คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : แก้วนพเก้า ตอนที่ 1
ำนานมามายเล่าานสืบเนื่อันมายาวนานนับแ่บรรพาล ล้วนปะปน้วยเรื่อราวที่ปรุแ่พรรนาและผิแผันไปามแ่มนุษย์ัสรร์สร้า ริเท็ประารใใรเลยะรู้
ในำนานเหล่านั้นอามีอีเรื่อราวที่่อนเร้น...
ไร้ผู้ารารึ...
ำล่าวานเิูถูลืมเลือน...
ทว่านั่นอาเป็นรอย่อแห่ำนานที่สูหาย อันะล่าวถึนับานี้...
ปาบรรพ์ สู่ำนาน ที่ล่าวาน ทารา
วามเพียร อสุรา หวัไ้มา ึ่พรพรหม
ร้อนถึ พรหมโล วิปโย ทั่วแนสม
หมายมา อภิรมย์ อมะ ฤทธิไร
พระพรหม ธาา ประสิทธา วินิัย
หาพร ที่เป็นไป ั้อยู่ใน ุวามี
แ่้วย วามลาเลา หลมัวเมา ในศัิ์ศรี
เพลี่ยพล้ำ เอ่ยวี สิ้น้วยบุร พระศัร
ในาลนั้นที่ ‘ทาราสูร’ อมอสุราำลัหลระเริในฤทธิ์อำนาและวามเป็นอมา รุรานสร้าวามเือร้อนไปทั่วทั้แนไร มิไ้สำนึว่าอิทธิฤทธิ์นั้นเิาารบำเพ็เพียรสั่สมบารมีมายาวนานนับร้อยปีว่าะไ้มาึ่พราอ์มหาพรหมธาา มหาเทวะหนึ่ในสามแห่รีภพ
วามมืมนอนธารปลุมไปทั่วทั้ัรวาล สุริยามิอาทอรัศมี ันทราลอยเลื่อนว้าลานภา เพราะอมอสุราใ้อิทธิฤทธิ์บัับทิวารารีมิให้หมุนเวียนัเ่นที่วระเป็น ลื่นสมุทรโถมถั่ท่วมปพี ระแสวาโยปั่นป่วนไม่รู้ทิศทา ธรรมาิถูเปลี่ยนเ์นเิภัยพิบัิมหัน์ไปทั้โลา
ทิพยสมบัิอันวรเป็นอเทวาถู่วิ ไม่เว้นแม้ระทั่พิมานสวรร์ออ์เทวราแห่าวึส์ ทาราสูร็ยัใ้ฤทธิ์อำนาเ้ายึรอ
้วยลำพอ ในเ ึ่อเหุ เภทมหัน์
มามุ่ เ้าประั เหล่าเทวั หวาเรภัย
รุราน สรวสวรร์ ทุสิ่พลัน เียนบรรลัย
เินว่า มีผู้ใ ะยับยั้ สยบล
มิสัี[1] รอบลุมเวลายาวนานนับพันปี สรรพีวิทั้แนไร่าทุ์เทวษ ทว่าพรที่อ์มหาพรหมธาาำ้อทรประทานามำร้ออออมอสุรานั้นมี้อแม้ำเพาะเพียหนึ่เียว ึไม่มีผู้ใสัหารทาราสูรไ้ ใ่ว่าพระอ์ะมิทรไยี่อวามเือร้อนวุ่นวาย หาำ้อเฝ้ารออยนว่าัถึาลที่ทาราสูรหมสิ้นอำนาบารมี เนื่อาพรที่ประทานไปมิอาเรียืนาผู้ที่บำเพ็เพียรไ้
ทว่า...บุรพระศัร...ะทรถือำเนิึ้นเมื่อใ
ในเมื่ออ์มหาศิวะเ้าผู้ทรอำนาทำลายล้าวามั่วร้ายทั้มวลยัทรเ้าานสมาบัิ วิมานปาวา เหนือไรลาสีรีมานานนัหนาแล้ว มิมีผู้ใล้าทำลายานสมาบัิแห่อ์มหาเทวะ หาทำให้พระอ์ทรื่นาาน้วยวามพิโรธ ็ไม่มีใร้านทานพลัไฟบรรลัยัลป์ไ้ าเทพทั้หลายึทำไ้แ่เพียล่าวสรรเสริวิวอนรออยู่ที่เิไรลาสีรี
ำสรรเสริั้อเป็นทำนอุระแสแห่ีายาวนานราวับะไม่มีวันบสิ้น ระทั่พระอ์ผู้ประทับในานสับรับรู้น้อทรถอยานออมา
แสรัศมีเิรัสึ้นเป็นสัาที่เฝ้ารออย เทพเทวา่าน้อมเศียรอภิวาท้วยวามปีิ วามปรารถนาอเหล่าเทวาสัมฤทธิผลแล้ว
รัศมีรัสประภัสสรล้อมรอบพระวรายส่าามทรศัายิ่ว่าเทวาทั้มวล พระเศาำลับพัพลิ้วุ้อระแสวาโย เบื้อพระเศียรมุ่นสูเป็นเมาฬี[2] พระเนรมั่นิลมีทรอำนาหายัระแสปรานี บนนลาือพระเนรที่สามึ่หลับพริ้ม เพราะหาลืมึ้นเมื่อใ ับัเิไฟบรรลัยัลป์ล้าโลในับพลัน มีพาุละนารา เทวนาาที่ยอมศิโรราบแ่อ์มหาเทวะล้ออัสาุสัวาลทอ
