[noritz] ' It's Fake! พวกผมก็แค่สร้างภาพ :)

ลำดับตอนที่ #11 : chapter11: ชูวีดูวีดำดิ่งลึกลงไป~

chapter11:ชูวีดูวีดำดิ่งลึกลงไป~



 

chapter11:ชูวีดูวีดำดิ่งลึกลงไป~

{Ritz'part}
   ฮ้าวววว~ผมเอามือปิดปากแล้วหาวโคตรง่วงเลยฮะ เมื่อคืนหนักไปหน่อย {อั้ยย่ะ!-////-} เฮ้ยอะไรทะลึ่งตลอดไม่ได้อาบาจี๊แอ๊ะแอ๊ะอะไรโว้ะ -o- ผมเล่นเกมโปเกม่อนแผ่นใหม่จนดึกเฉยๆเหอะวู๊ ~ ตอนนี้ผมนั่งจุมปุ๊กบนโซฟาที่ตึกแบมมี่รอเวลาเดินทาง แล้วนัดมาทำไมตั้งหกโมงเนี่ย ! ตอนนี้ผมกับพี่โน่อืมมม ... ทุกอย่างก็ดีขึ้น มันดีขึ้นเรื่อยๆ พี่เค้าก็ไม่ได้ด่าว่าทำให้ผมเสียความรู้สึกเหมือนเมื่อก่อน อาจจะมีบางมุมที่เงียบเฉยชาบ้าง แต่ไม่ว่ายังไงจุดยืนของเราทั้งคู่ก็ยังคงเหมือนเดิมแล่ะฮะ ก็พี่เค้าเกลียดเค้าโกรธผมนี่เนอะ :)
"ยังไม่วายเล่นเกม...เล่นอยู่ได้!" ผมละจากเกมในไอแพดก่อนจะหันไปมองคนตัวสูงที่ยืนอยู่หน้าผม
"พี่ก็บ่นอยู่ได้ บู้-3-" ผมบู้ปากแล้วก้มหน้าก้มตาเล่นต่ออย่างเมามัน ! แต่มือหนาๆก็ผลักหัวผมก่อนจะแย่งไอแพดสีเขียวปะริ๊งปิ๊งวิ้งเก๋ในมือของมไปแล้วจัดการปิดเครื่องเรียบร้อยก่อนจะยัดลงกระเป๋าผม ? ผมอ้าปากหวอเอ้าไอเผด็จการ Y Y
"มองหน้ามีปัญหาอ่อ?" คนตัวสูงยักคิ้วอย่างกวนติงว่ะแมร่งเอ้ยยยย~
"อะไรของพี่เนี่ยริทเล่นอยู่นะ!!!!!" พี่แกยักไหล่ไม่สนใจก่อนจะเดินลิ่วๆไปที่ตู้เย็นแล้วกวักมือเรียกผม
"มานี่ดิ๊ๆ" ผมลุกขึ้นแล้วเดินไปหาไอคนตัวสูงที่ยืนอยู่อย่างเซงๆ ผมจะเล่นเกมเกือบจะผ่านมิชชั่นอยู่แล้วโว้ว !
"อะไรรรรรรรรร~" คนตัวสูงหยิบแลคตาซอยกล่องบักเอ้กแล้วหมุนเกลียวดังแกร๊กก่อนจะยื่นให้ผม ...
"กินรองท้องไปเดี๋ยวปวดท้อง" พี่แกพูดขึ้นก่อนจะหยิบนมอีกกล่องขึ้นมากินตามผม ผมไม่เข้าใจสิ่งที่พี่เค้าคิดเลยฮะเฮ้อ.
"เป็นห่วงหรอ?" ผมถามขึ้นเบาๆ คนตัวสูงตรงหน้ามองหน้าผมแล้วมองไปทางอื่นแทน ก่อนจะกระดกนมต่อ ? อ้าวไม่ตอบผม :(
"นี่!ริทถามพี่อะทำไมไม่ตอบ?" ผมขมวดคิ้วแล้วมองหน้าคนตรงหน้าอย่างเคืองๆ ไม่รู้จะถามไปทำไมเหมือนกัน ... แค่อยากได้ยิน
"อืมมมมมม" พี่โน่ครางรับในลำคอทั้งๆที่ยังกระดกแลคตาซอยอยู่ 
"อืมนี่คืออะไร?พี่โน่อืมอะไรห๊าาา~" ผมดึงชายเสื้อคนตัวสูงข้างหน้า พี่แกหรี่ตามองผมด้วยสาตารำคาญ ก็ผมแค่อยากได้ยิน ... อยากได้ยินคำคำนี้ คำที่ผมก็เป็น คำที่ทำให้ผมรู้สึกดี ผมก็แค่อยากรู้ว่าพี่เค้าเป็นห่วงผมบ้างรึเปล่า ?
"เออเป็นห่วง!!!" พี่โน่ตอบผมก่อนจะเบ้ปากแล้วเดินไปคว้ากระเป๋าที่อยู่ข้างโซฟาแล้วหันหน้ามามองผม
"จะยืนยิ้มอีกนานป้ะ?" ผมยิ้มแหยๆก่อนจะทิ้งกล่องนมแล้วเดินตามคนตัวสูงออกไป ได้แค่นี้ก็ดีแล้วฮะ แค่พี่เค้าเป็นห่วงผมบ้างก็ดีใจแล้ว :)

