[gintama] say

ลำดับตอนที่ #3 : มีรูมเมทดีเป็นลาภอันประเสริฐ 5%

กินโทกิรู้ตัวมาตลอดว่าตนนั้นประหลาด

เขาสามารถทำได้ทุกอย่างไม่ต่างจากคนทั่วไปมีเพียงสิ่งเดียวที่ตนนั้นไม่มีคือ

"เสียง"

แค่นี้ก็แปลกแยกจากคนฝูงใหญ่จึงไม่ค่อยชอบเวลาคนอื่นจ้องมองเขาด้วย แววตาเห็นใจหรือสงสารในโชคชะตาของเขา

ไม่ต่างจากสถานการณ์ตอนนี้ถึงจะทำเป็นเก่ง ยืนเขียนแนะนำตัวเองหน้าห้องเรียนภายในใจคงประหม่าการเริ่มต้นใหม่หลังไม่ได้เรียนมาหนึ่งปีเต็ม

[เวรแล้วไง] ความคิดตีกัยยุ่งเหยิงต้องมองจุดโฟกัสสักที่เพื่อให้ความตื่นเต้นลดลง แววตาปลาตายสบเข้าหาดวงตาสีดำดุดันคู่นั้นกำลังจ้องหน้าเขาเอาเป็นเอาตาย เหมือนจะเจอสิ่งที่น่าสนใจเจ้าตัวเผลอยิ้มออกมา