Fic Soul Eater [Kid x Maka]

ตอนที่ 30 : Chapter30 นางมารร้าย VS นางมารร้ายกว่า

หลังจากที่นานาโฮะมาเรียนที่ชิบุเซ็นมาสองอาทิตย์ คุณเธอก็เอาแต่หลับ หลับ และหลับ จนทุกคนแทบจะคิดเป็นเสียงเดียวกัน ว่า เธอต้องสอบไม่ผ่านแน่ๆ...

แต่ความคิดนั้นต้องถูกทุบทิ้งไป เมื่ออยู่มาวันหนึ่ง อาจารย์เกิดคึกอะไรมาก็ไม่ทราบ เลยเกิดถามโจทย์เลขระดับมัธยมปลายเข้าให้

เธอแค่เงยหน้าขึ้นถอนหายใจเบาๆแล้วขอถามโจทย์ซ้ำ ก่อนที่เธอจะเดินโงนเงนไปมาเหมือนซอมบี้แล้วเขียนยุกยิกบนกระดานเป็นคำตอบของโจทย์ข้อนั้น

และมันถูกค่ะท่านผู้อ่าน...

มากะถึงกับอ้าปากค้าง เพราะไม่นึกว่าคนที่หลับตลอดเวลาอย่างนานาโฮะจะทำโจทย์ยากๆได้ ขนาดตัวเองยังใช้เวลากว่าครึ่งวัน แต่เธอกลับทำได้เพียงแค่ไม่กี่นาที...

แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เะอเหมือนเดิม เพราะว่า...

เธอหลับ=w=

ก่อนที่ในวันหนึ่งเธอจะเดินเข้ามาในห้องด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส...

และกลายเป็นสาวน้อยที่เข้ากันได้แทบทุกคน

"อรุณสวัสดิ์จ้าาาาาาาาาาาาา"

สาวน้อยเปิดประตูห้องแล้วส่งเสียงทักทายเพื่อนในห้อง พวกเขาถึงกับงงเป็นไก่ตาแตก เพราะเมื่อวานเธอยังเหมือนซอมบี้อยู่เลย...

"อรุณสวัสดิ์จ๊ะ นานาโฮะจัง..."

มากะทักทายกลับ เธอทำหน้างงเล็กน้อย

"ไม่ใช่นะ...ฉัน...เอ๊ย เค้า...เอ่อ...เปล่าๆ เค้าไม่มีอะไร"

นานาโฮะโบกมือเป็นพัลวัน มากะงงนิดหน่อยแต่ก็ไม่ติดใจอะไร

ก่อนที่เธอจะเดินไปนั่งโต๊ะประจำของเธอ

"เอ่อ...นาย...คิดใช่มั้ย??"

นานาโฮะหันไปถามชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ เขาเลิกคิ้วแล้วพยักหน้าเบาๆ เธอยิ้มให้แล้วหันมาอ่านหนังสือในมือ

"คิก...ชักสนุกตามที่พี่บอกแล้วซะสิ"

รอยยิ้มประหลาดเกิดขึ้นบนใบหน้าของสาวน้อยที่ถูกปิดไว้ด้วยหน้าหนังสือ

.......................................................................................................................................................................

ในเย็นวันนั้น มากะเดินไปหน้าโรงเรียนเพื่อเดินกลับบ้านพร้อมกับคิดตามปกติ...แต่สิ่งที่เธอเห็นมากกว่าคิด คือนานาโฮะ...ที่กำลังคุยอย่างสนุกสนานกับเขา

มากะไม่ค่อยคิดอะไรมาก...เพราะคิดว่านานาโฮะคงผ่านมาคุยด้วยเท่านั้น

แต่สิ่งที่เธอเห็นมากกว่านั้นทำให้อารมณ์อะไรบางอย่างปะทุขึ้น

นานาโฮะกอดแขนคิดอย่างสิทสนมอย่างเกินเหตุ

มากะสาวเท้าเข้าไปหาพวกเขาแล้วดันทั้งสองแยกออกจากกันแล้วกอดแขนของคิดแทน

"ขอโทษด้วยนะจ๊ะ...พอดีว่าเราจะกลับแล้วล่ะ"

มากะแสร้งยิ้มหวาน ที่กำลังกลายเป็นยิ้มเหี้ยม นานาโฮะยิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"หรอ งั้นเค้าไม่ยุ่งแล้วล่ะ ไว้เจอกันใหม่นะ บาย"

นานาโฮะโบกมือลา มากะรีบกระชากแขนของคิดไปทันทีโดยไม่สนคำโวยวายของคิดเลยแม้แต่น้อย

และไม่สน ว่านานาโฮะยิ้มเจ้าเลห์อยู่ด้านหลัง

ทันใดนั้น รุ่นพี่กลุ่มหนึ่งก็เดินเข้ามา

"กล้ามากนะ...ที่ไปตีสนิทกับท่านคิด"

เสียงแหลมชวนแสบแก้วหูดังขึ้น นานาโฮะถอนหายใจก่อนจะหันไปมองพวกรุ่นพี่ด้วยสายตานางมารร้าย

"ว่าอะไรนะ??"

ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนประกายความรำคาญสุดชีวิต รุ่นพี่ถึงกับสะอึก

"นี่แก...ทำเป็นไม่ได้ยินหรอ!!!"

เธอทำท่าจะโวยวาย แต่คนตัวสูงกว่ากลับแสยะยิ้มแล้วกอดอกพร้อมกับมองพวกรุ่นพี่ด้วยหางตา เรียกได้ว่า ครบสูตรนางมารจริงๆค่ะ...

"ไม่ใช่แกล้ง แต่ฉันไม่ได้ยินจริงๆ เสียงแหลมอย่างกับเหล็กขูดแก้ว ใครจะไปฟังออก เพื่อนของเธอเนี้ย คบได้ยังไงนะคนอย่างเธอ แค่ฟังเสียงเรียกชื่อยังแทบปลงตก หัดดัดเสียงในทางที่ดีหน่อยได้ป่ะ?? หรือว่าลูกคอของหล่อนถูกผลิตมาเพื่อดัดเสียงในการด่าคนโดยเฉพาะ"

นานาโฮะพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกอย่างรุนแรงจนรุ่นพี่ต่างอ้าปากค้างกับคำด่าของเธอ

"ก...ก...กรี๊ดดดดดด!!!!!!!!!!!!!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!! นี่หล่อน นี่แก...นี่แก แกมันนางมารร้าย...ยัย...ยัย...ยัย..."

รุ่นพี่สาวถึงกับด่าไม่ออก เมื่อเจอคำสบประมาทของนานาโฮะ

"โอ้ยยยย!!!! หุบปากน่า เสียงเธอน่าฟังที่ไหน กรี๊ดมาได้นะ แก้วหูฉันไม่ใช่แก้วหูเคลือบทองแดงกันสนิมสักหน่อยถึงจะมาส่งเสียงเอาๆ หูอื้อหมดแล้วเนี้ย ด่าให้ออกสิ ติดอ่างรึไง ครอบครัวหล่อนนี่ไม่รู้เลยหรอว่าลูกสาวติดอ่าง ไปรักษาซะไป๊"

นานาโฮะทำมือไล่ เหล่ารุ่นพี่ถึงกับอ้าปากค้างก่อนจะส่งเสียงกรี๊ดอีกรอบ

"โว้ยยยย!!!!!!!!!!!! ก็บอกให้หุบ..."
"นี่ นานาเสะ มาทำอะไรที่นี่น่ะ"

เสียงเนือยๆดังขึ้นจากข้างหลัง ทุกคนหยุดทุกการกระทำไว้ก่อนจะหันไปมองทางต้นเสียงที่ทำให้กลุ่มนางมารร้ายถึงกับกรีดร้องอย่างเจ็บใจได้เงียบลง

เธอมีใบหน้าที่คล้ายคลึงกับคนที่กำลังปะทะคารมกับรุ่นพี่มากกกก ความสูงก็แทบไม่แตกต่างกัน จนนึกได้ว่าคงเป็นแฝดกันแน่ๆ ถ้าไม่ต่างที่คนนึงใส่เครื่องแบบ อีกคนใส่ชุดลำลองและถือแฟ้มอะไรบางอย่างอยู่

"เอ่อ...พี่..."

ใบหน้าของ'นานาเสะ'เริ่มซีด เธอมองหน้าพี่สาวของตัวเองที่เต็มไปด้วยความง่วงเล็กน้อย และมันเริ่มจะแซมความโหดเข้าไปด้วย พี่ของเธอหลับตาช้าๆ สูดหายใจเข้า แล้วผ่อนลมหายใจออก ก่อนจะลืมตา

"บอกแล้วใช่มั้ย ว่าห้าม ห้าม ห้าม!!!! ห้ามปลอมตัวมาเป็นพี่ พี่ยังไม่เคยปลอมตัวเป็นเธอเลย รู้มั้ยคราวก่อนพี่ต้องไปตระเวนขอโทษคนกี่คน...สามสิบ สามสิบคน...สามสิบบ้าน ที่พี่ต้องตระเวนไปหา แล้วนี่อะไร ทะเลาะกันหรอ ไปก่อเรื่องอะไรไว้อีกล่ะห๊ะ ยัยตัวแสบ ต้องให้พี่พูดจนปากเปียกปากแฉะถึงจะเก็ตรึไง ขอโทษเขาแล้วกลับบ้านเดี๋ยวนี้!!!!!!"

นานาโฮะตัวจริงดึงใบหูของน้องสาวของตัวเองแรงๆจนเธอเอนไปตามแรงดึง

"โอ้ย เดี๋ยว พี่...เจ็บ!!!"

