Fic Soul Eater [Kid x Maka x Soul] Choose Me

ตอนที่ 3 : Choose3 [Kid]

ความรู้สึกนี้มันอะไรกัน...

"ไม่ได้นะ...เรา..."

ราวกับมีไฟมาสุมเมื่อพบเธอ...

"ห้ามคิดอะไรกับ'เธอ'เกินเพื่อนนะ..."

หลอกตัวเองไม่ได้อีกแล้ว...

"ทำไมเราถึงเลวขนาดนี้..."

หลอกใจตัวเองไม่ได้อีกแล้ว...

............................................................................................................................

หลังจากที่ผม เดธ เดอะ คิด ขับรถมาส่งเธอถึงบ้าน บ้านเธอน่ารักดี เล็กๆขนาดพอดีคนอยู่ ผมชอบนะ แต่บ้านผมกลับเป็นคฤหาสน์นี่สิ คือปัญหา

ลมที่ปะทะใบหน้าของผมไม่ได้ทำให้สัมผัสที่โอบกอดผมเมื่อครู่ของเธอหายไป...มันช่างอบอุ่น...นุ่มนวล...

ไม่ได้นะ...เราคิดกับเธอแบบนั้นไม่ได้!!!

ผมสะบัดหน้าไล่ความคิดออก สงสัย ผมคงเหงาเพราะไปบอกเลิกแฟน...เลยโหยหาใครสักคนให้มาแทนที่ล่ะมั้ง

ก็คงจะเป็นอย่างนั้นนะ

แล้วก็ขอให้เป็นอย่างนั้นด้วย...

ผมเลี้ยวรถของผมเข้าไปในบ้าน หรือคฤหาสน์ของผมที่ประดับด้วยสิ่งของมีค่าอันสวยงามที่วางประดับโชว์ไม่กลัวขโมยกันเลยทีเดียว

"กลับมาแล้วฮะ"

ผมพูดแล้วเดินเข้าบ้าน ถึงจะพูดเบาๆ แต่ห้องมันกว้าง มันก็เสียงดังสิ...

ผมถอนหายใจก่อนจะวางกระเป๋าสะพายบนโต๊ะ ครอบครัวเราก็ไม่มีใครไปมากกว่าพ่อลูก แล้วทำไมต้องสร้างคฤหาสน์ซะใหญ่โตด้วย

ดวงตาของผมมักจะจ้องไปที่ๆหนึ่งเสมอ ซึ่งนั่นก็คือรูปเหมือนของแม่ของผม...ที่ผมไม่ได้พบท่านเลย หลังจากที่ผมเกิด...ท่านก็เสีย...

พ่อเลยโทษผม...ว่าผมเป็นคนทำให้แม่ตายล่ะมั้ง??

แต่ถึงอย่างนั้น ท่านก็ยังรักผมอยู่ดีนั่นแหละ

ผมเดินขึ้นบันไดที่สวยงามขัดเงา วันนี้แปลกดีเหลือเกิน...ไม่มีพ่อบ้านหรือแม่บ้านเลย...

ผมผลักประตูห้องออก แต่สิ่งที่อยู่ในห้องต้องทำให้ผมแทบน้ำตาไหล

มันคือเสื้อคลุมสีดำตัวหนึ่งที่ผมเคยบ่นกับพ่อว่าอยากได้...ไม่น่าเชื่อว่าท่านจะจำได้

"ขอบคุณฮะ พ่อ"

ผมพูดแล้วปาดน้ำตาออก...ตอนนี้ท่านคงอยู่ที่ออสเตรเลีย...ไปทำงานน่ะ

และคืนนั้น...ผมก็หลับไปพร้อมกับรอยยิ้ม...

..................................................................................................................................................................................

เช้าวันต่อมา ผมตื่นเช้าไปโรงเรียนตามปกติ วันนี้เผลอตื่นเช้าไปหน่อยเลยไม่มีนักเรียนมากนัก

ผมค่อยๆเดินขึ้นไปบนอาคารเรียนช้าๆ แล้วผมก็เห็นชายหญิงสองคนกำลังนั่งพลอดรักกันอยู่บนระเบียง

ดวงตาของผมเบิกกว้าง ขนาดเมื่อวานผมบอกเลิกเธอไปแล้ว...เธอยัง...

