Fic Soul Eater [Kid x Maka]

ตอนที่ 8 : Chapter8 เป็นลม

มากะที่เพิ่งเปิดประตูบ้านเข้ามาต้องอึ้ง เมื่อเพื่อนๆทั้งสามของเธอนั่งคุกเข่าเด่นหราอยู่ตรงหน้า แถมข้างหลังยังมีพ่อของเธอยืนคุมเชิงอยู่ด้วย

"อ้าว โซล แบล็คสตาร์ สึบากิ ปะป๊า ทำไมถึงมานั่งกันตรงนี้ล่ะ"

มากะเอ่ยถาม

"ขอโทษนะมากะ"

สึบากิพูดอย่างเกรงๆ ที่ขอบตามีธารใสคลอหน่วยอยู่

"พวกเรา...ผิดเองที่ปิดเรื่องนั้นไม่ได้..."

โซลเอ่ยขึ้นอีกคน

"อะไร นี่มันเกิดอะไรขึ้น"

มากะถามอย่างไม่เข้าใจ

"มากะ ปะป๊ารู้นะ ว่ามากะเสียใจที่ไม่ได้พบหน้าแม่ของตัวเอง แต่เรื่องนั้นปะป๊าก็เสียใจเหมือนกันที่ไม่ได้เจอเธอแล้ว..."

พ่อของมากะเอ่ยเป็นการเกริ่นเรื่อง มากะถึงกับขมวดคิ้ว

"อะไรคะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น"

มากะหันไปถามสลับระหว่างพ่อของตนกับเพื่อนทั้งสาม

"พ่อของเธอ เค้ารู้เรื่องเกี่ยวกับเกมนั้นแล้วล่ะ..."

สึบากิพูดอีกครั้ง คราวนี้น้ำตาของเธอก็ไหลลงมาจริงๆจนแทบทะลักออกมาเลยก็ว่าได้

"หา?? ว่าไงนะ ป...เป็นลมดีกว่า"

มากะตะโกนอย่างตกใจก่อนจะทรุดล้มลง โซลที่อยู่ใกล้สุดก็พุ่งเข้าไปรับตัวเธอไว้ได้อย่างเฉียดฉิว มิเช่นนั้นเธออาจล้มหัวฟาดพื้นเลือดเจิงนองจนต้องทำแผนประกอบคำรับสารภาพยกครัว

"ร...รอดไป"

โซลพูดขณะที่พยายามประคองมากะให้นอนบนโซฟาดีๆ

"ปล่อยลูกสาวฉันได้แล้ว ไอ้หัวถั่วงอก"

ฉึก!!!! ครับ รู้สึกว่ามีอะไรแหลมๆพุ่งแทงหัวของโซลซะทะลุไปก็ไม่รู้นะครับ แต่ช่างเหอะ เนอะ

"ปล่อยได้ไงล่ะครับ ถ้าผมปล่อย เธอก็จะล้มลงไปนอนแอ้งแม้งกับพื้นน่ะสิ"

โซลย้อน และดูเหมือนพ่อของมากะจะเกิดอาการมุกตันเลยเงียบไป

"ดูท่าจะช็อกน่าดูเลยนะครับนั่นน่ะ"

แบล็คสตาร์พูดขณะที่จิ้มแก้มของมากะเบาๆ

"งั้นพวกหนูกลับก่อนนะคะ ไปล่ะ"

สึบากิพูดก่อนจะลากอีกสองหน่อไปทันที

..................................................................................................................................

ทางด้านคิด เขาเพิ่งเดินกลับถึงบ้าน แต่คราวนี้ไม่มีคนใช้มาต้อนรับเพราะเขาไม่ได้แจ้งเวลากลับ เขาถอดเสื้อสูทของตนเองออกก่อนจะโยนไปทางไหนก็ไม่รู้ เอาแต่สาวเท้าไปห้องนั้นห้องนี้ที ราวกับอยู่ไม่เป็นสุข

"เอ่อ...คุณหนูขอรับ คุณท่านเรียกพบน่ะครับ"

พ่อบ้านคนหนึ่งเอ่ยพลางก้มหัวให้ คิดที่กำลังเทนมใส่แก้วหันมามองอย่างงงๆ

"อืม...รอให้หมดแก้วก่อนก็แล้วกัน เดี๋ยวฉันจะไป"

คิดพูดแล้วยกนมในแก้วขึ้นดื่ม พ่อบ้านก้มหัวให้แล้วเดินออกไป ไม่รู้ทำไม แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่าอยากทำอะไรๆด้วยตัวเองชะมัด

นมแก้วนั้นเขาดื่มหมดเรียบร้อยก่อนจะวางไว้บนอ่างล้างจานแล้วสาวเท้าขึ้นไปหาพ่อของตน

คิดเอื้อมมือเปิดประตูก็พบชายหนุ่มที่มีหน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับเขา เว้นแต่บนผมของเขาไม่มีขีดสามเส้น นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานอย่างปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือเฮียแกกำลังยิ้มร่าราวกับเด็กสามขวบอยู่

"คิดคุง มีอะไรแล้วไม่บอกพ่อเลยนะ"

เสียงทุ้มทว่าพยายามแอ๊บแบ๊วเอ่ยขึ้น คิดเหงื่อตกเล็กน้อยกับท่าทีที่เป็นกันเองของพ่อตนเอง จนเป็นกันเองเกินไป

"ม...มีอะไรล่ะครับ"

แต่ที่งงก็คือเรื่องนี้แหละ พ่อของคิดไม่พูดอะไรเอาแต่อมยิ้มไปฮัมเพลงไปก่อนจะเฉลยออกมาเมื่อดูท่าว่าคิดจะหมดความอดทน

"แอบมีสาวน้อยไว้เป็นแควนแล้วไม่บอกพ่อตัวเองเลยน้าาาา"

และนั่นทำให้คิดต้องเกือบหมุนหูตัวเองหลายตลบว่าเขาได้ยินผิดรึเปล่า มือของเขาตบหน้าตัวเองเบาๆเพื่อเช็คดูว่าไม่ใช่ฝันก่อนจะตะโกนออกมาเสียงดัง

"นี่พ่อพูดบ้าอะไรเนี้ย!!! ผมไม่มีแฟนสักหน่อย!!!!"

