Fic Soul Eater [Kid x Maka x Soul] Choose Me

ตอนที่ 13 : Choose13 [Maka]/////

เขาไปแล้ว...

ทิ้งให้ฉันอยู่กับรักที่เจ็บปวด...

ทิ้งฉันไปจริงๆแล้ว...

จะให้ฉันทนงั้นหรือ??

............................................................................................................................

"เนื่องจากวันนี้...ลูกชายของท่านชินิงามิ ได้ทำเรื่องขอย้ายสาขาชิบุเซ็นเพื่อไปเรียนต่อที่อเมริกา...ทางเราก็ไม่อาจขัดคำสั่งของท่านชินิงามิได้ แต่ เดธ เดอะ คิด ก็ส่งข้อความมาขอโทษที่ไม่สามารถมาบอกลาเพื่อนๆได้...รวมถึง...เธอคนนั้น..."

เสียงอาจารย์ใหญ่ประจำสาขาที่ประกาศข่าว ทำให้เหล่านักเรียนต่างงงงวยและตกใจ เพราะว่าเดธ เดอะ คิด เคยบอกกับเหล่านักเรียนและเพื่อนๆไว้ว่าจะไม่มีวันย้ายสาขา เพราะว่าตัวเองชอบที่จะอยู่ญี่ปุ่นมากกว่าอเมริกา...

รวมถึงฉัน...

เขาไม่บอกอะไรสักคำ...แสดงว่าเมื่อคืนที่เขาพูดนั้นเป็นความจริง...

'ห่างกันเถอะ...'

คำพูดนั้นตามมาหลอกหลอนฉันเสียทั้งวัน ทั้งวันนั้น ฉันไม่เป็นอันทำอะไร เพราะคิดว่าตัวเองเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาต้องย้ายสาขา...

ถ้าฉันไม่พูดอย่างนั้น...

ฉันคงยังได้อยู่กับเขา...

แต่สายตาเหยียดหยามที่เขาส่งมา ทำให้ฉันรู้สึกกลัว กลัวว่าเขาจะเกลียดฉัน...

ช่วงบ่าย ฉันไม่ได้เข้าห้องเรียน ฉันอยู่บนดาดฟ้า นอนมองท้องฟ้าสีฟ้า...ที่จะพาคิดไปอเมริกา...

"นี่...บอกฉันทีสิ..."

ฉันพูดลอยๆ

"ฉันทำผิดไปแล้วใช่มั้ย?"

อะไรบางอย่างมันคลออยู่ที่ดวงตาของฉัน...ฉันไม่อาจ...ไม่อาจ...กลั้นมันได้อีกต่อไป...

"คิด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

ตะโกนออกมาเสียดังลั่น ขอให้เสียงนี้ส่งไปถึงเขา...ถึงมันจะไม่ถึงก็เถอะ...

ป่านนี้เขาคงอยู่...ที่โน่นแล้วล่ะมั้ง...

"ฉันรักนายยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

ฉันตะโกนต่อ ไม่สนแล้วว่าใครจะได้ยินหรือไม่ได้ยินบ้าง ตอนนี้ ฉันสนใจแค่

เขา...

"ได้ยินมั้ย ฉันรักนาย!!!!!! กลับมาซะ เรื่องโซล ไม่ต้องสนแล้วก็ได้..."

เสียงฉันค่อยลง ก่อนที่จะแทรกไปด้วยเสียงสะอื้นแทน...

เขาไม่กลับมา...

และไม่มีวัน...

....................................................................................................................................................................

10ปีต่อมา...

ฉันได้ทำงานที่ดีๆกับเขา...เป็นหมอน่ะ หมอเด็ก...

ทุกๆวันฉันต้องดูแลอาการของคนไข้เด็กที่ทั้งดี และเลว...

เหนื่อยมาก...จนเกือบลืมเขาไปเลยในบางครั้ง...

"เฮ้ มากะ ไปกินข้าวกันเถอะ..."

โซลพูดจากข้างหลังฉัน...

อืม...ใช่แล้วล่ะ ตอนนี้เราคบกันอยู่

ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่า 'คบใหม่' ต่างหาก...

