Fic Soul Eater [Kid x Maka]
ตอนที่ 20 : Chapter20 [ฮอกไกโด]:เที่ยว...100%!!!
หลังจากที่ตื่นเช้าขึ้น มากะรู้สึกว่าตัวเองลืมอะไรไปอย่าง แต่ก็ไม่สนหรอก เพราะเธอคิดว่า มันไร้สาระ...
เธอทำกิจวัตรประจำวันตามปกติ ดูเหมือนเด็กธรมดาๆ แต่ว่าเธอพยายามเลี่ยงคนๆหนึ่ง แต่โชคดีที่เธอไม่เห็นเขาเลย
มากะรู้สึกโล่งอกอย่างประหลาด น่าแปลกที่ไม่ได้เจอหน้าคนๆนั้นทำให้โล่งอกได้ขนาดนี้
แต่รังสีอำมหิตที่ลอยล่องอย่างเข้มข้นอยู่ข้างหลังเธอ ทำให้เธอเผลอหันไปมองก่อนจะหน้าซีด
"ฉันบอกเธอแล้วใช่มั้ย ว่าเก้าโมงตรง..."
คนร่างสูงทวงสัญญา ราวกับกระแสจิตแล่นแปลบปลาบโผล่เข้ามาในหัวของเธอ...
สัญญาว่าจะไปเที่ยวด้วย!!
ฆ่าฉันเหอะ...
มากะหน้าซีดกว่าเดิมเมื่อคนตัวสูงกว่าเริ่มเข้าสู่โหมดมารเต็มที่ เธอจึงรีบวิ่งสี่คูณร้อยกลับห้องเพื่อแต่งตัวแล้ววิ่งกลับมาที่เดิมราวกับกรอภาพ
"อืม...เร็วดี...44.4วิฯ"
หมายความว่าจะฆ่าให้ตายเลยใช่มั้ยเฮีย??
มากะหอบอย่างหนัก เพราะใช้แรงเกินตัว่อนจะคว้าเอาพนักโซฟาเป็นที่ยึด
"คราวหน้า...ก็...หัดมา...เคาะ...ประตู...บอกกันหน่อย...สิยะ"
มากะเริ่มพูดติดขัดจนน่าตลก คนตัวสูงกว่าเบ้ปากแล้วลากเธอไปโดยไม่ปล่อยให้พัก
"ปล่อยเค้าน๊าาาาา ช่วยด้วยยยยย ลักพาตัวววววว"
.......................................................................................................................................................
คิดพาเธอมาในเมือง ขอย้ำอีกครั้ง เดินมานะคะ เดินมา...ไม่ได้นั่งรถหรือปั่นจักรยานแต่อย่างใด แต่เดินมานะคะ
มากะแทบลมจับ เพราะระยะทางของเรียวกังกับในเมืองมันห่างกันอย่างนรกกับสวรรค์
"คราวหน้า ขับรถมาดีกว่าแฮะ"
คิดพูดอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวและสายตาอาฆาตที่ส่งมาจากสาวน้อยที่ค้ำเข่าหอบอยู่ข้างๆ
"ก่อนจะคราวหน้า ขอคราวนี้ก่อนได้มั้ยคะ??"
มากะถามประชด คนตัวสูงเลิกคิ้วก่อนจะหันมามองและยกยิ้มที่มุมปาก
"งั้นคราวนี้เราเดินต่อก็แล้วกัน..."
มากะแทบคลั่ง สาบานได้ว่าถ้ามีเตียงอยู่ล่ะก็ เธอคนหนึ่งแหละที่จะมุดลงไปคนแรก
"แล้วเราจะไปไหน"
มากะถาม คิดยกกระดาษแผ่นหนึ่งขึ้นก่อนจะลากเธอไปตามแผนที่ที่เขียนอยู่ในกระดาษนั้น
"ร้านขายชุดว่ายน้ำ กับร้านขายเสื้อราตรี"
คิดพูดทั้งๆที่ไม่มองหน้าสาวน้อยที่กึ่งวิ่งกึ่งเดินอยู่ข้างหลัง
"หา แล้วใครจ่าย??"
มากะเริ่มกังวลกับขนาดของกระเป๋าเงินของเธอขึ้นมา
"ชิบุเซ็น"
คำพูดสั้นๆทำให้มากะใจชื้นขึ้น อันที่จริง คนพูดนั่นแหละที่จะจ่าย
คิดพาเธอไปที่ร้านขายชุดว่ายน้ำเป็นอันดับแรก และ(บังคับ)ให้มากะเลือกซื้อชุดว่ายน้ำ(โดยไม่เต็มใจ)โดยจะให้ชิบุเซ็นจะจ่าย(ซะเมื่อไหร่)
พนักงานในร้านก็เริ่มเข้ามาช่วย พวกเธอช่วยจนสุดความสามารถจนคิดเริ่มรำคาญ เพราะเขาไม่สามารถเข้าไปร่วมด้วยเลย(อ้าว??)
