คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #137 : Chapter 131 พบเพื่อลาจาก
Chapter 131
พบเพื่อลาา
มนราใ้มือ้าวาถือปลายหอแห่นับุ
ส่วนมือ้ายเรียไม้เท้าพะยูำออมาาหน้า่าสวมใส่ ่อนหน้านี้เาแ่ถือหอบลัมูนไว้เยๆไม่ไ้สวมใส่เพราะถึใส่ไป้วย้อำัอหอบลัมูนมนรา็ไม่สามารถใ้วามสามารถมันไ้
านั้นเาเลือใุ้นับุปีศารูปแบบนับุเพื่อเพิ่มพลัโมีทาายภาพ ึสร้าวามเสียหายไ้โย่าย
ทั้หมนี้ทำให้เฟเวอร์ิว่ามนราสามารถใ้หอโมีไ้เท่านั้น วามเ้าในี้ส่ผลให้เฟเวอร์ิะใ้วามไ้เปรียบอระยะ
ระมโมีใส่มนรา้วยเวทมนร์และำสาปอย่า่อเนื่อโยไม่เปิโอาสให้อบโ้
หารู้ไม่ว่ามนราสามารถ่อสู้ไ้ทุระยะ ระยะไลใ้เวทมนร์
ระยะลาใ้หอ ระยะใล้ใ้มือเปล่า
ะที่เฟเวอร์ิว่ามนราะใ้หอมา่อสู้ มนรา็เปลี่ยนุเป็นรูปแบบที่เพิ่มประสิทธิภาพในารใ้เวทมนร์แทน
เาผนึพลัเวทเรียใ้ทัษะหัถ์วิาหิมะอีรั้ แ่รั้นี้ใ้วามสามารถในารัแปลเวทมนร์อเผ่ามัรร่วม้วย
มือสีาวหนึู่่แยออเป็นสีู่่ านั้นมือไ้เปลี่ยนเป็นไม้เท้าพะยูำแป้าม
แ่ละ้ามมีพลัเพีย 10% อ้ามที่อยู่ในมือมนรา
เวทมนร์มัรเทพเ้า ระสุนฝนาว
ไม้เท้าพะยูำำลอ็มีุสมบัิผลิพลัเวทมนร์เ่นเียวับ้นแบบ
มนราึรีพลัเวทมนร์ออมารั้เียวนไม้เท้าำลอแสลายไปหนึ่้าม
เบื้อหน้าำเนิลุ่ม้อนพลัานสีำึ้นมาสามลู
ทัษะหัถ์วิาหิมะทีู่ไม่น่าะมีระับสูถึั้นอยู่ในแหวนแห่ราันย์ไ้นั้น
แท้ริแล้วมีวามสามารถในารแยำนวนอาวุธที่ถือไ้ เล็ลับือแยอาวุธที่มีุสมบัิีๆแม้ว่าพลัโมีะลลามสัส่วนแ่็ไม่ระทบถึวามสามารถโยรวมออาวุธิ้นนั้น
หาราาวายุเหมัน์ทราบว่ามนราเ้าใถึเล็ลับอทัษะหัถ์วิาหิมะนใ้ไ้ไม่่าานภายในไม่ี่วันรู้สึประหลาใไม่น้อย
ระสุนฝนาวพุ่าล่าึ้นบนโยมีเฟเวอร์เป็นเป้าหมาย
เฟเวอร์ใ้พลัอละออเวทมนร์ที่ปนเปื้อนบั่นทอนวามรุนแรอระสุนฝนาว้วยำสาป
านั้นบัับหอสามเล่มบินมาสั หอและระสุนาวระทบันแล้วเิารระเบิึ้น
ระสุนฝนาวแสลายไป
ส่วนหออเฟเวอร์บิ่นเล็น้อย
‘ยัเทียบับอนนั้นไม่ไ้’
มนราไม่่อยพอใในเวทมนร์ระสุนฝนาวที่เพิ่ใ้
เพราะเมื่อเทียบับที่เยใ้อนฝ่าป่าำแล้ว พลัโมีและำนวน้อยว่ามา
ส่วนผละมาาอะไรนั้นมนราะเ็บไปศึษาอีรั้ ในทาร้าม
เฟเวอร์นั้นยิ่ว่าื่นระหน เพราะหอแ่ละเล่มที่เาใ้เป็นหอระับสู