เพราะฉันเคยไปขอเลิกกับโซล ก่อนที่เราจะมองหน้ากันไม่ติด...

พอจบไปก็ไม่ได้เจอกัน...

จนมาถึงสองปีก่อน ที่เขาก็เข้ามาทำงานใกล้ๆกับโรงพยาบาลของฉัน เราเลยได้เจอกัน

และลองคบกันอีกครั้ง...

ส่วเรื่องแจ็กเกอรีน...เขาก็ยังคบกันอยู่...

พวกเราสามคนก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะเราก็แค่คบเพื่อดูๆกันก็เท่านั้น...

ถ้าใช่ก็แต่ง...ไม่ใช่ก็เลิก...

ฉันยิ้มให้โซลก่อนจะเก็บแฟ้มไว้ใต้โต๊ะ พร้อมกับถอดเสื้อกาวน์

"จ๊ะ"

................................................................................................................................................................

วันนี้ก็เป็นเหมือนทุกๆวัน มีผู้ร่วมโต๊ะสามคน นั่งกันคนละฟาก ปากก็กินแต่ข้าว แทบไม่พูดคุยกันเลย...

เป็นคู่ที่น่าเบื่อมาก...

ฉันยอมรับว่าช่วงเวลาที่คบกับโซล ฉันเบื่อมาก เพราะว่าถ้าเขาไปไหน จะต้องมีแจ็กเกอรีนไปด้วยตลอด...

ฉันเลยไม่เคยได้ไปเดทกับเขาเลย...

"มากะ เรื่องงาน เป็นยังไงบ้าง"

แจ็กเกอรีนเอ่ยถามฉัน เมื่อบรรยากาศบนโต๊ะเงียบเกินไป

"ก็ดีนะ...เป็นหมอเด็กที่วุ่นวายมากเลยล่ะ"

ฉันตอบยิ้มๆ เพราะว่ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ

เมื่อกี้ก็เพิ่งโดนเด็กรุมทึ้งผมมา...ยังเจ็บไม่หายเลย...

"หรอ...เธอนี่ดีเนอะ ได้อาชีพดี ฉันสิ พนักงานบริษัต เหอะๆ โดนบอสด่าทุกวัน"

ฉันรู้สึกสงสารเธอยังไงก็ไม่รู้แหะ...

ก่อนที่จะเริ่มบทสนทนาบทต่อไป โทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น ฉันหยิบขึ้นมาก็พบว่าเป็นเบอร์ของเพื่อนหมอของฉัน

"จ๊ะ มีอะไรจ๊ะ"

ฉันรับโทรศัพท์ทันทีเพราะดูท่าว่าจะเรื่องด่วน

'มากะ...อย่าลืมไปซื้อกรรไกรมานะ ตอนนี้มีแต่คนต้องการเนี้ย'

ฉันเหงื่อตก ลืมไปว่ากรรไกรที่โรงพยาบาลเสียไปทีสิบอัน

"เอ่อ...จ๊ะ แล้วมีอะไรอีกมั้ย?"

ฉันถาม เพราะกลัวว่าจะขาดอะไรอีก

'คลิบหนีบกระดาษก็แล้วกัน แค่นี้แหละ มีคนไข้ผ่าตัด ไปล่ะ'

เพื่อนฉันเป็นหมอผ่าตัดค่ะ

ฉันจึงขอตัวออกมาจากโต๊ะกินข้าวที่บรรยากาศชวนอึดอัดนั้น...

ฉันมุ่งหน้าไปที่ร้านเครื่องเขียน สั่งซื้อกรรไกรมาสิบสองอัน และกล่องใส่คลิปหนีบกระดาษอีกสองกล่อง

อยากบอกว่าแพงมากค่ะคุณขาาาาาาาา

ฉันแทบร้องไห้เป็นสายเลือดเมื่อพนักงานบอกราคาชวนหูฉี่ออกมา

อ่าน๊าาาาา เพื่องานนนน เดี๋ยวไปเบิกใหม่ก็ด้ายยยยย

ฉันเดินออกมาจากร้านเครื่องเขียนด้วยอาการปลงๆ ถอนหายใจแล้วเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าก่อนจะออกเดิน และนั่นทำให้ฉันชนกับใครคนหนึ่งที่สวนทางมาพอดี

"อุ๊ย! ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ"

ฉันก้มหัวขอโทษคนที่เดินชน เขาใส่เสื้อสูทอย่างดี เสียแต่ว่ามาทำอะไรที่นี่

"เอ่อ...ไม่เป็นไรครับ..."

