คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [Fic Soul Eater [Kid x Maka] : Flower/Toxic] To Vongola Girl...100%
Fic Soul Eater [Kid x Maka]
Dear:Vongola Girl
Flower/Toxic
Note:อันเนื่องมาว่าบังเอิญเสร็จเร็วค่ะก็เลยลงเร็วเพราะกลัวว่าพรุ่งนี้อาจจะไม่ได้เล่น ตามชื่อเรื่องค่ะ ดอกไม้หรือยาพิษ และเพราะแมวตกหล่นใบรับสั่งไปหลายอย่าง เพราะงั้นเรื่องนี้ตามใจแมวนะคะ แหะๆ
..........................................................................................................................................................
น่ารำคาญ...
ไม่ว่าใคร ก็น่ารำคาญทั้งนั้น...
แล้วเธอ จะเหมือนกับพวกนั้นหรือเปล่านะ??
...........................................................................................................................................................
“ว้าย! ตายแล้ว นี่ท่านเดธ เดอะ คิด มาร่วมงานด้วยหรอคะเนี้ย?”
เสียงวี้ดว้ายของสาวนางหนึ่งดังขึ้น เรียกให้ชายหนุ่มเรือนผมสีดำมีแถบสีขาวสามเส้นประดับอยู่หันไปมอง ก่อนที่เขาจะถอนหายใจอย่างหน่ายๆ
“มีอะไรครับมาดาม ผมไม่มีเวลามาเล่นนะ”
เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงรำคาญ แต่สาววัยทำงานกลับบิดตัวม้วนอายอยู่นั่น
“แหม อย่าทำเป็นเย็นชาอย่างนั้นสิคะ ขอบคุณนะที่มางานเปิดตัวลูกสาวของฉันน่ะค่ะ”
พัดขนนกของหล่อนถูกเจ้าของพัดเบาๆที่ใบหน้าของหล่อน ถัดจากหล่อยไปคือสาวน้อยเรือนผมสีน้ำตาลน่ารักยืนอยู่
“ครับ...ขออภัย ช่วงนี้งานยุ่งนิดหน่อยน่ะครับ เอ่อ...ผมเดธ เดอะ คิดครับ”
ชายหนุ่มหันไปหาสาวน้อยที่ยืนอยู่ ใบหน้าของเธอปรากฏสีแดงจางๆก่อนที่เธอจะย่อตัวลงเล็กน้อย
“ฉันคลาร่า เมอรีนค่ะ ย...ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
เธอแนะนำตัวด้วยใบหน้าแดงก่ำ เมื่อชายหนุ่มส่งยิ้มให้
“ผมคงต้องขอตัวก่อน ไว้พบกันใหม่โอกาสหน้านะครับ”
พร้อมส่งยิ้มละลายใจสาวปิดท้าย ก่อนที่เขาจะเดินเลี่ยงงานสังสรรค์ออกมาพร้อมกับถือแก้วไวน์หนึ่งแก้ว
มุ่งหน้าไปที่สวน
“เมื่อไหร่ท่านพ่อถึงจะเลิกให้จัดงานสังสรรค์สักทีนะ”
คิดบ่นเบาๆแล้วหันไปมองหาสถานที่พัก ก่อนที่จะหยุดที่ศาลาที่ประดับไปด้วยดอกไม้ ทำให้เขาเห็นสาวน้อยคนหนึ่งนั่งอยู่ผู้เดียว ใบหน้าหวานที่ไม่แต่งแต้มเครื่องสำอางสะท้องกับแสงจันทร์ทำให้ผิวขาวของเธอถูกขับให้ขาวยิ่งขึ้น
“จ้องอยู่นั่นแหละ มีอะไรติดหน้าฉันอยู่รึไง??”
สาวน้อยทักขึ้นด้วยวาจาสาวน้อยต้องสาปทำให้ชายหนุ่มตื่นขึ้นจากภวังค์ และเพิ่งรู้ตัวว่าจ้องหน้าเธอนานเกินไปจริงๆนั่นแหละ
“ช่วยรับแขกหน่อยไม่ได้รึไงหา มากะ”
เขาบ่นเบาๆก่อนจะเกาท้ายทอยแก้เขิน ทำให้สาวน้อยหลุดขำ
“ก็นายเล่นจ้องหน้าฉันอย่างกับเห็นสิ่งที่สมมาตรที่สุดในโลกนี่”
มากะหัวเราะเบาๆ ทำให้ชายหนุ่มเคืองเล้กน้อย
“ฉันขอนั่งด้วยนะ”
คิดพูดแล้วถือวิสาสะเดินขึ้นไปนั่งในศาลาด้วยทั้งๆที่มากะยังไม่ได้อนุญาต(ก็ไม่ใช่ศาลาของชีนี่)
“ทำไมถึงออกมาล่ะ?”