บาเล่มมีเพียเล่มเียวในเิร์ฟเวอร์
อนปะทะนอาะผนึ้วยพลัเวทมนร์อเาแล้ว
่อนปะทะระสุนฝนาวยัถูบั่นทอนพลัโมีมา่อน
แ่ผลาารปะทะลับทำให้หอไ้รับวามเสียหาย
‘เวทมนร์นี้อันราย’
เฟเวอร์รู้ัวว่าพลัป้อันอนเอไม่สูพอ ึพยายามเรียนรู้ลมปราเพื่อลบุ้อย้านนี้
แ่อนนี้ารประลอเวททำให้ไม่สามารถใ้ปราไ้ เาหันมาสั่ให้หอบินวนรอบัวเป็นเราะำบั
เรียมสำหรับารร่ายเวทมนร์ระับสู
มนราไม่ใ้พลัเวทมนร์ประอัวลอยเ้าไปหา
เาถอยหลัสาม้าวใ้ระสุนฝนาวยิใส่เฟเวอร์นไม้เท้าำลอทั้หมแสลาย
ไม่มีระสุนฝนาวลูใเ้าถึัวเฟเวอร์ไ้ าร่อสู้ผ่านไปสามสิบวินาทียัไม่มีใรไ้เปรียบเสียบมาึ้นว่าเิม
ระทั่เฟเวอร์ร่ายเวทมนร์อนเอสำเร็
เวทมนร์ลับศาสราผู้พิิ ธารศาสราโลหิ
หอยี่สิบห้าเล่มแผ่ออร่าสีแ เรียัวเป็นแถวเรียห้า
เลื่อนัวเหมือนผืนผ้าสีแที่ปลิวามสายลม มันเพียวนไปรอบๆาร่อสู้โยไม่ไ้มีเป้าหมายอยู่ที่มนรา
อย่าไร็ามรัสีสัหารที่แผ่ออมาาเวทมนร์นั้น็ไม่ไ้ทำให้มนรารู้สึสบายใ
นี่เป็นเวทมนร์ที่มนราไม่ทราบ้อมูลมา่อน
เาึ้อรับมือ้วยวามระมัระวั
เวทมนร์ลับศาสราผู้พิิ ศรศาสราทวีู
เฟเวอร์เปลี่ยนไปใ้เวทมนร์ระับลาที่ร่ายรวเร็ว
ศรศาสราทวีูเป็นเวทมนร์ที่เป็นั้นสูึ้นอศรศาสรา
ในั้นนี้นอาิามเป้าหมายแล้ว ศรศาสรายัเพิ่มำนวนเพิ่มึ้นไ้ แ่มี้อำัว่าศรศาสราทั้หม้อเลื่อนที่เป็นลุ่ม
และถ้าัวริถูทำลายศรเล่มอื่น็ะถูทำลายามไป้วย
หอห้าเล่มเพิ่มเป็นห้าุ ุละสิบเล่ม ทั้หมพุ่เ้าหามนราเหมือนฝนธนูที่ไม่ทิ้่อว่าให้หลบเลี่ย
มนราวบุมพลัเวทมนร์อัวเอผนึเล็มัรเทพเ้าึ้นพร้อมๆับารสร้าโล่เวทนาเล็แปอัน้วยไม้เท้าพะยูำำลอ
โล่ลมๆสีาวเลื่อนที่ามำสั่อมนราั้เป็นบวนโล่ที่บบั้านหน้าอมนรานมิ
เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!
หอเวททั้หมเบี่ยทิศเมื่อปะทะเ้าับโล่สีาว
หอทั้หมปัเียๆที่พื้นิน้านหลัมนรา
ไม่นานนัหอเวท็สลายเหลือเพียหออริห้าเล่มที่ปัอยู่
เฟเวอร์แทบไม่เื่อสายาัวเอ
ศรศาสราทวีูนั้นอย่าน้อยมีพลัโมีถึหลัแสน
เยทะลวเวทมนร์ป้อันระับสูอผู้เล่นมานับรั้ไม่ถ้วน ทำไมเวทมนร์พื้นานอย่าโล่เวทถึสามารถป้อันเวทมนร์ลับระับสูสุไ้
หรือว่านั่นเป็นเวทมนร์ระับสูนิอื่นทีู่ล้ายับโล่เวท?
