~ห้องส่วนตัว..เก็บของค่ะ~

ลำดับตอนที่ #5 : ใบสมัคร The Legend Of Time (เรื่องนี้ ยากมาก แต่ สู้ ๆ )

ใบสมัครนางเอกของ....คิม คิบอม

[[ FORM FOR AUDITION ]]

ส่วนที่ 1 (เกี่ยวกับข้อมูลตัวละคร)

1. ชื่อ((ขอมีความหมายค่ะ)) :: ลี อินฮวา (ความสงบสุข)

2. วันเกิดและอายุ ::28 กันยายน อายุ 19 ปี

3. บุคลิกและรูปร่างลักษณะ ::สาวน้อยตาโต แก้มป่อง ยิ้มสวย น่ารัก สุด ๆ ใครเห็น เป็นต้องยิ้ม และละลายไปกับเธอ เธอเป็นคนตัวเล็ก ๆ ชอบมัดผม และไว้หน้าม้า บุคลิกเธอเป็นคนสดใส ๆ ร่าเริงมาก

4. ชั้นปีและหอพัก ::ชั้นปีที่ 5 หอ ปราการตะวัน Day Fortress

5. สัญชาติ / เชื้อชาติ ::สัญชาติ เกาหลี เชื้อชาติ เกาหลี ค่ะ

6. ลักษณะนิสัย (ไม่ต่ำว่า 5 บรรทัดนะคะ) ::เธอเป็นคนร่าเริง ชอบการหัวเราะ และยิ้มอยู่เสมอ ๆ ไม่ใช่ว่าเธอบ้า แต่เธอคิดว่า คนยิ้ม ดีกว่าหน้าบึ้งเป็น ไหน ๆ เธอเป็นคนรั่ว ๆ เส้นตื้นเอามาก ๆ ไม่ว่าใครจะพูดอะไรเธอก็ยิ้มและหัวเราะตลอด เธอเป็นคนอารมณ์แปรปรวนมาก  บทจะบ้านี่สุด ๆ แต่คำว่าบ้าของเธอนี่จะออกแนวน่ารัก เธอชอบสานสัมพันธ์กับคนอื่นอยู่เสมอ ไม่ว่าเค้าคนนั้นจะดีกับเธอหรือไม่ ยังไงเธอก็ต้องทำให้ได้ ยังไงก็ยิ้มไว้ก่อน เชื่อสิ !! ยิ้มเป็นประตูสู่หัวใจ (มีด้วยหรอ ) แต่จริง ๆ แล้วก็ใช่ว่าเธอจะมีแต่อารมณขันและยิ้มตลอดเท่านั้น ที่จริงเธอก็แอบ จริงจัง บ้าง นิดหน่อย แต่ไม่มีใครเห็นเท่านั้น เธอคิดว่า ทุกอย่างไม่ได้มาง่าย ๆ เราต้องพยายาม และสู้กับมัน และอีกอย่างนิสัยของเธอคือ เป็นคนเจ้าปัญหา ขี้สงสัย  เป็นเจ้าหนูจำไมค์เลยทีเดียว ไม่รู้อะไรก็ถาม อยากรู้อะไรก็ต้องรู้ให้ได้ ถ้าบางอย่างเธอแก้ไม่ได้ เธอก็ต้องขอให้คนอื่นได้ช่วยเธออยู่เสมอ เรียกได้ว่าเธอเป็นตัวปัญหาให้กับหลาย ๆคนเลยทีเดียว ก็อย่างที่บอก เธอน่ะจริงจัง แต่มันมีน้อยแค่นั้นเอง เธอกล้าพูด กล้าแสดงออก ชอบก็บอกว่าชอบ ไม่ชอบเธอก็บอกไม่ชอบ เธอมีเพื่อนฝูงมากมาย ทุกคนต่างรักในตัวเธอเพราะว่าเธอเป็นมิตรมาก ๆ นิสัยดี อยู่ด้วยแล้วสบายใจประมาณนั้น แต่เธอก้มีเพื่อนที่สนิทที่สุดคือ คิม คิบอม หนุ่มผู้แสนจะเย็นชา แต่ด้วยว่าเธอเป้นคนร่าเริงจึงสามารถเข้ากับเค้าได้อย่างลงตัว
7. จุดเด่น ::ร้อยยิ้ม,เสียงหัวเราะ และ คำขอร้องให้คนนู้นคนนี้ ช่วยเธอ