"อ้าวเฮ้ยไปแล้วอ่อว่ะ?" รถตู้ของทีมงานจอดอยู่หน้าตึกผมกำลังยืนรอพี่ที่มงานที่แว้บไปซื้อกาแฟ ไอกันก็เดินเข้ามากอดคอผมแล้วถามขึ้น
"เออจะไปแล้ว ว่าแต่มึงเหอะมาทำไรแต่เช้า?" ผมหันไปถามคนข้างๆที่มือเกาะแกะอยู่ที่คอผม ห่าอะไรเข้าสิงมันวะฮะ Y Y
"มาซ้อมมิส~อ้าวพี่โน่หวัดดีๆ" ไอกันหันไปทักทายคนตัวสูงที่โผล่หน้าออกมาจากรถตู้ คนตัวสูงพยักหน้าส่งๆก่อนจะทำหน้านิ่งๆ
"เห็นวันก่อนยังกอดกันกลมอยู่ที่บีทีเอสไหงวันนี้เฮียแกหน้าอย่างกับตูดวะ?" ไอกันกระซิบถามผม 
"ห้ะ?มึงรู้ได้ไงวะ? 
"โอ้ยแฟนคลับโพสรูปกันเต็มเน็ต .. มึงอะติดแต่เกมไม่สนใจห่าไรเลยวู๊" 
"พี่เค้ามาแล้ว พวกมึงจะคุยกันอีกนานป้ัะ? มึงเดินตามไปละกัน" เสียงของคนบนรถตู้พูดขึ้นแล้วทำท่าจะปิดประตู
"เฮ้ยยยพี่โน่เดี๋ยวดิๆ เออกูไปก่อนล้ะเดี๋ยวซื้อหนมมาฝากนะบักดำ-3-" ผมไปดึงที่ปิดประตูไว้แล้วหันไปบ้ายบายให้ไอกันที่ยืนหัวเราะ
"เออๆเกาะเสม็ดระวังเสร็จนะหึหึ ... เดินทางดีดีนะที่รัก" ไอดำมันพูดขึ้นก่อนจะยักคิ้วหลิ่วตาอย่างกวนตีนแล้วก็เดินเข้าตึกไป ผมเข้ารถตู้มาก็นั่งเบาะข้างๆคนตัวสูงที่นั่งอยู่ พี่ทีมงานอธิบายรายละเอียดให้ฟังคร่าวๆ ว่าเหมือนจะพาผมกับพี่โน่ไปทำกิจกรรมพักผ่อนบลาๆที่เกาะเสม็ด แล้วรายการนี้เป็นเรียลลิตี้เรียกว่าไวเลสจะติดตัวผมกับพี่โน่ตลอดเวลา มีตากล้องเดินตามตูดทุกนาที เท่ากับว่าผมกับพี่โน่จะพลาดไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว ... รายการนี่แมร่งโหด T[]T!! พี่แกติดไวเลสให้เรียบร้อย เอ่อจะเริ่มกันตั้งแต่บนรถเลยหรอ ? พี่ดูหน้าไอคนข้างๆผมด้วยฮะมันทำหน้าเหมือนอยากจะกระทืบคน โอ้ยจะผ่านไปได้ด้วยดีมั้ยเนี่ย!! เอาว่ะเรืองฤทธิ์สู้สู้หึ้บ Y Y
"เอ่อพี่โน่ยังปวดหัวอยู่รึเปล่าหายยัง?" ผมหันไปถามคนข้างๆที่เอาแต่นั่งเงียบ พี่แกหันหน้ามาช้าๆใบหน้ายังคงเรียบเฉยไม่ยิ้มไม่อะไรทั้งสิ้น เห้ยพี่โน่ช่วยกันทำมาหากินหน่อยดิวะฮะ โอยริทซี่อยากตายยยยยยยยยยยยยยยย !!
