ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [Melody Fiction3] เรื่องวุ่นของแท้
"ะไ้เรอะ"
ายหนุ่มเรือนผมสีาวเอ่ยเบาๆ มอสาวน้อยำลัเทอเหลวสีม่วลในแ้วน้ำที่มีน้ำอยู่ในนั้น
"ไ้สิ นี่เป็นน้ำยาที่ันให้อีาโมุอิ(?)ปรุให้เียวนะ"
เธอเอ่ย้วยวามมั่นใ ่อนะเปิประูแล้วลาโลออไปาห้อและยัแ้วน้ำใส่มืออเา
"ให้นานาเสะื่ม พอเิอะไรึ้นับเธอ ให้รีบพาไปหาเวสะ ไม่ั้นันเือนายแน่"
..............................................................................................................................................................................
"เวส!!!!!!!"
เสียะโนโหวเหววยวายาหน้าบ้านทำให้ายหนุ่มที่ำลัอ่านหนัสือพิมพ์อยู่หันไปสนใ ่อนที่เสียเาะประูแบบรัวๆะัึ้น เาเลิิ้วแล้วเินไปหน้าบ้าน
"มีอะ...อ้าว...โล ทำไม..."
"ู่ๆนานาเสะ็สลบไปอ่ะ ปลุยัไ้ไม่ื่น ันับนานาโฮะหมปัาแล้วเนี้ย ทำยัไี..."
โลเอ่ยะที่อุ้มนานาเสะไว้ เวสเมื่อไ้ยินื่ออสาวน้อย็รีบร้อนรนึ้นมาทันที
"ล...แล้วะให้พี่ทำยัไล่ะ...ไปหาหมอสิ..."
"ไม่ไ้!!!!!"
โลัอ ทำให้พี่ายถึับเียบ
"นานาเสะเ้าเลียหมอ นานาโฮะ็เป็นลมไปแล้ว พี่่วยูแลนานาเสะหน่อยสิ เี๋ยวผม้อลับไปูแลนานาโฮะ"
โลพูรัว่อนที่ะยนานาเสะวาในอ้อมแนอเวส
"โอเนะ ันไปล่ะ"
่อนที่เาะรีบรลีไปโยเร็ว ทิ้ให้เวสระพริบาปริบๆมอามหลัๆ
เา้มลมอสาวน้อยที่อยู่ในอ้อมอ่อนะถอนหายใแล้วพาเ้าบ้านไป
..................................................................................................................................................
"ามแผน...ิ...อบในะโล..."
นานาโฮะเอ่ย ่อนะบบ่าอายหนุ่ม้าๆที่ทำหน้าเห่ย
น้อสาวหล่อนนะเว้ย
"เอ่อ...่าเหอะ..."
...................................................................................................................................................
เวสเอาผ้าห่มมาลุมัวอนานาเสะ ทันทีที่ผิวสัมผัสอผ้าห่มแะร่าอเธอ เธอ็ม้วนัวเอนเหมือนลูบอลอยู่ใ้ผ้าห่มทันที
"แปลแหะ"
เวสเาหัว ่อนที่เาะเินไปเอาอในห้อรัว
และทันทีที่เาเินออมา เา็เห็นเ็นหนึ่นั่อยู่บนโฟาที่นานาเสะนอนอยู่
และไม่มีนานาเสะ...
"เฮ้ย..."
เวสเผลอปล่อยแ้วน้ำร่วลพื้นนแเพล้พลาอ้าปาว้า
"มันอะไรันวะเนี้ย?"
เวสพึมพำ ่อนที่วาสีำใสแ๋วอเ็สาวะหันมามอ
"หืม? เวส?"
วามโลลิฯอายหนุ่มถูปลุึ้นมาะแล้ว...
"น...นี่เธอ...หรือว่าะเป็น..."
เวสเริ่มเหื่อ ่อนที่เ็สาวะเิหน้าึ้นแล้วนั่ไว่ห้า
"นานาเสะ..."
รอบัวเียบไปสัรู่ ่อนที่นานาเสะะถอนหายใ
"มออะไรเล่า แล้วทำไมันมาอยู่ที่นี่ล่ะ? อื๋อ?...ทำไมนายัวสูึ้น?"
นานาเสะพู ่อนที่ะสำรวร่าายัวเอ
พร้อมับเสียรีร้อที่ัึ้นเป็นระยะ
"เฮ้ย นานาเสะ หยุ!! หยุรี๊ ผมอร้อรับ หยุร้อ ไ้โปรล่ะ..."
เวสเอ่ยะที่อุ้มนานาเสะนาิ๋วึ้นแล้วพยายามปิปา แ่็ถูหมัมหาประลัยอเ็น้อย่อยนเสียหลัล้มลบนอเศษแ้ว
"ย...ย...อย่ามาับัวันนะ เ้าบ้า!!!!"
นานาเสะโวยวายะที่พยายามใ้แนเสื้อที่ให่เินบายหนุ่ม
"เี๋ยว...นานาเสะ...เี่ยว...ผมเ็บ...โอ๊ย...!!!"
เสียร้ออเวสทำให้นานาเสะนิ่ัน ่อนที่เธอะเบิาวาเมื่อเวสใ้แนอเายันพื้นที่มีเศษแ้วระายอยู่ เพื่อไม่ให้เธอ้อโนแ้วบา
อเหลวสีแสไหลออาปาแผล เปรอะเปื้อนพื้นเ็มไปหม
"...ายแล้ว เวส เป็นอะไรรึเปล่า?"
นานาเสะย่าแนอี้าที่ไม่เป็นอะไระที่เหลือบมอแนอี้า
"ไม่เป็นไร เ็บนิหน่อย...เอ่อ...เี๋ยวันมานะ"
เวสเอ่ยะที่อุ้มนานาเสะให้นั่ลบนโฟา่อนะเินหายไปในอีห้อ
นานาเสะหลุบาล้วยวามรู้สึผิ ถ้าเธอไม่ิ้น เาไม่บาเ็บ...
