ตอนที่ 37 : Chapter36 [บททดสอบ]:ลาก่อน
"กระเป๋าก็เรียบร้อยแล้ว..."
นานาโฮะพึมพำ ก่อนจะเปิดโทรศัพท์มือถือ
151Misscall
Nanakusa
แต่เธอกลับเมินคำเตือนและดูสิ่งอื่นแทน
02:50
"เรื่องเงิน..."
นานาโฮะยืนดูโทรศัพท์ของตัวเองก่อนจะถอนหายใจ เธอวางสมุดบัญชีสองเล่มไว้บนโต๊ะ ก่อนจะยกกระเป๋าเดินทางออกจากห้องนอน
.....................................................................................................
กริ๊งงงง....
เสียงโทรศัพท์บ้านดังขึ้น เด็กหนุ่มเรือนผมสีดำที่เดินไปเดินมาหันมาทางต้นเสียงแล้วพุ่งเข้ามารับทันที
"ฮัลโหล...เจ๊ฮะ เจ๊ใช่มั้ย..."
ก่อนที่เขาจะเงียบไป
"ครับ...ขอโทษครับ...อาทิตย์หน้าเสร็จแน่นอนครับ...ครับ...สวัสดีครับ..."
เขาพูดกับปลายสายก่อนจะวางสายแล้วเดินไปนั่งบนเตียง ขยุ้มเรือนผมสีดำของตนเองเบาๆ
ทำไมไม่โทรกลับมานะ...
ผมรออยู่นะเจ๊...
........................................................................................................
ปึง!!!!!!!
ประตูไม้ถูกเปิดออก ก่อนที่เจ้าของแรงกระแทกประตูจะกวาดสายตาไปรอบๆห้อง ยกมือขึ้นปิดริมฝีปากแล้วเหลือบไปเห็นสมุดเงินฝาก เธอหยิบมันขึ้นมาดูก็พบเงินจำนวนหนึ่งที่อยู่ในธนาคาร เธอส่ายหน้าก่อนจะวามันไว้ที่เดิมแล้ววิ่งกลับห้องของตนเอง
มือข้างหนึ่งหยิบเสื้อโค้ช ส่วนมืออีกข้างก็คว้ากระเป๋าเงินของตัวเองและกุญแจบ้าน หารองเท้าบูธอย่างรีบเร่งแล้วรีบออกจากบ้านทันที
เมื่อวิ่งออกมา ร่องรอยของกระเป๋าลากบนหิมะก็ทำให้เธอกัดฟันแน่น เธอวิ่งไปอีกทางทั้งๆที่คิดว่ามันจะไม่ทันแน่ๆ
แต่เธอก็ยังวิ่ง...
วิ่งเพื่อหาคนๆนั้น...
เพื่อพาตัวเจ๊กลับมาให้ได้...
..........................................................................................................
แกร๊ก! ปึง!!!!!!
เสียงสะเดาะกุญแจด้วยกิ๊ฟติดผมดังขึ้นตามมาด้วยเสียงถีบประตู ภายในบ้านของใครสักคนเงียบสงัดและมืดจนมองอะไรแทบไม่เห็น
สาวน้อยเรือนผมสีดำมุ่งตรงไปที่บันได และวิ่งขึ้นไปชั้นสองอย่างไม่รีรอ
ถึงเท้าจะกระแทกขอบบันได...
ถึงจะวิ่งไม่ไหว...
แต่เธอก็ยังวิ่ง...
ยังไม่ทันได้เปิดประตูห้อง ใครสักคนก็เปิดประตูห้องออกมาพอดีพร้อมกับหมัดที่พุ่งเข้ามา
ทว่าเธอรับได้...เป๊ะเลยด้วย...
"นี่เธอ..."
"นายคือเวส พี่ชายของโซลใช่มั้ย ดีเลย ช่วยปลุกโซลให้หน่อย บอกเขาว่าเกิดเรื่องด่วนแล้ว เกี่ยวกับนานาโฮะ เดี๋ยวนี้!!!!"
ถึงจะไม่รู้จักกัน แต่น้ำเสียงที่ดูร้อนรนของสาวน้อยก็ทำให้ชายหนุ่มพาลทำตามคำสั่งเธอจนได้
นานาเสะเดินวนไปวนมาอย่างกับกำลังหาทางทำอะไรอยู่ ก่อนที่ร่างของคนที่คุ้นเคยจะเดินออกจากห้อง
"เฮ้ นานาเสะ นานาโฮะเป็นอะไร..."
โซลเอ่ยขึ้นทันทีที่เห็นร่างเล็ก นานาเสะเม้มปากแน่น
"เจ๊...เจ๊...เจ๊เค้า...เจ๊...เจ๊เค้าจะกลับไทยแล้ว...ช่วย...ช่วยพาเจ๊กลับที...ขอร้อง...ให้เจ๊กลับมา...แง..."
จู่ๆนานาเสะก็ปล่อยโฮซะดื้อๆ ทำให้คนฟังถึงกับตกใจกับคำพูดนั้น
"เวส ฝากยัยนี่หน่อย เดี๋ยวฉันไปทำธุระก่อน ฝากเรียกพวกมากะด้วย"
โซลเอ่ยทันที ก่อนจะวิ่งกลับไปเปลี่ยนเสื้อแล้วรีบวิ่งออกไป
...........................................................................................................................................
ผู้โดยสารไฟลท์GT9803เที่ยวบินตีห้าสิบห้านาทีทุกท่าน...โปรดเช็คอินด้วยค่ะ...ย้ำ...ท่านผู้โดยสาร...
นานาโฮะมองตั๋วเครื่องบินของตัวเองก่อนจะถอนหายใจเบาๆ
ขอโทษ...
เธอเงยหน้าก่อนจะเดินไปที่เคาท์เตอร์
"เช็คอินไปไทยรอบตีห้าสิบห้าค่ะ"
ส่งยิ้มจอมปลอมให้...ทั้งที่ในใจกลับร่ำร้อง'ยกเลิกตั๋ว'
"ค่ะ...คุณ...มินาโมโต้ สินะคะ"
พนักงานสาวเอ่ยถาม นานาโฮะเงียบไปพักหนึ่ง
"คุณมินาโมโต้คะ?"
พนักงานสาวถามย้ำ นานาโฮะเผยยิ้ม
"เลื่อนเป็นรอบตีสี่ดีกว่าค่ะ"
........................................................................................................................................
และแล้วก็To Be Continue
เคี๊ยกๆ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

วิ่งให้มันเร็วกว่านี้เซ่!!