คิดพูดสวนทางกับใบหน้าที่เริ่มสีแดงเรื่อ ในหัวเริ่มคิดถึงคนที่เขาเพิ่งพาไปเที่ยวขึ้นมาทันที ก่อนจะเริ่มรู้สึกกดดันขึ้นมา

"พูดอะไรน่ะคิดคุง แล้วเด็กผู้หญิงที่ไปเที่ยวกับคิดคุงจะบอกว่าเจอกันกลางทาง แถมตอนขากลับยังจูบกับคิดคุงเมื่อกี้คงจะบอกว่าเธอแค่สะดุดแล้วปากชนกับลูกสินะจ๊ะ"

เขาพูด เล่นเอาคิดแทบแข็งเป็นหิน

"ป...เป็นไปได้ยังไง พ...พ่อรู้ได้ไง เอ๊ย! ไม่ช่ายยยยย!!!!"

ดูท่าคิดที่เริ่มลิ้นพันกันจะอยากใช้ไม้หน้าสามฟาดหัวตัวเองสักป้าบแล้วลงไปนอนแบบไม่ต้องรู้สึกอะไรอีกเลยแหงๆอ่ะ

"พ่อให้คุณเอริสเค้าตามลูกไปเองล่ะ พอเขากลับมาก็เล่าซะหมดเปลือกเลยว่าลูกไปทำอาราย ที่หนายมาบ้าง"

เขาแกล้งทำเป็นเสียงยานคางให้คิดเสียวเล่นๆ คิดส่งสายตาอาฆาตไปทางพ่อบ้านคนสนิทของพ่อตนทันที

"เอริสสสสส!!! ปิดสักเรื่องสองเรื่องมันคงไม่ตายหรอกนะ!!"

คิดหันไปติพ่อบ้านนามเอริสอย่างเคืองๆก่อนที่เจ้าตัวจะก้มหัวรับราวกับว่านั่นเป็นคำชม

"ท่านชิคิงามิสั่งให้ผมเล่าให้หมด ผมไม่รู้จะตัดตอนไหนไปได้บ้าง เพราะท่านชิคิงามิท่านสั่งครับ"

คิดอ้าปากค้างก่อนที่จะวูบล้มลงเพราะไม่ไม่สามารถรับความเป็นจริงได้อีกแล้ว

"อ้าว...คิดคุงสลบลงไปซะแล้ว เอาเขาไปนอนทีนะเอริสคุง แล้วก็วันพรุ่งนี้ช่วยเตรียมจัดงานประกาศอย่างเป็นทางการว่าคิดกับเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็น'แฟน'กันก็แล้วกันนะ เราจะจัดงานวันจันทร์ ถ้าไม่รู้ชื่อเธอ ก็ลองไปค้นห้องคิดคุงดูก็แล้วกัน ฉันเชื่อว่าเขาคงไปหาประวัติของเธอมาบ้างแล้วแหละ ฮุฮุ"

................................................................................................................................................................

เขียนตอนนี้แล้วอยากช็อคอ่ะท่านผู้อ่าน หุหุ ท่านยมทูตโหดได้ใจ จับไต๋ลูกชายตัวเองได้แม่นโฮก

ในเรื่องนี้ท่านยมทูตจะถูกเรียกแค่ว่า ชิคิงามิ นะจ๊ะ ไม่มีใครเรียกท่านยมทูตหรอก(ยกเว้นแพตตี้)

เพราะฉะนั้นก็ทำความเข้าใจด้วยนะคะ เดี๋ยวงงขึ้นมาอีก หุหุ

อันที่จริงแล้ว แมวว่าแมวแต่งเรื่องแนวนี้แล้วสนุกดีนะ รู้สึกจะสนุกกว่าโซลอีทเตอร์เรื่องเก่า(ใครไม่เคยอ่านสามารถหาอ่านได้ฮะ มีฟิคโซลของแมวอยู่สองเรื่อง)

แมวจะประกาศว่า เรื่องนี้อาจจะจบก่อนเรื่องเก่านะคะ แต่เรื่องเก่าก็กำหนดตอนจบไว้แล้ว แต่เรื่องนี้...

ยังอีกยาวไกล...

แต่แมวชอบเขียนเรื่องนี้มากกว่า เพราะฉะนั้นก็จะเขียนเรื่องนี้มากกว่าไปเขียนเรื่องเก่านะคะ

แต่เรื่องเก่าก็ยังอัพอยู่ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แค่อัพช้าแค่นั้นเอง

ช้วงนี้แมวสมองตันอ่ะ เขียนผิดๆถูกๆ ใครเจอคำผิดก็ขอโทษด้วยนะคะ เพราะแมวก็ไม่ค่อยชอบค้นหาคำที่แมวพิมพ์ผิดด้วย มันปวดตา

ลาล่ะจ๊า

ป.ล.ขอโทษที่เขียนตอนนี้สั้น แต่ตอนนี้แมวอยู่ในสภาวะมุกตันของแท้ค่ะ รู้ซึ้งเลยว่าพวกที่ชอบดองฟิคเป็นยังไง(เพราะตอนนี้ฟิคที่ดองก็มีนับสิบเรื่อง หุหุ) ฉะนั้นเค้าขอโทษนะตัวเอง