Fic Soul Eater [Kid x Maka]

ตอนที่ 9 : Chapter9 เปิดตัว???...100%!!!

มากะค่อยๆตื่นตามเสียงเรียก พ่อของเธอนั่งอยู่ข้างเตียงด้วยสีหน้าตกอกตกใจอย่างน่าประหลาด

"มากะจัง มากะจังตื่นแล้วหรอจ๊ะ"

พ่อของเธอเอ่ยก่อนจะพุ่งเข้ามากอดเธอจนเธองงไปหมด

เอ่อ...เมื่อวานเราเป็นลมไปนี่หว่า...

มากะกระพริบตาปริบๆ เมื่อมองไปรอบๆก็พบว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องของเธอแต่เป็นห้องของพ่อเธอ

"ทำไมหนูถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะป๊ะป๋า"

มากะถามอย่างงงๆ พ่อของเธอเงยหน้าขึ้นก่อนจะพูดด้วยเสียงแผ่วเบา

"ก็ท่านชิคิงามิ...เค้ามาเอาของๆลูกไปหมดเลย"

เขาพูดขณะที่น้ำตาจะไหลออกมาอยู่รอมร่อ

"ว...ว่าไงนะคะ!!! ท่านชิคิงามิ...ผ...ผ.อ.โรงเรียนหนูอ่ะหรอ"

มากะตะโกนอย่างตกใจ

"ก็เค้าบอกว่าจะให้มากะย้ายไปที่บ้านเค้าอ่ะสิ ปะป๊าก็บอกแล้วนะ ว่าไม่ให้ไป แต่เค้าก็บอกว่า ลูกเป็นแฟนกับลูกชายเค้าก็เลยจะให้เข้าไปอยู่ด้วย ปะป๊าเลยบอกไปว่า ขอให้ปะป๊าได้บอกลามากะจังก่อนอ่ะ แง...วันพรุ่งนี้ห้องข้างๆปะป๊าจะว่างแล้วอ่ะ ไม่มีมากะจังอยู่ด้วยแล้วอ่าาาา"

พ่อของมากะปล่อยโฮเสียงดัง ส่วนมากะก็ช็อกไปแล้วตั้งแต่ประโยคแรก...

อาเมน...

.......................................................................................................................................................

มากะสะพายกระเป๋านักเรียนธรรมดาๆ แต่ว่าวันนี้กลับต้องมีกระเป๋าสัมภาระเพิ่มอีกใบหนึ่ง เธอหลุบตาลงก่อนจะกอดพ่อของตัวเองราวกับว่าชาตินี้จะไม่ได้พบกันอีกแล้ว เธอผละออกจากอ้อมกอดทั้งน้ำตาและเดินออกจากบ้าน แต่ก่อนที่จะก้าวออกจากเขตรั้วบ้าน รถลีมูซีนสีดำสนิทก็วิ่งมาจอดที่ตรงหน้าเธอ

"คุณหนูมากะ เชิญครับ"

พ่อบ้านคนหนึ่งเอ่ยขึ้นขณะที่เปิดประตูให้ มากะกระพริบตาปริบๆอย่างงุนงง ก่อนจะเก็ตเมื่อหัวของใครคนหนึ่งโผล่ออกมา

"พ่อฉันสั่งให้มารับเธอ"

คิดเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์ มากะวางกระเป๋าให้พ่อบ้านที่ยกมือรับอยู่แล้วก่อนจะเดินเข้าไปในรถ

รถลีมูซีนคันเดิมค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากหน้าบ้าน ในรถเต็มไปด้วยความเงียบก่อนที่ใครสักคนจะเอ่ยปาก

"ทำไม...ฉันถึงต้อง..."

มากะก้มหน้า สภาพไม่ต่างจากคิดเท่าไหร่

"ฉันก็ถามตัวเองเหมือนกัน..."

คิดตอบก่อนจะถอนหายใจ

"แล้วเรื่องเกม..."

มากะถามสั้นๆ

"เว้นไว้ก่อนละกัน...ฉันไม่มีอารมณ์"

คิดพูดก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่าง

"แล้วถ้าฉันไปโรงเรียน...ฉันจะโดนแฟนคลับนายฆ่าเอามั้ย?"

มากะถามอีก

"พ่อบอกให้ฉันปกป้องเธอ...ให้ ถึง ที่ สุด"

คิดกัดฟันพูด

"ฉันอยากจะบ้าตาย..."

