คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : บทที่ 22 ตัวประกัน
บทที่ 22
ตัวประกัน
ภายในตำหนักของซูฮวา เวลาเกือบเย็นเช่นนี้เป็นเวลาที่ดีที่เขาเริ่มออกกำลังกายด้วยการลุกนอนในท่าบริหารกล้ามเนื้อท้อง
เขาทำไปทั้งหมดหนึ่งร้อยครั้งจนเหงื่อท้วมตัวไปหมด
แต่เมื่อมองลงมาที่ร่างกายที่แสนงดงามที่เขาตั้งใจปั้นมาเพื่อองค์หญิงโดยเฉพาะนี้แล้ว
‘เจ้างดงามมากมายล่ะ..’
หากแค่เธอได้ชื่นชมเขาเช่นนั้นความพยายามนี้ก็ไม่เสียเปล่าเลยแม้แต่น้อย..
องค์หญิง...ตอนนี้ท่านกำลังทำอะไรอยู่หรือ..?
เขายิ่งได้ข่าวมาว่าช่วงนี้เธอไปไหนมาไหนกับลู่ซือบ่อยครั้งตั้งแต่ครั้งนั้นที่เขาชวนเธอไปแช่น้ำด้วยกันจากวันนั้นเธอก็งานยุ่งตลอดแท้ๆ
ทำไมถึงยังไปเดินเล่นแถมวันนี้ก็ยังไปดื่มชายามบ่ายกับลู่ชือได้อีกล่ะ?
“เวยเว่ย เจ้าคิดว่าวันนี้ข้าเป็นยังไง?”เขาละสายตาจากตัวเองในกระจกแล้วหันไปถามนายกำนัลคนสนิท
“วันนี้พระสนมก็ยังงดงามยิ่งกว่าเมื่อวานอีกขอรับ..!”
เด็กหนุ่มหน้าตาน่ารักคนนั้นเอ่ยตอบเขาไปด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
เขาเป็นชายที่มีเส้นผมสีดำใบหน้าตกกระเล็กน้อยแต่ผิวพรรณกลับขาวสะอาดสะอ้าน
เขาเป็นเด็กหนุ่มที่ติดตามดูแลซูฮวามาตั้งแต่ยังอยู่ที่แคว้นยุนซู
“...แล้วทำไมองค์หญิงถึงได้ไม่สนใจข้ากัน?
รึว่า...เธอจะชอบสีผมสว่างๆมากกว่าสีดำ?”ทั้งจินหลันและลู่ซือต่างเป็นชายที่โดดเด่นด้วยสีผมที่สว่างเจิดจ้า
เมื่อต้องกับแสงอาทิตย์แล้วพวกเขาช่างดูเปล่งประกายนักมันช่างต่างกับเขาโดยสิ้นเชิง...เพราะเขามีเส้นผมสีดำแบบนี้
...มันคงดูน่าเบื่อถ้าให้เทียบกับพวกเขา
“หามิได้เลยขอรับพระสนม! เส้นผมสีดำของท่านนั้นงดงามเป็นประกายไม่แพ้สีผมไหนเลยล่ะขอรับ!”นายกำนัลเวยเว่ยปฏิเสธอย่างทันควัน เขารู่ดีว่าพระสนมดูแลทั้งร่างกายและเส้นผมอย่างเอาใจใส่อยู่เสมอ
เส้นผมของเขาเปล่งประกายไม่แพ้พวกสีผมสว่างแม้แต่น้อย!
“..เจ้าว่าอย่างนั้นหรือ?”
“ขอรับ!
ไม่ใช่แค่เส้นผมแต่ร่างกายของท่านก็งดงามกว่าสนมคนไหนๆอีกต่างหาก”
“นะ...นั่นสินะ
ร่างกายข้าน่ะดีที่สุด”
แม้แต่องค์หญิงก็ยังบอก...เธอต้องใบหน้าเห่อแดงเพราะเรือนร่างของเขามาแล้วเชียวนะ!!
ถะ...ถ้าตอนนั้นไม่ติดเรื่องนั้นล่ะก็...เขากับองค์หญิงคง...
‘นะ...นี่ข้าคิดอะไรอยู่น่ะ!! หยุดคิดเลยนะ!!”
