Fic Soul Eater [Kid x Maka]

ตอนที่ 3 : Chapter3 มาตรการขั้นเด็ดขาด[คิด]

คิดที่ถูกน้ำผลไม้หกใส่เดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงกลับมาที่ห้อง ความรู้สึกโกรธแค้นปะทุขึ้นมาเรื่อยๆ ในหัวก็คิดแต่วิธีการที่จะทำให้ยัยเด็กนั่นยอมศิโรราบต่อหน้าเขาโดยเร็วที่สุด

"เฮ้ย! คิด เป็น'ไรอ่ะ หน้าบึ้งเชียว"

เพื่อนสาวของคิดเอ่ยถาม เธอมีเรือนผมสีเหลืองทองสไลด์สั้น ดวงตาสีฟ้าใสทอประกายความสนุกสนาน

"แพตตี้ ฉันไม่มีอารมณ์มาเล่นด้วยนะ"

คิดเอ่ยอย่างรำคาญแต่คนตัวเล็กกว่ายังยิ้มอยู่

"ไปมีเรื่องมารึไงจ๊ะ ว่างายๆ"

เธอเดาสีหน้าเขา แล้วมันก็ถูก!!!

"แล้วเธอเกี่ยวอะไรด้วย"

คิดเอ่ยดักคอ คนตัวเล็กกลับยิ้มร่า ก่อนจะเปลี่ยนเป็นแสยะยิ้ม

"ก็ใช้มาตรการขั้นเด็ดขาดของนายสิ คิด รับรอง...คนๆนั้นต้องไม่เหลือซากแน่"

เธอพูดด้วยน้ำเสียงเหี้ยม

"แต่ฝ่ายนั้นเป็นผู้หญิงนะ"

คิดขมวดคิ้ว ถึงเขาจะอยากแก้แค้นที่ทำให้เขาขายหน้า แต่ถ้าใช้มาตรการนั้นคงจะแรงเกินไป

"คนอย่างนายสนด้วยหรอ ว่าเป็นชายหรือหญิง"

เด็กสาวที่มีใบหน้าคล้ายคลึงกับแพตตี้เอ่ยอย่างนิ่งๆขณะที่ฝนเล็บตัวเอง เธอมีใบหน้าและสีผมที่คล้ายกับแพตตี้มาก แต่เธอไว้ผมยาว

นั่นสิ...เมื่อก่อนเราไม่เคยสนนี่นา...

คิดถอนหายใจ

"ให้ตายสิ บีบบังคับกันชะมัดยาด"

คิดพูดแล้วกดโทรศัพท์

"ฮัลโหล รุ่นพี่อลิซใช่มั้ย ผมคิดนะ ผมมีงานให้พี่ทำ...ครับ..."

คิดเงียบไปสักพักก่อนจะกระพริบตาปริบๆ

"เอ่อ...เดี๋ยวผมแจ้งชื่อไปทีหลังนะ ครับ...ครับ"

คิดขานรับครั้งสุดท้ายก่อนจะวางสายแล้วกดเบอร์โทรอีกเบอร์ลงไป

"ฮัลโหล คุโรซากิใช่มั้ย ฉันคิดนะ ฉันมีงานให้ทำ...อืม...เหมือนเดิม...เรื่องชื่อกับรูปเดี๋ยวเอาไปให้ เริ่มวันนี้เลย"

คิดพูดใส่โทรศัพท์แล้วกดวางโทรศัพท์

"หวังว่าจะได้รับข่าวดีนะ"

แพตตี้พูดแล้วกลับไปนั่งที่ พอดีกับที่ฮีโร่เดินเข้ามา

"ผมหาข้อมูลของเธอคนนั้นมาให้แล้วล่ะครับ มีอะไรจะใช้อีกมั้ยครับ??"

ฮีโร่ถาม คิดส่ายหน้าแล้วหันกลับมาอ่านเอกสาร

"หืม...มากะ อัลบาล...ชื่อแปลกแฮะ"

และเขาก็เริ่มอ่านเอกสารนั้น ยิ่งอ่าน ก็ยิ่งอยากจะรู้จักเธอให้มากขึ้นไปอีก

"เป็นอะไรของหมอนั่นนะ ว่ามั้ยพี่ลิส"

แพตตี้ถาม ลิสพยักหน้าหงึกหงักแล้วฝนเล็บต่อ

........................................................................................................................................................................

