออกลับก็กลับโว้ะ!” คนตัวเล็กเดินลิ่วๆออกไปโดยไม่ล่ำลาใครเลย
“ทำน้องเบาเบานะโตโน่ฮิ้วววววววว~” เสียงชงไล่หลังผมมา ? กูขู่มันเฉยเฉยว่อยยยยย !
#Norit’z condo
ตลอดทางจนถึงคอนโดเปิดสงคราม ... สงครามความเงียบ !! มันไม่ปริปากพูดซักคำ พอถึงห้องก็คว้ากระเป๋าแล้วตรงดิ่งเดินเข้าห้องก่อนจะกระแทกประตูเสียงดังปั้ง !!! เอ้าชิบหายกูผิดอะไรเนี่ย =_____= ผมเอาของเข้าไปเก็บในห้องได้สักพักก่อนจะเดินออกมาแต่ไอคนขี้นอยด์ก็ยังคงอยู่แต่ในห้องนอนมัน
~ก๊อกก๊อกก๊อกก๊อก~
“ไอริทออกมาคุยกันก่อนดิ๊” ผมเคาะประตูห้องมันแต่ก็ยังคงเงียบกริ้บบบเงียบสนิทสงัด
“ไอริททททททท!!!ปั้งปั้งปั้งปั้งๆๆๆๆๆๆๆ” ผมทุบประตูห้องมันรัวสนั่นประหนึ่งว่านี่คือกลองกีฬาสี ~
“โอ้ยยยย!!!จะทุบหาอะไรห๊า” ประตูถูกเปิดออกคนตัวเล็กตรงหน้าทำหน้ายับยู่ยี่ยืนเท้าเอวเตรียมหาเรื่อง
“โกรธอะไรกูรึเปล่า?” ผมเปิดประเด็นถามมันตรงๆเลยไม่อยากคุยกับมันนานประสาทจะกินเอา - -
“ไม่ได้โกรธ” มันพูดขึ้นเสียงนิ่งแต่ไม่มองหน้าผม อาการแบบนี้แน่นอนครับว่า .... แม่งโกหก !!!
“โกรธ”
“ไม่โกรธ”
“โกรธ”
“บอกว่าไม่ได้โกรธ!”
“โกรธ”
“เอ๊ะบอกว่าไม่ได้โกรธไงวะ”
“ก็เห็นอยู่ว่ามึงโกรธอะ” ผมเริ่มงี่เง่าก็บอกแล้วว่าคุยกับแม่งแล้วประสาทจะกินกระบาล !!!
“ก็ดูพี่เส้! แกล้งผมอยู่ได้โว้ะ” มันพูดขึ้นแล้วเดินไปนั่งจุมปุ๊กปลายเตียงที่มีตุ๊กตาโปเกม่อน โดเรม่อน ปิ๊กกาจู ตุ๊กแก จิ้งจก แมว หมี หมา หมู ตุ๊กตาห่าเหวไรไม่รู้วางเต็มเตียงไปหมด สาบานว่านี่ห้องผู้ชาย ? ก็เข้าใจว่าแฟนคลับให้แต่มึงไม่ต้องเอามาตั้งวางเรียงรายอย่างกับร้านขายตุ๊กตาก็ได้ ผมแอบขยาดห้องนอนมัน =_____=
“หืมมมมกูแกล้งอะไรมึง?” ผมเดินไปยืนหยุดตรงหน้ามัน มันเงยหน้าขึ้นมองผมด้วยสายตาเคืองๆ
“พี่บอกว่าผมเอ่อ...อารมณ์ค้างโว้ะ!!!!” มันโวยวายก่อนจะเม้มปากแน่นใบหน้าหวานๆขึ้นสี แดงไปยันหู
“แค่เนี๊ยยยย?” มันนอยด์โมโหเหวี่ยงผมเพราะเรื่องแค่เนี๊ยยยย ?
“แล้วพี่คอยแกล้งริทอยู่ได้เอาหน้ามาใกล้งี้เอาตัวมาใกล้งี้!!” ผมนั่งลงตรงหน้ามันบนพรมสีน้ำตาลพร้อมกับเงยหน้ามองมันแล้วเอาแขนอันเพอร์เฟคของผม><พาดไว้ที่ขาโปลิโอลีบของมัน
“ก็ผู้ชายเหมือนกันนี่หว่าไม่เห็นเป็นไร ... รึมึงคิดอะไรหืมมมม ?”
