Fic Soul Eater [Kid x Maka]

ตอนที่ 40 : Special Thanks [Nanakusa x ???]

ท่ามกลางราตรีอันเงียบสงัด หิมะเริ่มตกช้าๆ แต่ก็ทำให้หนาวไปถึงขั้วหัวใจ ผมนั่งอยู่บนเก้าอี้สาธารณะใกล้ๆบ้าน ทันใดนั้นสิ่งที่ผมไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

"ชื่ออะไรน่ะ?"

เสียงหนึ่งเอ่ยขึ้นจากข้างหลัง เรียกให้ผมหันไปดู ก็พบสาวน้อยคนหนึ่งยืนอยู่ข้างหลัง ถึงเธอจะตัวเล็กกว่าผม แต่ดูจากอะไรหลายๆอย่าง เธออายุมากกว่าผมแน่นอน

"นานาคุสะครับ มินาโมโต้ นานาคุสะ"

ผมเอ่ยเรียบๆ สาวน้อยเรือนผมสีทองสไลด์สั้นเผยยิ้ม

"หรอ...ฉันชื่อแพตตี้นะ ยินดีที่ได้รู้จัก..."

อืม...หลังจากอกหัก...ก็เจอคนบ้าซะแล้วสิ...

"ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก"

ผมพูดส่งเดชไปงั้นๆ

"ขอนั่งด้วยนะ"

เธอพูดแล้วเดินมานั่งข้างๆผม เธอแปลกมากพอดู

"นานาคุสะ อกหักมาสิน๊าาาาา"

ฉึกกกกกกกกกกกกกกกก

ตรงไปแล้วครับเจ๊...

"เปล่า...ผมไม่ได้อกหักซักหน่อย"

ผมส่งยิ้มให้

"อย่ามาโกเจ็ดน๊าาาาา ฉันรู้น่าว่านานาคุสะอกหักดังเป๊าะ แถมสมานก็ไม่ได้ด้วยยยย"

อันที่จริง...ผมอกหักตั้งแต่เริ่มรักเธอแล้วล่ะครับ...

"พูดอะไรน่ะครับ คุณชักจะเกินไปใหญ่แล้วนะครับ"

ผมยิ้มแห้งๆ ก่อนที่แพตตี้จะเงียบไป

เมื่อผมหันไปมอง เธอก็จ้องผมเหมือนกับผมเป็นญาติเธอยังไงยังงั้นแหละ

"อืม...ก็นะ...ว่าแต่ว่าอกหักจากใครล่ะ?"

สรุปคือไม่หยุดเรื่องนี้ใช่มั้ยครับ?

"นี่คุณ...ผมบอกแล้วไงว่าไม่ได้อกหักน่ะ"

ผมเริ่มใช้น้ำเสียงกระด้าง แพตตี้ทำแก้มป่อง

"เล่ามาเถอะน่า...คิดซะว่าฉันเป็นหมอดูก็แล้วกัน"

เจ๊ครับ...หมอดูเนี้ยต้องเดาเรื่องของผมไม่ใช่หรอ...

แต่เอาเหอะ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว

ผมยิ้มจางๆเมื่อคิดถึงเธอคนนั้นก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้าที่เริ่มมีหิมะตก

"ผมน่ะ...แอบรักใครบางคนครับ...แต่ว่า ตั้งแต่เริ่มรัก...ผมก็รู้แล้วล่ะ ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะรักกับเธอ...เพราะอะไรรู้มั้ยครับ?"

ผมเว้นช่วง แพตตี้ดูท่าจะสนใจมากขึ้น

"เราเป็นพี่น้องกันครับ ผมเป็นน้อง ส่วนเธอเป็นพี่ ผมไม่สามารถรักเธอได้...และไม่สามารถทำให้มันเป็นจริงได้...ดังนั้น ผมจึงอกหักตั้งแต่เริ่มรักแล้วล่ะครับ"

ผมถอนหายใจเบาๆ

"หรอ...งั้นมีอะไรอีกล่ะ? มันไม่ได้มีแค่นั้นแน่ๆ ใช่มั้ยล่ะ?"

เจ๊ครับ...ล้วงไส้ล้วงพุงผมให้หมดเลยมะ?

แต่ก็นะ...ไม่มีที่พึ่งอื่นแล้วนี่นา ใครๆก็ปรึกษาไม่ได้ งั้นก็เอาล่ะวะ

"เธอ...มีคนที่ชอบแล้วล่ะครับ...แล้วก็เพิ่งคบกันไม่นานมานี้เอง..."

ก่อนที่พวกเราจะเงียบกันไปพักใหญ่ แพตตี้หลุบตาลงก่อนจะเผยยิ้ม

"เอาน่า ผู้หญิงคนอื่นก็มีนะ"

แพตตี้เอ่ยประโยคอมตะออกมา แต่ครั้งนี้ ทำไมผมถึงรู้สึกศรัทธาในคำพูดนั้นนะ?

"ขอบคุณครับ...คุณแพตตี้"

ผมถอนหายใจ แล้วมองไปทางอื่น ทันใดนั้นคนข้างๆผมก็จามทันที

"โอย...หนาวจังเลยยย"

แหงล่ะ ก็เล่นใส่เสื้อบางขนาดนี้นี่

ผมถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะถอดเสื้อโค้ดของผมออกแล้วสวมให้เธอ

"ใส่ไปก่อนนะครับ ผมไม่เป็นอะไรหรอก แล้วค่อยเอามาคืนทีหลังนะครับ"

ผมพูดก่อนจะยืนขึ้นแล้วดึงโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูเวลา

"ผมต้องไปแล้วล่ะครับ ไว้พบกันใหม่นะครับ"

ผมก้มหัวให้แล้วเดินออกมา

อา...ทำไมต้องทำพื่อเธอขนาดนั้นนะ ไม่เข้าใจเลย...

ทั้งๆที่จะทำเป็นไม่สนก็ได้แล้วแท้ๆ

โดยที่ไม่รู้ว่ามีอะไรในใจเริ่มงอกเงยเรื่อยๆ

.....................................................................................................................................

"คิก...คราวหน้าหรอ?..."

ร่างเล็กเอ่ยลอยๆ ขณะที่เดินไปตามทางเท้าและมองท้องฟ้า

"อืม...คราวหน้าก็ได้...นานาคุสะ...ไว้จะซักเสื้อนี่คืนให้ก็แล้วกันนะ"

แพตตี้เอ่ยพึมพำ ก่อนที่จะเผยยิ้ม

"รักมาตั้งนานแล้วน๊า...ทำไมไม่รู้ตัวก็ไม่รู้..."

......................................................................................................................................

ไปจิ้นต่อเอาเองอีกรอบ เครียกๆ