Fic Soul Eater [Kid x Maka]

ตอนที่ 21 : Chapter21 [ฮอกไกโด]:อันตราย!!!!...100%!!!

หลังจากที่คิดเดินออกจากห้องของมากะแล้ว เขาก็เดินกลับห้องของตน เนื่องจากตอนเย็นมีงานเลี้ยงอยู่ และเขาต้องรีบไปเปิดงานซะด้วย

เขารีบบึ่งเข้าห้องอย่างรวดเร็วดดยไม่สนสายตาประชาชีที่เห็นว่าเขาเพิ่งเข้าห้องสาวน้อยมา

ฮ่าๆ ตายแน่งานนี้...

เสื้อนอกถูกถอดออกอย่างรวดเร็วไปกองกับพื้น กางเกงกับเสื้อยืดก็ถูกถอดซะปลิวว่อนก่อนที่เขาจะพุ่งเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อเป็นกางเกงขาสั้นและเสื้อเชิตสีขาวสำหรับไปว่ายน้ำ เพราะพ่อของเขาบังเอิญ...บังเอิญจริงๆ ว่าให้ใส่ชุดว่ายน้ำไปร่วมงาน...

กลับไป...คงต้องบ่นซะหน่อย...

คิดกระตุกยิ้มก่อนจะคว้าของจำเป็นแล้วรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปที่จัดงาน

เมื่อมาถึงงานแล้ว ปรากฏว่าทุกคนที่ต้องมาร่วมงานนั้นมานั่งออรอเขาเปิดงานอยู่ คิดพิงกำแพงขณะที่หอบหนักๆ ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วเดินออกไป

เมื่อเขาปรากฏตัว เหล่านักเรียนและอาจารย์บางคนก็กรี็ดกร๊าดกันยกใหญ่ เพราะว่า เสื้อเชิตของเขาเปียกน้ำเป็นบางจุด(ลืมเช็ด)ทำให้เห็นผิวของเขาอย่างชัดเจน ประกอบกับทรงผมที่ไม่ได้เซ็ทไว้(เพราะรีบและวิ่งมา) ทำให้ตอนนี้ทุกคนลงคะแนนให้ว่า...

เฮียแก โคตร เซะ ซี่

คิดเผยรอยยิ้มเมื่อรู้ว่าตัวเองยังมาทันเวลาก่อนจะเดินตรงไปที่แท่นเปิดงาน กล่าวอะไรเล็กๆน้อยๆ แล้วก็กล่าวเปิดงาน

จบ...

เมื่อเปิดงานจบ เขาก็ทักทายอาจารย์บางคนแล้วรีบมุ่งตรงไปที่ใดสักที่ที่เงียบๆ

เขาหันซ้ายหันขวาเมื่อเขาไม่ได้อยู่ในสายตาทุกคนแล้วเขาก็เริ่มที่จะปลีกตัวออกมา พลัน สายตากตวัดไปเห็นสาวน้อยในชุดว่ายน้ำทูพืชสีขาวลายจุดโดยมีผ้าโพกเอวไว้และสวมหมวกฟาง

เธอคือคนที่เขาเพิ่งพาไปเที่ยวเมื่อครู่...

เมื่อเห็นเธอ ดวงตาคิดเบิกกว้าง ไม่คิดว่าเธอจะใส่ชุดนี้มาจริงๆ...

ตอนนี้ กลายเป็นว่าโลกมีแค่เราสองคน ทั้งสองต่างสบตากับอย่างไม่ลดละจนสาวน้อยเขม่นใส่

"มองอะไรยะ...ไม่เคยเห็นผู้หญิงรึไง"

มากะทิ้งระเบิดทันที คิดสะดุ้งก่อนจะเฉหน้าไปทางอื่นขณะที่แก้มยังติดสีแดงอยู่

"ป...เปล่านี่...ก...ก็แค่..."

