Fic Soul Eater [Kid x Maka x Soul] Choose Me

ตอนที่ 19 : Choose 19 [The End]

 

 

ฮาเปอร์ไม่มีทางรู้ตัวแน่ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่เมื่อปล่อยหมัดแรกออกไป

 

ตามด้วยหมัดที่สอง

 

หมัดที่สาม

 

ร่างกายของเขาพบันสั่งให้น้ำตาไหลออกมาอย่างช่วยไม่ได้

 

 

 

 

แจ็คเกอลีน...

 

 

หมอนี่...

 

 

ทำร้ายแจ็คเกอลีน!!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"พอได้แล้ว!!! ฮาเปอร์คุง!!!" เสียงของเด็กสาวสองคนดังขึ้นพร้อมกันพร้อมกับฝ่ามือเล็กๆสี่ข้างที่เข้ามายื้อยุดฉุดกระชากตัวเขาออก

 

"ปล่อยฉัน แจ็คเกอลีน ฉันจะตะบันหน้ามันให้เละให้สาสมกับที่มันทำเธอ!"

 

เขาคำรามลั่นพร้อมทั้งพยายามพุ่งตัวเองออกไปเพื่อต่อยหน้าอีกฝ่ายอีกครั้ง

 

 

เรื่องมันเริ่มขึ้น เมื่อฮาเปอร์ได้ยินเรื่องราวทั้งหมดจากปากมากะและแจ็คเกอลีนโดยบังเอิญ เขารู้สึกโกรธมากจนเผลอพุ่งเข้ามาต่อยโซลในช่วงเช้าของอีกวันโดยที่มีนักเรียนคนอื่นๆยืนดูอยู่

 

"ขอร้องล่ะ ฮาเปอร์คุง! อย่าทำร้ายโซล!! ของร้องล่ะ!!" แจ็คเกอลีนขอร้องทั้งน้ำตา มือเล็กๆสองข้างบวกกับแรงของมากะไม่สามารถช่วยยื้อตัวเขาได้มากนัก "ขอล่ะ!! ใครก็ได้ช่วยที!!!"

 

ทันใดนั้นทุกอย่างกลับเริ่มแย่ลง เมื่อโซลลุกขึ้นมาแล้วต่อยเข้าที่หน้าของฮาเปอร์อีกรอบ

 

"ไอ้บ้าเอ๊ย!!" เขาคำราม มากะกับแจ็คเกอลีนรีบปล่อยมือจากฮาเปอร์เพื่อให้เขาขยับได้

 

"ไอ้เวร!!! แกต่อยฉันเรอะ!?" ฮาเปอร์ตะโกนเกรี้ยวอีกครั้งก่อนจะเข้าไปต่อยโซลอีก แต่อีกฝ่ายกลับหลบทัน เขาจึงต้องกลับไปตั้งหลัก และในที่สุดก็เข้ามาโรมรันกันเหมือนเดิม

 

"พอได้แล้วทั้งสองคน!!! นี่!!! ฉันบอกว่าพอได้แล้ว!!!!!" มากะตะโกนท่ามกลางความโกลาหล ทุกๆคนไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งระหว่างเด็กหนุ่มสองคนที่กำลังต่อยตีกันกับเด็กสาวสองคนที่กำลังกอดกันอย่างนั้นหรอก

 

"เรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะเธอ...มากะ..." แจ็คเกอลีนเริ่มสิ้นหวัง เธอมองมากะด้วยแววตาโกรธเกรี้ยว "เธอไม่ควรนอกใจเขา ไม่ควรนอกใจโซล"

 

มากะกัดฟันกรอด

 

"ฉัน...ฉันน่ะ...ฉันน่ะ..." เธอกลั้นใจ ก่อนจะตะโกนออกมาดังลั่น "ฉันน่ะ ชอบคิดคุง!!!!! ไม่ใช่โซล!!!!!!!!!!!"

 

สิ้นเสี้ยงตะโกน โซลที่กำลังต่อยกับฮาเปอร์อยู่ก็นิ่งสนิทจนคู่อริงงงวย

 

ดวงตาของเขาเบิกกว้าง ริมฝีปากพึมพำ

 

"ว่าไง...นะ..."

 

มากะสูดหายใจเข้า เธอหันมาทางโซลอีกครั้ง

 

"ได้ยินรึเปล่าโซล!? ฉันรักคิด!! รักคิด!!! รักมากๆ!!!! รักมากกว่านาย!!"

