Fic D.Gray-man messenger of love (ภาคเอ็กโซซิส)
ตอนที่ 1 : ตอนที่1 ความฝัน
ที่นี่......ที่ไหน?
ร่างของเจ้าของเรือนผมสีดำคิดขึ้นมาอย่างแปลกใจเมื่อพบว่าตนอยู่ในที่ใดที่หนึ่ง
ที่ที่ซึ่งมีแต่ความมืด....ครอบงำไปหมด.....
มืด....จนไม่อาจมองเห็นอะไรได้...
มืด....จนหายใจไม่ออก...
มืด....จนมองไม่เห็นแม้แต่ตนเอง...
มืด....จนเขา'กลัว'ขึ้นมา...
ไม่ได้นะ!คนอย่างฉันไม่มีวันกลัวอะไรได้ง่ายๆหรอก
เสียงในตัวเขาแย้งขึ้นมาทำให้เขา...ตัดสินใจออกเดิน
เขาเดินอยู่ท่ามกลางความืดมิด
ความมืดคลอบคลุมทุกสิ่งทุกอย่าง
ไม่มีแม้แต่เสียง...แม้แต่เสียงลมหายใจ
ไม่มีแม้แต่ลม
ไม่มีแม้แต่สิ่งที่มีชีวิต
ไม่มี ไม่มี ไม่มี ไม่มี
ที่นี่มันคือที่ไหนกัน!!!!!
นี่หรือว่า....มันจะเป็นโลกหลังความตาย
แต่ทำไม...ถึงรู้สึกอุ่นอย่างนี้ล่ะ
ขณะที่เขาเดินอยู่เขาได้พบกับคนๆหนึ่ง
คนที่ใส่ชุดสีขาวสะอาด....ร่างกายดูบอบบางเหมือนแก้วที่เปราะง่าย
ที่ร่างกายเธอมีแสงเรืองรองออกมาเป็นสีทอง
เธอกำลังหันหลังให้เขาอยู่
"นี่เธอ!!!ที่นี่มันที่ไหนกันน่ะ...แล้วฉันทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้"
เขาตะโกนถามเธอด้วยเสียงดังกึกก้อง
ทันใดนั้นร่างเล็กก็ออกเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆทำให้เขาวิ่งตาม
ยิ่งตามเท่าไหร่.....ยิ่งรู้สึกว่าไกลขึ้น
กลัว....ที่คนๆนี้จะหายไป
กลัว....ที่คนๆนี้จะไม่หันหลังกลับมา
กลัว....ว่าตัวเองจะเหลือตัวคนเดียว
กลัว....ว่าคนตรงหน้าจะไม่ตอบคำถามของเขา
กลัว....คนๆนี้เหลือเกิน
กลัวที่สุด....
"เดี๋ยวสิ!!!!!!!"
เขาตะโกนดังกึกก้องทำให้เธอหยุด[เดิน]ทันที
"เธอเป็นใครกันแน่!!!!แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!!!!"
เขาตะโกนขึ้นอีกครั้งแต่ครั้งนี้เธอหันค่อยๆหน้ามาหาเขา
ทั้งๆที่ไม่มีแสงแต่เมื่อเธอหันมาเขากลับมองหน้าเธอไม่ชัด
มันเป็นเพราะอะไรกัน
................................................................................................
พรึบ!!!!!!!!!!!
ร่างสูงลุกขึ้นมากเตียงสีขาวสะอาด
ทำไมนะ....ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นความฝัน แต่ว่า.....
"คันดะ!!!คุณโคมุอิเรียกแหน่ะ!!!"
เด็กชายจากอีกฟากของประตูตะโกนพลางเคาะ(ทุบ)ประตูไปด้วย
เสียงแบบนี้จะเป็นใครไปไม่ได้
"รู้แล้วล่ะน่า เจ้าถั่วงอก"
เขาพูดไปอย่างไม่สนใจนัก
"ผมชื่ออเลนครับ!!!!ถ้าคุณยังจำผมไม่ได้ มาต่อยกันสักตั้งดีกว่า!!!!"
เด็กชายตะโกนแล้วรีบวิ่งตึงตังไปทันที
ฝันเมื่อกี้....มันคืออะไร
เด็กคนนั้น....คือใคร
ทำไม....ฉันถึงไม่รู้อะไรสักอย่าง
ฉันจะต้อง....เจอเธออีกครั้งหนึ่งให้ได้!!!!
....................................................................................................
กร๊ากกกกกกกมั่วเอง รู้สึกว่าจะเขียนได้ดีกว่าที่ผ่านๆมาล่ะนะ
แต่มันก็คงแค่ตอนนี้แหละนะ
ร่างของเจ้าของเรือนผมสีดำคิดขึ้นมาอย่างแปลกใจเมื่อพบว่าตนอยู่ในที่ใดที่หนึ่ง
ที่ที่ซึ่งมีแต่ความมืด....ครอบงำไปหมด.....