และคิดก็เริ่มอมพะนำจนสาวน้อยเริ่มจะรำคาญ

"พอแล้วๆ แล้วนี่...นายจะไปไหน"

มากะถามเมื่อเห็นคิดออกมาจากงานเลี้ยงมากเกินไป ถึงมันจะจัดใกล้ๆกับชายทะเลก็เหอะ

"ฉันเบื่องาน...มีอะไรมั้ย?"

คิดถามอย่างหาเรื่อง มากะทำแก้มป่องแล้วเดินผ่านคิดไป

เด็กหนุ่มหันไปตามคนตัวเล็กที่เพิ่งเดินผ่านไปก่อนจะยิ้มน้อยๆ แล้วรีบบึ่งไปอีกทางทันที

........................................................................................................................................................................

ทางด้านมากะ เธอเพิ่งเดินมาเจอกับโครน่ากับแม่ของเขา อาจารย์เมดูซ่า ทั้งสองคุยกันอย่างออกรสจน เริ่มไม่สนสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัว

"อาจารย์เมดูซ่ามีสามีแล้วหรอคะเนี้ย ดูยังสาวอยู่เลย"

มากะชมเมื่อเห็นเมดูซ่าและรู้อายุจริงๆของเธอกับสถานะที่เป็นอยู่

"แหะๆ จ้า ครูก็ไม่ได้สาวขนาดนั้นสักหน่อย ครูมีโครน่าตอนยี่สิบสอง ตอนนี้ก็สามสิบกว่าๆแล้วล่ะจ๊ะ โชคดีหน่อยที่สามีของครูเค้ามีแร็คนาร็อกติดมาด้วยหลังจากที่หย่ากับแฟนเก่า โครน่าเค้าเลยไม่เหงา แต่ครูสิ เหนื่อยมากเลยที่ต้องดูแลลิงทโมนทั้งสองตัวเนี้ย"

เมดูซ่ายิ้มและบิดตัวไปมา

"โห แม่เมย์ คิดว่าผมอยากมากับพ่อหรอ ถ้ารู้ว่าจะมาอยู่กับแม่เมย์ผมว่าอยู่กับแม่ดีกว่าอีก"

แร็คนาร็อกที่นั่งข้างๆเอ่ยขึ้น

รับมะเหงกไปดอกหนึ่ง...

ก่อนที่ทั้งสามจะหันหน้ามาคุยกันอีก โดยทิ้งศพแร็คนาร็อกไว้ใต้โต๊ะ

"แล้วโครน่าอยู่โรงเรียนไม่ลำบากหรอคะ"

มากะเอ่ยถาม โครน่ากับเมดูซ่าส่ายหน้าเบาๆ

"โครน่าเค้าเด็กดี ไม่ชอบไปหาเรื่องคนอื่น"

เมดูซ่าพูดแล้วตักอาหารที่ไปตักมาเข้าปาก

"แต่ถ้าคนอื่นมาหาเรื่องผมก็ไม่เลี้ยงนะ"

โครน่าเสริม ก่อนจะหัวเราะร่า

"อุ๊ย...แย่แล้ว...อาจารย์คะ หนูลืมของไว้ในห้อง เดี๋ยวขอตัวก่อนนะคะ"

มากะพูดแล้วรีบวิ่งออกมาเมื่ออีกสองคนพยักหน้า

มากะกำลังเสียบคีย์การ์ดเข้าไป แต่ว่าเธอรู้สึกอะไรบางอย่าง เหมือนมีคนกำลังแอบมองอยู่

เธอหันไปรอบตัวแต่ก็ไม่พบใคร เธอจึงเสียบคีย์การ์ดเข้าไป แต่ระหว่างนั้น เธอก็รู้สึกถึงมือของใครสักคนที่รัดเธอไว้และผ้าขนหนูที่มีกลิ่นประหลาดโปะอยู่บนจมูกและปาก

เธอดิ้นทันที แต่พยายามเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล จนในที่สุด เธอเผลอดมกลิ่นประหลาดนั้นมากเกินไป ดวงตาเธอเริ่มพร่าเลือน หมดแรง จนในที่สุดเธอก็สลบไป

สิ่งสุดท้ายที่เธอเห็นคือรอยยิ้มของผู้วางยาที่แสยะขึ้นก่อนจะอุ้มเธอในท่าเจ้าสาว




คิด...





