ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : The End
-วันสอบ-
เช้าแล้วหรอ กี่โมงแล้วล่ะ
ฉันหันไปมองนาฬิกา ซึงตอนนี้เป็นเวลา.....7:30น.
"เด่วนะ!!! นี้มันสายแล้ว!!!!"(ยูแอล)
เอาแล้วไงฉันตื่นสายสะได้ วันนี้วันสอบด้วย แย่ๆๆๆๆ
ฉันรีบเตรียมตัวแล้ววิ่งไป ร.ร.
-โรงเรียน Red Jasmine-
"สายแล้วๆๆ"(ยูแอล)
เสียงกริ่งโรงเรียนเข้าดังพอดีกับตอนที่ฉันถึงห้อง
"เกือบแล้วนะ รีบไปกันเถอะแอล"(จ๋า)
ฉันวิ่งตามจ๋าไปเข้าแถว
-ณ เวลาก่อนสอบ-
ตารางสอบบอกว่า ห้องของเราต้องสอบคณิตก่ออนสินะ
-ขอข้ามไปตอนวันสอบวันสุดท้ายนะ-
"วันนี้วันสุดท้ายแล้วนะ..."(ยูแอล)
"ต้องทำได้สิ..."(หยง)
"แง่ กลัวๆๆอา"(ราตรี)
"ใจเย็นราตรีเราต้องทำได้ วันนี้วันสุดท้ายแล้ว"(จ๋า)
วันสุดท้ายของการสอบ....ไม่รู้ว่าจะดีใจเพราะได้ปิดภาคเรียน หรือจะกังวลเพราะเป็นข้อสอบเข้าวิทยาลัยละเนี่ย
ยังไงก็ช่างวันนี้วันสุดท้ายแล้ว มันต้องดีสิ
-พักกลางวัน-
[ไลน์]
ปีศาจเค
[วันสอบวันสุดท้ายแล้วสู่ๆน๊าาา]
"อื่ม.....กังวลเป็นบ้าเลย"
[ของฉันสอบเสร็จตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่โรงเรียนเธอมาสอบวันสุดท้ายวันนี้]
"ไม่รู้จะดีใจหรือจะเสียใจดีเนี่ย"
[ขอให้โชคดีนะ]
[สอบติดมหาลัยดีๆนะ บัยบ่าย]
ถึงจะบอกมาแบบนั้น...
"เฮ้ย! แอลฟังที่พวกเราคุยกันอยู่รึป่าวเนี่ย"(จ๋า)
"เออ......."(ยูแอล)
"แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยละยูแอล"(ราตรี)
"คุยกับใครในไลน์จนไม่ได้ฟังพวกเราละเนี่ย"(หยง)
เอะแล้วหย้งเห็นได้ไงเนี่ย
"เธอรู้...ด้วยหรอ"(ยูแอล)
"ป่าวฉันก็แซวไปงั้งแหละไม่รู้ว่าจะถูกด้วย"(หยง)
แล้วบรรยากาศก็เงียบไป....
"555555"(จ๋า)
เสียงหัวเราะของจ๋าทำฉันตกใจเลย
"เอ๋ อะ. อะไรหรอ ฉันพูดอะไรผิดหรอ"(หยง)
"ป่าวหรอหยง ก็ปกติเห็นเธอเงียบๆ เรียร้อย ไม่ค่อยเห็นเธอแซวใครเลย พอมาเห็นเธอพูดแบบเนี่ย เหลือเชื่อเลย5555"(จ๋า)
"เอ๋"(หยง)
"ทีทุกคนเห็นอะนะ นานทีเอง ส่วนมากเวลาหยงอยู่กับฉันเนี่ย พูดเก่งมากเลยนะ"(ราตรี)
"จริงหรอเนี่ย"(จ๋า)
"เอออออ"(หยง)
หยงหน้าแดงเลย อยู่ดีๆพวกเราก็เปลี่ยนเรื่องจนทำให้เวลาพักกลางวันหมดไป แล้วก็ลืมเรื่องที่อ่านมาด้วย
ซวยสุดๆ
-เลิกเรียน-
"โอเคมั้ย"(ราตรี)
"ข้อสอบบ้าอะไรก็ไม่รู้ มีถามเรื่องที่พวกเราไม่ได้เรียนด้วย"(จ๋า)
"อะไรหะจ๋า รู้มั้ยว่าข้อสอบเวลาถามเรื่องที่เราไม่ได้เรียนเนี่ย เขากำลังทดสอบว่าเราใฝ่เรียนใฝ่รู้ขนาดไหน"(ยูแอล)
"เอ๋?"(จ๋า)
"ก็เด็กบางคน บางคนจริงๆนะชอบเรียนรู้แบบตีวงกว้างคือ หาความรู้ที่ครูยังไม่ได้สอนมาใส่หัวตัวเองเยอะๆ แล้วถึงเวลาสอบ ก็จะมีคำถามที่ไม่ได้เรียน เยอะอยู่ ก็จะรอดตัวไปไงหละ^^"(ยูแอล)
"แล้วยูแอลอยู่ในกลุ่มเด็กบางคนมั้ยละ"(หยง)
"ป่าวหรอก... แค่รู้มาหน่ะ"(ยูแอล)
"ฉันกลับแล้วนะ อย่าลืมที่คุยกันไวนะ เจอกันอีก1อาทิตย์นะ!"(จ๋า)
"จ้าาา"(ยูแอล)
จ๋าขึ้นรถกลับบ้านไป ส่วนราตรีกลับหย้งก็เดอนกลับบ้านไปเพราะบ้านใกล้กัน
ส่วนฉันก็ต้องเดินคนเดียว ทั้งที่เป็นวันสุดท้ายของการสอบแท้ๆ........
