คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : แก้วนพเก้า ตอนที่ 2
นับั้แ่อ์มหาศิวะเ้าทรปล่อยวอัีแห่ารถือำเนิลในสายาสวรร์ ทวยเทพยั้ออทนรออยนว่าเทวบุรแห่อ์มหาเทวะัเริวัยพร้อมที่ะปราบทาราสูรไ้
าลเวลาผันผ่านนระทั่อ์มหาอุมาเทวีทรหยั่รู้ไ้้วยพระาแห่ผู้เป็นมาราโล
อ์มหาเทวีผู้ทรโมพิลาสลัาเินว่าที่วีเอทุยุทุสมัยัินนาารถึอิสรีใที่ามเสมอเหมือน พระเศาสยายยาวเาาม ลิ่นสุนธาสวรร์หอมรุ่นำาย ทิพยรัศมีเิรัสประทับลบนพระแท่นศิลาอาสน์เีย้าอ์มหาศิวะเ้า
“พลัที่ทรประทานลในสายาสวรร์ถือำเนิเป็นเทวบุรแล้วเพะ”
พระพัร์ามทรอำนามีรอยแย้มสรวลละมุนยามสบพระเนรมหาเทวีผู้เป็นศัิแห่พระอ์
“ถ้าเ่นนั้นให้ทวยเทพัรารถไปรับโอรสอเรา...เาะอยู่ภายใ้ารูแลอเรานว่าถึเวลาที่ะสัหารทาราสูร!”
ยิ่พระุมารน้อยเริวัยึ้นเท่าใ วามส่าามออา็ยิ่ประัษ์ั ทรแ็แร่และทรฤทธานุภาพปราบปรามเหล่าอสูรที่สร้าวามปั่นป่วนวุ่นวายนสยบราบาบ วามหวัที่ทั้รีภพะหลุพ้นาวามหมอมัวั่วร้ายที่ทาราสูร่อไว้ใล้เ้ามาทุะ
“รริเยะ...”
พระนามนั้นือหนึ่ในพระนามโอรสแห่อ์มหาศิวะเ้าที่ถูเรียานัน
“ถึเวลาที่เ้าะ้อระทำหน้าที่ที่ไ้ถือำเนิมาเพื่อปราบทาราสูร”
ทิพยรัศมีาวรายเทวบุรรูปามสะท้อนับละออหิมะแห่ไรลาสเป็นประายระยิบระยับ วพัร์ที่รวมเอาวามห้าวหาเบุรุษและวามามราวับอิสรีไว้้วยัน นัยน์เนรรัสแสั่มีมนร์สะให้หลใหล พนมหัถ์้อมเศียรรับอาศิรวาทาสมเ็พระบิาและสมเ็พระมารา ่อนะไประทำยุทธนาารับทาราสูร ามเำนอเหล่าทวยเทพที่มีมาแ่เิม
“อัยนะมีแ่เ้า...รริเยะ...โอรสแห่เรา”
รริเยะ เทวบุรนำอทัพเทวาเ้าโรมรันับอทัพทาราสูร อมอสุราประหลาในัที่อยู่ ๆ ็มีเทวาผู้เรือฤทธาสามารถ่อรับพลัอนไ้ ่อนะระลึถึสัาที่นเยเอ่ยออไปในาล่อน นานแสนนานนเือบะหลลืมไปแล้ว
หรือะถึาลที่อ์มหาศิวะเ้าะส่โอรสอพระอ์มาสัหาร้า!
หา้วยวามลำพอในฤทธิ์อำนาที่มีมาเนิ่นนาน ทำให้นึปรามาสเทวบุรที่เพิ่ะถือำเนิหลัาที่นสร้าวามยิ่ให่ไปทั่วทั้รีภพแล้ว ่อให้เ่าเพียใ็ไม่มีทาเทียบเท่านที่บำเพ็บารมีมานานไ้
สรามรั้นั้นสร้าวามสะเทือนเลือนลั่นทั่วทั้แนไร ารรยุทธเือพล่าน พลัพิาพุ่เ้าปะทะันราวอสุนีบา
...เทวา-อสุรา ประันหน้า
เรือฤทธา รารอน ้อสวรร์
ทั้พายุ สายฟ้า ศัสราฟัน
ฟ้าสนั่น น้ำสะเทือน เลื่อนโลา...
เพลิพิาพุ่โมีหมายะเผาผลาให้วอวาย รริเยะเทวบุรวารีศูลสัั้น บัเิพลัอาโป[1] ม้วนหมุนเป็นสายับเพลิาฬ ทำให้อมอสุรายิ่เือาล ไม่มีผู้ใ้านทานฤทธาอนไ้นานถึเพียนี้ รั้นเมื่อทาราสูรหวระบอเ้าใส่ พระรริเยะ็สามารถหลีหลบไ้ทันท่วที แรหวนั้นึพลาเลยไประทบยอเายุนธรและเทือศิลาอื่น ๆ นถล่มทลาย
ร่าอมอสุรายายให่บบันภานมืมัว หมายะบยี้เทวบุรผู้ทระนให้แหลลา แ่ใ่ว่าะระทำไ้ัปรารถนา เพราะพลัแห่พระรริเยะนั้นเินว่าที่ทาราสูระประมาไ้ ุฤทธิ์อำนาที่นเยมีมานับพันปีะเสื่อมถอยลทุะ
เหุใโอรสแห่อ์มหาศิวะเ้าึไ้ทรฤทธานุภาพยิ่ว่าพรที่อ์มหาพรหมธาาประทานให้ ทั้ที่นนั้นว่าะเรืออำนามาไ้ถึเพียนี้ ้อบำเพ็เพียรบารมีมานานเท่าใ เทวบุรอ์นี้เพิ่ถือำเนิมาไม่นานแ่ลับทำให้อมอสุราผู้ยิ่ให่้อหวาหวั่น
พลัประลัยวา[2] ผสานอัีาฬ เป็นบ่วบาศพันธนาารรอบร่าอมอสุรา สยบไว้นว่าะอ่อนำลั ฤทธิ์แห่วาโยและเโแผเผาทาราสูรให้ทุรนทุรายเินว่าะทานทนไ้
...วบนล่ว หมื่นทิวา รารีผ่าน
ทิพย์วิมาน สะเทือน เลื่อนเวหา
มา้วยเ อิทธิฤทธิ์ อภิา
น้าวศัสรา แผลศร ปลิีพพลัน...