พอเผลอคิดไปถึงคืนนั้นเขาก็แอบนึกเสียดายอยู่ในใจ
ความคิดเริ่มจะฟุ้งซ่านจนแสดงออกทางแก้มทั้งสองที่แดงราวกับลูกมะเขือเทศ
“พระสนม? ท่านเป็นอะไรไปหรือขอรับ”เวยเว่ยสังเกตว่าอยู่ๆซูฮวาก็ทำท่าแปลกๆ
แล้วใยเขาต้องหยิกแขนตัวเองด้วย?
“ปะ...เปล่า! ข้าไม่ได้เป็นอะไร
ที่นี่มันร้อนเกินไปแล้ว!!
เจ้าไปเปิดประตูกับต่างหน้าให้อากาศระบายหน่อยสิ!!”
“ขะ..ขอรับ!!”
นายกำนัลตัวน้อยรีบเดินไปเปิดหน้าต่างและประตูทุกบานตามที่นายของตนสั่ง
เพราะจำต้องให้ห้องร้อนและอบเพื่อเรียกเหงื่อก่อนจะบริหารกล้ามเนื้อซูฮวาจะปิดประตูและหน้าต่างในห้องทั้งหมด
และหลังจากออกกำลังเสร็จแล้วเขาต้องดื่มน้ำผลไม้คั้นสดๆโดยห้ามใส่น้ำตาลก็อย่างใดเพื่อบำรุงผิวพรรณให้งดงามยิ่งขึ้น
เมื่อบานประตูเปิดออกนายกำนัลคนหนึ่งได้เดนิเข้ามาในห้องของเขาพร้อมกับน้ำส้มคั้นสีส้มในแก้วกระเบื้องสีขาว
ชายหนุ่มจับแจงสวมเสื้อผ้าให้รวบร้อยจากที่สวมเพียงท่อนล่างก็กลับมาใส่เสื้อสีน้ำเงินแนบเนื้อไว้ด้านในและตามด้วยเสื้อคลุมสีน้ำเงินอ่อนๆ
“หือ? เจ้า...ไม่คุ้นหน้าเลยนะ
เพิ่งมาใหม่งั้นเหรอ?”เมื่อซูฮวาเห็นนายกำนัลคนนั้นก็เดินเข้าไปหยิบแก้วผลไม้ขึ้นมาดื่ม
“...ขอรับ...ข้ามาเปลี่ยนกับนายกำนัลคนเก่า”เสียงของเขาช่างแหบและกระด้างนัก
คงเป็นนายกำนัลใหม่ที่ยังไม่ได้รับการเกลามาก่อนแน่ๆ
“แปลกจริง...มีนายกำนัลคนเก่าออกไปงั้นหรือ?”ซูฮวาแอบกระซิบกับตัวเอง
ความจริงคือเขาไม่สามารถจดจำใบหน้าของนายกำนัลในตำหนักตนเองได้หมดเพราะมีมากมายจนจำไม่ไหว
ทว่าในตอนนั้นเอง...
“พระสนม..!! ข้างนอกนั่น..!!”เวยเว่ยร้องออกมาเสียงดังเมื่อเปิดหน้าต่างบานข้างขวาออก
ตึก ตึก ตึก ตึก!!
ฝีเท้าของเหล่าทหารมากมายเข้าล้อมยังตำหนักของพระสนมซูฮวา
เหล่านายกำนัลที่ทำงานอยู่ในตอนนี้ต่างสั่นผวาด้วยความตกใจ ในตอนนั้นเองที่ซูฮวาชายหนุ่มผู้งดงามก็วิ่งออกมาจากห้องส่วนตัวด้วยท่าทีที่แตกตื่นไม่แพ้กัน
ทว่าในตอนนั้นเขาก็เห็นหญิงสาวผู้สูงศักดิ์ หญิงผู้มีศักดิ์เป็นภรรยาของเขาเดินฝ่าวงล้อมมาทางเขา
“นะ..นี่มันเกิดอะไรขึ้น?
องค์หญิง”ภายในหัวของเขายังมีแต่ความสับสน
ไม่รู้ว่าเหตุใดเธอจึงพาตัวเองและทหารอีกนับสิบๆคนมาล้มตำหนักของเขาเอาไว้
เพราะอะไรกัน...นี่เขาทำผิดอะไรหรือ?
“...ซูฮวา เจ้าต้องไปกับข้า...เดี๋ยวนี้”หนิงหลงยื่นมือไปหาซูฮวาทว่าชายหนุ่มกลับไม่ยอมจับมือของเธอ
เขาส่งสายที่ที่หวาดระแวงมาให้แทน...