มนราทลอผสานเล็มัรล้อมสมุทรเ้าับเวทมนร์
แม้ะไม่ถึับสะท้อนลับไ้ แ่อาศัยหลัารลทอนพลัแล้วปัออไม่ไ้รับรๆ
โล่เวทพื้นานึไม่ไ้รับวามเสียหายอย่ารุนแรมานั สิ่สำัือเวทมนร์ทั้หมอเฟเวอร์โมีเป็นเส้นร!
มนราเ้าใหลัารอ “เวทมนร์ลับศาสราผู้พิิ”
แล้ว โยพื้นานมันือเวทมนร์ที่ใ้รอบรออาวุธอผู้อื่น ส่วนนี้ือส่วนสำัที่สุที่ทำให้เวทมนร์นี้พิเศษ
อย่าไร็ามนอเหนือานั้นเวทมนร์นี้ธรรมา โยเพาะารโมีที่ทำไ้แ่ยิศาสราวุธออมาเหมือนระสุนิามเป้าหมายเท่านั้น
บทร่ายเวทที่่าันแ่เปลี่ยนุสมบัิอระสุน เ่น เพิ่มำนวน เพิ่มวามรุนแร
เพิ่มุสมบัิอื่นๆ โยภาพรวมแล้วนี่เป็นเวทมนร์ที่ทรพลั ใ้าน่าย
แ่็เาทิศทาารโมีไ้่ายเ่นัน
าว่าเฟเวอร์ไม่เยเอะใมา่อนว่าเวทมนร์อนมีุอ่อนแบบนี้
เพราะเาไม่เยสู้ับใรนานนเผยวามสามารถออมาเรื่อยๆเหมือนสู้ับมนรามา่อน
เวทมนร์มัรเทพเ้า ระสุนฝนาว
โล่ลมเลื่อนเปิออมาเล็น้อย
ระสุนสีำหนึ่ลู็พุ่ลอออมา มนราอาศัยโล่เวทบัทัศนวิสัยอเฟเวอร์และร่ายเวทมนร์สวนลับ
ระสุนฝนาวลูนี้แม้มีเพียลูเียวแ่ร่ายึ้นาไม้พะยูำอริ
พลัโมีึแ่าาลู่อนๆมา
ไม้เท้าพะยูำในมือมนราพลันแสลาย
พร้อมๆับหอสิบว่าเล่มที่บินเ้ามาป้อันเฟเวอร์
ระสุนฝนาวทะลวึ้นฟ้าโยมิอาถูหยุยั้
เฟเวอร์ยศาสราเวทหอมัรเลื่อนสวรร์ึ้นป้อัน
เปรี้ย!!
เฟเวอร์ร่วลมาบนพื้น
แม้ศาสราเทพะสามารถ้านทานพลัโมีส่วนให่ไ้
แ่็มีพลับาส่วนที่เล็ลอผ่านเ้ามาไ้ ่ามมืออเาีา
แน้าวาสั่นนแทบับหอไว้ไม่มั่น
มนราผนึเล็มัรเทพเ้า ่ายพลัเวทมนร์ให้ับหอแห่นับุแล้วับ้ามนาพอีมือที่ยื่นออมา
พุ่เ้าหาเฟเวอร์ที่บาเ็บราวับหมาป่าที่ระโนเ้าหาร่าอระ่ายัวหนึ่
เฟเวอร์ัฟัน้วยวามเียแ้นและอับอาย
ที่ผ่านมาเาไม่เยสู้ับใร้วยวามทุลัทุเลนานี้
“แ-รน-หา-ที่-เอ-นะ!!!”