8. ชมรม ::ชมรมภาษา

9. สิ่งที่ชอบและสิ่งที่เกลียดหรือไม่ชอบ ::
เธอชอบ ขนมทุกชนิด ชอบอาหารที่กินแล้วสามารถทำให้เธออารมณ์ดีได้
เธอไม่ชอบและเกลียด พวกเครื่องในสัตว์ และเลือด

10. สิ่งที่กลัว ::เธอกลัว เสียงร้องโหยหวน สถานที่ที่มืดมิด และเหตุการณ์อันไม่สงบ (ประมาณฆ่ากัน )

11. ประวัติครอบครัว ::ครอบครัวของเธอประกอบ ไปด้วย พ่อ แม่ เธอและ พี่ชาย พวกเขา ประกอบกิจการ ร้านอาหาร ชื่อดังของเกาหลี อาหารทุกจานออกมาจาก มือของแม่เธอ และรับประกันได้ว่าอร่อยมาก ครอบครัวเธอเป็นครอบครัวที่อบอุ่น (จนร้อน ) ทุกคนใส่ใจกัน โดยเฉพาะพี่ชาย เขาหวงน้องสาวมาก มากยิ่งกว่าแฟนซะอีก และดุยิ่งกว่าหมา(โฮ่ง โฮ่ง ) ด้วย

12. ประวัติการเรียน ::เธอเป็น คนเรียนเก่งมาก เวลาเรียนเธอจะตั้งใจเสมอ วิชาที่เธอชอบคือ วิชาประวัติศาสตร์หรือพวกศาสตร์ด้านต่าง ๆที่น่าค้นหาเพราะว่าเธอชอบสังเกตุและฟังเรื่องราวต่างๆ จึงทำให้เธอถนัดและชอบวิชานี้มาก เธอคิดว่าวิชานี้มันน่าค้นหา น่าสนใจ เรียนแล้วสนุกทั้งทำให้อยากหาคำตอบกับมันอีกด้วย ส่วนเรื่องที่เธอได้เข้ามาโรงเรียนนี้คงเพราะว่าเธอสนใจเกี่ยวกับพวกประวัติศาสตร์ โชคชะตา แม้ว่าเธอไม่ถึงกับรู้แจ้ง รู้ลึกแต่เธอก็รักในแขนงนี้ และพยายามฝึกฝนอยู่ตลอด นี้อาจจะเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอมาอยู่ที่โรงเรียนนี้ก็เป็นได้
13. ประวัติความรัก ::เธอเคยมีความรักสมัยม.ต้น เป็นความรักแบบปั๊ปปี้เลิฟ พอจบม.ต้น ก็จากกันด้วยดี มีแต่ความรู้สึกแบบเพื่อนเท่านั้น

14. ความสามารถพิเศษ ::เธอสายตาดี ?นี่เป็นความสามารถพิเศษรึป่าว เธอชอบใช้สายตาสังเกตุสิ่งต่าง ๆของคนรอบข้าง สิ่งรอบตัว เพียงแค่เธอใช้สายตาเธอก็สามารถเห็นทุกอย่างและรู้สึกได้ และอีกอย่างคือเธอก็เล่นเปียโน ได้เพราะมาก

15. อิมเมจ พร้อมชื่ออิมเมจ (ขอแบบดูดีนะคะ ไม่ต่ำกว่า 5 รูปค่ะ) ::ลี อึนจิน Lee Eunjin

ส่วนที่ 2 (เกี่ยวกับตัวผู้สมัคร)

1. ชื่ออะไรเอ่ย  เกตน์ , ลูกเกด จ้า

2. อายุเท่าไหร่คะ 14 จะ 15 จ้า

3.ยินดีที่ได้รู้จักน้า สัญญาว่าถ้าติดแล้วไม่ทิ้งกันนะคะ ยินดีเช่นกันจ้า ไม่ทิ้งด้วย ๆ

ส่วนที่ 3 (คำถาม)

