Fic Soul Eater [Kid x Maka]

ตอนที่ 32 : Chapter32 [บททดสอบ]:บทที่1

หลังจากผ่านไปหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ นานาโฮะก็กลับมาเรียนอีกครั้งด้วยสภาพเช่นเดิม...

หลับ...

แต่ครั้งนี้แปลกนิดหน่อยที่เธอหลับไปด้วยจดที่ครูสอนไปด้วยนี่สิ...

เธอทำให้เพื่อนๆผวา...

"เอ่อ...คิด...คือว่า...นานาโฮะ...เป็นอะไรรึเปล่าน่ะ??"

มากะเอ่ยถามคิดที่ทำท่าแหยงๆนานาโฮะที่กำลังหลับเป็นตายอยู่

"ฉันก็กำลัง...สงสัย เหมือนกัน"

คิดตอบทั้งๆที่ไม่ได้มองคนถาม

"อย่าพูดงั้นเด้ เค้าไม่ใช่ตัวประหลาดสักหน่อยนะ"

นานาโฮะตอบกลับ ทำเอาสองหน่อถึงกับสะดุ้งเฮือก ก่อนที่เธอจะเงียบไปจริงๆ

เอาเป็นว่า...

ไม่ยุ่งด้วยดีที่สุด...

..........................................................................................................................................

คิดกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ใต้ต้นไม้ช่วงพักเที่ยงคนเดียว เมื่อครู่อาจารย์เพิ่งมาเรียกมากะให้ไปทำงานด้วย อันที่จริงเขาก็อยากไปด้วย แต่เมื่อสายตาอาฆาตของอาจารย์ส่งมา เขาก็รีบปฏิเสธทันที

ก่อนที่แสงอาทิตย์ข้างหน้าจะถูกเงาของใครสักคนบัง

ร่างสูงของนานาโฮะชะโงกหน้ามามองเขา ทั้งสองจ้องหน้ากันสักครู่ ก่อนที่ฝ่ายชายหนุ่มจะเริ่มหันหน้าหนี เพราะเริ่มรู้สึกประหม่าที่มีคนมาจ้องหน้า

นานาโฮะไม่พูดอะไร เธอแค่พยักหน้าหงึกๆ แล้ววางกระดาษแผ่นหนึ่งบนหัวของเขา

ไม่สิ ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือ แปะ ต่างหาก

ก่อนที่เธอจะเดินจากไป โดยไม่หันมามองอีกเลย

คิดมองเธอด้วยความสงสัย แล้วหยิบกระดาษที่แปะบนหัวมาดู

'เจอกันตอนเย็น หน้าบ้านเค้า...

ถามโซลเอา

นานาโฮะ'

คิดเบ้ปากแล้วโยนกระดาษแผ่นนั้นทิ้งไป

ใครจะไปทำตามคำสั่งของหล่อนกัน...

........................................................................................................................................................

"เอ่อ...คิด...ขอโทษนะ คือว่า ฉันเป็นเวรน่ะ"

มากะเอ่ยอย่างรู้สึกผิดและก้มหัวให้เขาเพื่อแสดงความเสียใจจริงๆ

"อืม...ไม่เป็นไรหรอก"

คิดโบกมือไปมา เพื่อเป็นสัญญาณว่าไม่คิดอะไร มากะพยักหน้าเข้าใจแล้วรีบวิ่งกลับไปทำเวรต่อ

คิดถอนหายใจเบาๆแล้วหันกลับเพื่อจะเดินกลับบ้าน แต่เขาก็ชนกับใครคนหนึ่ง นานาโฮะนั่นเอง

"ทิ้งกันได้ลงคอเนอะ? ว่ามั้ย คิดคุง"

นานาโฮะเอ่ยเปรยๆ ก่อนจะชูกระดาษที่เธอเคยให้เขาตอนเที่ยงให้ดู

"อย่าลืมนะ คิดคุง"

นานาโฮะเหยียดยิ้มก่อนจะเดินจากไป ทิ้งให้คิดต้องกังวลว่าเธอจะมาไม้ไหน

แต่ก่อนอื่น...

โซลอยู่ไหน???

.................................................................................................................................................

คิดเดินมาหยุดที่บ้านที่คาดว่าจะเป็นของนานาโฮะอย่างหมดอาลัยตายอยาก เพราะกว่าจะหาโซลได้ก็นานพอดู

ยังไม่ทันได้หยุดพักดี คนตัวสูงก็เปิดประตูออกแล้วพิงกับขอบประตู

ทั้งสองมองหน้ากันไปมาโดยไม่มีใครพูด และเป็นฝ่ายเด็กหนุ่มที่เอ่ยก่อน

"มีอะไรจะพูด ก็พูดมาสิ"

คิดถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ นานาโฮะเลิกคิ้ว

"เข้ามาสิ..."