“ทะ...ทำไมท่านถึงเอาทหารเอาล้อมตำหนักข้าเช่นนี้?
ข้าจะไม่ไปกับท่านจนกว่าท่านจะบอกเหตุผล!"
“ไม่มีอะไรที่เจ้าต้องกังวลหรอก...ซูฮวามาหาข้าเร็วเข้า”
“แต่...”
“ข้าขอร้อง..ซูฮวา...”
“...อึก”
น้ำเสียงของหญิงสาวราวกับจะอ้อนวอนตัวเขา แม้จะไม่เข้าใจ ยังสับสน
กับเรื่องที่เกิดขึ้นทว่า...เขาจะฝ่าฝืนคำอ้อนของเธอได้อย่างไรกันเล่า?
“ทะ...ท่านต้องสัญญาว่าจะอธิบายทุกเรื่อง...”
“ข้าสัญญา...”
ซูฮวาเดินเข้าไปหาหนิงหลงอย่างช้าๆเขายื่นมือออกไปเพื่อจะจับฝ่ามือของเธอทว่า...
ในตอนนั้นเองที่มีแสงประกายบางอย่างผ่านใบหน้าของเขาไปอย่างรวดเร็ว..!!
“อย่าขยับ...ไม่ว่าใครก็ตาม...”
“...!!!”
ปลายมีดที่คมกริบต่ออยู่ที่ลำคอของซูฮวา
นายกำนัลหน้าใหม่คนนั้นดึงมีดสั้นจากภายในเสื้อออกมาอย่างรวดเร็ว!!
“ซูฮวา..!”
“พระสนม!!”
หนิงหลงและคนรับใช้คนสนิทของร้องเรียกออกมาพร้อมกัน
ทหารทุกนายต่างดึงดาบออกมาตั้งรับและพร้อมจะเข้าโจมตีทว่าในตอนนี้มันเสี่ยงเกินไป...ชีวิตของซูฮวากำลังอยู่ในอันตรายพวกเธอจึงไม่สามารถขยับจากจุดที่ยืนอยู่ได้เลยแม้แต่น้อย!!
“....ปล่อยซูฮวา...เดี๋ยวนี้”หนิงหลงให้น้ำเสียงที่เย็นยะเยือกแต่มันก็คงไม่ทำให้เขาหวาดกลัวหรอก...เพราะในตอนนี้เขาถือไพ่เหนือกว่าเธอด้วยซ้ำไป!
“หึ...คิดว่าข้าจะยอมปล่อยง่ายๆหรือ?
องค์หญิง...เขาคงเป็นนายสนมคำสำคัญของท่านสินะ?”ชายคนนั้นดึงแขนของซูฮวาให้เดินถอยหลังไปทีละน้อย
“องค์..หญิง..”ซูฮวาเรียกเธออย่างแผ่วเบาเพราะปลายมีดนั่งกำลังจ่อใกล้ลำคอของเขาแทบจะแนบลงไปเลยด้วยซ้ำ!! ถ้าหากเขาขยับ...แม้เพียงนิดเดียวล่ะก็...!!
“ถ้าท่านเรียกมังกรฟ้าล่ะก็...พระสนมของท่าน...ตาย”
เขากำลังขู่เธอด้วยซูฮวาทั้งๆที่เธอคิดเอาไว้อยู่แล้วว่าเขาอาจจะต้องใช้วิธีจับคนมาเป็นตัวประกันเช่นนี้เธอมีความคิดมากมายที่จะนำตัวซูฮวาออกจากอันตายได้ทว่ามันก็ช่างเสี่ยงเหลือเกิน
หากพลาดซูฮวาก็คงตายไม่ก็บาดเจ็บสาหัส เธอจะปล่อยให้เขาเป็นแบบนั้นไปได้เหรอ?
ซูฮวาคือผู้บริสุทธิ์และเขาเป็นนายสนมคนสำคัญของเธอจะยอมให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นได้ยังไง!
อย่างไรก็ตาม...
ตอนนี้...เธอตัดสินใจแล้ว
“...เป้าหมายของเจ้าไม่ใช่ซูฮวาแต่เป็นข้า
ปล่อยเขา...แล่วจะข้าไปแทนที่เอง..”