เฟเวอร์สิ้นมาุาย ใบหน้าที่เยหล่อเหลาเหมือนรูปสลับันี้บิเบี้ยวไป้วยวามลั่แ้นหอทั้หมที่ลอยอยู่เหนือท้อฟ้าพุ่ลมาปับนพื้นราวับเป็น่ายล
านั้นเา็เริ่มร่ายเวทมนร์ั้นสู ระหว่านั้นหอแยี่สิบห้าเล่ม็ผลัันพุ่เ้าโมีมนราารอบทิศทา
เวทมนร์ธารศาสราโลหิเป็นเวทมนร์ที่ใ้โมีอัโนมัิ
โยหลัาร่ายเสร็มันะวนเวียนไปรอบศัรู และะโมีเมื่อไ้รับำสั่เท่านั้น หอแ่ละเล่มผสานไป้วยสภาวะลั่
ระับารโมีึะสูึ้นาเิมหลายเท่า
แลับที่หอะไ้รับวามเสียหายหลัเวทมนร์ยุิ เฟเวอร์ใ้เวทมนร์รูปแบบนี้ในารื้อเวลาเพื่อร่ายเวทมนร์ระับสู
มนราทาหนึ่ใ้หอ
ทาหนึ่ใ้โล่เวทที่เหลือปัป้อ แ่ารโมีรั้นี้มาาหลายทิศทา
ทำให้ารเลื่อนที่เ้าหาเฟเวอร์้าล เท่านั้นไม่พอหอแแ่ละเล่มมีพลัโมีสูนน่าลัว
นารับ้วยารปัแล้วแ่โล่เวท็ยัเบี่ยไ้เพียเล็น้อยและแสลายในรั้เียว
มนราไม่มีทาเลือึลวามเสียหายให้น้อยที่สุใ้หอแห่นับุบวับเล็มัรเทพเ้าปัทิ้อย่าเ็มำลั
เมื่อารระมโมีสิ้นสุลปลายหอแห่นับุ็หัไปหนึ่ในสาม
ร่าอมนราเ็มไป้วยบาแผลาารรีแท
นี่ถ้าเาไม่มีเล็มัรเทพเ้าป้อันไว้อีทอสูเสียพลัีวินหมสิ้น
และถ้าไม่ไ้ใ้เทนิสลัาริาม หอทั้หมวนเวียนพุ่เ้าหาไม่รู้บ
มนรามอปลายหอที่เพิ่ไ้รับมาาอิวาน
เนื่อาเมือแอสโทรเวียเพิ่เริ่ม้นใหม่ วัถุิบที่หาไ้ึยัมีไม่มา
โยวัถุิบส่วนมานั้นถูนำมาใ้สร้าุนับุปีศาเป็นหลั
แล้วึใ้ส่วนที่เหลือในารสร้าหอแห่นับุ ้วยเหุนี้ึทำให้หอเล่มนี้มีแ่ปลายหอและมีวามทนทาน่ำเมื่อเทียบับหอทั่วไป
มนราึเลี่ยที่ะใ้เป็นอาวุธมาลอ
“ฮ่าๆๆๆ อย่าินะว่าหอผุๆนั่นะรับมือเวทมนร์ที่รุนแรที่สุอ้าไ้”
เวทมนร์ลับศาสราผู้พิิ ผู้พิิารา ผสาน
ไสยเวทย์แห่วอา
ศาสราเทพหอเวทมัรเลื่อนสวรร์
หลุออามืออเฟเวอร์แล้วลอยึ้นฟ้า ทันในั้นเส้นแสสีำ็ลาผ่านระหว่าหอแ่ละเล่มที่ปัลบนพื้นลายเป็นวเวทนาให่
เฟเวอร์ใ้หอปัแทนารเียนวเวท
ระทั่มนรา็ไม่นึมา่อนว่าวิธีนี้สามารถใ้เียนวเวทไ้้วย
หอแ่เล่มบนพื้น่อยๆแร้าวเนื่อาทน่อพลัเวทมนร์ระับสูสอนิไม่ไหว
ไอำสาป่อัวึ้นเป็นสายเื่อมเ้าหาหอเวทมัรเลื่อนสวรร์
ลื่นพลัแห่วามาย็แผ่ยายอออย่าไม่มีที่สิ้นสุ
มีอย่าหนึ่ที่มนราไม่ทราบ นั่น็ือระทั่เฟเวอร์็ไม่เยใ้เวทมนร์บทนี้สำเร็มา่อน
ามำอธิบายแล้วเวทมนร์ผู้พิิาราะูลืนพลัอศาสราทั้มวลในรัศมีวเวท
ไม่ว่าะเป็นอฝ่ายนเอหรือศัรู ทำให้วามทนทานล่ำลอย่ามา
านั้นพลัเวทมนร์และวามทนทานทั้หมะมารวมที่อาวุธหนึ่เียวที่ใ้ในารร่ายเวทมนร์
อาวุธิ้นนั้นะพุ่ลพื้นอย่ารวเร็วนเห็นเป็นเส้นแส
ัเผิหน้าอุาบาในระยะประิ
แ่้อเสียอเวทมนร์ึ้นือถ้าวามทนทานออาวุธไม่สูพอมันะสลายัวั้แ่่อนถึพื้น
นี่ือสาเหุที่เฟเวอร์หวแหนศาสราเทพมา เพราะมีแ่ศาสราเทพเท่านั้นที่สามารถรอรับเวทมนร์บทนี้ไหว
่วยให้เฟเวอร์ใ้เวทมนร์ระับสูที่มีอานุภาพทำลายล้าสูไ้
เพียแ่มอเห็นลื่นพลัเวทมนร์ที่ไหลออมนรา็ทราบว่าเวทมนร์นี้รับไว้ไม่ไ้
“สลายเป็นฝุ่นไปะไอ้ี้แพ้ แหวนแห่ราันย์ีใที่ในที่สุ็ไ้พบเ้าอที่แท้ริ!! ้า!! เทพฤทธิ์ เฟเวอร์!! ำนานไร้พ่าย!!”