"อ้าวโตโน่ไม่ค่อยสบายหรอ?" เสียงพี่ทีมงานผู้หญิงที่เป็นเมนหลักของรายการ ชื่อปลิวปลิวอะไรซักอย่างนั่นแหล่ะ พี่โน่พยักหน้าแล้วยิ้มให้จนเจ๊คนนั้นเขินแล้วหลบหน้าหนี ~ ผมนอยด์อะ ! ทำไมพี่แกตอบยัยเจ๊ปลิงอะไรนั่นได้วะ แต่ไม่ยอมตอบผมไม่คุยกับผม ? เอ้อก็เข้าใจว่าโกรธเกลียดผมแต่มันไม่ใช่เวลานะ !!! ผมนั่งหันหน้าไปอีกทางอย่างเซงๆแล้วพี่ทีมงานในรถก็เม้ามอยกันอย่างสนุกสนาน อีคนข้างๆผมก็มีบ้างที่หัวเราะไปกับพี่ทีมงาน ก็มีแต่ผมที่เงียบกริ้บ ... จนเวลาผ่านไปได้เกือบชั่วโมงกว่าผมหลับไปตอนไหนไม่รู้ รู้อีกทีเกือบเข้าจังหวัดระยองแล้ว~ ตอนนี้พี่เข้าแวะปั๊มทีมงานในรถเหลืออยู่สองสามคน คนข้างๆผมก็หายไปด้วย? ก็ดีนะไม่คิดจะคุยกับผมเลยเหอะ ! ปลุกผมหน่อยก็ได้ :(
"โตโน่ขึ้นรถเลยค่า><อ้าวน้องริทตื่นแล้วหรออยากเข้าห้องน้ำรึเปล่าจ๊ะ?" เจ๊ปลิงหันมาถามผม ไม่ถามตอนถึงโรงแรมเลยล่ะ -_____-;
"ไม่ฮะขอบคุณครับ^ ^" ผมตอบยิ้มๆพลางหุบขาเพื่อให้อีคนตัวสูงเข้าไปนั่งที่เดิมเห็นหน้าแล้วเซง = = รถตู้ก็มุ่งตรงสู่เกาะเสม็ดทันที .
"กินเปล่า?" คนข้างๆผมยื่นกล่องป๊อกกี้กล่องสีแดง ห้ะช็อกโกแลต o O พี่โน่ชอบกินกล่องสีชมพูไม่ใช่อ่อ ?
"ทำไมไม่ซื้อสีชมพูอะ?" ผมรับมาก่อนจะหันไปถาม พี่แกใส่หูฟังไว้แต่ปากหนาหนาก็ถามผม
"หืมมมถามว่าไรนะ?" ผมเอามือไปดึงหูฟังออกจากหูพี่แกข้างนึง 
"คงจะได้ยินหรอก!!!ริทถามว่าทำไมซื้อรสนี้มาาาาา?" 
"อ๋อก็...ก็สตรอเบอรี่มันหมดวุ๊ถามอะไรนักหนา" เป็นร้านค้าที่แปลกดีปกติผมเห็นไอกล่องชมพูเหลือบานเบอะ ผมว่าช็อกแลตอร่อยกว่านะ = =;
"น้องริทอยากกินหรอ?นี่พี่ซื้อมากินด้วยกันมั้ย?เอ .. มันไม่หมดนะน้องโตโน่" พี่ทีมงานคนนึงพูดขึ้นแล้วทำท่าจะยื่นมาให้ อ๋อหึหึ~~~
"ไม่เป็นไรครับริทชอบกินช็อกโกแลตขอบคุณนะฮะ^ ^" ผมพูดขึ้นแล้วหันไปมองคนข้างๆที่หน้าเหวออึ้งๆชะงักไปนิดนึง
"ซื้อให้ริทก็บอกมาเถ๊อะจะปากแข็งทำไมหึ้?" ผมหันไปล้อเลียนคนตัวสูงที่เม้มปากไว้ก่อนจะเอามือมาผลักหัวผมอย่างหมั่นไส้ -..-
"อย่าพูดมาก!กินๆไป" พี่แกเสียบหูฟังแล้วหันหน้าหนีผม ผมยิ้มออกมาเหมือนคนบ้าแล้วนั่งหัวเราะคิกคิกอยู่คนเดียว -////- จนพี่ทีมงานเหลือบมองผมด้วยสายตาประมาณว่า ... เอ่อน้องริทแกไหวปะวะ ? 55555555555

