ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ความหลับของจ๋า
หลังจาก1 อทิตย์ที่ฉันได้ออกโรงบาลมา เพราะเรื่องอุบัติเหตุ
ฉันรู้สึกเหมือนว่า ฉันหวั่นไหวกับคิว....ไม่รู้เพราะอะไร
"หนังสือจ๋า ขอให้วันนี้โชคดีด้วยเถอะ"
ฉันหลับตาแล้วเปิดหนังสือทำนายดวง
[
วันนี้
ความรักดีสูงที่สุด
ทำอะไรก็ดีไปหมด
ถือว่าโชคดีที่สุด
]
ดวงดีสุดไปเลย แบบนี้ก็ดีสิ ^^ หนังสือทำนายดวงของจ๋าดีจังเลย
ของขวัญวันเกิดของเพื่อนสนิททั้ง 3 คน มีประโยชน์จริงๆ
ก๊อก...ก๊อก...
"ใครมาอีกนะ"
ฉันเดินไปเปิดประตู คิวเอาของมาให้
"นี่...ของเธอรึป่าว"
คิวถือกระเป๋าตังค์ที่คล้ายของฉันอยู่ในมือ
"เออ...ขอดูแป๊ปนะ"
ฉันกับไปค้นในกระเป๋าเสื้อและกระเป๋านักเรียน
"ของฉันจริงๆด้วย ขอบใจนะ"
"ไม่เป็นไรหรอก"
"แล้วนายรู้นายไงว่าเป็นของฉัน"
"ก็รูปที่อยู่ในกระเป๋าหน่ะ เป็นรูปเธอรูปเธอ เลยลองมาถาม"
"เพราะถ้าไม่ใช่ของเธอก็ไม่รู้ว่าของใครแล้ว"
"หรอ...ขอบใจแล้วกัน"
"งั้งฉันไปแล้วนะ"
คิวพูดจบก็เดินไปข้างล่าง
ช่วงนี้คิวมาช่วยเกือบทุกเรื่องเลย บังเอิญจริงๆ
[ตอนเช้า โรงเรียน Red Jasmine]
วันนี้เรียนตามปกติ แต่จ๋าไม่มาโรงเรียนเป็นอะไรรึป่าวนะ....น่าเป็นห่วงจัง
"นี่ ยูแอลวันนี้จ๋าไม่มาโรงเรียนรู้มั้ยว่าจ๋าไปไหนนะ"
"ไม่รู้หรอกราตรี ถ้าไปเที่ยวคงไลน์มาบอกแล้ว แต่นี่ไม่มีเลย"
"หรอ...งั้งวันนี้ไปที่บ้านจ๋ามั้ย"
"ราตรีเห็นด้วยกับหยงนะ ไปด้วยกันสิจ๋า"
"อื้ม"
ตอนเย็นพวกเราไปที่บ้านจ๋า บ้านจ๋าเป็นบ้านที่หรูมาก เพราะจ๋าเป็นลูกคุณหนูตอนแรกจ๋าก็จะไปเรียนโรงเรียนH-somenessแล้วแต่ เพราะอยากอยู่กับฉันเลยเข้าโรงเรียนเดียวกัน....
[บ้านจ๋า]
"มีใครอยู่มั้ยนะ"
ฉันกังวลว่าจะไม่มีใครอยู่ แล้วประตูก็เปิดออกมีคนเดินมารับ เป็นแม่บ้านที่สวยมากเลย...
"เป็นเพื่อนคุณหนูสินะค่ะ"
"คะ..ค่ะ"
ราตรีตอบเสียงสั่น คงตื้นเต้นแล้วก็กลัว แต่เพราะฉันมาที่นี้ตั้งแต่เด็กเลยไม่ตื้นเต้นแล้วแม่บ้านคนนี้ก็รู้จักฉันด้วย
คุณแม่บ้านพาไปที่หน้าห้องของจ๋า
"นี่ห้องของคุณค่ะ"
"ขอบคุณมากค่ะ คุณชาล๊อต"
ฉันเพลอเรียกชื่อของคุณแม่บ้านไป
"ไม่เป็นไรค่ะ"
คุณชาล็อตเดินลงไปข้างล่าง แล้วปล่อยพวกเราไว้ที่ห้องของจ๋า
ก๊อก...ก๊อก...
