คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : แก้วนพเก้า ตอนที่ 8
รัศมีเพลิแห่พระอันีโิ่วพร้อมสุรเสียระหน วรายสูส่าปราึ้นท่ามลาสถานาร์ที่ำลับีบั้นพอี
อัยราินัยน์าแ่ำเหลือลาน และในวาระสุท้าย่อนที่วิะแสลาย โอษ์หยัพร่ำบ่นมนราระท่อนระแท่น แล้วพลัสุท้ายอมัน็พวยพุ่เ้าแทรในอุทรอนา ่อนที่ร่าะสูสลายเหลือเพียละออธุลีโปรยปลิวร่วาฟาฟ้าสุราลัย
ริทอำในหัถ์ถูปล่อยทิ้ ในอุทรร้อนวาบปานะแับเสียให้ไ้ เพราะมนราสาปแ่ที่อสูรนนั้นร่ายทิ้ไว้่อนที่ะแสลาย เทพธิาทิพย์อาภาร่ำไห้สิ้นเรี่ยวแรทรุฮวบล หาพระพาหาอบอุ่นรอรับไว้ไ้ทันท่วที
“พระอันี...”
หยาอัสสุลพรั่พรู หวั่นเรในเพรรรมที่ไ้ระทำลไป พระอันีมิรู้ว่าเทพธิาทิพย์อาภาะรู้ัวหรือไม่ว่าบันี้รัศมีอนาืาหม่นหมอนแทบะับแส ไออุ่นละมุนโอบประอนาไว้แนบอุระให้รัศมีแห่เปลวเพลิถ่ายทอสู่นา
“ทำไมเ้าถึัสินใทุอย่าเอโยที่ไม่บอเรา”
วาาำหนิหาพระเนรมลับทอประายปลอบประโลม พระอ์มาทันเวลาพอีที่ทรไ้เห็นอสุรานนั้นสิ้นีวา หลัาที่ทรไปาั้นเรื่อราวทั้หมาเทพธิาพัทธิรา ทว่า็ยั้าเินว่าะยับยั้มิให้นา่อวิบารรมไ้
“เรารู้เรื่อทุอย่าาเทพธิาพัทธิราแล้ว”
“หม่อมันไม่มีบุพอะมีบุพเพวาสนาับพระอ์...หม่อมันมีราี”
วพัร์ามเบือนหลบสายพระเนร้วยวามอัปยศ อยามลายหายไปเสียรนั้น ทว่าำมั่นหนัแน่นที่มอบให้ทำให้วหทัยระุวาบ
“เราไม่มีวันทิ้เ้า ทิพย์อาภา”
“ถึแม้ว่าหม่อมันะ...”
“เื้อสายที่เิาเ้า ะเป็นบุรอเรา!”
“พระอ์!”
พระอันีทาบพระหัถ์ลเหนืออุทรอนาที่ยายให่ึ้นราวับรรภ์มนุษย์ใล้รบทศมาส[1]เพราะแรสาป พลัอำนาแห่เทวะถูถ่ายทอไปถึวิที่ะถือำเนิในไม่้า ั่เป็นสัยาวาาสิทธิ์ เสียรืนรั่นสั่นสะเทือนอแผ่นฟ้าเป็นพยานรับรู้ ไม่อาเปลี่ยนแปลแ้ไไ้
“แ่...บุรอหม่อมันไมู่่วรที่ะไ้รับวามเมาาพระอ์เ่นนี้”
“เราือผู้ที่ะัสินใว่าู่วรหรือไม่ ทิพย์อาภา...ไม่้อพูอะไรอีแล้ว เ้าะ้ออภิเษับเราโยเร็วที่สุ มนราออสูรนนั้นะทำให้ทารนี้เิบโเร็วึ้น พลัที่เราถ่ายทอให้เาะ่วยยับยั้ไ้เพียั่วเวลาหนึ่เท่านั้น”
วามละมุนาพระหัถ์ไล้สัมผัสเศายาวสลวย และวเนรที่แลมาทำให้นารับรู้ถึระแสแห่รัที่เ็มเปี่ยมในหทัยไม่มีเปลี่ยนแปล เทพธิาทิพย์อาภาทั้ื้นันระนอสูนมิรู้ว่าวระัสินใอย่าไรีับวามเมาที่นาไม่สมวระไ้รับ
เื้อสายออสูรวรหรือที่ะเป็นเื้อสายแห่พระอันี
“ไม่ว่าทารนี้ะเป็นเื้อสายอใร แ่เาะถือำเนิาเ้าึ่เป็นที่รัอเรา...เป็นั่วอันีาน์”
นา้มราบพระบาท้วยวามาบึ้เินว่าะหาใเปรียบ หยาอัสสุลยัลอลอ
“รอเราอยู่ที่นี่ เราะไปราบทูลอพระราทานอนุาัพิธีอภิเษ”
“เพะ...หม่อมันะรอ...”