1.หากจู่ๆคุณได้รับคำเชิญจากครูใหญ่ของโรงเรียนให้เข้าไปร่วมงานเลี้ยงน้ำชาส่วนตัวของท่าน คุณจะรู้สึกอย่างไร(( ไม่ต่ำกว่า บรรทัดครึ่งนะคะ))

::ตอนแรกคงจะ งงแล้วก็อึ้ง สมองคงคิดช้าไปสัก 10 วินาที เอ่ออย่างเราเนี่ยนะจะถูกเชิญไปร่วมงานไม่น่าจะเป็นไปได้ งานเลี้ยงน้ำชาส่วนตัวแล้วเด็กกะโปโลอย่างเราต้องไปทำไม ? มันต้องเป็นอะไรที่แปลกแน่ ๆ แต่เอาน่า งานเลี้ยงทั้งทีมันต้องมีอะไรที่พิเศษแน่ ๆ ยังไงซะเราก็ไปงานนี้แน่ ๆ

2.หากคุณจะต้องทำภารกิจบางอย่างซึ่งนั่นก็คือการตามหานักท่องราตรีผู้ควบคุมกาลเวลาทั้งมวลกับรุ่นพี่และรุ่นน้องทั้งสองหอ คุณคิดว่าคุณรู้สึกอย่างไรและมีเหตุผลอะไรที่คุณเข้าร่วมภารกิจครั้งนี้((ไม่ต่ำว่า 2 บรรทัดนะคะ))
::ตอนแรกคงรู้สึกว่ามันต้องไม่ใช่ภารกิจที่ง่าย ๆ แน่ ๆ ต้องเป็นภารกิจที่เสี่ยงตาย เสี่ยงชีวิตกว่าจะได้พบนักท่องราตรีผู้ควบคุมกาลเวลา แต่เราก้อย่างจะเสี่ยง เพราะผลที่ได้มันต้องมีความหมายมาก ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรเราก็จะลองดูสักตั้งและอีกอย่าง ภารกิจนี้ ไม่ได้มีแค่เราคนเดียวที่ทำ ยังมีรุ่นพี่ และรุ่นน้อง ยังไงซะถ้าเราพยายาม ภารกิจนี้คงสำเร็จได้

 

3. ฉากที่อยากให้มีในนิยายเรื่องนี้ค่ะ ((จะเป็นฉากรักระหว่างคุณกับคู่ , ตอนจบ , ฉากบู๊ ฯลฯ ตามสบายเลยค่ะ))