มากะพูดแล้วซบพนักเบาะอย่างเอือมๆ

"ไม่ต่างจากเธอเท่าไหร่หรอก"

คิดพูดขึ้น

"เอางี้มั้ย? เราแกล้งมาเป็นแฟนกันสักระยะเพื่อตบตาท่านพ่อ ขณะที่เกมของเราดำเนินไปด้วย ดีมั้ยล่ะ?"

คิดถามด้วยน้ำเสียงดีขึ้นจากเมื่อครู่

"เอาสิ...ไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี่นา"

มากะพูด แล้วทั้งรถก็เต็มไปด้วยความเงียบ

.......................................................................................................................................................................................

เมื่อรถคันงามได้ขยับเข้าเขตของโรงเรียน โชคดีที่ตอนนี้ยังเช้าอยู่ ยังไม่มีคนมากมาย แต่ที่ทำให้ชวนอึ้งคือป้ายที่ติดหน้าโรงเรียนที่เขียนเป็นตัวเด่นหรากลางประตูทางเข้า

'ขอแสดงความยินดี เดธ เดอะ คิด และ มากะ อัลบาล'

ไม่ได้แต่งงานกันสักหน่อยเฮ้ย!!!

มากะและคิดทำหน้าเห่ยทันที รู้สึกว่าทำอะไรผิดไปรึเปล่า...ซึ่งคำตอบก็น่าจะใช่

"พ่อ..."

คิดเอ่ยขึ้น ที่ขมับมีเส้นเส้นเลือดปูดออกมาอย่างเห็นได้ชัด

แต่เมื่อรถเคลื่อนมาถึงหน้าอาคารเรียนเท่านั้นแหละ เหล่านักเรียนที่ไม่รู้มาจากไหนก็มารุมมาตุ้มรถของทั้งสองจนแทบไม่มีที่ว่างเลย

มากะกับคิดเบิกตากว้าง คิดในใจว่าคงไม่รอดแน่ พ่อบ้านของคิดทั้งหลายที่มาจากไหนไม่รู้รีบกรูกันเปิดทางให้ทั้งสอง เมื่อทางเข้าถูกเปิด คิดรีบเปิดหรือถีบประตูรถและลากมากะให้ขึ้นอาคารทันทีโดยไร้คำพูด

ซึ่งแน่นอน มุ่งหน้าไปที่ห้องผ.อ.

"พ่อ!!!!"

คิดถีบประตุพร้อมกับตะโกนเสียงดัง ชายหนุ่มที่มีใบหน้าคล้ายคลึงกับเขายังนั่งเท้าคางยิ้มอยู่

"อ้าว...นี่พาแฟนมาให้พ่อเชยชมเลยหรอ??"

ดูคำทักสิครับคุณท่าน...

"พ่อ นี่พ่อทำอะไรน่ะ แค่เรื่องพาเธอมาพักที่บ้านก็เต็มทีแล้วนะ!!!"

คิดตะโกนเสียงดัง มากะที่ยืนข้างหลังก็ไม่พูดอะไร

"ทำไมหรอจ๊ะ คิดคุง"

ชิคิงามิเอ่ยอย่างงงๆ

"เรื่องป้ายไงพ่อ ผมไม่ได้แต่งงานกับเธอนะ...แค่เป็นแฟนกันเฉยๆเอง ไม่เห็นต้องประกาศขนาดนี้ก็ได้!!"

คิดตะโกนอย่างเหลืออด

"คิด...ลูกก็รู้ใช่มั้ยว่าตระกูลเรามีลูกแค่คนเดียว ลูกคั่วผู้หญิงมากี่คนแล้วพ่อไม่รู้หรอกนะ...แต่มีแค่หนูมากะคนเดียวที่พ่อรู้สึกแปลกๆด้วย ราวกับว่าเขาเกิดมาเพื่อลูก เอ่อ...หนูมากะคงไม่ถือสาใช่มั้ย ถ้าพ่อจะบอกว่าถ้าพวกหนูเรียนจบแล้วพ่อจะให้แต่งงานกัน..."

คำพูดของชิคิงามิราวกับค้อนพันตันที่อยู่ๆก็มีคนยกขึ้นแล้วฟาดทั้งสองอย่างแรง

นี่คิดไปถึงอนาคตเลยเรอะ???

"ไม่ได้นะครับ/คะ ท่านพ่อ/ชิคิงามิ ขนาดนั้นเราไม่ทำเด็ดขาด!!!"

มากะและคิดตะโกนขึ้นพร้อมกัน

"คิด...พ่อรู้นะว่าลูกชอบมากะจัง หลังจากที่ลูกโดนเธอจูบ ลูกก็เปลี่ยนไป...พ่อสังเกตลูกตลอดเวลานะ"

ชิคิงามิเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง มากะใบหน้าขึ้นสีทันที

รู้ได้ไงอ่ะ????