ทัษะประิษ์ หอเปลวอัสนี
มนราใ้ทัษะอแหวนแห่ราันย์วล่าสุ
สายฟ้าสีน้ำเิน็แหว้อนเมฟาใส่ร่าอเฟเวอร์
พร้อมๆับที่เสียฟ้าำรามัลบเสีย “อั๊!” อเฟเวอร์ วเวท็สลายเป็นละออเวทมนร์
ศาสราเทพหอเวทมัรเลื่อนสวรร์ล้ายสูเสียเรี่ยวแรในารลอยัว เลื่อนไหวามแรโน้มถ่วอโลลสู่พื้น
สำนึหอเทพเ้า ถอนหอเลบุ
มนราใ้พลัเวทึศาสราเทพเ้าสู่มือัวเอ
เมื่อฝ่ามือำนรอบวามรู้สึอันุ้นเย็ลับืนมา ไม่ว่าลวลาย วามยาว วามหนา หรือน้ำหนัล้วนไม่าไม่เิน
ลาเวนทีนลับสู่มือมนราอีรั้
เฟเวอร์ไม่ทราบว่าเิอะไรึ้น
ู่ๆร่าเา็เ็บแปลบึ้นมาสั้นๆ เหมือนสัมผัสเ้าับไฟฟ้าสถิ เสียอื้ออึอสายฟ้าั้อในศีรษะ
ว่าหูะปรับสภาพลับมาเป็นเหมือนเิม็เห็นว่าสุยอเวทมนร์มหาาฬอนเอสลายัวไปแล้ว
อีทั้ศาสราเทพอนึ่หามาอย่ายาลำบา็อยู่ในมือมนรา
“แ.. ไอ้ี้โมย เอาหอ้าืนมา!”
เฟเวอร์ผนึพลัเวทมนร์ลับศาสราผู้พิิเพื่อเรียหอลับมา
ามหลัารแล้วศาสราเทพยัอยู่ใน่อสวมใส่อเฟเวอร์ เา้อสามารถวบุมให้มันลับมาหาัวเอไ้
“หึ” มนราสบถเบาๆ
เาใ้วามพยายามั้มามายว่าะสร้าลาเวนทีนึ้นมาไ้เล่มหนึ่ เฟเวอร์ลับแอบอ้าว่าเป็นอัวเอ
ทั้ยัพยายามะแย่ิลับไป้วยำลั หารู้ไม่ว่าทั้หมอยู่ในาราาร์อมนราั้แ่แร
เฟเวอร์อาเินสะเปะสะปะไปในทิศทาที่มนราาไม่ถึบ้า
แ่ทั้หมทั้มวลยัเินอยู่ในแผนารที่มนราีไว้ให้เาเิน
มนราแบมือออมา
แ่นวสีำ็ลอยึ้นมาเหนือฝ่ามือ...ผีเสื้อัวน้อยที่ิในใยแมมุมเอ๋ย
ถึเวลาโนินแล้ว
วโลอวสาน ทั์ราาแมมุมร้อยำสาป
อัระเวทมนร์นับร้อยแผ่ยายออไปโยรอบินพื้นที่ห้าร้อยาราเมรเหมือนใยแมมุม
ล้อมรอบพื้นที่่อสู้ทั้หมไว้ ำสาปที่ระายอยู่รอบๆทั้หมถููลสู่พื้นิน
แปรสภาพเป็นแมมุมสีำที่แผ่ไอำสาปนับพันัว
ืบลานเ้าหาร่าอเฟเวอร์อย่ารวเร็ว
“อะไร? แทำอะไรอี? นี่มันเวทมนร์อะไร?”