ช่วยด้วย...





....................................................................................................................................................................................

ดวงตาคิดเบิกโพล่ง ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง เมื่อกี้เขาเผลอหลับไปเพราะเสียงคลื่นที่กระทบชายฝั่งกล่อมเขาให้หลับไป...แล้วได้ยินเสียงของมากะกำลังขอให้ช่วย

ถึงเขาจะคิดว่ามันจะเป็นความฝัน แต่เสียงมันช่างแจ่มชัดจนน่ากลัว น้ำเสียงของเธอดูหมดแรงมาก

เขาพยายามเรียบเรียงความคิดในหัว คิดว่าตัวเองอาจจะเพ้อคิดถึงมากะมากไปก็ได้...

แต่เสียงนั้นกลับดังขึ้นเรื่อยๆและซ้ๆไปมาจนน่ากลัว

ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงใครคนหนึ่ง

จัสติน ลอว์!!!?

หมอนั่น!!!

เมื่อคิดได้ เขาก็ออกวิ่งทันที...

............................................................................................................................................................

เอาล่ะ ตัดชั๊บ

มากะตกอยู่ในอันตราย คิดจะไปช่วยทันมั้ยเอ่ย ฮ่าๆ

สำหรับผู้ที่ชื่นชอบจัสติน ลอว์ บอกอีกครั้งค่ะ

ว่าเรื่องนี้เฮียแก เป็นตัวร้าย ที่ท่านอ่านแล้วอาจจะอยากฆ่าแมวก็ได้

แต่อันที่จริงแมวก็ชอบจัสติน(เฉพาะตอนแรกๆ ตอนหลังๆรับไม่ได้) แต่เพราะว่าไม่รู้จะวางให้ใครเป็นตัวร้ายดี ก็เลยเอาจัสตินมา เพราะเฮียแกก็อยู่กับกิริโคะด้วยเหอะ

ขอให้เข้าใจกันนะคะ

ส่วนเรื่องเสปเชี่ยล...

โหวดมากสุดคือมุมมองมากะ

แต่ขอโทษที...

แมวจะเขียนวาย...

แม่นแหล่ว แมวจะเขียนวาย คู่ Soul x Kid ฟังไม่ผิดหรอกค่ะ โซลคิด เพราะว่าวายในนี้มีน้อย เลยอยากเขียนให้เป็นอนุสรณ์สถานซะหน่อย กร๊ากกกกกกกกกก

ป.ล.รอสเปเชี่ยลได้เลยค่ะ แมวเริ่มเขียนในเวิร์ดแล้ว ยังไม่เสร็จเพราะในสมุดมันยาวไปหน่อย

ป.ล.2 คู่โซลคิด คิดเป็นเคะก็จริง แต่คิดในเรื่องจะเป็นผู้หญิง ดีใจซะนะคะ!!!

ป.ล.3 ส่วนผู้ไม่ชอบวาย ไม่ต้องเครียด เพราะสเปเชี่ยลแมวจะแยกไปที่ตอนสั้น อยากอ่านก็กด ไม่อยากอ่านก็ไม่ต้องกด

ป.ล.4 ไปค่ายมาคราวนี้แมวรั่วเต็มที่หลังจากเมาหญ้า(สูดกลิ่นหญ้ามากไปหน่อย เมาเลย) แดนซ์ซะตื่นเช้ามาปวดเข่าโคตร

ป.ล.5 แต่ก็ยังมาเขียนฟิคได้อยู่น๊า