“..องค์หญิง! อย่าทำเช่นนั้น!!”
จิ้นอันยืนอยู่ข้างกายเธอถึงกับต้องร้องห้าม
ชีวิตของพระสนมสำคัญเพียงใดชีวิตขององค์หญิงรัชทายาทสำคัญกว่าเป็นเท่าตัว!! ยามที่เธอไม่มีมังกรฟ้าปกป้องแบบนี้จะปล่อยให้เธอไปอยู่ในมือของชายคนนั้นไม่ได้เด็ดขาด!!
“...ข้าเลือกแล้ว นี่คือวิธีที่ดีที่สุด”แต่เธอก็ได้ตัดสินใจไปแล้ว
และไม่เปลี่ยนวิธีการตอนนี้อย่างแน่นอน!!
“...หึหึ
ดี...ท่านเดินมาด้านหน้าและอย่างตุกติก ข้าถึงจะปล่อยนายสนมของท่านไป”
“ไม่..!! องค์หญิง ให้ข้าอยู่แบบนี้ไปซะดีกว่า!!”
ซูฮวาพยายามดิ้นโดยไม่เกรงกลัวของมีคมที่จ่อคอหอยตัวเองเลยแม้แต่น้อย
แต่เมื่อเขาเห็นองค์หญิงกำลังเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เธอไร้ซึ่งอาวุธจะต่อกรกับชายคนนี้ได้อย่างไรแบบนี้มันฆ่าตัวตายชัดๆ!!
“อย่า..องค์หญิง...”น้ำตาของซูฮวาหลั่งออกมาเขาเพียงคิดว่าเธอตะสละตัวเองเพื่อเขาแค่นั้น...เขาก็รู้สึกว่าตนสมควรจะเป็นคนที่ต้องตายมากกว่า
“อย่ากังวลไปเลยซูฮวา...เจ้าวิ่งไปหาจิ้นอันนะ”หนิงหลงเอ่ยขึ้นในขณะที่เธอและเขาอยู่ใกล้กันเพียงแค่เอื้อม
“...องค์หญิง”
‘ไม่..ไม่...ข้าไม่ไป!!’
แม้ในใจจะต่อต้านทว่าร่างของเขาก็ถูกผลักออกจากวงแขนชายคนนั้นเป็นหนิงหลงแทนที่เข้าไปแทนที่
“หึหึ...ท่านอาจจะรอดจากยาพิษ...ครั้งนี้ไม่ใช่อย่างแน่นอน..!!”
“องค์หญิง..!!”
ปลายมีดยกขึ้นพร้อมกดแรงลงมาที่หญิงสาวในชุดสีฟ้าตรงหน้า
ท่ามกลางสายตาผู้คนนับสิบนี้...เขาจะสังหารเธอก่อนที่จะถูกจับไปประหารเท่านี้ภารกิจก็จะไม่เสียเปล่า!!
ปึก..!!
ในจังหวะนั้นเองหนิงหลงก็ใช้ศอกของเขากระทุ้งเข้าที่ลิ้นปี่ของเขาอย่างแรง!!
กล้ามเนื้อของชายคนนี้แข็งแกร่งกว่าที่คิดเอาไว้นักมันอาจจะทำให้เขาชะงัดไปได้ชั่วคราวทว่า...
‘อย่ามาดูถูกวิชาตัวป้องตัวระดับมัธยมนะยะ!!!’
เธอจับต้นแขนของชายคนนั้นที่เผบช่องว่างออกมาและใช่มอีกมือคว้าไหล่ของเขาจับทุ่มลงกับพื้น!!
ตุบ!!
“...อั่ก!! แกนะแก..!!”
ทว่าความมุมานะของเขาก็ยังไม่จบสิ้น
ชายว้างมีดขึ้นอีกครั้งอย่างรวดเร็วอย่างไรซะจบงานนี้เขาก็ต้องตาย!! ไม่ว่าอย่างไรก็ตามเขาก็จะลากเธอไปลงนรกด้วยกัน!!
ฉึก!!
“...!!!”
เป้าหมายผิดพลาดไปจากเดิม...เพราะร่างของชายคนหนึ่งเข้ามาผลักตัวขององค์หญิงไปอีกทาง
นั่นส่งผลให้ใบหน้าของเขาถูกคมมีดบาดไปเล็กน้อย
เขายังคงไม่ลดละเมื่อไม่ถูกตัวก็ต้องรีบจัดการองค์หญิงให้เร็วกว่านี้
เขาพร้อมจะลงมีดไปที่หนิงหลงอีกครั้งแต่หญิงสาวกลับยกมือขึ้นมากันไม่ให้มีดเล่มนั้นเข้าถึงตัว!!