เวทมนร์ลับศาสราผู้พิิ ศรศาสรา
เฟเวอร์บัับหอพุ่เ้าใส่ร่าอแมมุมำพวมัน็ระเบิร่าออ
แ่แทนที่ะายลับแัวเพิ่มเป็นสอเท่า และยัืบลานเ้าหาร่าเฟเวอร์อย่าเื่อ้า
เฟเวอร์เห็นท่าไม่ีึพยายามลอยัวหนี ทันในั้นเอเา็รู้สึาทั้ัว ร่าายหยุ้าเหนือพื้นินหนึ่เมร
ถูพัน้วยใยแมมุมที่มอแทบไม่เห็น
เฟเวอร์พยายามระเบิพลัเวทมนร์
ใ้หอเพลิเผาพลา แ่ทุอย่าไร้ผล ใยแมมุมเส้นบาๆลับทนทานนเินสามัสำนึอเฟเวอร์
แมมุมัวน้อย่อยๆไ่ามใยเ้าหาร่าเฟเวอร์
เารีบใ้สายาที่สับสนมอมาทามนรา
“แทำอะไรลไป? ปล่อย้า! ปล่อย้าเี๋ยวนี้!”
“ปล่อย? ั้นปล่อยนายไม่ไ้หรอ
เพราะนี่ไม่ใ่เวทมนร์อั้น” มนราอบ้วยแววาที่ไม่แยแส “...แ่เป็นเวทมนร์อนายเอ”
เมื่อหนึ่ืน่อนมนราไ้เรียนรู้ “ำสาปโล่พินาศ
(่ำ)” หาิำสาปนี้อยู่่อน ะสามารถสะท้อนำสาประับ่ำลับไปหาผู้ร่ายำสาปไ้
อาเป็นเพราะเื่อนไารใ้อมันเพาะเาะ
ใ้ไ้ผลับผู้ที่ใ้ำสาปเท่านั้นึทำให้มันนับเป็นำสาประับพื้นานสำหรับผู้เล่นทั่วไป
แ่สำหรับราวศ์าลันเรียแล้ว ำสาปโล่พินาศ เป็นำสาปที่มีวามสำัมา
และถูแนะนำให้เป็นำสาปแรๆที่วระเรียนรู้่อนำสาปนิอื่นๆ
เิมทีำสาปนี้สะท้อนไ้แ่ำสาประับ่ำ
แ่มนรานำมาปรับใ้ร่วมับวโลอวสาน
เพราะโยหลัารแล้ววโลอวสานือารนำเวทมนร์เล็ๆหลายบทมาประอบันเป็นเวทมนร์นาให่
แล้วึเสริม้วยพลัเวทมนร์ที่ไร้ีำัึ่มาาโล
มนราเรียมลานประลอนี้้วยารสลัำสาปโล่พินาศไว้ล้ายใยแมมุม ถึะเป็นำสาป่ายๆแ่็ินเวลารึ่ืน
หลัาทลอเปิใู้พบว่ามีผลลัพธ์น่าพอใ ทุำสาปที่เิึ้นในพื้นที่อทั์ราาแมมุมร้อยำสาปะเปลี่ยนรูปร่าเป็นแมมุมและย้อนทวนเ้าหาผู้ร่าย
“เวทมนร์อ...หรือว่าพวมันเป็นำสาป”
เฟเวอร์เริ่มรู้สึัว เหุที่ทำลายไม่ไ้หลบหนีไม่พ้นเพราะว่าแมมุมพวนี้เิาำสาป! ำสาปะิามเป้าหมายเสมอ
ารอบโ้ผู้ใ้ำสาปที่มีประสิทธิภาพที่สุึไม่ใ่ารแ้ำสาป แ่เป็นย้อนำสาปลับไปหาเ้าอ
้วยเหุนี้ผู้ใ้ำสาปะ้อมีอป้อันัวเอาำสาป เ่น เรื่อราป้อันำสาป
อัษรรูนส์ ไอเทมเวทมนร์ที่ทรพลั หรือ ุ๊าัวายัวแทน ิัวอยู่เสมอ
เฟเวอร์สามารถใ้ำสาปที่รุนแรมาอย่าไสยเวทย์แห่วอาไ้
ย่อม้อลัวถูย้อนำสาปเป็นธรรมา
ึเป็นเรื่อปิที่เาะพไอเทมป้อันำสาปิัวไว้เสมอ
เฟเวอร์หยิบหยลมเนื้อาม้อนเท่าำปั้นึ้นมาถือไว้
ะที่ิว่า “หยัวแทน” อัมีเวทระับสูสุที่อารามิสมอบให้ะรับำสาปแทน
พิษำสาป็เ้าเล่นานนมือ็แ็เร็ลายเป็นสีำ หยสีเียวอ่อนร่วลสู่พื้น
“ลืมบอไป” มนราทำเหมือนเพิ่นึอะไรไ้ “ในรีที่นายถูำสาปอยู่่อนแล้ว
เรื่อรา็ไม่สามารถป้อันไ้หรอนะ”
“ำสาป? เป็นไปไม่ไ้? ั้นเนี่ยนะถูำสาป?
