เฟริน ตอน ไปเที่ยวกันดีกว่า

ลำดับตอนที่ #4 : บทสวีทของคิล+งอน

4

      เสียงร้องของโร ที่รับร่างของมาทิลด้าได้พอดิบพอดี แต่ร่างกายของมาทิลด้าก้อมีรอยขีดข่วนเต็มไปหมด

      “โร”

      “มาทิลด้า”

      ทั้ง 2 คนเรียกชื่อของกันและกัน น้ำใสๆไหลออกมาจากนัยน์ตาของเจ้าหญิงแห่งอเมซอน ที่กำลังซบอกของผู้ที่ได้นามว่า ‘เจ้าชายแห่งเวนอล ชาเบรียน โบแด็ง’

      “ย้าก!!!”

      ท่ามกลางความดีใจของทุกคน เจ้าหญิงผู้ซุ่มซ่าม ก้อได้ใช้เชือกเวทขอลโรเวนไปมัดปีกของนกยักษ์นั่นไว้โดยใช้ความเร็วของอาชีพเก่าอย่างขโมย แต่ผุ้หญิงอย่างเฟริน จะสู้แรงนกยักษ์บ้านั่นได้ยังไง แล้วก็เปนไปตามที่คาดไว้เฟริน ถูกนกบ้านั่นปัดกระเด็นไปไกล

      “เฟริน!!”

      ผู้ที่ได้ฉายาก้อนน้ำแข็งเดินได้เห็นแม่ตัวดีกระเด็นไปไกลเป็นคนแรกก็รีบวิ่งไปทางที่เฟรินได้ตกลงมาท่ามกลางความตะลึงของทุกคน ส่วนแม่คนเกก่งพอตกลงมาถึงพื้นก้อส่งเสียงโอดครวญ ฟังแล้วน่า ฉงฉาน(อิอิ) เปนอย่างมาก

      “เฟรินๆๆ”คาโลสั่นคนที่อยู่ในอ้อมแขนที่ค่อยๆลืมตาขึ้น

      “อูย!!!เจ็บเป็นบ้าเลยว่ะ”เฟรินร้องโอดครวญพลางใช้มือจับแขนตัวเอง

      “นี่นายทำอะไรของนายเนี่ย คนอื่นเค้าเป็นห่วงรู้บ้างรึปล่าว”คาโล ดุคนที่อยู่ในอ้อมแขนที่กำลังยิ้มแฉ่งก่อนเอ่ย

      “สำเร็จ แหะๆ”แล้วคนที่ไม่เจียมตัวว่าเจ็บก็ยังจะชู 2 นิ้วให้เค้าอีก

      เฟรินพูดถูก สำเร็จไปตัว 1 ซึ่งตอนที่เฟรินตกลงมามันได้เรียกสายฟ้ามาผ่านกตัวนั้นอีกรอบหนึ่ง นกตัวนั้นก้อเลยเปนนกย่าง 5 ดาวไปโดยปริยาย

      “นายนี่น้า”คาโล ยิ้มให้เฟรินรอบหนึ่งก่อนจะซบลงบนตัวของเฟรินพลางใช้เวทรักษาแผลภายนอกของเฟรินไปในตัว เฟรินอึ้งไปนิดหนึ่งก่อนที่จะลูบหัวคาโลเล่นไปด้วย(น่าหนุกเนอะ)

      -*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

      “นกพวกนั้นละ”เฟรินส่งคำถามแรกเมื่อมารวมกับทุกคนโดยให้คาโลอุ้มมา

      “นั่นไง”คิลว่าแล้วก้อชี้ไปทาง กองเลือดปริศนาที่ยังส่งกลิ่นหืนๆมาให้อยู่

      “ไอ้โรคงโกรธน่าดูแหะ”เฟรินว่าพลางทำหน้าจิตนาการถึงคนที่กำจัดนกพวกนั้น แล้วทำหน้าเหยเก

      “ใช่ ไอ้นั่นน่ะนะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟเลยแหละ ชนิดว่าเห็นช้างเท่าตัวมด ”คิลว่าแล้วก้อหัวเราะออกมา แล้วพยักพเยิดไปทางโรที่กำลังดูมาทิลด้าที่ยังนอนอยู่ไม่ได้สติ ส่วนรอบข้างไม่มีคนที่เข้าใกล้มันเลยในรัศมี 1 เมตรเพราะขนาดสายตาของมันยังจะฆ่าคนได้เป็นสิบเลยทีเดียว