คิดกลับมาที่คฤหาสน์ของตน เหล่าพ่อบ้านแม่บ้านทำความเคารพ แต่เขากลับไม่สนใจแล้วเดินดุ่มๆเข้าห้องของตน

ทันใดนั้น โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น โชว์ชื่อว่า อลิซ

เขารับโทรศัพท์ก่อนที่เสียงเล็กแหลมจะโวยวาย

[ค่ะ ท่านคิดคะ แผนล้มเหลวค่ะ มีคนมาช่วยมันไว้ได้]

เสียงของหญิงสาวทำเอาหัวใจของเขาตกลงไปอยู่ตาตุ่ม นึกว่าจะได้รับข่าวดี อะไรอย่างงั้น

"เอ่อ...ไม่เป็นไร ขอบใจมาก"

เขาพูดขณะที่ลูบใบหน้าตัวเองอย่างเอือมๆ

[ค่ะ งั้นพวกดิฉันกลับก่อนนะคะ ลาล่ะค่ะ]

แล้วตัดสายทันที คิดแทบจะปาโทรศัพท์ทิ้ง แต่ก็เย็นไว้

"ชิ พวกไม่ได้เรื่อง"

เขาสบถออกมาแล้วถอดสูทของตนออกแล้วล้มตัวลงนอน

ผ่านไปไม่นาน โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง เขากดรับทันที

[คุณคิด มันหนีไปได้]

คิดรู้สึกเย็นวาบทันที คนบ้าอะไร ดวงดีชะมัด!!!

"เอ่อ...ไม่เป็นไร แกกลับบ้านไปเหอะ ชิ...ยัยบ้านั่น!!!"

คิดคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว

เขานั่งบนเตียง ครุ่นคิดว่าจะทำยังไงดีก่อนจะหยิบเอกสารของเด็กสาวขึ้นมาพร้อมกับแสยะยิ้ม

"สงสัยฉันคงต้องลงมือเองแล้วมั้ง"

มือหนาหยิบสูทตัวเองเข้ามาสวมก่อนจะเดินออกจากห้องไป

.........................................................................................................................................................................

เขาเดินไปตามท้องถนน เป็นเรื่องแปลกที่คนอย่างเขาต้องมาเดินในที่แบบนี้ทั้งที่น่าจะนั่งในลีมูซีนมากกว่า ทันใดนั้นเขาก็เห็นคนตัวเล็ก กำลังวิ่งออกจากร้านน้ำชา เขารีบวิ่งตามทันที แต่ยิ่งวิ่งตาม คนตัวเล็กกลับวิ่งเร็วขึ้นจนเขากัดฟัน ข้างหน้าเป็นตรอกเล็กๆ ซึ่งน่าจะพอให้หลบจากสายตาของคนอื่นๆได้ เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาก็วิ่งตามให้เร้วที่สุดแล้วกระชากคนตัวเล็กให้เข้ามาในตรอกนั้นก่อนจะผลักให้เธอชนกับผนัง

"โอ้ย...เจ็บ..."

เธอบ่นเบาๆ ดวงตาที่เคยแข็งกร้าวของเธอมีน้ำตาคลอนิดๆ

เขากั้นแขนทั้งสองข้างให้คร่อมคนตัวเล็กไว้เพื่อกันหนี

"หึ...หมดสภาพเลยแฮะ"

เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน และหัวเราะในลำคอเบาๆ คนตัวเล็กหอบจากการวิ่งมานาน แต่เขากลับเก๊กไว้เหมือนกับว่าไม่เหนื่อย

เธอส่งสายตาไม่พอใจมาให้ แต่เขาก็ไม่สะทกสะท้านอะไร

"ก็เพราะใครกันล่ะ เดธ เดอะ คิด"

คนตัวเล็กเรียกเขาเสียเต็มยศ เขาถอนหายใจในใจเบาๆ

"เรียกซะห่างเหินเลยแฮะ เดี๋ยวเราก็ได้เป็นคนรู้จัก...เอ หรือคนรู้ใจน๊า ไม่รู้สิแต่ตอนนี้ช่วยเรียกฉันสั้นๆ คิด"

คิดยิ้มเผล่ แต่กลับแฝงไปด้วยเลศนัยบางอย่าง

"มีอะไรถึงมาด้วยตัวเองแบบนี้"

เธอพูดเสียงห้วน

"หึ...ฉันมีข้อเสนอให้เธอ มาตกลงกันก่อนมั้ยล่ะ หือ???"

.................................................................................................................................................................

No comment ค่ะ