ำสาปอะไร?”
“็ำสาประับทั่วๆไป...” มนราอบ “...เรียว่า ำสาปนำทา”
“ำสาปนำทา?...” มนราบอว่ามันเป็นำสาปทั่วไป
แ่เฟเวอร์นึไม่ออว่าเยไ้ยินื่อำสาปนินี้ ทั้ที่ั้แ่ไ้รับำสาประับสูอย่าไสยเวทย์แห่วอามาเา็วนวายหาวามรู้เี่ยวับำสาปมาลอ
นมั่นใว่านเอรู้ัำสาปทั้หมนในมอนสเอร์โล มั่นใว่านือ “ราาแห่ำสาป”
“ำสาปนำทา เป็นำสาประับไม่สูแ่มีั้นอนารใ้ที่ยุ่ยา
เพราะ้อมีสิ่อที่เป็นัวแทนอเป้าหมายในารร่ายำสาป โยัวมันเอมันไม่มีวามสามารถอะไร
ถึับไม่มีารแสผลใๆทั้สิ้น อย่าไร็ามถ้าเป้าหมายโนำสาปอื่นเ้า ะทำให้ำสาปนั้นมุ่เ้าหาัวโยไม่ผ่านารป้อันอเรื่อรา”
“...ำสาปแบบนั้น ทำไม้าไม่เยไ้ยินว่ามีำสาปแบบนี้...
เี๋ยว่อน ำสาปแบบนี้้อมีเื่อนไ เ้าบอว่า้อมีสิ่ออ้านี่นา เ้าไม่มี...”
เฟเวอร์ำลัะบอว่ามนราไม่มีสิ่อที่เป็นัวแทนอเา
แ่สายาเลื่อนไปทา้ายอมนราห้า้าวเห็นหอบลัมูนั้ระ่านอยู่
บนหอสีแมีลวลายำสาปแผ่ึ้นมาาๆึ่เาไม่ไ้สัเมา่อน
เามอบหอเล่มนั้นับให้มนราับมือ้วยวามเ็มใ
ารใ้สิ่อผู้อื่นเพื่อร่ายสำสาปะมีระับอมันอยู่
ำสาปบาประเภทใ้แ่เลือหรือเส้นผม็ใ้ไ้ บาอย่ามีเื่อนไว่า้อเป็นอที่เป้าหมายใ้มา่วเวลาหนึ่
แ่ที่ร้ายาที่สุและเหมาะที่สุือสิ่อที่เป้าหมายมอบให้้วยวามเ็มใ
หามีอแบบนั้นในมือะสามารถร่ายำสาปที่รุนแรใส่เป้าหมายไ้โย่าย
เพราะะนั้นึเป็นที่รู้ันในหมู่ผู้เล่นว่าไม่วรมอบอให้ับผู้เล่นสายำสาปเป็นอันา
ถ้าำเป็น้อให้ริๆให้ื้อายันในราา 1 เหรียเิน
เฟเวอร์ไม่ทราบมา่อนว่ามนราสามารถใ้ำสาปไ้
หารู้แ่แรเาไม่มอบอะไรให้ับมนรา
ร่าอเฟเวอร์เปลี่ยนเป็นรูปปั้นสีำรึ่ัวแล้ว
ไอเทมที่พไว้่อยๆหล่นออมาทีละิ้นสอิ้นนลายเป็นอสมบัิแทบเท้าเฟเวอร์
เานึไม่ถึว่าไสยเวทย์แห่วอาที่มีุสมบัิในารบัับให้ไอเทมหล่นาศัรูะลายเป็นาบสอม
เฟเวอร์ไม่อาร่ำรวอะไรไ้อี
เาร้อะโน่ามนรานสุเสีย้วยถ้อยำหยาบาย
แ่สุท้ายทุเสีย็เียบลเมื่อเาโนำสาปทั้ร่า
แหวนสีำเลื่อนหลุานิ้วมือ เปลี่ยนเป็นสีใสแล้วลอยเ้ามาหามนรา
มนรารับแหวนแห่ราันย์วที่สี่ไว้
สวมมันลไปที่นิ้ว้อย านั้นใ้แนวปิารทำานอวโลอวสาน
พื้นที่ที่เ็มไป้วยำสาปรูปใยแมมุมสลายเป็นละออเวทมนร์สีาว พื้นที่โยรอบเียบสบราวับไม่เยมีาร่อสู้เิึ้นมา่อน
“..ลาเวนทีน” มนรามอหอที่ถืออยู่ในมือ
ผนึศาสราแห่อามึ้นมาแล้วลูบลไปบน้ามหอ
ถออาม
“เปรี๊ยะ!”