นารับำทั้สะอื้น แลามวอัีโิัวาลที่พุ่ผ่านม่านฟ้าึ้นไปยัทิพย์พิมานไรลาสอย่ามีวามหวั
แม้แ่แรเิมทีะมิปรารถนาเื้อสายที่ำลัะถือำเนิมานะอยาทำลายให้สิ้น แ่เมื่อมีวามหวั...มีพระเมาาอ์พระอันี วามรู้สึอผู้ที่เป็นมาราย่อมเิวามห่วหาอาทรบุร วาหวัให้ำเนิมาอย่าสมบูร์เท่าที่ะเป็นไ้
หารู้ไม่ว่าอีไม่นานวิภายในายนี้ะปั่นป่วนรุนแรึ้นามอำนามนราที่สาปแ่เอาไว้ นาัไม่มีวันสุสมหวััปรารถนา มิหนำ้ำะมีแ่วามเ็บปวทรมานนวิแทบแสลาย!
ที่แห่นั้น...ไรลาสีรีาวพร่าพรายุละออหิมะปลุม เย็น่ำหามิหนาวเหน็บ เพราะสรวสวรร์สรร์สร้าึ้นมาอย่าสมบูร์พร้อม มิไ้มาหรือน้อยนเินไป
อ์มหาศิวะเ้าประทับเหนือพระแท่นศิลาาว ปูลา้วยพยัารรมัน[2] ทอพระเนรพระอันีและเทพธิาพัทธิราที่ระยอบาย่อเบื้อพระพัร์ หลัาทรสับถึปัหาที่เิึ้น
“เรื่อเทพธิาทิพย์อาภาอยู่ในวามูแลออ์มหาเทวี เราะัสินให้ไม่ไ้”
“แ่...อ์มหาเทวีทรานอยู่เพะ หม่อมันไม่ล้า...” พัทธิราราบทูลอย่าหวั่นเร
เทวะทุพระอ์มัะเ้าานเพื่อบำเพ็บารมียามเมื่อว่าเว้นาภาระหน้าที่ ึ่อ์มหาเทพและมหาเทวีเอ็เ่นัน บาราพระนาเธอ็เส็ไปบำเพ็าน สถานที่ที่สบเพียลำพันานนับเป็นัปัลป์
“ประเี๋ยว็มา” เพียสิ้นพระระแสรับสั่ รัศมีร่วรุ้พรรราย็หลอมรวมเป็นอ์มหาอุมาเทวีประทับเหนือพระแท่นศิลาาว ถวายบัม่ออ์มหาศิวะเ้า
“หม่อมันทราบแล้วเพะ” อ์มหาเทวีรับสั่อบ้วยระแสพระาที่สื่อสารัน ่อนที่พระนาเธอัถอยาานลับมายัวิมานไรลาส
“พัทธิรา มีปัหาให่นานี้แทนที่ะรายานเรา ลับแ้ปัหาันเอนเรื่อราวบานปลายถึเพียนี้”
“หม่อมันอพระราทานอภัยเพะ...หม่อมันไม่ล้า...”
นา้มพัร์ไม่ล้าสู้สายพระเนร เพราะนเอ็ไม่ิว่าะทำให้เทพธิาทิพย์อาภาล้า่อวิบารรมสัหารอสุรานนั้นไ้
“เรื่อนั้นเอาไว้่อนเถิ ปัหาเวลานี้ือเื้อสายอสูรที่อยู่ในรรภ์อเทพธิาทิพย์อาภา” อ์มหาเทวะรับสั่ถึเรื่อสำั
“วิในรรภ์อนามีพลัอำนาที่รุนแรเินว่าปิ แล้วยิ่ผสานับพลัอำนาอท่านอี พระอันี”
โยปิแล้วารมีประสูิาลอเทวะมิไ้ทรมานเ่นมนุษย์หรือเรัานทั้หลาย ทว่าบันี้ววิาภายในรรภ์อทิพย์อาภาลับสร้าวามปั่นป่วนรวร้าวยิ่นั เพราะารเิบโที่รวเร็วเินว่าที่ผู้ใะาิ
“พระอันี...”
นารำพัน้วยวามทรมาน ึ่ไม่น่าะเิึ้นในสภาวะทิพย์ที่มิเย้อหิวโหย เ็บป่วย้วยโราใ ๆ วิมานอันเยมีแ่วามรื่นรมย์ แปรปรวน้วยพายุลั่ เมหมอเป็นสีแานราวับโลหิเนือนอ สายฟ้าฟาเปรี้ยั้อัยประโม้อนรับารำเนิอเื้อสายอสุรา
เทพธิาทิพย์อาภารุ่มร้อนประุสุมในอู์ ทุรนทุรายอย่าเียวาย นาเริ่มหวาลัวารแับ ทั้ที่่อนหน้านี้ยัร่ำร้อหาวามายหลีหนีาวามอัปยศทั้ปว หวาลัวถึบุรในรรภ์ที่แม้ะมีเื้อสายอสูรรึ่หนึ่ แ่อีรึ่หนึ่นั้น็ไม่อาปิเสธว่า่อเิมาานเอ
ถ้านา้อแับ ะเป็นเ่นไร
เสียรีร้อปานวิาะแสลาย พร้อมับวิสว่าโิ่วัแสเพลิลอยออมาาอุทร ่อเิเป็นรูปายทารน้อยแผเสียร้อ้าท่ามลาออัีที่ลุโน!
[1] ๑๐ เือน
[2] พยัารรมัน หมายถึ หนัเสือ
ความคิดเห็น