เสียงคุ้นหูดังแว่วมา ซ้อนทับกับเสียงของคิดในอดีตอย่างแม่นยำ มันคล้ายกันมาก จนฉันต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง

ถึงเขาจะใส่แว่นดำอยู่ แต่ฉันก็เห็นว่าดวงตาของเขาเบิกกว้าง แถบสามเส้นบนผมของเขาฉันยังจำได้ดี...ใช่แล้ว...เขา...

เขานั่นเอง...

"มากะ..."

เขาพึมพำชื่อของฉันออกมาก่อนจะถอดแว่นดำออกเพื่อมองหน้าจริงๆก่อนที่เขาจะถอนหายใจ

"ให้ตายสิ...เธอนี่มันตายยากชะมัด..."

เขาพูดขำๆแล้วขยี้หัวของตัวเอง

"กลับ...กลับมาแล้วหรอ?"

ฉันเอ่ยถาม เขาพยักหน้าก่อนจะเกาแก้ม

"ขอโทษที่ไม่บอกตอนขาไปนะ..."

เขาพูดทั้งๆที่ไม่มองหน้าฉัน ฉันส่ายหน้าเป็นเชิงว่าไม่เป็นไร

"ทำงานแถวๆนี้หรอ"

เขาถามฉัน ฉันพยักหน้า

"เอ่อ...เป็นยังไงบ้าง"

ฉันถาม เขายักไหล่

"ก็ดี...เธอล่ะ..."

เขาถามกลับ ฉันยิ้มให้

"ฉัน...ก็ดีนะ...แต่ว่า...ฉันคิดถึงนาย...ตลอดเวลาเลย"

คิดหลุบตาลง ก่อนจะหัวเราะเบาๆ

"ให้ตายสิ...ทำไมสิ่งที่ฉันพยายามทำมันถึงไม่สำเร็จกันนะ ทั้งๆที่คิดจะให้เธอลืมฉันให้ได้แล้วแท้ๆ ทั้งๆที่คิดจะลืมเธอให้ได้แล้วแท้ๆเชียว..."

คิดเพ้อออกมา ฉันเข้าใจความรู้สึกเขาดี...

ว่ามันเจ็บปวดขนาดไหน...

"ฉันก็คิดถึงเธอเหมือนกัน...น่าแปลกเนอะ...พอฉันไม่ได้เจอเธอ...ฉันนึกว่าจะลืมเธอได้...แต่ไม่เลย...ฉันกลับคิดถึงเธอมากกว่าเก่า..."

ฉันเม้มปาก เพราะกลัวว่าจะเผลอร้องไห้ออกมา

"คราวนี้...ฉันห้ามใจตัวเองไม่ได้แล้ว...ฉันมาให้คำตอบของคำถามในวันนั้น..."

คิดพูดแล้วจับไหล่ฉันแน่น มันมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความจริงจังนั้นแล้วหน้าแดงอย่างห้ามไม่ได้

"I Choose you.Do you choose me??"

ถึงเป็นคำถามง่ายๆ แต่มันก็ทำให้ฉันติดอ่าง...

ไม่สามารถ...จะปฏิเสธได้

"Yes,I choose you too."

ฉันตอบไปก่อนจะสวมกอดเขาพร้อมกับเขาที่กอดฉันเช่นเดียวกัน...

....................................................................................................................................................................................

ฉันเลือกได้แล้ว...

คนๆนั้นคือ...

เขา...

.....................................................................................................................................................................................

แฮปปี้ แฮปปี้...

ซะที่ไหน

แฮปปี้ตอนเดียวนะเออ

ฮ่าๆ แมวชอบทำให้ฝันคนสลายนา ขอบอก...