Fic Soul Eater [Kid x Maka x Soul] Choose Me

ตอนที่ 4 : Choose4 [Maka]//

ทำไม...เขาต้องหนีฉันด้วย...

ฉันไม่เข้าใจเลย...

ก้าวขาตามไป...ไม่ได้...

ไม่กล้า...หรือกลัวอะไรกัน...

แต่ก็ดีแล้วล่ะ...

เพราะมันทำให้ฉันไม่เกลียดตัวเองไปมากกว่านั้นยังไงล่ะ...

..........................................................................................................................

หลังจากที่คิดวิ่งออกไป...ฉันลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ว่าจะตามเขาไปหรือไม่ดี...

ใจบอก...ให้วิ่งตาม..

แต่จิตใต้สำนึกบอก...ห้ามก้าวขา...

ดวงตาของฉันมีน้ำตาปริ่ม ความรู้สึกที่เริ่มชัดเจนขึ้นจากเมื่อวานทำให้ฉันเริ่มเกลียดตัวเอง

ฉันรักโซล...รักมาตลอด...

แต่ว่า...

...............................................................................................................................................................

วิชาเรียนช่วงบ่าย ฉันไม่มีกะจิตกะใจจะเรียนเลย เข้าหูซ้ายทะลุหูขวาตลอด...โซลที่นั่งข้างๆก็เริ่มเป็นห่วง

"มากะ...เธอเป็นอะไรรึเปล่า..."

เขาถามฉันอย่างเป็นห่วง ฉันแค่ส่ายหน้าก่อนจะยิ้มให้

"ไม่ล่ะ ไม่เป็นอะไร"

ฉันตอบเพื่อให้เขาคลายกังวล

"ดูเธอแปลกไปนะ..."

โซลขมวดคิ้ว ฉันสะดุ้งเฮือก...

เขา...จะรู้มั้ย??

"ตั้งแต่...เมื่อเช้าแล้ว..."

โซลเริ่มใช้สายตาจับผิดมองมาที่ฉัน...ทันใดนั้นแรงกระแทกที่หลังของโซลก็ทำให้เขาถึงกลับล้มคะมำที่ปลายเท้าของฉัน...

ฉันเงยหน้ามองผู้ที่มาถีบเขา ก็เห็นรองเท้าหนังสีดำยังค้างกลางอากาศก่อนที่มันจะกลับไปที่ตำแหน่งเดิม

คิดนั่นเอง...เขาถีบหลังโซลจนมีรอยพื้นรองเท้าติดที่หลังเสื้อของเขา...ดูน่าตลกมากเลยล่ะ...

"คิด...นายทำบ้าอะไรเนี้ย!!!"

โซลโวยวายทันทีที่เงยหน้าขึ้น ทว่าใบหน้าของคิดก็ยังยิ้มแฉ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"ถีบไง...ไม่รู้จักหรอ??"

คิดตอบกวนๆ ฉันอยากเอาโล่สตรอเบอร์รี่ให้เขาชะมัดเลยอ่ะ

แต่มันกลับทำให้โซลเริ่มเหวี่ยงนี่สิ

"ฉันหมายถึง แกถีบฉันทำไมเล่า!!!"

โซลชันตัวขึ้นยืนโดยที่ใช้แขนของฉันพยุงตัวเองไว้

"อ๋อ...งั้นเองหรอ...ไม่บอกดีๆนี่นา...ที่ฉันถีบเมื่อกี้ก็เพื่อพวกนายนะ...นายน่ะ ทุ่มเทให้กับชมรมมากเกินไป...มากะเค้าเหงานะรู้มั้ย เมื่อวานน่ะ ยังต้องวานให้ฉันช่วยไปส่งเลยรู้รึเปล่า คราวหน้าถ้านายปล่อยให้มากะกลับบ้านคนเดียวอีกล่ะก็...ฉันจะแฮบมากะไว้เลยนะ...นี่ฉันพูดให้คิดนะ ขอบคุณด้วยล่ะ"

คำพูดของคิดฟังดูตลกก็จริง แต่ฉันรับรู้ได้...น้ำเสียงเขา...

จริงจัง...

"หนอย...ไม่มีวันนั้นหรอกไ อ้ตัวหัวสามแถบ ถ้าวันนั้นมาถึง...ฉันฆ่านายจริงๆแน่"

โซลตอกกลับพร้อมกับกระชับแขนที่โอบไหล่ของฉันไว้แน่น

ดวงตาของคิดสั่นไหวเล็กน้อยก่อนที่เขาจะเผยรอยยิ้ม

"นายไม่ต้องพูดหรอก...เพราะมันไม่มีทางเกิดขึ้นแน่ๆ"

คิดพูดแล้วกอดอก...พวกเราเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะหัวเราะออกมา

"พูดอะไรกันนะ พวกเรา...ทำอย่างกะละครน้ำเน่าแน่ะ"

ฉันพูดออกมาคนแรก ปล่อยให้น้ำตาไหลออกจากดวงตาช้าๆ

เพราะฉัน...กลั้นมันไม่ไหวแล้ว...