“พวท่านรู้มิใ่หรือว่าารทำให้เรา้อถอยาานนั้นมีผลเ่นไร”
สุรเสียที่รับสั่ัวาน้อนทวยเทพหวั่นเร มิรู้ะเริ่ม้นราบทูลเ่นไร หามิมีมหาเทวะอีสอพระอ์ที่เส็มาในทันทีที่ทรทราบว่ามหาเทวะผู้ทำลายล้าวามั่วร้ายทั้มวลทรออาานแล้ว
อ์มหาพรหมธาาผู้ทรสถิ พรหมโล และอ์มหานาราย์เ้าผู้ทรสถิ วิมานไวู์ เษียรสมุทรปราพระอ์ึ้น ทิพยรัศมีรัสประภัสสรทัเทียมัน ้วยธรศัิ์แห่ผู้สร้า ผู้รัษา และผู้ทำลายล้า
“เราทราบและเรพระทัยยิ่นั อ์มหาศิวะเ้า หาแ่รีภพำลัเือร้อนนเหล่าเทพนิรมิอารออยให้พระอ์ทรถอยาานามปิไ้ อทรโปรเ้าพระทัยพวเรา้วย”
“อ์มหานาราย์เ้า อ์มหาพรหมธาา...มีเหุร้ายแรถึเพียนั้นเียวหรือ”
โยปิแล้วหามีเหุเภทภัยใ ๆ เิึ้น อ์มหานาราย์เ้าผู้ธรรัษาวามสบสุะปราบทุ์ภัยให้สิ้น ทว่ารั้นี้ลับไม่เป็นเ่นนั้น
ฤๅะถึาลที่พระอ์้อใ้ไฟบรรลัยัลป์ทำลายล้าสรรพสิ่ เพื่อให้โลอุบัิึ้นใหม่ระนั้นหรือ
“้วยเหุที่ทาราสูรไ้บำเพ็บะบารมีนทำให้สั่นสะเทือนไปถึพรหมโล เราึำ้อประทานพรามที่อสุรานนั้นร้ออ”
“อ้อ...ทาราสูรนนั้นน่ะหรือ”
เพียแ่ใ้พระาระลึรู้ อ์มหาศิวะเ้า็ทรทราบถึสาเหุแห่วามเือร้อนในรานี้ อสุรานนั้นหลระเริในวามเป็นอมะและฤทธาที่ไม่มีใรเทียบ
เทพหรืออสูรนใหามีวามมานะบำเพ็เพียรนสามารถอประทานพราอ์มหาเทวะทั้สามไ้ ็ย่อมเป็นไปามนั้นโยมิมี้อแม้ ึ่เป็นบุบารมีที่ผู้นั้นไ้ระทำมา หาผู้ไ้รับะนำพรไปใ้ในทาใ็สุแล้วแ่สำนึ
“ทาราสูรยัมีเื่อนไในพรที่อประทานาเราอีว่ามิให้มีผู้ใสัหารไ้ เว้นเสียแ่โอรสแห่อ์มหาศิวะเ้าเท่านั้น”
พระโอษ์เรียวหยัเป็นรอยแย้มสรวลหยัน่อวาาอทาราสูร เมื่อเ้าพระทัยในรับสั่แถลไาอ์มหาพรหมธาา เื่อนไนั้นเสมือนเราะปปัรัษานเอมิให้้อสิ้นีพ้วยหัถ์เทวะอ์ใ เพราะ่อให้มีีวิเป็นนิรันร์มิร่วโรย้วยาลเวลา แ่หาถูผู้ที่มีฤทธิ์อำนาเหนือว่าสัหาร็ย่อมไม่พ้นึ่มราล
“ทาราสูระเรว่าอ์มหานาราย์เ้าะทรหาวิธีปราบนเอไ้ในสัวัน ึั้เื่อนไเอาไว้เสีย่อน แ่็ยัลาเลาหลลืมไปว่าสิ่ที่ยัไม่เิึ้น ะนี้ ใ่ว่าัมิมีในภายหน้า”
“มีแ่พระอ์เท่านั้นที่ะทร่วยเหลือรีภพในรั้นี้ไ้ เราและเทพนิรทั้หลายเฝ้ารอารำเนิอผู้ที่มีอำนาสัหารทาราสูราพระอ์อยู่” อ์มหานาราย์เ้ารับสั่ย้ำำอร้ออาเทพึ่่าำลัรออย้วยวามหวั
“ถ้าเ่นนั้นเราะประทานโอรสเพื่อปราบทาราสูรามระแสรับสั่อร้อออ์มหาเทวะทั้สอและพวท่าน”
รัสแล้วึยพระหัถ์วาึ้นสัมผัสวเนรที่สามึ่หลับพริ้มบนพระนลา ปราเป็นประายอัีวเล็ัเปลวประทีปสว่าไสว ลอยอยู่เหนือฝ่าพระหัถ์่อนะทรปล่อยลในาสวรร์...สายธาราพิศุทธิ์ที่ไหลาไรลาสีรีลสู่มนุษยภพ ภายใ้ารูแลแห่พระาเทวี
้วยเหุ เ้ายัษา เอ่ยวาา อันศัิ์สิทธิ์
ให้สิ้น อิทธิฤทธิ์ บุรบพิธ แห่ศิวา
เทพสราม ถือำเนิ ที่เิ สายา
้วยฤทธิ์ พระบุา อ์มหา เทพเทวั
[1] ยุที่มีแ่ารรบรา่าฟัน เบียเบียนัน
[2] ยอผมที่มุ่นเล้า
ความคิดเห็น