"Hello ฟังอยู่รึป่าว.....ยูแอล ยูแอล........ยัยนก!!!!"(คิว)
"ห๊ะ! อ. อะไร!"(ยูแอล)
อยู่ดีๆเคก็มายืนอยู่ตรงหน้าฉัน
"เดินเหม่อแบบนี้ เด่วก็โดนรถชนหรอก ยัยบ๋อง"(คิว)
"อะไรของนายคิว"(ยูแอล)
"ข้อสอบเป็นไง"(คิว)
"......สุดจะหินเลย....."(ยูแอล)
"555 ก็เป็นข้อสอบ สอบเข้ามหาวิทยาลัยไม่ใช่หรอ"(คิว)
"อื่ม กลับกันเถอะ..."(ยูแอล)
อยู่ดีๆ มือของฉันก็ไปจับมือกับคิววะงั้น ทำไม
"อ...อื้ม"(คิว)
คิวหน้าแดงแบบนี้...............ให้ตายสิฉันทำอะไรลงไป!!!
-ฟาร์ย&จ๋า-
(นี่ๆ จับมือกันด้วย)(ฟาร์ย)
(ช็อดเด็ดเลยนะเนี่ย ถ่ายไว้ๆ)(จ๋า)
(ทั้งที่ยังไม่ได้คบกันเลยนะเนี่ย.....)(จ๋า)
(กลับก่อนมั้ย เด่วก็โดนจับได้หรอก)(ฟาร์ย)
(เคๆ กลับกันเถอะ)(จ๋า)
-กลับเข้าสู่ห้องของยูแอล-
ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย!!!! อยากจะกรี๊ดให้ห้องแตกเลย แต่ว่า....... ทำไมอีตานี่ต้องเข้ามาในห้องฉันด้วยเนี่ย!
ยังไม่ออกไปอีก! แบบนี่ฉันอายนะเฮ้ย! ให้ตายสิสงบใจไม่ได้เลย ทำไงดีๆๆๆๆ
"นี่! เป็นอะไรไปหรอ"(คิว)
ฉันลืมตาขึ้นมา หน้าของฉันกับคิวอยู่ใกล้กันมากๆ
"ป ป่าวนี่ แล้วเมื่อไหร่นายจะกลับไปห้องของนายละ"
"โทษทีๆ ก็ห้องของเธอมันดูดีกว่าห้องฉันอีกนี่"(คิว)
ไอ้คำว่าดูดีนี่ข้ออ้างใช่มั้ย ห้องของนายเป้นระเบียบจัดเป็นโซนๆแล้วดูหน้องฉันอยากทำอะรตรงไหนก็ได้ โคตรรกสุดๆเลย
"ร หรอ..."
"งั้งฉันกลับห้องแล้วนะบ่าย"(คิว)
"บ่าย"
.ก...กลับไปแล้ว ให้ตายสิเหนื่อยใจจัง นี่ฉันชอบหมอนี้จริงๆหรอ....
-1อาทิตย์หลังสอบเสร็จ-
(สวนสนุก P.)