 

ทุกอย่างเงียบลงไปถนัดตา โซลสะอึกและมือสั่นเทาตลอดเวลา เขากำลังช็อคไป ช็อคมากๆ

 

"เพราะงั้นเลิกหลอกตัวเอง...เลิกหลอกแจ็คเกอลีนได้แล้ว"

 

เธอสูดหายใจลึกๆ เอ่ยคำพูดที่ไม่คิดว่าจะควรออกมา

 

"นายไม่ได้รักเธอสักหน่อย...ก็แค่ความสัมพันธ์ที่นายสร้างขึ้นเองเพื่อระงับความรู้สึกของนายเท่านั้นแหละ..."

 

"ไม่จริง..."

 

"นายกำลังทำร้ายแจ็คเกอลีน โดยบอกว่าเป็นความรักของนาย..."

 

"ไม่..."

 

"และ...นายกำลังหลอกตัวเอง..."

 

"หยุดพูดนะ..."

 

"ว่านายกำลังแค่ยั่วโมโหฉันให้หึง..."

 

"ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!"

 

 

 

 

 

 

 

 

หลังจากนั้น เรื่องทุกอย่างก็เงียบลงไป

 

มากะกลับไปเรียนตามปกติ แจ็คเกอลีนเงียบลงกว่าเดิม ฮาเปอร์พยายามในการอยู่ข้างๆแจ็คเกอลีน ส่วนโซลก็เข้าหน้ามากะไม่ติด

 

ฮาเปอร์บอกว่า เขาจะพยายามช่วยเหลือแจ็คเกอลีนในทุกๆอย่าง ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้ชอบเขาก็ตามที

 

ส่วนแจ็คเกอลีน เธอทำใจได้และพยายามออกห่างจากโซลที่รู้ตัว

 

มากะกับโซล...

 

 

 

 

 

 

เด็กสาวยืนอยู่ใต้ต้นซากุระที่ไร้ดอก เธอมองก้านแห้งของม้น

 

เหมือนกับความรัก

 

แรกๆผลิบานสวยงาม นานไปก็ร่วงโรย

 

"ไม่มีดอกไม้ดอกไหนที่บานตลอดเวลา...ใช่มั้ยล่ะ?"

 

เธอเอ่ยก่อนจะเอื้อมมือรับใบไม้ที่ร่วงลงมา

 

"สักวันมันจะต้องร่วง แล้วก็ทิ้งระยะเว้นห่างไปอีกจนกว่าจะออกดอกมาอีกครั้ง..." เธอหลุบตา "แต่มันก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว"

 

"ฉันรู้ดี..." โซลเอ่ยขึ้นขณะที่พิงกำแพง มากะไม่ได้แปลกใจนัก "ฉันรู้ดีว่าฉันต้องปล่อย..."

 

"อื้ม...เพราะงั้น...อย่ายึดติดกับฉันอีกเลยนะ?"

 

มากะหันไปยิ้มให้ โซลพยักหน้าหงึก

 

"ฉันรู้น่า..." เขาเปลี่ยนน้ำเสียง "เรื่องนั้นน่ะเข้าใจดี เธอไม่ต้องมายัดเยียดความคิดของเธอให้ฉันหรอก!"

 

มากะเลิกคิ้ว เธอรู้สึกแปลกใจนิดหน่อย

 

"แต่ฉันมาส่งของต่างหาก"

 

"ของ??"

 

พูดไม่ทันขาดคำ ร่างสูงของใครอีกคนก็เดินเข้ามาภายในบริเวณนั้น มากะเบิกตากว้าง

 

เรือนผมสีดำแถบขาว ดวงตาสีทอง...

 

"คิด..."

 

เธอพึมพำชื่อ โซลหยักยิ้มก่อนจะเดินออกมาด้วยหัวใจที่กลายเป็นผง

 

"ฉันกลับมาแล้ว..."

 

เขาเอ่ยพร้อมกับรอยยิ้ม มากะยื่นมือออกไปราวกับจะไขว่คว้า ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาที่ไหลเอ่อ

 

เขาจริงๆ

 

เป็นเขาจริงๆ!!!

 

อ้อมกอดอันอบอุ่นที่หายไปนาน ฝ่ามืออันอบอุ่นนั่น...

 

สัมผัสได้แล้ว!!

 

"ฉันรักนาย!!! คิด!!!"

 

 

 

 

 

 

"ฉันก็รักเธอ...มากะ..."

 

 

 

 

 

 

 

"เราคบกันนะ..."

 

"อื้อ!!"

 

…………………………………………………

 

ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนมาตามฟิคนะเนี้ย ถถถถถถถถ

 

พอทวงแล้วรีบเขียนให้เลย ไม่อยากติดค้าง แง่กๆ

 

แต่Super Starคงลงไหไปยาวเลยล่ะค่ะ ถถถถถถถถถ ตอนนี้ไปบ้าคาเงโร่วนี่นา แง่กๆ

 

เอาเป็นว่าคนที่ติดตามอยู่ ขอบคุณที่ติดตามและขอโทษที่หายไปนะคะ!!