ขาผมขยับวิ่งทันที...วิ่งให้ไกล...ไกลจากภาพนั้น...

ปึก!!!

เสียงหนึ่งก้องอยู่ในหัวพร้อมกับผมที่ล้มลงไปนั่งบนพื้น ความเจ็บบริเวณเอวทำให้ผมต้องเบ้หน้า

"อ้าว...คิด...ขอโทษที...ไม่เห็นน่ะ"

เด็กหนุ่มเรือนผมสีฟ้า แบล็คสตาร์เอ่ยขึ้นแล้วยิ้มเผล่ก่อนจะยื่นมือให้ผมจับ

"วันนี้มาเช้าจังนะ"

ผมเอ่ยแล้วยื่นมือเพื่อจับมือของเขาที่จะพยุงให้ลุกขึ้น

"อืม...โดนสึบากิบังคับน่ะ แล้วนายหนีอะไรมา"

แบล็คสตาร์ถามขณะที่พาดเสื้อคลุมของโรงเรียนไว้ที่ไหล่

"เปล่า...วิ่ง...วิ่งออกกำลังกายน่ะ...เห็นคนน้อยๆ เลยอยากวิ่งสำรวจ"

ผมโกหกคำโต หวังว่าคนอย่างเขาจะเชื่อนะ

"แหม...นี่นายสนใจเรื่องนี้ด้วยหรอเนี้ย..."

ดันเชื่อเข้าอีก...

"นิดหน่อยน่ะ...ขอตัวนะ"

ผมเอ่ยเมื่อน้ำตาที่กลั้นไม่ไหวกำลังจะทะลักออกมา ก่อนจะวิ่งออกไปทันที

......................................................................................................................................................

"อยู่นี่เอง"

เสียงของใครบางคนปลุกผมให้ตื่นขึ้น หลังจากที่ผมวิ่งมาจากแบล็คสตาร์ ผมก็มาที่ต้นซากุระหลังโรงเรียน แล้ว...น่าจะเผลอหลับไป

"มากะ??...เธอ..."

ผมเรียกชื่อของคนที่ปลุกผมอย่างงงๆ เธอมาที่นี่ได้ยังไง

"ได้ยินจากแบล็คสตาร์...ว่านายวิ่งออกมาจากเขา...แล้วนายมาทำอะไรที่นี่"

มากะถาม ผมส่ายหน้าก่อนจะพิงต้นซากุระที่ไร้ดอก

"เปล่า...ง่วงนิดหน่อยน่ะ แล้วตอนนี้กี่โมงแล้ว??"

ผมถาม แต่คำตอบจากเธอทำเอาผมแทบสลบ

"เที่ยงตรง...ตรงเด๊ะเลย..."

มากะยื่นนาฬิกาของเธอให้ผมดู แต่ผมไม่ได้ดู...เพราะกำลังช็อก...

หลับไปนานขนาดนั้นเลยหรอตู...

"ฮะๆ นึกว่านายหนีอะไรมาซะอีก"

มากะพูดจี้ใจดำผม ครับ เธอพูดถูก...ผมหนีอะไรบางอย่างมา...

"โซลล่ะ"

ผมถาม เธอยิ้มให้ผมก่อนจะนั่งข้างๆ

"ชมรมน่ะ"

อีกแล้วหรอ...หมอนั่นทุ่มเทกับชมรมของตัวเองมากไปแล้วนะเนี่ย เดี๋ยวไปบุกห้องชมรมแล้วถีบมันสักป้าบดีมั้ยนะ

"นี่...คิด รู้อะไรมั้ย??"

จู่มากะก็เปลี่ยนเรื่อง ผมหันไปมองเธออย่างสงสัย

"ตอนที่ฉันคบกับโซลน่ะ..."