นานาเสะร้องออกมาด้วยความเจ็บและน้ำตาเริ่มเล็ดก่อนที่เธอจะหันไปมองรุ่นพี่เมื่อนานาโฮะปล่อยหูของเธอและผลักเธอให้ไปขอโทษ

"ขอโทษ..."

นานาเสะพูดด้วยน้ำเสียงห้วนๆ และโดนสันแฟ้มของนานาโฮะไปหนึ่งดอก

"โอ้ยยยยย!!!!!!!! เจ็บ...ค่า...ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะรุ่นพี่ ขอโทษจริงๆค่ะ...ไม่ได้มีเจตนาจะด่าจริงๆค่ะ..."

นานาเสะรีบขอโทษขอโพยทันที เมื่อพี่สาวของตนยกแฟ้มขึ้นมาเครียมหวดอีกรอบ

ส่วนรุ่นพี่ก้ไม่ได้พูดอะไรไปมากกว่านั้น เพราะกลัวนานาโฮะมากกว่านานาเสะเสียอีก...

ก่อนที่สองพี่น้องจะเดินกลับบ้าน...

"นานาเสะ นี่เธอไปก่อเรื่องอะไรกับคนอื่นไว้รึเปล่า"

นานาโฮะถามขณะหาวหวอด นานาเสะสะดุ้งก่อนจะเฉหน้าไปทางอื่น

"แสดงว่ามีสินะ..."

ดวงตาสีน้ำตาลเปลือกไม้มองน้องสาวของตนอย่างจับผิด

"ก...ก็...เค้าแค่...ไปแหย่มากะให้หึงเท่านั้นเองอ่ะ"

พุดจบ นานาโฮะก็ทำตาโตเท่าไข่ห่าน ก่อนจะลาก ย้ำว่าลาก นานาเสะมุ่งหน้าไปที่ใดสักที่ทันที

และที่นั้นก็คือ...บ้านของคิดนั่นเอง

"เอ่อ...พี่ คือ..."

นาาเสะน้ำตาคลอ เพราะความเจ็บที่พี่ของตนลากมานั่นเอง...

"ไป ขอ โทษ คิด กับ มา กะ ซะ!!!!"

ตอนนี้นานาเสะรู้สึกว่า พี่สาวของตนมีเขางอกออกมาด้วย

"ค่ะ!!!!!!"

นานาเสะรับคำทั้งน้ำตาก่อนจะรีบเข้าไปขอโทษคิดและมากะถึงในบ้าน พร้อมกับนานาโฮะที่คุมเชิงอยู่ข้างหลัง

"เอ่อ...นานาโฮะจังมีน้องด้วยหรอจ๊ะ??"

มากะเอ่ยถาม เมื่อนานาเสะก้มกราบเท้าพวกเธอไม่ยอมหยุด

"อือ...แต่ช่วงนี้รู้สึกว่าเค้าจะเป็นแม่แทนน่ะสิ..."

นานาโฮะพูดพลางถอนหายใจ

"เอ่อ...ฉันไม่ว่าอะไรหรอก...แต่ช่วยเลิกกราบได้รึยัง??"

คิดเอ่ยเคืองๆ นานาเสะรีบผุดลุกขึ้นทันที

"ช่างเถอะนะ...เอ่อ...ช่วงนี้เค้าจะไม่อยู่ พอดีว่ามีงานเข้านิดหน่อย ฝากบอกอาจารย์ด้วยก็แล้วกัน ลาล่ะนะ"

นานาโฮะโบกมือลาพร้อมกับลากนานาเสะไปด้วยทั้งน้ำตา คิดและมากะมองทั้งสองจนลับสายตาไป

"เอ่อ...นานาโฮะจังเนี้ย นางมารร้ายชัดๆ ถึงจะไม่แสดงให้เห็นก็เหอะนะ"

มากะเหงื่อตก คิดส่ายหน้า

"ไม่หรอก นางมารร้ายน่ะ นานาเสะ แต่นานาโฮะน่ะ นางมารร้ายกว่าต่างหาก..."

คิดเอ่ยด้วยสีหน้าแหยงๆชอบกล ก่อนที่จะถอนหายใจออกมา

...............................................................................................................................................................................

อ่าหะ หลงประเด็นไปรึเปล่านะเรา คู่คิดมากะแท้ๆ แต่ตอนนี้กลายเป็นอะไรเนี้ย

ช่วงนี้กำลังคลั่งแบลร์ผู้ชายกับคิดผู้หญิง...เลยถามว่า ถ้าแมวจะเขียนฟิคคู่นี้...

ใครเอามั่ง...

แมวไม่ได้บังคับนะ แต่จะเอาหรือไม่เอาก็ได้ แมวไม่ว่า

หุหุ