ผนึที่ำับไว้บนหอแออเหมือนระ
หอสีาววาอยู่ในสอมืออมนรา
ะที่ิว่าะสวมใส่ให้ับนเอรอยแร้าวาอาม็ยืยายออไปทั่วหอแล้วแออเป็นเศษแร่ลอผ่านนิ้วมือหล่นลบนพื้น
“...”
มนราใแ่ไม่ไ้แสออทาสีหน้า
เาหยิบเศษแร่ึ้นมาพิาราอีรั้
พบว่ามันไม่ไ้เป็นเศษแร่โฮลิฮาลู้อนแ่อย่าใ
ศาสราเทพสร้าาแร่โฮลิฮาลู้อนที่ินวิาและประสบาร์ำนวนมหาศาลเ้าไปเท่านั้น
หาไม่ไ้สร้าึ้นาแร่โฮลิฮาลู้อนอย่อมหมายวามว่า...
“...หอเป็นอปลอม”
ท่ามลาฝุ่นผที่พัปลิวมนรามนราพบแนลาอหอบรรุ้วยแท่พลัานสีาวนาหนึ่ฝ่ามือ
มีอัษรเวทมนร์สลัไว้้วย้อวามที่นทั่วไปอ่านไม่ออ
แ่มนรามีทัษะล่ามภาษาโบราเาึอ่าน้อวามที่สลัไว้ไ้อย่าัเน
“อ๊อปเรพรีเมี่ยมแท้...ศาสราพิสาร
รุ่นทลอ ผลิโย ราาปีศามาม่อน”
มนราหลับาลยัำเสียหัวเราะที่เป็นเอลัษ์อมาม่อนไ้
ในิรรมสรามรั้ที่สอที่เาพ่ายแพ้
มาม่อนถือว่ามีส่วนสำัในารทำให้สมาพันธ์วิถีอธรรมไ้เปรียบิล์มัรสวรร์อย่ามหาศาล
สามารถบอไ้ว่าถ้าไม่มีมาม่อนในรั้นั้น ลำพัศิลาเพียนเียวไม่สามารถเอานะในิรรมสรามรั้ที่สอไ้
มนราออแรบีบแท่พลัาน็แเป็นิ้นๆ
มีำล่าวว่าะฟาสุนั้อูเ้าอ
เ้าออมาม่อนไม่ใ่สิ่ที่มนราะละเลยทำเป็นไม่สนใไ้
ิอาเฟเวอร์เป็นเรื่อหนึ่ ิอามาม่อนเป็นอีเรื่อหนึ่
เาไม่สามารถใ้แผนาบวยแบบนี้ไ้ แ่ำเป็น้อเรียมารมาว่านี้
ทั้แผนารและวามสามารถส่วนัว
มนรายัไม่วามสามารถพอที่ะเอาลาเลนทีนืนมาไ้
แ่อย่าน้อยอนนี้เา็ทราบที่อยู่อลาเวนทีนแล้ว สิ่ที่เา้อทำอนนี้ือเร่เพิ่มวามสามารถทั้หมอัวเอให้สูยิ่ว่าเิมเพื่อไล่ให้ทันเวลาห้าปีในเมที่เสียไป
มนราเินไปเ็บไอเทมทั้หมอเฟเวอร์อย่า้าๆ
ในหัว็วาแนวทาร่าวๆไว้หลายแผน แม้ว่าะยัไม่ไ้ลในรายละเอียที่แน่ัในแ่ละั้นอน
ผลลัพธ์สุท้ายอทุแผนารือภาพอเมือลอสเรียที่ลุเป็นไฟ
ความคิดเห็น