Fic D.Gray-man messenger of love (ภาคเอ็กโซซิส)
ตอนที่ 10 : ตอนที่9 ผู้โชคดี???.....100%
จากตอนที่แล้ว เอ็กโซซิสท์หนุ่มสาวสี่หน่อได้ถูกขังอยู่ในห้องต้องห้ามของศาสนจักรที่มืดอย่างขวัญเสีย?????
"น...นานาโฮะจัง เราจะทำยังไงกันดีจ๊ะ"
รินารี่เข้ามาเกาะนานาโฮะ
"นั่นสินะ...ไม่รู้สิ"
ถ้อยคำตัวเพ้อที่มีผลต่อความมั่นใจของแต่ละคนได้ถูกพังลงมาต่อหน้าต่อตา
"ก็เอางี้สิ เราก็ถล่มประตูนี้ไปซะเลย"
ลูเทเซียที่เงียบไปนานพูดขึ้น
"ไม่เอา...ฉันขี้เกียจฟังที่เจ้าหัวหน้าแผนกบ้านั่นบ่นเกี่ยวกับการทำลายศาสนจักร"
นานาโฮะพูด โดยที่ไม่รู้ว่า คนที่เสนอความเห็นนั้นน้ำตาไหลพรากและขาสั่นพั่บๆกับการกลัวความมืด(เจ๊ตาบอดมิใช่รึ???)
"นานาโฮะจัง นั่นพี่ฉันนะจ๊ะ"
รินารี่พูด ทันใดนั้น เสียงโห่ก็ดังขึ้นมาทำเอานานาโฮะฟิวส์ขาดทันที
"เฮ้ย! ไอ้บ้าราวี่ นี่แกมีปัญหากับไส้ติ่งรึไง"
นานาโฮะตะโกนด่า ราวี่ทำหน้างงทันที
"นานะจัง ฉันไม่ได้โห่เลยนะ"
สิ้นเสียงราวี่ ลูเทเซียก็สะดุ้งเฮือก
"ล....แล้วใคร....ห....โห่...."
ลูเทเซียกลืนน้ำลายไม่ลงเหล่าเอ็กโซซิสทั้งสี่เงียบกันไปซักพักก่อนจะมีเสียงหนึ่งดังขึ้น
"ฮี่...ฮี่...ฮี่...ฉา...น....โ....ห่....เอ...ง...เหอ....เหอ....เหอ"
เสียงยานๆดังขึ้นแล้วเมื่อทั้งสี่หันไปก็ต้องพบกับ...!!!!!
...................................................................................................................................................................................
20%
เขียนให้อยากแล้วก็จากไป หุหุ
...................................................................................................................................................................................
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
เอกโซซิสสี่หน่อกรีดร้องขึ้นพร้อมกันไม่เว้นแม้แต่นานาโฮะ
ตรงหน้าเธอคือเหล่าซอมบี้ที่มาอยู่ได้ไงก็ไม่รู้ยืนย้องๆแย้งๆอยู่
แล้วตัวที่พูดเมื่อครู่ก็ฉีกยิ้มหวานทำให้ลูกกะตาที่ไหลออกมาจากเบ้าหล่นลงไปกองกับพื้น
อ้วก!!!!
แหวะ!!!!
เอกโซซิสทั้งสองหันไปคายของเก่าทันที โชคดีที่นานาโฮะตั้งสติได้อยู่(ส่วนลูเทเซียสลบไปแล้ว)
"เหอ...เหอ....เหอ...มา...เล่...น.....กา...น...เถอะ"
ตัวน่าหยะแหยงตัวเดิมพูดแล้วเดินเข้ามาหานานาโฮะด้วยท่าทีหื่นกาม(?)
เด็กหญิงรับรู้ถึงรังสีแปลกๆที่ส่งมาจากซอมบี้ทำให้คิ้วกระตุก
อ...ไอ้ซอมบี้โรคจิต...ตายไปแล้วยังจะหื่นอีกนะแก...
หมับ!!!!
ซอมยี้ตัวเดิมกอดหมับเข้าที่เอวของนานาโฮะจังๆ เด็กหญิงหน้าแดงแป๊ดแล้วเริ่มเลิกลั่ก เพราะว่าไม่รู้จะทำยังไงต่อ
ทันใดนั้นคมดาบที่แสนคุ้นเคยก็ผ่าเข้าที่หัวของซอมบี้เต็มๆ
"หา....นี่เธอเองเรอะ..."
เสียงอันคุ้นเคยดังขึ้นเหล่าเอกโซซิสออีกสองหน่อหันไปตามเสียงนั้น
"คันดะ...?"
ทั้งหมดพูดพร้อมกัน เขาเกาหัวแล้วหันหน้าไปอีกทาง
"นาย/เธอมาทำอะไรที่นี่"
นานาโฮะกับคันดะพูดพร้อมกัน ทั้งสองหันหน้าเข้าหากัน
"เฮ้ยๆ อย่ามาลอกเลียนแบบคำพูดฉันสิ..."
