คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Begin :)
[noritz] ' Enemy ! ศัตรูที่รัก ><
{Begin}
~กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง~
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น จนทำให้คนที่นอนอุดอู้อยู่บนเตียงนอนนุ่มๆนั้นลุกขึ้นนั่งก่อนจะเอื้อมมือไปปิด แล้วลุกขึ้นบิดขี้เกียจเดินเข้าห้องน้ำไป ไม่นานนักก็ออกมาพร้อมกับชุดนักศึกษาขาวสะอาด กางเกงขาเดฟสีดำรับกับขาเล็กๆ เจ้าของร่างบางเล็กยืนส่องกระจกและจัดการกับหน้าของตน ใบหน้าหวานราวกับผู้หญิง ดวงตากลมๆ กับจมูกเรียวโด่งได้รูปรับกับปากบางเล็กๆที่เชิดน้อยๆบ่งบอกว่าเป็นคนเอาแต่ใจใช้ได้เลยทีเดียว ถ้าไม่ติดว่าใส่เสื้อผ้าผู้ชายกับผมสีน้ำตาลเข้มสั้นๆหลายคนคงคิดว่า เจ้าของร่างเล็กนี้เป็นผู้หญิงเสียด้วยซ้ำไป !
“อั้ยย่ะ ! พี่ชายผมสวยจุงเบย -3-“
เสียงของร่างสูงที่อยู่ในชุดนักเรียนม.ปลายดังขึ้น ก่อนจะเผยให้เห็นใบหน้าหวานที่ไม่ได้แตกต่างจากพี่ชายมากนัก แต่ต่างตรงที่จะเข้มกว่าคนพี่เล็กน้อย คิ้วเข้ม ดวงตากลมๆ จมูกโด่งเรียวได้รูปและปากบางเล็กๆของร่างสูง บ่งบอกว่าสำเนาถูกต้องเปี๊ยบ !
“สวยบ้าสวยบออะไรห้ะไอซ์ ! ต้องบอกว่าหล่อเส้บู้ -3-“
“พี่ริทเนี่ยนะหล่อ ? บ้าไปแล้วววววววววววววว~”
“ชิ!!!!!!!”
“พี่ทำใจได้ยังที่ต้องย้ายมหาลัยกลางคันแบบนี้เนี่ย?”
“ไม่ได้ก็ต้องได้ล้ะก็จะไปเรียนอยู่แล้ว เซงว่ะ =____=;”
“เอาน่าๆ พี่ก็ยังรู้จักพี่เซนไง ถึงจะอยู่คนละคณะก็เหอะ ก็ยังดีกว่าไม่มีเพื่อนละว้าาาา”
“เออๆ เสร็จรึยังล่ะจะได้ขับรถไปส่ง?”
“เสร็จแล้วคร้าบบบบพี่เรืองป้ะๆ”
เมื่อไปส่งน้องชายที่โรงเรียนม.ปลายชื่อดังเสร็จ ก็ขับรถมาสด้าสีขาวสะอาดมาเยือนมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งใหม่ของตน เหตุผลที่ต้องย้ายมาเรียนปีสองที่นี่ เพราะว่าพ่อกับแม่ทั้งคู่เป็นทูตต้องไปต่างประเทศ ทำให้เรืองฤทธิ์ต้องย้ายเข้ามาเรียนที่กรุงเทพแทนเพื่อคอยดูแลน้อง ร่างเล็กจอดรถไว้ที่ลานจอดรถขนาดใหญ่ที่อำนวยความสะดวกนักศึกษาอย่างเต็มที่ ก่อนจะส่องกระจกสำรวจความเรียบร้อยของตนเอง ผมสีน้ำตาลเข้มที่ถูกเซ็ตไว้อย่างดี บวกกับผิวขาวเนียนผุดผ่อง ใบหน้าน่ารักที่ทำเอาหลายคนหลงใหลแม้กระทั่งผู้ชาย !!! เรืองฤทธิ์หยิบกระเป๋าสะพายแบรนด์ดัง ก่อนจะก้าวลงจากรถ เรียกว่า จากการแต่งตัวและองค์ประกอบร่างกายทั้งหมด ... ทำให้เค้าดูโดดเด่นอย่างไม่ต้องสงสัยเลยทีเดียว !!!!