"เอ๊า...จะว่าไงล่ะ จะเข้าเรียนอยู่แล้วนะ"

ชิคิงามิเอ่ย คิดที่ขมวดคิ้วอยู่ก็ถอนหายใจก่อนจะเดินออกจากห้อง

"ดูๆก่อนก็ได้..."

เขาพูดแล้วปิดประตู

ชิคิงามิยิ้มบางๆก่อนจะหันหน้ามามองมากะ

"เข้าใจใช่มั้ยจ๊ะ มากะจัง คิดน่ะ เค้าถูกผู้หญิงจูบมานับครั้งไม่ถ้วน แต่ละคนก็สวยๆทั้งนั้น เขายังสามารถดีดเธอออกจากชีวิตได้โดยที่เขาไม่ใยดีเธอด้วยซ้ำ แต่มากะจัง...มากะจังรู้มั้ยหลังจากที่เค้าโดนหนูจูบ เค้าเปลี่ยนไปนะ...จากที่ทำอะไรก็ให้พ่อบ้านแม่บ้านทำให้ก็กลับเป็นทำด้วยตัวเอง แถมยังคุยกับพ่อมากขึ้นด้วย...กลับบ้านเช้า แถมยังเริ่มอารมณ์ดีขึ้นด้วยล่ะ แหม...พ่อล่ะอยากได้หนูมะเป็นลูกสะใภ้มากเลยนะ...ฉะนั้นคิดดีๆก่อนก็แล้วกันนะมากะจัง"

ชิคิงามิเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน มากะหรี่ตาลงก่อนจะพยักหน้า

"ค่ะ...ไว้จะคิดดูนะคะ"

มากะพูดแล้วค่อยๆเดินไปเปิดประตู

"ออ...แล้วเย็นวันนี้...กลับพร้อมกับคิดคุงนะ"

ชิคิงามิเอ่ยพร้อมกับประตูที่ปิดลง

....................................................................................................................................................................

เมื่อมากะและคิดเริ่มเรียนหนังสือ พวเขาเรียนไม่เป็นสุขเลยด้วยซ้ำ เพราะแฟนคลับของคิดดันมายืนกรี๊ดๆอยู่หน้าประตูห้องจนไม่เป็นอันเรียน และยังสายตาของนักเรียนในห้องที่มองมาที่พวกเขาเป็นตาเดียวอีก จนอาจารย์ต้องเอ่ยปาก

"เอ่อ...เดธคุง อัลบาลจัง ครูอนุญาตให้พวกคุณกลับบ้านได้โดยที่ครูจะไม่เช็คขาดนะจ๊ะ"

แน่นอน...ใครจะไม่รับข้อเสนอนี้ล่ะ

คิดนั่งบิดคออยู่บนรถลีมูซีน หลังจากเมื่อครู่เพิ่งฝ่าดงสาวกตัวเองไปหยกๆ

"ช่วยเพลาๆลงก็ดีนะ ความหล่อของนายน่ะ"

มากะพูดขณะที่ปักฝุ่นออกจากเสื้อ

"หึงหรอ"

คิดยกมุมปากขึ้น มากะตั้นหน้าทันที

"ฉันแค่เป็นห่วงสวัสดิภาพตัวเองแค่นั้นแหละเจ้าบ้า อย่าเหมามั่วๆสิยะ"

มากะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหี้ยม คิดที่เพิ่งล้มลงไปนอนกับพื้นหัวเราะในลำคอก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นนั่ง

"บ้าสิ...เธอหึงจริงๆไม่ใช่รึไง"

เขาพูดก่อนจะโดนรองเท้าส้นหน้าของมากะกระแทกที่ท้องของเขาจนล้มลงไปนอนอีกครั้ง

"ถ้านายพูดอีกคำเดียว นายได้เป็นหมันแน่"

มากะพูดแล้วยกเท้าออกจากท้องของคิด เขายังนอนอยู่บนพื้นพรมเพราะความจุก

"เท้าหนักชะมัดเลย"

คิดเอ่ยเบาๆ

.....................................................................................................................................................................................

แมวหลับมาแร้ววววววววววววววววววววววววว เย้ๆ

หลังจากที่เน็ตซังกะบ๊วยมันเจ๊งกะบ๊งมันก็เล่นได้แล้วววววววววววววววววววว

จุดพลุต้อนรับหน่อยยยยยยยยยยยยยยยยยยย(หายไปแค่สองวันเนี้ยนะ??)


ป.ล.ลบรูปแล้วค่ะ