มากะเอ่ยถามขณะที่มองชายหนุ่มกำลังจิบไวน์
“แล้วเธอล่ะออกมาทำไม”
คิดถามกลับ มากะทำแก้มป่องอย่างน่ารัก
ระหว่างทั้งสองเริ่มเต็มไปด้วยความเงียบ ต่างคนต่างกินลมชมวิวกันอย่างสนุกสนาน(เรอะ??)
“ฉันโดนพ่อสั่งให้หาคู่ให้ได้ในงานนี้...”
มากะพูดขึ้น คิดหันมาสนใจ
“แต่ฉันไม่อยากนี่นา...”
มากะกอดตัวเองไว้ คิดถอนหายใจเบาๆ
“ฉันโดนพ่อสั่งให้ไปดูตัว รวมถึงลูกสาวเจ้าของงานนี้ด้วย”
คิดพูดหน่ายๆแล้วจิบไวน์
“รวมๆตอนนี้ก็แปดสิบกว่าคนได้แล้วมั้ง”
คิดทบทวนความจำของตนเอง และปริมาณของคู่ดูตัวทำให้มากะเบิกตากว้าง
“เอาจริงอ่ะ”
มากะถามอย่างไม่เชื่อหู คิดพยักหน้าก่อนจะเริ่มบ่น
“น่าเบื่อจะตาย พวกผู้หญิงพวกนั้นน่ะ เดี๋ยวก็ความสวยความงาม เดี๋ยวก็ซุบซิบนินทา…”
“ใช่ๆๆ ฉันล่ะเบื่อจริงๆนะ พวกที่เป็นแบบนั้นน่ะ”
มากะออกความเห็น ก่อนที่ทั้งสองจะหัวเราะออกมาพร้อมกัน
“แต่เธอคงไม่เป็นอย่างพวกนั้นหรอก...ฉันเชื่อว่าอย่างนั้น”
คิดพูดยิ้มๆ เพราะเขาไม่ได้สนิทกับมากะเท่าไหร่นัก
“นายคิดถูกแล้วล่ะ มีแต่คนบอกว่าฉันเหมือนผู้ชาย พ่อเลยให้ฉันหาคู่”
มากะถอนหายใจ
“เรามีพ่อน่ารำคาญเหมือนกันเนอะ”
คิดแซว ก่อนจะหัวเราะทำให้มากะหัวเราะตามไปด้วย
“นี่ คิด แล้วในแปดสิบคนนั่นน่ะ เลือกได้สักคนรึยัง?”
มากะถาม คิดส่ายหน้าทันที
“ไม่ ฉันไม่เลือกใครทั้งนั้นแหละ”
คิดเบ้ปาก ก่อนที่จะเงียบกันทั้งคู่
ดวงตาสีอำพันตวัดไปมองคนตัวเล็กอย่างสงสัย
ดวงตาสีมรกตที่สื่อทุกอย่างตามความคิด ริมฝีปากเรียวได้รูปสีเชอรี่ พวงแก้มสีขาวอมชมพูดูนุ่มนิ่มตัวกับเรือนผมสีทองมัดแกละและชุดราตรีสีน้ำตาลโชว์ไหล่ดูเป็นผู้หญิง
ก่อนที่เขาจะนึกอะไรออก
“เธอเนี้ย ถ้าปล่อยผมจะดูเป็นผู้หญิงกว่ามั้ย?”
คิดเอ่ยถาม มากะเลิกคิ้วแล้วจับผมแกละของตนเอง
“ไม่รู้สิ...ไม่ค่อยได้สนใจน่ะ”
เธอยักไหล่ คิดวางแก้วไวน์ลงแล้วเดินเข้ามาหาเธอ
“ลองดูมั้ย?”