“อะไร!!!จะบ้ารึไงไม่ได้คิดเว่ยยยยยยพี่โน่แม่งมั่วว่ะ” มันเถียงแว้ดแว้ดใบหน้าหวานที่หน้าแดงมากกว่าเก่า ดวงตาที่สั่นเลิ่กลั่กไปมา เหมือนโดนจับได้ว่าทำความผิด ก่อนจะแสร้งหันหน้าไปมองที่ระเบียง ถามเด็กประถมก็ได้ว่าอาการแบบนี้เค้าเรียกว่า ... โกหกแถมยังเขินซะด้วย ? หึหึ.
“โอเคไม่คิดก็ไม่คิด” ผมพูดขึ้นส่งๆเพื่อไม่ให้มันอึดอัด มันหันหน้ากลับมามองผมก่อนจะบู้ปากแล้วเงียบ เงียบ ... ทั้งห้องเงียบเงียบจนได้ยินเสียงทำงานของเครื่องปรับอากาศ เอ่อมันเงียบไปนะ = =;
“นี่!!!!”
“อะไรอยู่กันแค่นี้พี่จะเรียกเสียงดังทำไม-3-“
“ขอจับมือหน่อยดิได้ป้ะ....” ผมกระดึ้บตัวไปจนชิดขามันเอาคางเกยกับขามันไว้แล้วแบมือไปตรงหน้ามัน
“จะจะจับทะทำไม?”
“ทีมึงขอจับกูยังให้จับเลยเร็วดิ๊” มันมองหน้าผมแบบไม่ไว้ใจ โอ้ย ~ กูไม่ทำอะไรหรอกน่า !! นมก็ไม่มีแบนราบยังกับถนน ตูดก็แบน แถมมีอะจะบึ๋ยเหมือนผมด้วย แม่งไม่มีอะไรที่ทำให้อารมณ์เรื่องนั้นเกิดขึ้นหรอก ... ถึงแม้ว่าตัวมันจะหอมจนน่ากดก็เหอะ =______=!
“ไม่เอาไม่จับเว่ยยยยย~” ไอเวรนี่ขึ้นวะขึ้นเว่ยกับผมเริ่มลามปามล้ะ !! ไม่ขงไม่ขอแม่งล้ะสลัดนี่ ... ผมรีบคว้ามือเล็กเล็กของคนตรงหน้าที่นั่งอยู่บนที่นอนมา ก่อนจะแงะนิ้วก้อยมันขึ้นแล้วเอานิ้วก้อยของผมไปเกี่ยวเอาไว้ มันมองผมด้วยสายตาอึ้ง งง ปนตกใจ แล้วถามผม
“ทำอะไรของพี่เนี่ยยยย?”
“ก็มึงนอยด์กูถูกมั้ย กูก็เลย ..... “ ผมหยุดพูดแปปขอสูดหายใจลึกลึกก่อนหึ้บบบ!! มันเอียงคอแล้วขมวดคิ้วรอฟังผมพูดต่อ
“กูก็เลยง้อ....นี่ไงดีกันแล้วนะ:)”
ภาคินมึงทำอะไรของมึงวะเนี่ยยยยยย!!!! ผมมองคนตัวเล็กตรงหน้าที่กำลังหน้าแดงหนักกว่าเดิมเอามืออีกข้างเกาท้ายทอยเก้อๆ ก่อนจะจะอมยิ้มน้อยน้อยออกมาเหมือนเด็กที่ได้ขนม... ผมเริ่มทนไม่ไหวแล้วนะเฮือก .... เอ่อน่ารัก ... แม่งโคตรน่ารัก .... เรืองฤทธิ์มึงจะ น่ารัก เกินไปแล้วว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก Y_______Y
ps;วันนี้อัพช้าไรต์ไปเที่ยวส่งท้ายปิดเทอมมาแปปๆจะเปิดเทอมแล้วแง้ง =[]=!
รีดเดอร์ที่รักคะ ... โปรดซึมซับความหวานเขินดิ้นแบบนี้เอาไว้ !!!
สปอยให้ว่าตอนหน้าชีจะคัมแบ็คแล้วหึหึ ^ ^'
ขอบคุณรีดที่ติดตามรออ่าน ขอบคุณกำลังใจดีดี มีกำลังใจมาก:)
ตอนนี้ตอนที่สิบสามลัคกี้นัมเบอร์ ~ ขอให้รีดเดอร์ที่รักลัคกี้ทุกอย่างเล้ย -3-
ขอบคุณโน่ริทที่ทำให้โลกนี้น่าอยู่<3
ความคิดเห็น