นานาโฮะเพยิดหน้าไปในบ้านของตน แต่คิดก็ยังยืนที่เดิม

"เธอบอกว่า เจอกันหน้าบ้าน เพราะฉะนั้นก็ไม่จำเป็นที่ฉันจะต้องเข้าบ้านของเธอ"

คิดพูดแล้วกอดอก นานาโฮะถอนหายใจเบาๆ

"ตัวเองจะเข้ามาพัก หรือจะยืนตากน้ำค้างอยู่หน้าบ้านเค้าก็ตามใจ"

นานาโฮะพูดแล้วเหยียดยิ้ม คิดสบถเบาๆแล้วเดินเข้าบ้านของเธออย่างไม่พอใจนัก

แต่เมื่อเข้าไปแล้ว เขาก็พบกับมากะที่นั่งอยู่เช่นกัน ทั้งสองมองหน้ากันด้วยความงุนงง และคิดก็โดนนานาโฮะดันให้ไปนั่งข้างๆน้องสาวของตนและเธอไปนั่งใกล้ๆกับมากะแทน

"ทำไม..."

มากะอ้าปากค้างแล้วชี้ที่คิดและนานาโฮะสลับไปมา

"เค้าเรียกมาเอง แค่อยากทดสองอะไรนิดหน่อย"

นานาโฮะพูดก่อนจะยกชาขึ้นดื่ม

"ทดสอบอะไร?"

คราวนี้เป็นคิดที่เริ่มอารมณ์เสีย เพราะเขามาที่นี่ทั้งๆที่ไม่รู้อะไรเลยด้วยซ้ำ

นานาโฮะยกชาดื่มอีกอึกก่อนจะผ่อนลมหายใจแล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"พวกตัวเองรักกันจริงแน่หรอ?"

นานาโฮะพูดทั้งๆที่หน้าตาย คิดกับมากะถึงกับอ้าปากค้าง

"เรียกพวกฉันมา...เพราะเรื่องแค่เนี้ยนะ??"

มากะถามด้วยความไม่เข้าใจ นึกว่ามีอะไรมากกว่านั้นซะอีก

แต่กลับกลายเป็นว่านานาโฮะส่ายหน้า ก่อนที่เธอจะวางถ้วยชาลงบนโต๊ะ

"เค้าแค่อยากรู้ว่า คิดคุงจะหวั่นไหวกับผู้หญิงคนอื่นรึเปล่า?"

รอยยิ้มประหลากปรากฏบนใบหน้าของสาวน้อย ก่อนที่ดวงตาของมากะและคิดจะเบิกกว้าง เมื่อน้องสาวของนานาโฮะ นานาเสะ กระชากคอเสื้อของคิดแล้วโน้มใบหน้าลงประทับริมฝีปากกับเขาเต็มๆ

"คิกๆ ไม่เป็นไรหรอก มากะจัง ถ้าคิดคุงไม่หวั่นไหวกับน้องสาวของเค้าจริง แสดงว่าเขาก็ไม่มีวันหวั่นไหวกับใครคนไหนอีกแน่ๆ"

นานาโฮะพูดเมื่อมากะกำลังจะพุ่งไปกระชากทั้งสองออกจากกันและเธอก็บล็อกมากะไว้ด้วยการนั่งทับ

"ปล่อยฉันนะ!!!!! ใครจะยอมให้แฟนตัวเองโดนแบบนั้นบ้างเล่า!!!!"

มากะโวยวาย ผิดกับนานาโฮะที่หัวเราะคิกคัก

"พวกตัวเองน่าสนใจจังเลยแฮะ อ้าวๆ คิดคุงเริ่มเคลิ้มซะแล้ว..."

นานาโฮะเท้าคางแล้วมองทั้งสองด้วยสายตาแปลกๆ ทำให้ใบหน้าของมากะเริ่มมีน้ำตาไหลอาบ

"หยุดนะ!!! หุบปากไปเลยนะ ฉันไม่น่ามาที่นี่เลย ให้ตายสิ นี่เธอทำบ้าอะไรของเธอเนี้ย!!!!!!!!"

มากะเริ่มพูดไม่เป็นนศัพท์ นานาโฮะกระพริบตาปริบๆก่อนจะเดินไปแยกคิดและนานาเสะออกจากกัน

"เจ๊ แค่นี้หรอ??"

นานาเสะถามหน้าตาย ก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้องเมื่อพี่สาวของตนพยักหน้าหงึก

"คิก..."

นานาโฮะหลุดขำออกมาก่อนจะหันไปมองอีกสองร่างที่นั่งมองเธออย่างโกรธเกรี้ยว

"บททดสอบที่หนึ่ง ความหวั่นไหว...สำเร็จแล้วล่ะค่ะ"

.........................................................................................................................................................................

เอาให้งง แล้วก็จากไป

หุหุ กะจะลบซีรีย์นี้ออกแล้วนา อยากแต่งเรื่องอื่นแล้วอ่า งุงิ

แต่ขอแต่งให้จบก่อนเหอะ เจ้าบททดสอบเนี้ย