เขาเอ่ยถามและกระตุกยิ้มที่มุมปาก ใบหน้าของสาวน้อยขึ้นสีแดงระเรื่อ
“จะดีหรอ? ฉันขี้เกียจรวบใหม่น่ะ”
มากะพูด ก่อนที่คิดจะพยักหน้า
“เดี๋ยวฉันรวบให้ใหม่ก็ได้ ไม่เป็นไรหรอก”
คิดพูดแล้วแกะยางรัดผมของสาวน้อยออกช้าๆ
อำพันงามเบิกกว้าง ใบหน้าเป็นสีแดงก่ำอย่างห้ามไม่อยู่
“เอ่อ...”
เขาพูดไม่ออก อันที่จริงวิธีหายใจก็ลืมไปแล้วด้วยซ้ำ
“มันแย่มากใช่มั้ย ฉันไม่น่าเลย”
มากะเริ่มกังวลก่อนที่เธอจะปิดใบหน้าของตนไว้
“ไม่...ไม่...ไม่...ไม่ใช่นะ...มัน...มัน...”
คิดอ้าปากพะงาบๆราวกับจะกินอากาศเพราะพูดไม่ออก ก่อนที่เขาจะหายใจเข้าและผ่อนลมหายใจด้วยใบหน้าแดงก่ำ
“มันดูดี...มากเลยล่ะ...”
คิดเฉหน้าไปอีกทางเพื่อพยายามไม่สบมรกตงาม
มากะกระพริบตาปริบๆแล้วชี้ที่ตัวเอง
“ฉันเนี้ยนะ??”
มากะอ้าปากค้างกับคำชมที่เกินความคาดหมาย ขณะที่มองใบหน้าของคิดที่แดงก่ำขึ้นเรื่อยๆเพื่อเป็นการการันตี
“อืม...มากๆด้วย”
คิดพูดเบาหวิว แล้วค่อยๆกลับไปนั่งเหมือนเดิม
“ถ้างั้น ปล่อยผมดีกว่าเนอะ”
มากะพูดแล้วเก็บยางรัดผมของตนเองไว้
“ตามใจเธอเถอะ”
คิดเกาแก้มเบาๆแล้วจิบไวน์ ก่อนที่เขาจะสัมผัสอะไรได้ มากะก็เช่นกัน
“นี่...คิด...”
คนตัวเล็กพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเลห์แล้วเท้าคาง
“รู้ใช่มั้ย ว่าเราเก่งเรื่องต่อยตี”
มากะพูดต่อ ชายหนุ่มที่รู้ดีว่าเธอจะสื่ออะไรก็ถอนหายใจ
“จะให้ร่วมมือกันรึไง...”
คิดถามหน่ายๆ ก่อนจะเริ่มปลงตกเมื่อมากะพยักหน้า
“ก็ได้ๆ แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ”
คิดพูดแล้วลุกขึ้นยืน
...........................................................................................................................
หมัดลุ่นๆของสาวน้อยปะทะที่ใบหน้าของผู้เคราะห์ร้ายจนสลบก่อนที่เธอจะก้มลงเพื่อหลบใบมีดของคนข้างหลังที่ฟันมาทางเธอและยกเท้าเตะไปข้างหลังทำให้เขาโดนเตะเต็มๆใบหน้า มือเล็กปัดหมัดของคนร่างยักษ์ออกแล้วบิดจนเกิดเสียงดังลั่นก่อนจะกระโดถีบจนเขาล้มลงไปนอน เธอก้มตัวเพื่อหลบการโจมตีของชายหนุ่มสองคนที่พุ่งเข้ามาหาเธอจนชนกันอย่างแรง ก่อนที่เธอจะเสยคางของสองคนนั้นจนล้มลงไปนอน แทงศอกใส่ผู้ที่วิ่งมาจนล้มและกระโดดหลบใบมีดที่เพิ่งถูกชักออกมาก่อนที่เธอจะใช้แขนกันแขนของชายหนุ่มที่ถือมีดไว้แล้วยกเท้าขึ้นเตะปลายคางของเขาจนล้มคะมำ
เรียกได้ว่าคนเดียว...เอาอยู่
ส่วนคิดก็แค่ยืนคุมเชิงอยู่ด้านหลัง เขาเป็นคนจัดการคนที่กำลังเข้าไปทำร้ายมากะจนแทบไม่เหลือชิ้นดี
จนในเวลาไม่นาน เหล่าอริก็ต่างล้มนอนเกลื่อนรอบกายพวกเขา
มากะกับคิดหอบหนักๆกับการที่ต่อสู้เป็นเวลานาน ประกอบกับชุดที่หนาทำให้เหนื่อยเพิ่มเป็นเท่าตัว
“ฮะๆ เธอนี่ถึกดีแฮะ”
คิดพูดหลังจากที่กลับมาที่สวนของงานเลี้ยงแล้วปาดเหงื่อออก มากะยิ้มรับ
“ใช่มั้ยล่า...”