#Koh Samet.
{Tono's part}
   ตอนนี้มาถึงที่พักเรียบร้อยเป็นโรงแรมที่ราคาค่อนข้างสูงมาก!!!ผมเห็นราคาแล้วแทบหงายคืนละสองสามหมื่น= =;' พักโรงแรมนี้แล้วบินได้รึไงกัน ? แต่ผมมาฟรีลั้ลลา~ ผมรับคีย์การ์ดมาก่อนจะเดินตามพนักงานโรงแรมและเมนหลักของทีมงานที่ชื่อปลิวไป จนถึงโซนแยกเป็นเหมือนบ้านเดียวเล็กๆเรียบแต่หรูดูทันสมัย เข้าไปก็เห็นสระว่ายน้ำสีฟ้าอยู่ตรงระเบียง แถมยังติดชายทะเลที่มองเห็นน้ำทะเลสีสวยอย่างชัดเจน เออแมร่งหรูสมราคาจริง -_______-; คนตัวเล็กที่เดิมสำรวจสอดส่องก็กระโดดโลดเต้นก่อนจะเดินมาแกว่งแขนผม
"หูยยยที่พักสวยเนอะพี่โน่" ผมหันไปยิ้มให้มันเอ่อผมไม่ค่อยอยากพูดอะไรมากเพราะ ? ไวเลสมันติดอยู่ที่เสื้อ ... พี่บอยพาพวกผมมาฆ่าชัดๆ=[]=
"งั้นโตโน่น้องริทพักผ่อนกันไปก่อนเนอะ แล้ว11โมงเจอกันที่ห้องอาหารนะคะ เอ้อ~ตากล้องไม่ได้เข้าไปด้วยนะจ๊ะ ขอให้มีความสุขกับรายการเราน้า พี่ไปล้ะ ^ ^" ขอให้มีความสุขกับรายการ ? ขอบคุณนะครับขอบคุณมาก !!! ผมเดินเข้ามาภายในห้องแล้ววางกระเป๋าก่อนจะทิ้งตัวลงบนที่นอนสีขาวกว้างๆนุ่มๆที่นอนได้สองคนอย่างสบายๆ บนเตียงมีกุหลาบโรยเป็นรูปหัวใจ ? -______-
"พี่โน่..." มันเรียกชื่อผมก่อนจะเดินเข้ามาแล้วนั่งลงที่ปลายเตียงข้างๆตัวผม 
"หืมมมมมม?" ผมตะแคงหน้าไปมองมัน มันกระโดดขึ้นมานั่งขัดสมาธิบนที่นอนก่อนจะโน้มหน้าลงมาแบบหน้าตาแมร่งโคตรจริงจัง
"พี่ไม่ค่อยคุยกับริทเลยเนอะ^ ^" มันพูดขึ้นด้วยเสียงเนือยๆแล้วฉีกยิ้มให้ผม ผมก็ไม่ค่อยได้คุยกับมันจริงๆแหล่ะ ไม่รู้อะผมเคืองๆเห็นหน้ามันแล้วหงุดหงิดตั้งแต่ตอนคุยกับไอกันล้ะ ตัวชิดกันจนแทบจะได้เสียกันหน้าตึกเลยเหอะ ! แต่อีกเหตุผลนึงคือกลัวว่าถ้าพูดอะไรไปแล้วเกิดมีน้ำโหเอฟเฟคบลาๆ คือพลาดทันที ! รายการนี่แม่งโคตรเชวี้ยยยยยยยยย Y Y ผมชี้ไปที่ไวเลสใต้เสื้อมันที่นูนเป็นรอย มันพยักหน้าเหมือนรับรู้ในสิ่งที่ผมตั้งใจจะบอกมัน 
"ไอกันดูเป็นห่วงมึงเนอะ" ผมพูดด้วยเสียงสบายๆ เพราะปกติผมก็คุยกูกับมึงอยู่แล้วถ้าจะออกอากาศอะไรไปก็คงไม่ได้เสียหายอะไร