"ขอบใจนะ...ที่ทำให้ฉันคิดได้...เฮ้อ...แต่นายก็รู้นี่ ว่ารุ่นพี่เค้าโหดแค่ไหน"

โซลพูดก่อนจะตบไหล่คิดเบาๆ

"นายก็หัดฝึกคำว่า'ไม่'บ้างสิ"

คิดยิ้มให้เหมือนทุกๆครั้ง โซลยิ้มรับก่อนจะโบกมือลา

"เอ้า มากะ...ไปกินข้าวกันเถอะ..."

โซลพูดก่อนจะคลายอ้อมแขนที่โอบไหล่ของฉันแล้วเปลี่ยนเป็นจับมือแทน

"อื้อๆ กินอะไรดี...เทมปุระดีมั้ย?"

ฉันถาม โซลทำท่าคิดครู่หนึ่ง

"พูดถึงเทมปุระ...ฉันรู้จักร้านๆหนึ่ง เป็นร้านที่อร่อยมากเลยล่ะ เย็นนี้ไปกินกันมั้ย?"

โซลถามฉัน ฉันนึกถึงร้านที่เคยไปกินกับคิดขึ้นมา

"ใช่ร้านที่อยู่ข้างถนนแถวๆซอยxxxรึเปล่า"

ฉันถามขึ้น โซลดีดนิ้วดังเป๊าะทำเอาตกอกตกใจ

"ใช่เลย นี่เธอรู้ได้ไงน่ะ"

โซลถามฉันต่อ บอกดีมั้ยนะ...ว่าฉันรู้จักร้านนั้นผ่านใคร...

"คือ..."
"เมื่อวานฉันพาเธอไปกินเองล่ะ"

คิดที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้เอ่ยขึ้น ฉันสะดุ้งเฮือกก่อนจะหันไปมองหน้าเขา

ดูโซลจะอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะมองหน้าคิดอย่างอึ้งๆ

"นี่นาย..."

โซลไม่ได้พูดอะไรไปมากกว่านั้น เพราะคิดที่ยิ้มอยู่ทำเอาพูดไม่ออก

"...ตัดหน้าฉันได้ยังไงเนี้ย"

คำพูดของโซลทำเอาฉันอึ้ง...เขาไม่ได้โกรธที่คิดพาฉันไปกินข้าวที่ร้านนั้นหรอกหรอเนี้ย

"ฮะฮะ...ฉันก็นึกว่านายเคยพาเธอไปแล้ว ขอโทษทีนะ"

คิดพูดก่อนจะนั่งข้างๆโซล

"ไม่ต้องพูดเลย เจ้าบ้า"

โซลโยกหัวคิดไปทีหนึ่งจนเขาเอียงข้างด้วยรอยยิ้ม

แต่ฉัน...ยิ้มไม่ออก...

.....................................................................................................................................................................

หลังจากที่เลิกเรียน...ฉันกลับบ้านพร้อมกับโซล เงียบ...มันเงียบเกินไป

ฉันจะคุยอะไรกับเขาดี...เรื่องอะไรดี...

"โซล...นายไม่โกรธ เรื่องที่คิดพาฉันไปกินข้าวใช่มั้ย?"

เรื่องที่ฉันนึกออกก็มีแค่นี้เอง...ฉันจะทำยังไงดีนะ

"เธอพูดอะไรของเธอน่ะ"

โซลพูดก่อนจะหันมามองหน้าของฉัน

"ก็...ฉันนึกว่านายจะโกรธ...ที่คิดพาฉันไปกินข้าว"

ฉันหรี่ตาลง...กลัวว่าโซลจะโกรธจริงๆ

แต่เขากลับยิ่นมือมาลูบหัวของฉัน

"ไม่หรอก...คิดพาไปเพราะหวังดี...ฉันจะโกรธทำไม...หมอนั่นไม่ได้หลอกพาเธอไปกินข้าว มอมยา แล้วก็ลากเข้าม่านรูดซักหน่อย"

คำพูดติดตลกของโซลทำให้ฉันคลายความกังวลเล็กน้อย

"นั่นสินะ...เอาล่ะ กลับบ้านกับเถอะ"

ฉันพูดแล้วเดินนำหน้า

โดยไม่เห็นว่า มือของโซลกำลังกำแน่นจนไร้สีเลือด

..........................................................................................................................................................................

อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก วันนี้ว่างโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ว่างสุดๆจนไม่มีที่จะให้ว่างแล้ววววว(อ้าว??)

วันนี้มาอัพอีกตอนค่ะ...มึนหัวมากเลย...ง่วงด้วยนะเนี้ย ฮะฮะ

เริ่มเข้าโหมดดาร์คแล้วล่ะค่ะ...

และแมวมั่นใจว่าจะเข้าโหมดดาร์คจริงๆเมื่อตอนที่หกขึ้นไป...

หลังจากที่คิดเริ่มเผยความในใจออมาเรื่อยๆ อะฮุ

ช่วยติดตามด้วยนะคะ...

เรามาเล่นโพลกันหน่อยมะ


และ


อืม...ตอบยากแฮะ...ว่ามั้ย เพราะแมวก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใครน่าสงสาร แต่พระเอกก็คิดๆไว้แล้วล่ะ...หักมุมแน่นอน โฮะๆ