พอเลือกชุดได้ เขาก็ลากมากะไปร้านต่อไป ต่อไป และต่อไปทันที
จนในที่สุด ก็ถึงเวลากลับ
แต่คราวนี้ คิดกลับบอกว่า เดินกลับเหมือนเดิม
"อะไรกัน ขอนั่งรถสบายๆไม่ได้หรอ?"
มากะถามอย่างเนือยๆ เธอเริ่มไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
"เดินออกกำลังกาย เธอยิ่งแรงน้อยอยู่"
คิดพูดแล้วเดินนำลิ่วโดยไม่หันมามองสาวน้อยที่หอบของอยู่ข้างหลัง
"เอ๋?? เดี๋ยวสิ!!!"
มากะกำลังก้าวตามไป ทว่าเท้าเจ้ากรรมดันสะดุดก้อนหินปริศนา(???)ทำให้เธอล้มลงอย่างแรง
"โอ๊ย!!!"
มากะส่งเสียงร้อง เด็กหนุ่มที่น่าจะนำลิ่วไปแล้วปรี่เข้ามาดูอาการอย่างเป็นห่วง
"เป็นอะไรรึเปล่า เจ็บตรงไหนมั้ย??"
คิดเอ่ยถามขณะที่ตรวจร่างกายของคนตัวเล็ก แต่เธอกลับสะบัดหน้า
"ไม่เจ็บ ไม่ต้องห่วงน่า"
มากะพูดแล้วพยุงตัวเองจะลุกขึ้น แต่กลับทรุดลงมาอีกรอบ แต่โชคดีที่คิดรับไว้ได้
[เข้าโหมดนิยายน้ำเน่า]
"ยัยบื้อเอ๊ย! ไม่ไหวก็บอกกันสิ ให้ตายสิ...ทำไมชอบทำให้เป็นห่วงนักนะ"
คำพูดสุดท้ายถูดพูดออกมาเบาๆ ทว่าคนตัวเล็กกลับได้ยินแว่วๆ
อะไรห่วงๆนะคะ??
"เอ๊า...วันนี้ฉันให้ยืมหลัง โอเคนะ"
คิดพูดก่อนจะให้มากะขี่หลังโดยเธอไม่ตั้งตัวและถือสัมภาระของเธอเอาไว้ทั้งหมด
"นี่!!!ฉันยังไม่ได้ตกลงเลยนะ ตาบ้า!!!"
มากะตะโกนข้างหูทำเอาคนตัวสูงถึงกับสะดุ้ง
"เงียบๆสิ เดี๋ยวก็หล่นหรอก!!!"
คิดก็ตะโกนไม่แพ้กัน ทำให้มากะหยุดโวยวายแล้วหันมากอดคอคนร่างสูงเอาไว้เพื่อกันหล่น
ปากบอกไม่สน...แต่ในใจกลับโหยหา...
ทำเป็นเย็นชา...ที่แท้อยากกอดแทบขาดใจ...
ทำยังไงดีนะ...
ความรักครั้งนี้...
................................................................................................................................................................
หลังจากที่คิดเดินมาถึงเรียวกัง เขาก็พามากะไปส่งถึงห้อง ถึงเธอจะยังหลับอยู่ก็เถอะ...
คิดวางสัมภาระทั้งหมดของมากะลงบนพื้นและวางเธอลงบนเตียงเบาๆ ดึงผ้าห่มมาห่มให้ก่อนจะยิ้มบางๆ
"อีกไม่นาน...ฉันจะทำให้เธอกลับมาหาฉัน..."
คิดพูดแล้วปัดปอยผมที่ปรกหน้าของสาวน้อยออก
"อีกไม่นานหรอก..."
คิดพูดแล้วถอนหายใจ เคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ๆใบหน้าของสาวน้อยก่อนจะจุมพิศแผ่วเบาและผละออกมา
"ราตรีสวัสดิ์...มากะ"
....................................................................................................................................................................
สเปเชี่ยลคิดได้แล้ว สำหรับผู้ที่โหวตไว้ไม่ต้องน้อยใจ เพราะว่าแมวจะเขียนฟิคแบบแจ่มกว่านั้นให้ดู หุหุ
ใครชอบวายยกมือขึ้น เกริ่นสเปเชี่ยลให้แล้วน๊า
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
น่าอิจฉามากะจัง...
ขอยาฆ่าแมลงทีสิ
ทั้งมดทั้งผึ้งรุมจอคอมใหญ่แล้ว >[]<
น่าสงสารโซล :)