..............................................................................................................................................................
"ันบอแล้วไว่าไม่เป็นไร..."
เวสเอ่ยเรียบๆะที่มอนานาเสะนาิ๋วที่ำลัทำอาหารให้เาทาน
"ไม่ไ้! นป่วยน่ะอยู่เียบๆไปเถอะ ถ้าโนบาทะยัินล่ะะรู้สึ"
นานาเสะหันมาแวะ ่อนที่เธอะัุปึ้นิม
"รับ...ั้นันไม่ยุ่็แล้วัน"
เวสเอ่ยแล้วเินออมาาห้อรัว
เานั่ลบนโฟาแล้วถอนหายใเบาๆ
"ทำไมนานาเสะถึลายเป็นเ็ันนะ?"
หรือเป็นเพราะินยาผินา?
เอ...
ปวหัววุ้ย
.................................................................................................................................................
"เวส เสร็แล้วล่ะ..."
นานาเสะเอ่ยะที่ยถาอาหาร้วยท่าทาทุลัทุเลเพราะัวเล็ว่าเิม
่อนที่เธอะระพริบาปริบๆเมื่อายหนุ่มหลับไปแล้ว
"ิ...เสียมารยาท ไม่ไ้ทำนานนานั้นสัหน่อย!"
เธอเอ่ยะที่วาถาอาหารบนโ๊ะเือๆ
เธอหันไปมอเวสรู่หนึ่ ่อนที่เธอะึ้นไปนั่บนัอเาและ้อหน้าเาเหมือนะิอะไรสัอย่า
ผมสีาว...
าสีแ...
ผิวสีแทนอ่อนๆ...
ริมฝีปา...
ิอะไรอยู่วะเนี้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
นานาเสะเริ่มฟุ้่าน ะที่ยี้หัวัวเอนยุ่ไปหม
เมื่อพอใแล้ว เธอ็ลับมามอเวสอีรั้้วยใบหน้าแ่ำ
แ่นิเียว...
ม...ไม่รู้ัวหรอ...
ไม่รู้ัวแน่ๆ...
นานาเสะหายใเ้า่อนที่ะเลื่อนใบหน้าเ้าไปใล้ๆายหนุ่ม
ม...มันไม่ีนะ...เป็นสาวเป็นนา...แ่ทำแบบนี้...
ริมฝีปาเล็อยู่ใล้ริมฝีปาอายหนุ่มเรื่อยๆ
วาอเวส่อยๆปรือึ้น ่อนที่เาะยันัวเพื่อลุึ้น และนั่น...
ทำให้ริมฝีปาทั้สอแะัน...
ทั้สอนิ่ไปสัพั ่อนที่นานาเสะะเริ่มหน้าแ่ำ
เรื่อยๆ เรื่อยๆ
"อ...อีาบ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ทำอะไรยะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
พร้อมับหมัลุ่นๆที่พุ่ระแทใบหน้าอายหนุ่มเ็มๆ...
.................................................................................................................................
"นานาเสะ...ผมอโ"
เวสเอ่ยะที่เาะประูห้ออัวเอเป็นัหวะ
"หนวหู ล...แล้วไยะ!!!! ันไม่หายโรธหรอนะ!!!!"
นานาเสะโวยวาย ่อนที่เธอะอหมอนไว้
"มันเป็นอุบัิเหุนะ ผมอโทษริๆนะ ะให้ทำอะไรใ้็ไ้นะ"
เวสยื่น้อเสนอให้
ทันในั้น ประู็เปิออ
"ใ้...ทุอย่าเลยรึเปล่า?"
นานาเสะเอ่ย้วยน้ำเสียเย็นๆ เวสพยัหน้าทันที
"ถ้าั้น..."
นานาเสะเอ่ย่อนะระุมุมปาึ้น
"มาเป็นทาสันะ...ลอีวิเลย..."
............................................................................................................................................
"แปลีนะ ทั้ๆที่ยัยนานาเสะ็ูบับนมาหลายนแล้วแท้ๆ...ทำไมพอถึาเวสยัยนั่น้อทำแบบนี้้วยล่ะ?"
นานาโฮะเอ่ยเรียบๆ ะที่เี้ยวนม
"อยามีทาสมั้..."
โลเอ่ยะที่เท้าา
"ิไปเอเหอะ...ันรู้ีว่าน้อสาวันิยัไ เพราะั้นอใ้บ้านนายสัพัแล้วัน ส่วนนาย็มาพัแทนน้อสาวันะ"
นานาโฮะเอ่ย่อนะลาโลไปโยไม่ถามวามสมัรใเลยสันิ
"เี๋ยวสิร๊าบบบบบบบบ"
...............................................................................................................................................
ส่ท้าย
"ว่าแ่เวส...อาหารอันเป็นไบ้า?"
นานาเสะเอ่ยถาม เวสหันมามอรู่หนึ่
"วนอ้วมา...ผมรู้สึว่าลิ้นผมมันานรับรสอะไรไม่ไ้แล้วมั้เนี้ย"
เวสเอ่ยเรียบๆ นานาเสะทำแ้มป่อ
"บ้าเอ๊ย ันทำสุฝีมือเลยนะ"
นานาเสะแยเี้ยว ทำให้เวสหัวเราะร่า
เปล่าหรอรับ...มันอร่อยมานอาหารอภัาารเทียบยัไม่ิเลยล่ะ...
...................................................................................................................................................
บแล้ว//ปาเหื่อ
รู้สึสบายัเลย แ่ปวแนัวุ้ย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น