::อยากให้มีฉากที่พระเอกมาเจอนางเอก ได้ยังไง ? 
บรรยาย : ณ ทางเดินเชื่อมระหว่างหอไนท์และหอเดย์ (เอ่อไม่รู้ว่ามันมีมั้ย แต่พี่ว่าอยากให้เจอกันที่ทางเชื่อมคือแบบที่ๆ ทำให้มีพระเอกและนางเอกอยู่ ด้วย ค่ะ)
ลี อินฮวาสาวน้อยผู้สดใสตลอดเวลากำลังรีบร้อนมาก ๆ เพื่อจะไปห้องชมรมภาษา ที่วันนี้เธอสายไปกว่า 10 นาทีแล้วถ้าไปไม่ทัน เธอได้โดนรุ่นพี่ว่าแน่ ๆ ยิ่งวันนี้เป็นวันเลือกคณะทำงานซะด้วย
ตึก ๆ ตึก ๆ 
"ขอทางหน่อยคะ!!  ฉันรีบมาก ๆเลย แฮก ๆ ขอโทษค่ะ " เธอกล่าวขอทางคนที่เดินผ่านมา ช่วงเวลานี้คนเยอะมากเพราะเพิ่งจะหมดคาบเรียน นี่ขนาดผ่านไปกว่า 10 นาทีแล้ว 
"อะไรของเขาวะ " 
"จะรีบไปไหนกัน "
"ไม่ได้ดูคนเล้ย มีตามั้ยย่ะ " เสียงผู้คนที่เอ๋ยออกมา ก็เธอน่ะ ชนเค้าไปทั่ว แต่จะทำยังไงได้ล่ะ เวลคนรีบมันก็ชนคนไปหมดแหละ
"แฮก ๆ ขอโทษจริง ๆนะ ฉันรีบ " เธอกล่าวขณะที่กำลังวิ่งสุดชีวิต ไอ้ห้องชมรมภาษานี่ก็ห่างจากห้องที่เธอเรียนเหลือเกิน แถมอาจารย์ยังมาปล่อยช้าอีก โฮย อย่างนี้ใครจะไปทัน  
พอเธอวิ่งไปได้สักพัก เธอก็เกิดเหนื่อยขึ้นมา เอาล่ะ ไม่ทันก็ไม่ทันขอพักสักหน่อยเถอะ จะเลือกอะไรเธอไม่สนแล้ว 
และขณะที่เธอกำลังยืนพักอยู่นั้น เธอก้เหลือบไปเห็น ชายหนุ่มคนหนึ่งเขาดูน่ากลัวมาก ๆ ขรึมสุด ๆ ไปเลย และเธอก็เผลอมองเขาอยู่ตั้งนาน และ เพิ่งเอะใจได้ว่า นี่มันเลยเวลาไปกว่า 20 นาทีแล้ว พอคิดได้ดังนั้น เธอเลยรีบวิ่งต่อเพื่อไปห้องชมรม และขณะวิ่งอยู่นั้น 
โอ๊ะ อ๊าก กกก ...เธอสะดุดก้อนหินก้อนใหญ่ จนล้มลงไป
และก้นเธอก็จ้ำเบ้า เจ็บสุด ๆ ไปเลย (อ่ะ ๆอย่าคิดว่าจะมีใครมาช่วย )
พอเธอลุกขึ้นมาได้ก็เห็นแต่เขาคนนั้น ที่ยืนมองเธออยู่ สายตาเขาเหมือนมีอะไรบางอย่าง เธอก็เลยคิดว่าเค้าคงอยากจะช่วยเธอ แต่ คงช่วยไม่ทัน เธอเลยยิ้มไปให้กับเค้า รอยยิ้มที่ทุกคนต่างก็กล่าวว่า เป็นรอยยิ้มที่สะกดทุกคนให้ละลายกับเธอได้ แต่เขาแค่ เพียงมอง ทำหน้านิ่งแล้วเดินจาก ไป เท่านั้น...
และตอนนั้นเธอถึงกับ งง และคิดว่า เค้าคงเป็นคนที่พิลึกเอามาก ๆ ยิ้มให้ยังมาทำหน้าอย่างนั้นใส่อีก ช่างเป็นคนที่มารยาทแย่มาก แต่ช่างเถอะ คนเราอาจจัฃะมีเหตุผลส่วนตัวทีเป็นแบบนั้น
รีบ ๆ ไปห้องชมรม ดีกว่า ไม่วิ่งแล้ว กลัวเจ็บ อีก
5 นาทีผ่าน ไป ...ที่ห้องชมรม

แอ๊ด ๆ (เสียงเปิดประตู )

"ขอโทษด้วยค่ะ ฉันมาช้า " เธอขอโทษรุ่นพี่และรุ่นน้อง ที่ต่างพากันฟังหัวข้อเรื่อง ว่าจะเลือกใครมาเป็นคณะทำงาน

" ช่างเถอะจ๊ะ..พวกเราไม่ซีเรียสหรอก " รุ่นพี่คนนึงเอ่ย พลางยิ้มให้กับเธอ

พอเห็นว่ารุ่นพี่ไม่ได้ว่าและยิ้มให้กับเธอ ๆ เลยยิ้มบาง ๆ และหาที่นั่ง พอได้ที่นั่งแล้ว เธอก็หันไปเห็นสายตาคู่หนึ่ง ที่มองมายังเธอ เขามองนิ่ง ๆ แต่เนิ่นนาน  อะไรกัน เขาอีกแล้ว ชายคนนั้น คนที่เธอยิ้มให้ เขาอยู่ชมรมเดียวกันกับเธอ !!

ปวดหัวมาก ๆ เลย พี่คงทำได้แค่นี้ล่ะค่ะ 
พยายามเต็มที่แล้ว ไม่รุ้ว่าจะถูกใจน้องธันมากน้อยแค่ไหน
ยังไงก็ลองพิจารณาด้วยนะจ๊ะ
ปวดหัวบรมเลย..
................................................

คำถามง่ายๆมากๆนะคะ ขอแค่ตั้งใจตอบ ตอบดูดีโดนใจธันก็ให้แล้วล่ะค่ะ