"ก็สนิทกันหมดแล่ะแค่ไอกันมันสนิทมากกว่าคนอื่นเท่านั้นเอง^ ^" คนตัวเล็กข้างหน้าตอบแล้วยิ้มอย่างอารมณ์ดีโอ้ยหมั่นไส้ = =
"อืมมมม.....สนิทมากกว่ากูอีกหรอ?" ผมถามขึ้นเบาๆไม่รู้ว่าจะถามไปทำไมรู้แค่อยากถาม โอเคป้ะ!
"ก็ไม่หรอกมั้งริทอยู่กับพี่โน่บ่ิอยกว่าอยู่กับมันอีกรึไม่จริง?" 
"อื้มมมจริง" ผมเงียบไม่กล้าถามอะไรมากว่ะครับ เพราะไอไวเลสเนี่ยแมร่งเอ้ย Y Y ผมแค่หงุดหงิดแค่หมั่นไส้ที่มันสองคนคุยหยอกล้อกันโดยที่ไม่ได้สนใจผมที่นั่งหัวโด่อยู่บนรถเลยซักนิด ก็แค่เคืองที่พวกมันไม่เคารพผมไม่เห็นหัวผม ... แค่นั้นแล่ะมั้ง - -' คนตัวเล็กล้มลงนอนข้างๆผมก่อนจะพูดขึ้น
"มันแปลกๆเนอะ มีไวเลสติดอยู่ที่ตัวเนี่ย 5555555" มันหัวเราะขึ้น ก็จริงนะแม่งอึดอัดว่ะ ! เอาไงดีวะ ? ผมลุกขึ้นตะแคงหน้าไปหามันก่อนจะเอาแขนยันที่นอนเอาไว้แล้วก้มหน้าลงไปข้างๆหูมัน เอามืออีกข้างบังแถวไมค์ไวเลสเอาไว้แล้วพูดขึ้น
"มึงกับไอกันคิดไรกันรึเปล่า?" มันเงยหน้าสบตาผม ... ใบหน้าหวานๆตรงหน้ากับกลิ่นหอมอ่อนๆที่ทำให้ผมเตลิดเปิดเปิงไปนะบางที - - คนตรงหน้าผมเอามือปิดไวเลสตามก่อนจะพูดขึ้นเสียงเบาเบา 
"พี่ไม่รู้รึไงว่าไอกันแอบชอบไอไอซ์อยู่?" ห้ะ !! ไอกันแอบชอบไอซ์ ? ทำไมผมไม่รู้เรื่องวะ ? ผมทำหน้างงๆแล้วส่ายหน้าทันที = =;
"วุ๊! เค้ารู้กันจะหมดตึกแล้วมั้งงงมีแต่พี่กับไอไอซ์ที่ไม่รู้ ^ ^" มันพูดขึ้นแล้วหัวเราะน้อยๆ ผมยิ้มกว้างออกมาอย่างอารมณ์ดี ไม่รู้ว่ะครับอยู่ดีดีมันก็เหมือนรู้สึกได้ปลดปล่อย ? เอ่อผมหมายถึงแบบเวลาเราอัดอั้นอะไรงี้แล้วเราก็ได้ปลดปล่อย เออช่างมันเหอะ ~ ผมมองหน้าคนที่อยู่ข้างๆผม กลิ่นหอมอ่อนๆลอยมาเตะจมูกผมอย่างต่อเนื่องให้ตายเถอะ ! กูว่าจะไปบอกให้น้ำยาปรับผ้านุ่มดาวนี่ยอมแพ้มึงซะ ... แมร่งงเอ้ยหอมอะผมยื่นหน้าไปใกล้กว่าเดิม มันเม้มปากบางแน่นใบหน้าหวานๆมีริ้วสีแดงๆ ดูน่ารัก อืมมันน่ารัก ... ผมยิ้มน้อยๆให้มันอย่างอดไม่ได้ :) น่ารักจนผมเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆอย่างห้ามใจไม่ไหว เฮือก ~ ไอโน่สติมาสติมาหน่อยมึง !!! อ้ากเบรคไม่อยู่แล้วผมเลื่อนหน้าไปจนจมูกโด่งของผมแตะกับจมูกเรียวได้รูปของใบหน้าหวานตรงหน้า ...