ทาราสูรแลเห็นวรายอเทวบุรรูปามที่อยู่เบื้อหน้า ทั้ที่สิเลือนรา้วยวามทรมานเียนะสิ้นเรี่ยวแร นึถึสัาที่เยเอ่ยออไป้วยนเอในาล่อน
‘้าอให้มีีวิยืนยเป็นอมา มีฤทธาอำนา หามีผู้ใสัหาร้าไ้ เว้นแ่...โอรสแห่อ์มหาศิวะเ้า!’
รั้นั้นเพียแ่นึหาหนทาป้อันมิให้ผู้ใล้มล้านไ้แม้แ่มหาเทวะ หรือ่อให้โอรสแห่อ์มหาศิวะเ้าทรถือำเนิึ้นริ ็ยัะพอมีเวลาหาทาแ้ไว่าเทวบุรน้อยัเริวัยและทรฤทธาเหนือนไ้ ไม่ิว่าเวลานั้นะมาถึรวเร็วเ่นนี้
“อำนาอเ้าสูสิ้นแล้ว ทาราสูร”
พระรริเยะน้าวเาทั์ึ้น เปลี่ยนโมร[3] เป็นศรยิเ้าปาอสุราที่ำรามว้า้วยวามระหน ะหาทาหลีหลบ็ไม่ทันาร์เสียแล้ว
“อ๊า!!”
ทาราสูรแผเสีย้อ ศรที่พุ่เ้าไปลับืนเป็นโมรทะลุทะลวร่าอมอสุรา ทำลายปราและฤทธานุภาพนสิ้น
“วามเป็นอมาที่เ้าหลลำพอนั้นหาไ้มีอยู่ริไม่ ทาราสูร...หาเ้าำรนอยู่ในวามีาม เ้าัเ้าใว่าไม่มีอะไรที่เป็นนิรันร์ ทุอย่าล้วนั้อยู่และับไปามวัสสาร”
แม้ระทั่ในวาระสุท้าย ทาราสูร็ยัมิไ้สำนึในเ์แห่ธรรมาิและวามลุ่มหลมัวเมาอน นระทั่ร่าทั้ร่าแสลายในที่สุ
ัยนะแห่พระรริเยะนำวามปีิยินีมาให้แ่เทวาทั้ั้นฟ้า เมื่อทุ์ภัยวามหม่นหมอาอำนาทาราสูรที่รอบลุมมาเนิ่นนานหมสิ้นล
พระรริเยะ้าวผ่านาเทพที่มาุมนุมพร้อมเพรียัน เทวสภา ้วยท่าทีทระนออาเ่นผู้ำัยยะ ่อนน้อมเศียรอภิวาท่ออ์มหาเทวะทั้สาม
อ์มหาศิวะเ้าทรยพระหัถ์ึ้นวาเหนือเศียรเทวบุรแห่พระอ์้วยระแสปรานี บัเิทิพยพลัถ่ายทอสู่พระโอรส
“รริเยะ ้วยุวามีที่เ้าปราบทาราสูรไ้สำเร็ เราอแ่ั้ให้เ้าเป็นเทพแห่สราม ำรศัิ์พระอัาร เทพพระเราะห์ลำับที่สามแห่ัรวาล สถิ ทิศาอาเนย์ รอสัวาลรันมีเพทายอันมีอำนารัสีเ้าประาร และมีมหิสาเป็นเทพพาหนะ”
สิ้นระแสรับสั่ ปรามหิสาสีำสูให่พ่วพี ประับเรื่อทรศัราวุธพร้อมสรรพ ระยอบายอยู่้าพระอ์และสัวาลเพทายล้ออัสะ แสามีเพทายพิศุทธิ์ใสสะท้อนละออแสทิพยะรอบ้านเป็นรัศมีร่วรุ้ล้อมรอบพระวราย
วรอ์ทรศัิ์พัร์พิลาส วีผาผุพรรรัสาย
สัวาลรันมีสีเพทาย ามเพริศพรายเลิศภพบธารี
เทพแห่สรามน้อมเศียรรับพระบัา้วยวามภาภูมิ าเทพล้วนสรรเสริึ้อ หน้าที่เทพแห่สรามในไรภพัยัำรสืบไป ราบเท่าที่ทั้โลายัมีวามั่วร้ายและยุทธนาาร...
[1] น้ำ
[2] พลัลมพิา
[3] หอ, หอั, อาวุธแหลมสำหรับแท ใบมีมัเป็นรูปใบโพหรือสาม่าม
ความคิดเห็น