รู้สึกเหมือนมีอะไรมาแทงใจของผมจนรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมา

นี่เราเป็นอะไร...เราเพิ่งรู้จักเธอแค่หนึ่งวันเองนะ...

"ไม่ใช่สิ...ตอนที่โซลขอฉันเป็นแฟนน่ะ..."

ยิ่งเธอพูด ความรู้สึกของผมก็เริ่มเด่นชัด

ไม่ได้นะ...เธอเป็นคนรักขอเพื่อนนะ...

ฉันจะหลงชอบไม่ได้เด็ดขาด...

"เขามาขอที่ต้นซากุระต้นนี้แหละ..."

ดวงตาของผมเบิกกว้าง ต้นไม้ต้นนี้...งั้นหรอ...

ผมเงยหน้าขึ้นไปมองท้องฟ้าที่มีกิ่งไม้ของต้นซากุระบังอยู่เพื่อกลั้นน้ำตา...

อา...มันเริ่มชัดเจน...จนอยากลบออกไปเลยแฮะ...

ไม่ใช่หรอก...ก็แค่มีคนมาแทงใจดำเราเองนี่นา...เราก็ต้องเจ็มเป็นธรรมดา...

ใช่ๆ...ต้องเป็นอย่างนั้นแหละ...

"หรอ...โรแมนติกจังเนอะ..."

ผมกลั้นใจพูดออกไป...รู้สึกเศร้าขึ้นมา...

ทำไมเราต้องไปรู้จักเธอด้วยนะ...

"อื้ม...แต่ว่า..."

จู่ๆมากะก็ก้มหน้าลงราวกับจะปิดอะไรบางอย่าง

"ฉันรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของฉันกับเขามันไม่เคลื่อนไหวเลยน่ะสิ..."

เมื่อมากะพูดจบ...ผมรู้สึกดีใจลึกๆ ทำไมกันนะ...เหมือนกับเราดีใจ...ที่พวกเขาจะแตกหักกัน

"จับมือยังไม่กล้า...ขนาดแตะนิดเดียวยังต้องรวบรวมความกล้าเลย..."

มากะถอนหายใจเบาๆ อยากปลอบ...แต่ก็ไม่อยากปลอบ...

"ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกมั้ง...โซลคงเกรงใจเธอน่ะ เพราะปกติเขาก็ไม่ค่อยสุงสิงกับผู้หญิงอยู่แล้ว น่าจะเป็นสิ่งดีนะ...ที่เธอมีแฟนดีๆน่ะ"

นี่ผมพูดอะไรออกไป!!! สาบานได้ ผมไม่ได้อยากพูดแบบนี้ ทำไมกัน คำพูดที่คิดกับคำพูดที่ออกจากปากมันถึงไม่เหมือนกัน

มากะหันมามองหน้าผมก่อนจะกระพริบตาปริบๆแล้วปาดน้ำตาออกขณะที่ยิ้มอย่างน่ารัก

หัวใจของผมกระตุกวูบ...รู้สึกร้อนที่ใบหน้า...

"ขอบใจจ๊ะ..."

ราวกับอะไรบางอย่างทะลายลง ผมกำมือและกัดฟันแน่นก่อนจะกัดฟันพูด

"ขอตัวนะ..."

ผมพูดแล้ววิ่งออกจากที่แห่งนั้น...

นี่ผมต้องหนีไปจนถึงเมื่อไหร่...

...................................................................................................................................................................

อ่า...มีความรู้สึกว่าคิด...น่างสารอ่ะ...เหอะๆ

อ่า มีใครประสบปัญหาตอนไม่ขึ้นมั้ย

แมวงงมากเลยนะเนี้ย...อัพไปสองตอน(ก่อนหน้านี้) พอเข้าหน้าบทความโผล่มาแค่ตอนเดียว

ใครประสบปัญหานี้บอกมาได้นะคะ

ตอนนี้แมวอัพถึงตอนที่สามแล้วนะคะ

แล้วฟิคเรื่องเก่า??

เขียนสิคะ...แต่อาจจะอัพช้าหน่อย...มั้ง??