“เห้ยยยไอริท!!!!!ดีใจชิบหายเลยโอ้ยยยยย” เสียงของเซน นักศึกษาต่างคณะเพื่อนริทสมัยยังเรียนมัธยมปลายดังขึ้น ด้วยความที่เซนนั้นหน้าตาก็หล่อเหลาไม่แพ้ใคร ยิ่งส่งผลให้ทุกสายตาเริ่มจับจ้องมายังทั้งคู่
“โอ้ยมึงเอ้ย! ดีนะที่ป๊ากูส่งมาเรียนม.เดียวกับมึงอะไม่งั้นป่านนี้กูถูกทิ้งเหว่ว้าอยู่ม.ไหนก็ไม่รู้ :(“
“เออๆป้ะกูจะพาไปทัวร์ม.แล้วก็จะพามึงไปจัดการธุระปะปังด้วยเคป้ะ”
“โอเค”
ทางอีกด้านของมหาวิทยาลัย โรงอาหารติดแอร์ขนาดใหญ่ของคณะธุรกิจการบิน เนื่องด้วยคณะนี้ส่วนใหญ่เรียกว่าคัดหน้าตากันเลยก็ว่าได้ นักศึกษาคณะนี้มีแต่คนฝันอยากเป็น แอร์ สจ๊วต นักบินทำนองนี้ แต่ก็ไม่มีใครโดดเด่นเกินไปกว่า หนุ่มร่างสูงโปร่ง ที่อยู่ในชุดของคณะการบิน เสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนแขนถูกพับขึ้นไปบริเวณศอก เนกไทด์สีน้ำเงินเข้มถูกปลดออกเล็กน้อย กางเกงขาเดฟสีดำรับกับช่วงขาเรียวยาว ใบหน้าเนียนใส ดวงตาเล็กตี่แต่คมและทรงพลัง จมูกที่โด่งเป็นสันและงุ้มเข้ารับกับปากหนาสีชมพูอ่อน ผิวขาวเนียนไปทั่วร่างกาย เรียกว่า ผู้หญิงยังอาย !!!! แน่นอนว่าเจ้าของร่างสูงมีดีกรีเป็นถึงเดือนมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังแห่งนี้
“เฮ้ยไอโน่เปิดเทอมวันแรกก็หล่อสาสเลย โว้ะกูล่ะอิจฉา T^T”
“แน่นอนเถอะ ! กูเป็นถึงเดือนคณะแล้วก็เดือนมหาลัยหึหึ”
“โด่ขี้คุยชิบหาย! แล้วไงวะกูก็เป็นเดือนนิเทศอะเอาดิๆ”
“แต่ผิวขาวเนียนดุจแพรไหมของกูชนะมึงกินขาด ! เสียใจด้วยว่ะไอกัน”
"แล้วนี่น้องปลิงติดหนึบเป็นตังเมของมึงยังไม่มาอ่อ?"
"ถ้ามาก็เห็นแล้วดิ อย่าพูดถึงได้ปะวะช่วงนี้กูยิ่งรำคาญนางอยู่ =____="
"ก็น่ารำคาญอยู่หรอกไม่รู้จะหวงมึงอะไรนัีกหนาาา?"
"มึงเอาป้ะเดี๋ยวกูยกให้5555555555"
"โอ้ยแถมข้าวให้กูซักสิบกระสอบกูยังไม่เอาเลย !! มึงน่ะพลาดแล้วไอโน่"
แล้วสองหนุ่มหน้าตาดีก็เพื่อนซี้คุยกันหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน
“เห้ยยยยยพวกมึงแมร่งมากันโคตรเช้าเหอะ” เสียงของผู้มาเยือนดังขึ้น ร่างสูงผิวที่ขาวออร่าจนแสบตา = =;
“มึงนั่นแหล่ะที่มาช้าเอง ไอแดกแฟ้บ!”
“ไอโน่แม่งปากหมา !!! กูไม่ได้แดกแฟ้บเว่ยยยย กูหล่อขาววิ้งแต่กำเนิด ><”
“เออเรื่องของมึง”
“ไอเควี้ยนี่ตัดบทกูดื้อๆเลย = =; เออพวกมึงจะไปไหนกันรู้ตารางเรียนรึยัง?”
“กูไม่รีบเหมือนมึงหรอกว่าที่คุณหมา!!!!!!”
“คุณหมอ ! พวกมึงแม่งรุมกูอะ T^T งั้นกูขอตัวก่อนๆ มึงก็ไปเหล่สาวตามประสาพวกมึงสองตัวละกัน”
“อ้าวแล้วมึงจะไปไหนวะ?”
“อธิบดีคณะกูดิโทรมาบอกว่าให้กูไปรับรุ่นน้องปีสองเพิ่งย้ายม.มากระทันหันมั้ง ท่าทางจะเส้นใหญ่ใช้ได้เชียวว่ะกูว่า”
“ช่างหัวแมร่งเถอะ ! มึงจะไปไหนก็ไปไป๊เสียเวลาหลีสาวพวกกูหมด”
“ไอกันมึงแมร่งโคตรหูดำ !!!! เออๆ กูไปล้ะไว้ยังไงพักเที่ยงกูจะโทรหา เผื่อจะพารุ่นน้องไปนั่งแดกข้าวด้วย”
“ไม่ต้องพามาหรอกเดี๋ยวเค้าอึ้งในความหล่อของกู”
“ไอโน่ กูให้สามคำ ?”
“สามคำเชี้ยไรแดกแฟ้บ?”
“กูจะอ้วก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
*ps;บทนำแค่แซมเปิ้ลเฉยๆแห่ะๆสั้นไปนิ้ดสส~ เอาน่าาาาออเดิฟน้ำจิ้มเล็กๆ -////-
ไรต์ปรับฟ้อนให้ใหญ่กว่าเรื่องแรกน้าาาา บางทีก็ปวดตาเองเหมือนกัน = =;
เลยเป็นห่วงสุขภาพสายตารีดเดอร์ <3 อาจจะดูแปลกตาไปบ้าง ?
หรือว่าเอาฟ้อนเล็กแบบเดิมดี ? รีดเดอร์ช่วยออกความเห็นหน่อยน้าาาาเค้าจะได้ปรับปรุง :)
ไม่บ้างอะไรต์แปลกตาเยอะอยู่ 55555555 เรื่องนี้อิเฮียหลงตัวเองปากหมาได้โล่ !
เรืองฤทธิ์เราก็แมนจริงอะไรจริงปากเสียพอๆกัน !!! สู้กันแซ่บบบบบ ><
ติดตามกันต่อน้าาาา แล้วจะเอาตอนต่อไปมาอัพให้ ตอนหน้าเจอกันแล้ว -////-
ขอบคุณที่รอติดตามเรื่องนี้นะคะรีดเดอร์ที่รัก จุ้บบบบ -3-
ความคิดเห็น