ทำไมทุกคนยังไม่มาอีกเนี่ยไลน์ไปถามหน่อยดีกว่า
[พวกเรา4คน]
"นี่ให้ฉันรออีกนานมั้ยเนี่ย"
[แป๊ปนะ ใกล้ถึงแล้ว](จ๋า)
"เร็วๆนะ ขี้เกลียดรอ"
[ฉันถึงแล้วนะ ยูแอลอยู่ไหนหรอ](ราตรี)
"อยู่ตรงชิงช้าสวรรค์หนะ เด่วส่งรูปให้ดูนะ"
[เค](ราตรี)
"คุณได้ส่งรูปภาพ"
[ใกล้เลยนี่ เด่วฉันกับหยงไปหานะ เร็วนะจ๋าฉันขี้เกลียดรอนะ](ราตรี)
[จ้าๆ](จ๋า)
-10:45-
"ช้ามาก!"(ราตรี)
"โทษทีพอดีตื่นสายไปหน่อยหน่ะ"(จ๋า)
"เอาละ วันนี้มาสนุกกันเถอะ"(จ๋า)
มันจะสนุกจริงหรอเนี่ย ยิ่งเป็นคำพูดขอจ๋าด้วย
-ความสงจำตอนไปเที่ยวสวนสนุกเก่า-
"ไปเที่ยวบ้านผีสิงตรงนั้นกัน"(จ๋า)
"ไม่เอา จ๋าก็รู้ว่าฉันเกลียดผี"(ยูแอล)
"ไม่เป็นไร ของในนั้นของปลอมหมดแหละ"(จ๋า)
"ยังไงก็ไม่ เอา!!!"(ยูแอล)
แล้วฉันโดนลากไป
หลังออกมาจากบ้านผีสิ่งก็น้ำตาคอเลย ยัง ยังไม่จบ
"นี่เรืองไวกิ้งนี่ ไปกันๆ"(จ๋า)
"ม่ายยยยย"(ยูแอล)
T^T
-กลับมาสู่ปัจจุบัน-
"มันจะจริงหรอจ๋า"(ยูแอล)
"ที่นี่มีขนมขายด้วย"(หยง)
ถ้ามีของขายด้วยโอเค!
-ระหว่างเดินเที่ยวในสวนสนุก-
"อุ๊ย! ขอโทษคะ!"(จ๋า)
"ไม่เป็น..ไร จ๋า....."(ฟาร์ย)
"อะไรกันฟาร์ยเองหรอก็นึกว่าใครซะอีก"(จ๋า)
"แล้วนี้พวกเธอ4สาวมาเที่ยวกันหรอ"(ฟาร์ย)
"ใช่คะ!"(ราตรี)
"แล้วนายหละ มากับพวก S.R รึป่าว"(จ๋า)
"อื้ม ใช่ พอดีว่าเห็นมันเปิดใหม่"(ฟาร์ย)
งั้งคิวก็ต้องมาด้วยสิ
"นี่! หย้งมีเรื่องจะถาม"(หยง)
"อะไรหรอ"(จ๋า)
"จ๋ากับ ฟาร์ย คบกันอยู่ใช่มั้ย?"(หย้ง)
อยู่ดีๆทั้งสองคนก็หยุดไป รวมถึงพวกเราทั้งหมดด้วย
"มันจะเป็นไปได้ยังไงละหย้ง เนอะจ๋า"(ราตรี)
"ใช่ฉันคบกับฟาร์ยตั้งแต่ปีที่แล้ว แล้ว"(จ๋า)
"ห๊ะ!"(ราตรี//ยูแอล)
"โทษทีที่ไม่ได้บอกพวกเธอหน่ะ"(จ๋า)
"ว่าแล้วเชียว เพราตอนที่ฉันไปห่าง เห็นพวกเธอจูงแขนกันอยู่เลยคิดว่าคบกันอยู่รึป่าว "(หยง)
"คงไม่ได้โกหกนะ"(ราตรี)
"อื้ม!"(จ๋า//ฟาร์ย)
จ๋ากับฟาร์ยพยักหน้า
"อะไรอะ ทำไมไม่บอกพวกเราอะ"(ราตรี)
"อิอิ ก็ไม่อยากให้พวกเธอรู้นี้"(จ๋า)
"นี่คิวแกจะจูงมือยูแอลไปถึงไหนหีะ!"(เรย์)
จากนั้นฉันก็หันไปมองมือของฉันที่จับมือคิวอยู่ ฉันสดุงจนปล่อยมือเลย
ฉันก็พึ่งรู้ตัวว่าจับมือคิวอยู่เหมือนกัน
"ไม่ได้คบกันจริงๆใช่มั้ยเนี่ย"(ริว)
"อื้ม!"(ยูแอล)
-15:56-
"นี่ ฉันกับฟาร์ยคุยกับมาซักพักแล้วนะ มาเล่นจับคู่กัน"
"เอ๋?"(ทุกคน)
"ก็คือให้พวกเราจับคู่กันเองนะ ฉันจะคู่กับฟาร์ยห้ามใครแย่ง!"(จ๋า)
