Fic D.gray-man สาวกเทียมรุ่นที่4

ตอนที่ 3 : ตอนที่3 เอาจริงเรอะ!!!!!!!

คันดะที่ไล่ตามชิโอริอย่างเอาเป็นเอาตายเริ่มล้าเต็มทีที่เด็กสาวที่วิ่งอยู่นั้นไม่มีท่าทีจะหยุดเลยซักกะติ๊ด

"เฮ้! ชิโอะ พอได้แล้ว! เหนื่อยแล้วนะ!"

คันดะตะโกนแต่ก็ไม่ทำให้เด็กสาวตรงหน้าหยุดแต่อย่างใดทันใดนั้นเด็กหญิงก็วิ่งออกไปที่สวนหลังศาสนจักรเธอหันมามองคันดะแป๊บนึงแต่มันทำให้เธอไม่ดูทาง ข้างหน้าเธอคือ สระน้ำขนาดใหญ่ที่ไม่มีใครซักคนและเมื่อเธอหยุดไม่ทัน จากการคำนวน พบว่า เะอจะต้องตกน้ำไปอย่างแน่นอน

ชิโอริหลับตาปี๋แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกเย็นเช่นใดแต่มันกลายเป็นความอุ่นแทน

เมื่อเเธอลืมตาขึ้นมา เธอโดนคันดะกอดเอาไว้ที่ขอบสระน้ำ

"หัดระวังบ้างสิ! รู้มั้ยมันทำให้คนเขาห่วงนะ!"

คันดะตะโกนใส่หน้าชิโอรึแล้วกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นใบหน้าเธอขึ้นสีแดงระเรื่อ แต่ก็ชั่วครู่เท่านั้นมันก็กลับกลายเป็นรอยยิ้มชั่วร้าย

เธอพลั่กคันดะให้ตกลงไปในสระน้ำแทนเธอเสียงดังโดยที่คันดะไม่ทันตั้งตัว

"หัดรู้ตัวบ้างนะ ยู ยังไม่รู้ภัยที่จะมาถึงตัวเองเหมือนเดิมเลยนะ"

ชิโอริพูดแล้วหัวเราะยกใหญ่

คันดะที่เพิ่งโผล่หัวมาพ้นน้ำได้ยินดังนั้นก็โกรธขึ้นมาเขาจับข้อเท้าชิโอริแล้วดึงลงมาเช่นกัน

ตูม ซ่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

เสียงกระเซ็นของน้ำดังลั่นตามด้วยเสียงโวยวายของชิโอริที่เพิ่งโผล่พ้นน้ำออกมาก่อนที่เสียงทั้งหมดจะหายไปด้วยริมฝีปากของคันดะที่ประกบเข้าที่ปากเธอและยันเธอไว้ติดผนังสระน้ำ

ลิ้นอุ่นแทรกเข้าไปในโพรงปากของเธอ เก็บเกี่ยวความหอมหวานให้ได้มากที่สุด ร่างเล็กตอบรับเล็กน้อย ทำให้เธอเริ่มหมดแรงความลึกของน้ำที่ลึกเกินที่เธอจะสามารถยันขาของตัวเองไว้ได้ทำให้เธอเริ่มจมน้ำแต่คันดะก็กอดเธอไว้ทั้งๆที่ปากยังประกบกันอยู่

เธอเริ่มขาดอากาศหายใจปฏิเสธคันดะอย่างแรงแต่แรงผลักของชิโอริมันก็แค่แรงผลักของมดเท่านั้น

คันดะที่รู้ว่าเธอเริ่มหมดอากาศหายใจจึงผละออกมาจากริมฝีปากสีแดงระเรื่อนั้นด้วยความเสียดาย(อย่างเอ็งเสียดายเป็นด้วยเรอะ!)

ชิโอริมองหน้าคันดะแล้วจับริมฝีปากของตัวเองเอาไว้

"เป็นอะไรรึเปล่า หืม?"

คันดะถามชิโอริด้วยสายตาเป็นห่วง

"ไม่เป็นไรหรอกแต่ว่า......."
"ช่วงเวลานั้นน่ะ ลืมๆมันไปให้หมดก็แล้วกัน"

คันดะพูดแทรกชิโอริและทำท่าจะถอยออกไปแต่ชิโอริก็ดึงคันดะเข้ามาแล้วประกบปากลงไปอีกทำให้เขาตกใจไม่น้อย

คันดะดึงชิโอริเข้ามากอดอย่างรวดเร็วและรุกล้ำเธอเต็มที่

พร้อมๆกับราวี่ที่แอบอยู่หลังเสามาเห็นเหตุการณ์พอดี

"หว่ายยยยย นี่ตูจะโดนมุเก็นเฉาะหัวเพราะเห็นฉากเซอร์วิสรึป่าววะเนี้ย"(ไม่หรอก แต่จะโดนฝีเท้าของผู้อ่านที่อารมณ์ค้างกระทืบเอาน่ะจ๊ะ วี่จ๋า by my sister)

ราวี่พูดแล้วค่อยๆย่องออกไป

คันดะค่อยๆผละออกมาจากริมฝีปากของชิโอริเมื่อพอใจ

"ฉันคืนให้แล้วนะ ช่วงเวลานั้นน่ะ"

ชิโอริพูดแล้วมองหน้าคันดะที่ทำหน้างงๆ

"ฉันคืนเวลา.....ที่นายบอกให้ฉันลืมแล้วนะ.....ฉัน.......ฉัน....."

ชิโอริพูดพลางสะอื้นไปด้วยทำใหคันดะตกใจทันที

"ชิโอริ......ไม่นะ ไม่ใช่แบบนั้น......ฉันขอโทษ......อันที่จริง....ฉันก็ไม่อยากที่จะ.....ให้เธอลืมนักหรอก......ขอโทษนะ.....ขอโทษนะชิโอริ"

เขาพูดคำขอโทษซ้ำไปซ้ำมาแล้วกอดชิโอริเธอซบไหล่ของเขาแล้วร้องไห้ออกมาคันดะลูบหัวชิโอริเบาๆแล้วพาเธอขึ้นจากน้ำ

"หลับไปซะแล้ว"

เขาพูดออกมาเมื่อเห็นชิโอริที่หลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมแขนเขาปัดปอยผมที่ปรกหน้าเธอออกอย่างช้าๆแล้วยิ้มออกมา

ยังน่ารักเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแฮะ ยัยเนี้ย

คันดะอุ้มชิโอริด้วยท่าเจ้าสาวแล้วเดินกลับห้องของตนเอง

.......................................................................................................................

เผอิญว่าวันนี้หลับดึกและพ่อขึ้นเวรจึงมาเขียนได้

ตอนที่เขียนอยู่ก็ควบอ่านเดดแมน วันเดอรแลนด์สลับกันไปมา

แค่อ่านก็แทบตายแล้ว

(แหลชัดๆพี่ฉันเนี้ย by my sister)

จิยะ เงียบไปเลย แค่คิดไม่ออกนิดๆหน่อยๆมันไม่ตายหรอกน่า

(แล้วไปอ่านเดดแมนฯ ด้วยทำไมล่ะเจ๊ by mysister)

หาข้อมูลอ่ะ เข้าใจมะ เอาเป็นว่า...

(เจอกันตอนต่อไปนะคะ ขอฝาก ฟิคที่กลั่นมาจากสมองเน่าๆ เละๆ ของพี่ชิโอะด้วยละกัน by my sister)
 
จิย้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาแย่งซีนพี่ไม่พอยังมาว่าพี่มีสมองไม่ครบองประกอบอีกเรอะ

(กดปิดซะ! by my sister)