หยงเคาะประตู
"นี่ จ๋าอยู่รึป่าว"
ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก...
เสียงเคาะตอบกลับมา
แล้วฉันก็เปิดประตูเข้าไป
"จ๋าเป็นอะไรรึป่าว"
"ไม่หรอแค่ ไข้ขึ้นแล้วก็เป็นลมตอนเช้าหน่ะ"
"หรอ"
"ขอโทษนะ"
"ไม่หรอ เพราะพวกเราเป็นเพื่อนกันนี่ ก็ต้องเป็นห่วงเป็นธรรมดา"
"อื้ม"
พวกเราคุยกับจ๋าจนจ๋าไล้พวกเรากับ
"กลับกันได้แล้ว ไม่มีอะไรเป็นห่วงหรอก พรุ่งนี้ก็ไปโรงเรียนได้แล้ว"
"แน่ใจนะ"
"อื้ม"
"งั้งเจอกันนะ"
พวกเราพูดก่อนเดินออกจากห้องไป
หวั่งว่าจ๋าจะมาโรงเรียนอย่างที่พูดนะ
[จ๋า สเปเชี่ยว!!]
"กลับไปแล้วสินะ พวกนั้นหน่ะ ชาล็อต"
"ค่ะ คุณหนูคงอ้างแบบเด็กสาวธรรมดาใช่รึป่าวค่ะ"
"ระดับฉันก็ต้องแนบเนียนอยู่แล้ว"
ขอโทษนะทุกคนที่โกหกไป ฉันไม่อยากให้รู้หรอนะว่าความจริงแล้วฉันเป็น(แม่มด)
ที่ไม่ได้ไปวันนี้เพราะใช้พลังมากไปจนเป็นลมกลางทาง
"งั้ง คุณหนูจะทำไงต่อหล่ะค่ะ"
"ฉันจะกลับปรุ่งยาที่ห้องได้ดินนะ"
"ค่ะ"
ตกูลของฉันมีเชื้อของแม่มดสืบทอดกันมา ฉันจะได้เป็นแม่มดตัวจริงตอนอายุ20 ซึ่งอีก2ปี พวกยูแอลไม่รู้เลยว่าฉันเป็นแม่มด
แล้วก็นะเรื่องคนที่รู้ว่าฉันเป็นแม่มดก็มีแต่...
"ว่าไงยัยคุณหนูแม่มด"
"ก็ไม่ไงหรอ 'ฟาร์ย' "
ฟาร์ยและพวก S.R. Gang รู้ว่าฉันเป็นแม่มดแต่ก็ปิดเป็นความลับ ที่พวกนั้นรู้ก็เพราะ ฟาร์ยกับฉันคบกัน ทุกคนเลยรู้
"แล้วตอนนี้เธอทำอะไรหรอ"
"ฝึกใช้เวทมนต์ปรุ่งยาหน่ะ"
"วันนี้ที่ไม่ได้ไปโรงเรียนเพราะอะไรหรอ"
"พลังหมดหน่ะเลยเป็นลมต้องนอนพักสักวันก็จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม"
"ก็อย่าโหมมากเกินไปสิ นอนเร็วล่ะ วันพรุ่งนนี้จะได้ไม่เป็นลมอีก"
"อื้ม"
.......
(พวกคุณรู้ความหลับของจ๋าแล้วสินะ พวกยูแอลจะรู้มั้ยนะ [หัวเราะ] ตอนนี้เป็นตอนของจ๋ามั้ง เป็นตอนสั่น ไม่มีอะไรมากหรอก)
(ขอบคุณที่อ่านนะ ติดตามต่อไปล่ะ)
"ถ้าไม่ติดตามฉันจะใช้เวทมนต์ใส่คุณนะ"
จ๋าเดินมาปิด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น