แล้วฉันจะคู่กับใครดีนะ
แต่เลือกไปก็ไม่มีประโยชน์เพราะเดี๋ยวจ๋าก็จับคู่ใหม่ตามใจเธอ
=ผลการจับคู่=
จ๋า&ฟาร์ย
ริว&เรย์
หยง&ราตรี
คิว&ยูแอล
"เมื่อทุกคนมีคู่แล้วก็แยกย้ายนะ มาเจอกันตรงชิงช้าสวรรค์ตอน6โมงเย็นนะ"
ฉันนึกแล้วเชียว //มองหน้าคิว
"แล้วจะไปที่ไหนดีนะ"(ยูแอล)
"มีที่นึงที่ยังไม่ได้ไปนิ"(คิว)
"หื่ม?"(ยูแอล)
"บ้านผีสิงไง^^"(คิว)
"ไม่!เอา!ฉันไม่ไป!"(ยูแอล)
"ทำไมกลัวหรอ"(คิว)
"....ก็ป่าววววว"(ยูแอล)
"ก็ป่าว งั้งไปกันเถอะ"(คิว)
คิวนี่ไม่ต่างอะไรกับจ๋าเลยแม้แต่นิด!!!//โดนลาก
-บ้านผีสิง-
ให้ตายสิ...ใครชวนฉันมาแล้วมาหลบหลังกันแบบนี้ย่ะ
ทำฉันไม่กล้ากรี๊ดออกมาเลยนะ
-หลังออกมาจากบ้านผีสิง(16:25)-
"นี่ไปไหนต่อดี จะซื้อของมั้ย"(คิว)
"อื้ม!^^"(ยูแอล)
หลังออกมาจากบ้านผีสิงนี่ชวนไปต่อเลยนะ
=ซื้อของ กินเวลาไปเยอะมากเกือบชั่วโงได้=
ฉัมานั้งรอคิวซื้อของที่ม้านั้ง
"อะนี่ ให้"(คิว)
"ขอบใจ....."(ยูแอล)
"เออ นี่ คิว.....คือ"(ยูแอล)
"อะไร?"(คิว)
ให้ตายสิ ทำไมขึ้นอยากจะพูดออกมาตรงๆเลยนะ.....ทำไมแต่ถ้าไม่พูดก็...
"ตอนนี้กี่โมงแล้วหรอ"(ยูแอล)
ผิดเรื่องแล้วยูแอล!
"5โมง48แล้ว ทำไมหรอ"(คิว)
"ก็ป่าวนี่ แหะๆ"(ยูแอล)
บรรยากาสเงียบไปจน...
"นี่ยูแอล คือว่าฉัน..."(คิว)
"อะไร"(ยูแอล)
"ฉันคิดว่าเราไปรอที่ชิงช้าสวรรค์ก่อนดีกว่านะ ไปก่อนหน้าจะได้ไม่ช้าไง"(คิว)
"อื้มงั้งไปกันเถอะ"(ยูแอล)
ฉันลุกแล้วหันหลังมายืนมือไปให้คิว(ร่างกายขยับไปเองอีกแล้ว)
คิวเอื้อมมือมาแล้วลุกขึ้น
"ไปกันเถอะ"(คิว)
ทำไมถึงชอบเขาขนาดนี้ ยูแอล ขนาดใจฉันยังตอบไม่ได้เลย ถ้าเขาไม่ได้ชอบฉันละ....
=ชิงช้าสวรรค์=
"โอ๊ะ! มาแล้วละ"(จ๋า)
"ทางนี้คิว"(ฟาร์ย)
ทุกคนมาก่อนหน้าหรอ แต่มั้ยคู่ของริวกับเรย์ยังไม่มานะ
"นี่แล้ว ริวกับเรย์ละ"(คิว)
"ยังไม่เห็นเลย"(ราตรี)
"อ่าวงั้งรอพวกเขาก่อนมั้ย"(ยูแอล)
"ฉันว่าไม่ต้องรอแล้วนะ นู่นมาแล้ว พร้อมกับผู้หญิงเป็นฝูงเลย"(จ๋า)
"อะไรละนั้น"(ฟาร์ย)
=หลังจากริวกับเรย์เอาผู้หญิงฝูงนั้นออกไปได้=
"กิจกรรมต่ไป ให้ขึ้นบนชิงช้าสวรรค์นี่รแล้วก็ขึ้นเป็นคู่นะ"
"คู่เดิมนะ"
=บนชิงช้าสวรรค์=
ได้โอกาสแล้ว แต่ทำไมถึงพูดไม่ออกแล้วนะ
สีหน้าของคิวเวลามองออกไปข้างนอกดูดีจังนะ ละสายตาไม่ได้เลย ฉันไม่รู้ตัวเลยว่าฉันกำลังยิ้นบางๆอยู่
"นี่ ยูแอล"
"หื่ม?"