มากะพูดขณะที่ยกนิ้วโป้งเล่นๆก่อนจะหัวเราะ
“งั้นก็น่าเสียดายแฮะ ทั้งๆที่คิดว่าเธอจะเป็นดอกไม้ที่สวยงามซะอีก”
คิดกอดอกแล้วกระตุกยิ้ม
“ฮะฮะ งั้นก็ขอโทษด้วยก็แล้วกัน ที่ฉันไม่ได้เป็นแค่ดอกไม้ธรรมดา แต่เป็นดอกไม่เคลือบยาพิษ”
มากะหัวเราะขบขัน โดยที่ไม่รู้ตัว คนตัวสูงก็ยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ๆจนรับรู้ถึงลมหายใจ
“ถึงเธอจะเป็นดอกไม้ที่เคลือบยาพิษ...”
ชายหนุ่มกระซิบ น่าแปลกที่มากะไม่ถอยหนี
“ถึงฉันจะรู้ว่าพิษมันร้ายแรงถึงเพียงใด...”
ริมฝีปากของทั้งสองห่างกันไม่มากนัก
“แต่ฉันก็อยากลิ้มลอง...”
ก่อนที่สรรพเสียงทั้งหมดจะหายไป เมื่อริมฝีปากของคนตัวสูงครอบครองริมฝีปากเล็ก ลิ้นอุ่นไล้เลียริมฝีปากเล็กเบาๆ จนคนตัวเล็กเผยอริมฝีปาก ทำให้เขาสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากบางได้สะดวก พยายามกระตุ้นให้คนตัวเล็กเผลอไผลไปกับสัมผัสของตน ตอนแรกๆมากะก็เก้ๆกังๆและพยายามผลักคนตัวสูงออก แต่เพราะสัมผัสของเขาทำให้เธอนิ่งในที่สุดและพยายามตอบรับสัมผัสจนเธอต้องเขย่งเท้าเพื่อรับสัมผัสของเขามากขึ้น
คิดโอบเอวมากะไว้เพื่อไม่ให้เธอล้มลงพร้อมๆกับมือเล็กที่โอบรอบคอของเขา
คิดค่อยๆถอนริมฝีปากออกอย่างเสียดายหลังจากที่รู้ว่ามากะเริ่มหมดแรง ก่อนที่เขาจะยิ้มที่มุมปากและก้มกระซิบข้างหูสาวน้อย
“สงสัย...ยาพิษคงเจอยาพิษที่มีฤทธิ์แรงกว่าแล้วล่ะ”
ใบหน้าของสาวน้อยขึ้นสีแดงระเรื่อ ก่อนที่เธอจะรวบรวมกำลังผลักเขาออก
“บ้า! ตาบ้า!!!!”
มากะตะโกนสุดเสียงด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ เคล้าไปกับเสียงหัวเราะของชายหนุ่ม
“ถึงจะบ้า...แต่เธอก็คงบ้าเหมือนกันนั่นแหละที่มาหลงรักคนบ้าอย่างฉัน”
คิดพูดแล้วกอดอก มองสาวน้อยที่หน้าแดงอยู่แล้วหน้าแดงกว่าเดิมหลายเท่า
“ใช่ซะที่ไหนล่ะยะ!!!! ฉัน...ฉันชอบนายที่ไหนกัน!!!”
มากะโวยวาย รู้ตัวอีกที คนตัวสูงก็รวบเธอเข้าไปกอดซะแล้ว
“I choose you,Maka Albarn.”
คิดพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง มากะเบิกตากว้างก่อนจะหลับตาและซุกใบหน้ากับอกของชายหนุ่ม
“”Will you marry me?”
คนตัวเล็กไม่พูดอะไรแต่สวมกอดชายหนุ่มตอบ
.................................................................................................................................................
“Yes,I will.”
.................................................................................................................................................
อย่าลืมใบรับฟิคด้วยนะคะ เขียนรับฟิคในตอนนี้เลยนะคะ
ความคิดเห็น