นานาโฮะพูด
"เธอนั่นแหละ...อย่าเลียนแบบคำพูดฉัน"
คันดะสวนกลับ
"เดี๋ยวครับ...สต๊อปปุ...ซอมบี้อีกฝูงยังมีอยู่นะครับ เดี๋ยวก็โดนคาบไปกินหรอก!!!"
ราวี่พูดพลางน้ำตานองหน้า
"นั่นสิเนี้ย...ว่าแต่ศาสนจักรมีของพรรค์นี้ด้วยหรอ"
นานาโฮะพูดก่อนจะกางกรงเล็บ
"ผลการทดลองผิดพลาดมั้ง ไม่รู้ล่ะ ช่วยปลุกมินามิก่อนได้มั้ยเนี้ย"
ราวี่พูดในอ้อมกอดมีมอนามอที่สลบไม่รู้เรื่องรู้ราวอยุ่
"เฮ้ย! มินามิ ตื่นเร็ว!!! อีตานานาคุสะมันมาแล้ว!!"
นานาโฮะตะโกน ทันใดนั้น ดวงตาของมินามิก็เบิกโพลง
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
และกรีดร้อง ไม่พอ ยังพยายามหนีจากราวี่อีก
เห็นฉันเป็นเจ้านานาคุสะรึไงฟะ
"พอแล้ว มินามิ ฉันล้อเล่น ก่อนอื่น...เรียกลูเทเซียมาช่วยต่อสู้หน่อยสิเฟ้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
นานาโฮะตะโกน มินามิหันมาหานานาโฮะดวงตากลายเป็นสีเหลืองอำพันและมีสีผิวคล้ำ บนหน้าผากปรากฏแผลเป็นรูปกางเขน
"ได้สิ...แต่ว่า ฉันไม่รับประกันความปลอดภัยนะ"
ลูเทเซียพูดแล้วแสยะยิ้มชั่วร้าย
....................................................................................................................................................................
"แว้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
เสียงกรีดร้องดังขึ้นพร้อมกับเสียงระเบิด ลูเทเซียที่กลัวเต็มพิกัดระเบิดพลังออกมาจนเพื่อนๆของเธอ...กระเด็นไปตามแรงส่งกันทุกคน
"เฮ้ย!!! ลูเทเซีย เบามือหน่อยสิ!!!"
ราวี่ตะโกน ลูเทเซียสวนกลับมาอย่างรวดเร็ว
"ก็เจ้านั่นมันจับหน้าอกฉันนี่!!! จะให้ทำยังไงเล่า!!!"
ลูเทเซียนึกถึงช่วงเวลาเมื่อครู่ที่ซอมบี้พุ่งเข้ามาทั้งสี่ทิศและมีตัวหนึ่งที่ยื่นมือมาจับหน้าอกเธอ และรู้สึกว่าจะมีตัวหนึ่งแอบที่จะถอดเสื้อของเธอด้วย...
"อ้าวเฮ้ย! แล้วรินารี่ล่ะ!!"
คันดะหันซ้ายหันขวา เมื่อกี้เขาเพิ่งเห็นรินารี่อยู่แวบๆ
"ไปรุมตื๊บซอมบี้อยู่ตรงนู้นอ่ะนะ"
นานาโฮะชี้ไปที่ๆมืดๆที่มีเสียงซอมบี้และเสียงฝ่าเท้าปะทะกับใบหน้า จึงไม่ขอบรรยายต่อ
แล้วตอนที่เธอไม่ใดตั้งตัว ซอมบี้ตัวหนึ่งก็สวมกอดเธอจากข้างหลัง เธอเบิกตากว้าง คันดะเช่นกัน เพราะซอมบี้ตัวนี้หน้าตาดีกว่าตัวที่ผ่านๆมามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก(ไม่ต้องบรรยายล่ะปะ)
"ผมขอตัวคนนี้นะ..."
ว่าแล้วก็ดึงตัวนานาโฮะเข้าไปในความมืดทันที
"เฮ้ย! ต่อหน้าต่อตาเลยเรอะ!!"
คันดะจะตามไปแต่ก็โดนขวางอีกจนได้
"ชิ!! ยัยบ้าเอ๊ย! ถ้าได้ยินก็ช่วยตอบกลับมาหน่อยเซ่!!!"
คันดะตะโกนขณะที่กำลังตะลุยเหล่าซอมบี้ไปหาเธอ แต่ไม่ว่าจะทำยังไง ซอมบี้ก็โผล่ออกมาไม่มีหมดทำให้เขาไม่สามารถไปหานานาโฮะได้
"นานาโฮะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
................................................................................................................................................................................................
ขอบคุณที่ติดตามชมค่า
ล้วจะอัพให้ถี่ขึ้นนะคะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