“ จงออกมามังกรฟ้า!!”
หนิงหลงไม่รอช้าให้โอกาสนี้หลุดลอยได้เธอเรียกมังกรฟ้าออกมาอย่างรวดเร็วแล้วจากนั้น...
“มังกรฟ้า...พันธะนาการ!!”
เคร้ง!!
“...อึก!”
ร่างมังกรสีฟ้าส่องสว่างเป็นประกาย
เมื่อถูกเอ่ยคำสั่งมังกรฟ้าก็เรียกโซ่จากพื้นดินขึ้นมาโอบรัดตนชายคนนั้นให้นอนแนบติดพื้นจนไม่สามารถขยับได้
“ซูฮวา...ซูฮวา..!!”
พระสนมเอาตัวเองเข้ามากันให้เธอจนใบหน้าถูมีดบาดเป็นรอย...ใบหน้าที่สวยงดงามของเขา..
“อย่ามาห่วงแต่ข้า! ดูแขนของท่านสิ!!”
แต่ซูฮวาก็หาได้สนใจรอยบาดบนใบหน้าของเขา
เพราะแผลที่ถูกมีเฉือนไปลึกกว่าแผลของเขาก็คือแผลรอยที่ไหลอาบบนท่อนแขนของเธอต่างหาก!
“ขะ...ข้าไม่เป็นไร..ยังสบายอยู่”
เธอฝืนพูดไปทั้งๆที่รู้สึกตัวว่าเจ็บจนอย่างจะร้องไห้
ทหารรอบกายขยับตัวเข้ามาล้อมชายที่ฝากรอยแผลไว้กับทั้งสองด้วยคมดาบทว่า...
“...ยัง....อย่าเพิ่งฆ่าเขา
ข้าจะต้องสอบปากคำ...”หนิงหลงต้องใช้เขาอีก หากเค้นข้อมูลจากชายคนนี้ได้จะเป็นประโยชน์มากกว่าให้เขาตายไปเฉยๆ
“...หึ...ไม่อีกแล้ว...ข้าเตรียมใจที่จะมาตายที่นี่..”
เขากัดฟันของตนเองแล้วจากนั้น...เขาก็เริ่มสำลักเลือดตนเองออกมา!!
“แค่ก!! อ้า..!!
พวกเจ้าทุกคน...!! เวลาที่หญิงเป็นใหญ่...มันจะต้องจบลง!! อ้ากกกกก!!!”
รอยเลือดที่ไหลออกมาจากปากของเขาหยุดลงไปพร้อมกับลมหายใจของตัวเขาเองด้วย
จิ้นอันเดินเข้ามาตรวจสอบร่างของเขาและอ้าแกออกเขาออกมาเพื่อดู...
“เขาทาพิษเอาไว้ที่ฟันเพคะ
เขากลืนพิษเพื่อให้ตัวเองตาย”รอยสีม่วงที่ฟันและริมฝีปากบ่งบอกเช่นนั้น
“...เอาศพไปตรวจสอบ...อย่างละเอียดที่สุด”
ดวงตาของหนิงหลงเริ่มพร่ามัวทีละน้อย
เลือนจากแขนของเธอยังคงไหลไม่หยุดตั้งแต่เมื่อครู่...
..ไม่...ไม่ไหว...หัวมัน...
ตุบ...!
กายของเธอค่อยๆเอนตัวลงอย่างช้าๆจนใบหน้าสัมผัสกับพื้นดินพร้อมกับร่างมังกรฟ้าที่จางหายไป
“อะ...องค์หญิง!! องค์หญิง!! ไปตามหมอมา!! พาองค์หญิงไปหาหมอเร็วสิ!!”
นอกจากเสียงโวยวายของซูฮวา...
...เธอก็จำอะไรต่อจากนั้นไม่ได้อีกเลย
================================================================
ช่วงนี้รู้สึกฟิตแปลกๆ
อ่อ...อ้วนขึ้นนี่เอง//โดนตบ
ไม่ได้เกี่ยวกับนิยายแต่อย่างใด
ความคิดเห็น