      “นายก็ไปพักเถอะ”คาโล เอ่ยตัดพูดของ คิล กับ เฟริน

      “อืม ไปซิ”คิลตอบและยิ้มให้นิดนึง และคาโลก็พาเฟรินไปพัก และสรุปวันนี้ก้อออกเดินทางไม่ได้อีก พรุ่งนี้ค่อยออกเดินทางใหม่ โรเวนและโซมาเนียบอกกับทุกคน

      +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

      “ยังไม่นอนเหรอ”บุรุษผู้มีนัยน์ตาสีม่วงเอ่ยกับหญิงสาวข้างตัวที่เพิ่งมานั่งลงข้างเขาในค่ำคืนที่ไม่มีดาวเช่นนี้

      “ยังหรอกค่ะ เรนอนนอนไม่หลับ แล้วคุณคิลล่ะค่ะ”เรนอนตอบบุรุษที่จ้องมองหล่อนอย่างไม่กระพริบตา

      “เออะ อ้อยังหรอกฉันก้อนอนไม่หลับ”คิลตอบเรนอนกุกกุกกะกะ

      “วันนี้ไม่มีดาวเลยนะค่ะไม่รู้มีอะไรรึป่าว”เรนอนเปิดบทสนทนาใหม่เพื่อปิดบังใบหน้าที่ขึ้นสีเรื่อของตนที่เกิดขึ้นโดยที่บุรุษผู้นั้นจ้องมอง

      “อืมนั่นซิ…แล้วพวกนั้นนอนกะ........”คิลหันมาตอบเจ้าหญิงข้างตัวแต่พอมองกลับไป ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้าหญิงแห่งคาโนวาลก้อหลับอยู่บนไหล่ของเขาแล้ว

      “เฮ้อ หลับซะแล้ว”คิลเอ่ยอย่างแผ่วเบาและลูบผมของคนที่อยู่ข้างตัวอย่างเอ็นดู และอุ้มเธอ ไปนอน กล่าวราตรีสวัสดิ์เธอแบบกระซิบและจุมพิตที่หน้าผากมนของเรนอนอย่างแผ่วเบาและกลับไปยังเต็นของตนแล้วก้อหลับไปเหมือนกัน

      ///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

      “เอาล่ะทุกคนตรวจสัมภาระให้เรีบยร้อยแล้วทยอยขึ้นเกวียนไปนะ”เสียงโรเวนสั่งทุกคนและทุกคนก้อทยอยขึ้นเกวียนไปทีละคนจนครบและออกเดินทางต่อไป เดท บอกว่าถ้า ไม่มีอะไร  มาขวางการเดินทางอีกก้อจะถึงจุดหมายประมาณตอนค่ำของวันนี้ เดท มันเล่นเน้นคำว่า ไม่มีอะไรยังกะไรดีทุกคนจึงรู้ความหมายและเตรียมตัวลุยทุกสถานการณ์

      “เอ่อ..คิลไม่มีอะไรมาขวางที่เดทพูดนี่มันแปลว่าไรวะ”ตัวดีส่งคำถามหาเพื่อนข้างตัว
      “ก้อเพราะใครล่ะยะที่ทำให้การเดินทางล่าช้าขนาดนี้เนี้ย”ยัยแองจี้ตอบแบบฉอดฉอดแบบที่เล่นเอาเฟรินกับคิลเงียบไปเลยอ่ะ

      “อย่าไปโทษเฟรินมันเลยมันก็ไม่อยากให้เป็นแบบนี้นี่”โรแก้ต่างแทนเฟรินและส่งยิ้มให้คนที่กำลังหงอยทำให้เจ้าชายน้ำแข็งและเจ้าหญิงแห่งอเมซอนฉุนกึก และเฟรินกับคิลก็เงียบไปตลอดทางเพราะมัน 2 คนหลับ ตื่นแต่ตอนที่มากินอาหารเท่านั้นทำให้ภายในเกวียนเงียบไปมาก

      -*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

      “เดท”

      “หือ?”

      “มีไรหรอมาทิลด้า”เดทหันหลังมาคุยกับมาทิลด้าตรงๆ

      “อีกนานไหม”มาทิลด้าเอ่ยถามด้วยสีหน้ากังวลจนเห็นได้ชัด

      “อืม อีกประมาณ 2 ชั่วโมงละมั้งทำไมหรอ”เดทตอบไปดูทางไปและยังทำหน้าฉงน