"ฉัน'ชอบ'เธอ"
ห๊ะอะไรนะ! เมื่อกี้คิวพูดว่าชอบใช่มั้ย!
"ว ว่าไงนะ"
"ฉันชอบเธอชอบตังแต่เห้นหน้าเลย ตอนแรกก็คิดว่าเป็นการที่อยากแกล้งซะมากกว่าแต่พอได้คุยบ่อยๆก็รู้สึกว่า ชอบผู้หญิงคนนี้แล้วสิหน่ะ"
อะไรกัน.....
"ฉันก็เหมือนกันตอนแรกเกลียดนายสุดๆเลยแต่พอมาคิดดีๆแล้ว....ฉันก็ชอบนายเหมือนกัน"
=เหตุการณ์หลังคบกับคิว=
ได้จูงมือถือแขนแบบไม่ต้องอายแล้วดีใจจัง....อยากรู้จังนะว่าจ๋ากับฟาร์ยคบกันได้ยังไง แต่ว่าตอนนี้ฉันมีความสุขที่สุดเลย
ฉันบอกคิวแล้วว่าจะกลับไปบ้านยาจกของตัวเอง คิวเลยขอตามมาด้วย พ่อกับแม่ดีใจมากๆเลย เพราะคิดว่าเด็กอย่างฉันจะได้แฟนที่ดีแบบนี้มา
เรื่องทะเลาะก็มีกันบ้างแต่ส่วนมากก็คงป็นคิวที่มาง้อทุกครั้ง
=2เดือนหลังจากคบกับคิว=
"นี่คิว"
"อะไรหรอ"
"ขออย่างนึงนะ"
"?"
"อย่าทิ้งฉันนะ....."
"อื้ม! ไม่ทิ้งหรอกนะ!"
=วันรับผลสอบ=
ฉันผ่านหมดทุกวิชาเลย ที่สำคัญยังสอบเข้ามหาวิทยาลัยเดียวกับคิวด้วย ดีมากเลยชีวิตนี้
สมุดทำนายจ๋าบอกฉันทีว่าความรักของฉันกับคิวจะเป็นยังไงต่อไป
[ ดีไปเรื่อย
รักหวานจนมดจะขึ้น
ใครเห็นก็ต้องอิจฉา ]
ดีจังขอให้เป็นจิงเถอะขอร้อง!
_____________________________________________The End_________________________________________________________
ขอบคุณที่อ่านมาตลอดนะ อาจจะพิมพ์บ้างขออภัยด้วยค่ะ บางครั้งบางตอนชื่อตัวละครจะไม่เหมือนกัน เพราะว่าคนแต่งลืมนะ แหะๆ แต่ก็ชื่อที่ได้มา จะมีความคล้ายนิดหน่อยนะและขอบคุณที่ติดตามกันด้วย ขอบคุณจริงนะคะ ขอบคุณค่ะ
[แถม]
"อุ๊ย ขอโทษนะ"
"ไม่เป็นไร ฉันผิดเอง"
"อื่ม"
จากนั้นจ๋ากับฟาร์ยก็คุยกันทุกวันจนเกิดเป็นความรัก
ความรักนี่ง่ายจังนะ
แต่ก็ต้องเป็นความรักที่ปลอดภัยนะ(ความรักที่ได้จากคนที่รักเราจริงๆ)
______________________________________________________________________________________________________________
"ปังโกะทามะใจร้ายๆๆๆ ทำไมไม่มีบทของผทเลยอะ แง่ๆๆๆๆๆเสียใจที่สุดเลย!"(วาย)
"นายอยู่เฉยแบบนี้ดีแล้ว//ลูบหัวๆ"
"เด่วปังทำซีซั่นหน้าให้มีบทผู้มากว่านี้นะ"
(ที่ไม่มีวายตอนไปสวนสนุกก็เพราะว่า......โดนปังโกะทามะพาไปเที่ยวก่อนเลยไม่มีบทให้วายตอนจบนะ)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น