"น้องโน่น้องริทททท!!" เสียงผลักประตูเข้ามาทำเอาผมกับมันผละออกจากกันด้วยสีหน้าเลิ่กลั่ก พี่ทีมงานคนนึงหน้าเหวอก่อนจะพูดขึ้น
"ชะอุ่ย~เอ่อ ... คือว่า คือพี่จะมาบอกว่าอยากได้อะไรเพิ่มก็สั่งโรงแรมไม่ได้เลยไม่ต้องเกรงใจนะจ๊ะ แห่ะๆ" คนตัวเล็กข้างๆผมก้มหน้าลงแบบเขินๆ มีเพียงผมที่หน้าด้านฉีกยิ้มให้พี่เค้าตอบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เกือบไปแล้วไอโน่เอ้ย ~ เพราะมึงเลย .. กูบอกแล้วว่าอย่าน่ารักให้มากแมร่งเอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!! -_______-;'
"ครับ..ขอบคุณนนะครับ^ ^" ผมรับคำพี่เค้าก่อนจะยิ้มบางๆให้ พี่ทีมงานยิ้มขึ้นก่อนจะพูดแบบแซวๆ ประโยคนึงที่ทำให้ผมถึงกับลืม ตกใจ แล้วก็อึนอึนโลกแอบหยุดหมุนไป3วินาทีคนตัวเล็กข้างๆผมเงยหน้าขึ้นทันทีก่อนจะอ้าปากหวอเหมือนอึ้งไม่แพ้ผม ......

~พี่ลืมบอกว่าตากล้องไม่ได้เข้ามาก็จริง ... แต่มีกล้องวงจรปิดอยู่ทีมุมนู้นนะ>///<!!!!~

เชี้ยเอ้ยยยยยยยยยยย!!! รายการเวรอะไรวะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย Y_________Y


ps:ยังคงแอบหวานอย่างต่อเนื่องนะคะช่วงนี้ .. แต่หลังจากนี้ไปสักพักหึหึ !
ไม่ได้หวานตลอดหรอกเราแค่หลอกให้รีดตายใจ -3-
ไวเนอะแป๊ปๆตอนที่11แล้วมันยังไม่จบง่ายๆหรอกนะเออ55555
ขอบคุณที่เม้นเป็นกำลังใจให้ ขอบคุณที่รักโน่ริทรักเดอะดาว๖ 
คิดถึงแฟนกุ๊ยคิดถึงแฟนหมอ:)