มืด....จนไม่อาจมองเห็นอะไรได้...
มืด....จนหายใจไม่ออก...
มืด....จนมองไม่เห็นแม้แต่ตนเอง...
มืด....จนเขา'กลัว'ขึ้นมา...
ไม่ได้นะ!คนอย่างฉันไม่มีวันกลัวอะไรได้ง่ายๆหรอก
เสียงในตัวเขาแย้งขึ้นมาทำให้เขา...ตัดสินใจออกเดิน
เขาเดินอยู่ท่ามกลางความืดมิด
ความมืดคลอบคลุมทุกสิ่งทุกอย่าง
ไม่มีแม้แต่เสียง...แม้แต่เสียงลมหายใจ
ไม่มีแม้แต่ลม
ไม่มีแม้แต่สิ่งที่มีชีวิต
ไม่มี ไม่มี ไม่มี ไม่มี
ที่นี่มันคือที่ไหนกัน!!!!!
นี่หรือว่า....มันจะเป็นโลกหลังความตาย
แต่ทำไม...ถึงรู้สึกอุ่นอย่างนี้ล่ะ
ขณะที่เขาเดินอยู่เขาได้พบกับคนๆหนึ่ง
คนที่ใส่ชุดสีขาวสะอาด....ร่างกายดูบอบบางเหมือนแก้วที่เปราะง่าย
ที่ร่างกายเธอมีแสงเรืองรองออกมาเป็นสีทอง
เธอกำลังหันหลังให้เขาอยู่
"นี่เธอ!!!ที่นี่มันที่ไหนกันน่ะ...แล้วฉันทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้"
เขาตะโกนถามเธอด้วยเสียงดังกึกก้อง
ทันใดนั้นร่างเล็กก็ออกเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆทำให้เขาวิ่งตาม
ยิ่งตามเท่าไหร่.....ยิ่งรู้สึกว่าไกลขึ้น
กลัว....ที่คนๆนี้จะหายไป
กลัว....ที่คนๆนี้จะไม่หันหลังกลับมา
กลัว....ว่าตัวเองจะเหลือตัวคนเดียว
กลัว....ว่าคนตรงหน้าจะไม่ตอบคำถามของเขา
กลัว....คนๆนี้เหลือเกิน
กลัวที่สุด....
"เดี๋ยวสิ!!!!!!!"
เขาตะโกนดังกึกก้องทำให้เธอหยุด[เดิน]ทันที
"เธอเป็นใครกันแน่!!!!แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!!!!"
เขาตะโกนขึ้นอีกครั้งแต่ครั้งนี้เธอหันค่อยๆหน้ามาหาเขา
ทั้งๆที่ไม่มีแสงแต่เมื่อเธอหันมาเขากลับมองหน้าเธอไม่ชัด
มันเป็นเพราะอะไรกัน
................................................................................................
พรึบ!!!!!!!!!!!
ร่างสูงลุกขึ้นมากเตียงสีขาวสะอาด
ทำไมนะ....ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นความฝัน แต่ว่า.....
"คันดะ!!!คุณโคมุอิเรียกแหน่ะ!!!"
เด็กชายจากอีกฟากของประตูตะโกนพลางเคาะ(ทุบ)ประตูไปด้วย
เสียงแบบนี้จะเป็นใครไปไม่ได้
"รู้แล้วล่ะน่า เจ้าถั่วงอก"
เขาพูดไปอย่างไม่สนใจนัก
"ผมชื่ออเลนครับ!!!!ถ้าคุณยังจำผมไม่ได้ มาต่อยกันสักตั้งดีกว่า!!!!"
เด็กชายตะโกนแล้วรีบวิ่งตึงตังไปทันที
ฝันเมื่อกี้....มันคืออะไร
เด็กคนนั้น....คือใคร
ทำไม....ฉันถึงไม่รู้อะไรสักอย่าง
ฉันจะต้อง....เจอเธออีกครั้งหนึ่งให้ได้!!!!
....................................................................................................
กร๊ากกกกกกกมั่วเอง รู้สึกว่าจะเขียนได้ดีกว่าที่ผ่านๆมาล่ะนะ
แต่มันก็คงแค่ตอนนี้แหละนะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
คันดะเอ๊ย! ตวาดหญิงหรอ=_=
แต่ว่าคันดะเนี่ยตวาดใส่ผู้หญิงงั้นเหรอ
อ๊ากกกกติดตามต่อในบันดล
ว่าแต่คันดะพบใครหว่า
และ....
ไปตวาดใส่ผู้หญิงได้ไงหา!!!
จะคอยอ่าน^ ^