ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : เมื่อใจของเธอและฉันตรงกัน : ไม่รู้ว่าเน่าไปหรือเปล่านะค่ะ
ริมทะเลสาบ
“คาโล สรุปว่าไง” เฟรินถามด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความอยากรู้เต็มที่
“เรื่องนั้น นายไม่ต้องสนใจพวกเราหาทางได้แล้วนายทำตัวสบายๆไว้ก็พอ”คาโล ตอยสั้นๆด้วยน้ำเสียงสงบ
“คาโล!!!! นี่นายเห็นฉันเป็นตัวอะไร ฉันเป็นตัวยุ่งมากหรือไง แค่แผนการก็ไม่คิดจะบอกกัน”เจ้าตัวพูดด้วยเสียงสั่น ทำให้กำแพงที่เหมือนความเย็นชาในใจกำลังแตกร้าว
“เปล่า ไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ เพียงแต่ฉันกลัวว่า ถ้านายรู้แล้วมันจะทำให้นายไม่สบายใจ”คาโลพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“จะดีเหรอคาโล นายไม่บอกฉันอย่างนี้ ฉันรู้สึกเหมือนกับว่า ทั้งๆที่เรื่องนี้เป็นเรื่องของเรา 2 คน แต่ฉันกลับให้นายคิดแผนการคนเดียว ให้นายลำบากคนเดียวโดยที่ฉันอยู่เฉยๆ”คำพูดนั้นออกมาจากใจของเฟริน ทำให้เฟรินในยามนี้น่ารักสำหรับเจ้าชายแห่งคาโนวาลเหลือเกิน
“ไม่เป็นไรหรอกเฟริน” คาโลพูดแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน
“เฟริน อีกไม่นาน เราก็จะจบจากที่นี่แล้ว...ฉัน...มีอะไรอยากจะให้นาย” เมื่อพูดจบ คาโลก็แบมือออกและรีบร่ายเวทบทสั้นๆ จากนั้นไม่นานก็มีกล่องสีครีมเกิดขึ้นบนเมื่อของเจ้าชาย จากนั้นก็ยื่นกล่องนั้นให้เฟริน
“อะไรเหรอคาโล”คาโลยิ้มเมื่อได้ฟังคำถามจากเฟริน
“นายลองเปิดดูสิ”
จากนั้นเฟรินก็บรรจงเปิดกล่องนั้นอย่างเบามือ
“คาโล!!! นี่มัน....” เฟรินพูดด้วยความตะลึงในความงามของมัน จนไม่อาจเปล่งเสียงได้
“สวยไหมละ นายชอบไหม”คาโลถาม
“นี่นายให้ฉันเหรอ” เฟรินถามอย่างไม่แน่ใจ
“ใช่แล้ว” เฟรินอ้าปากค้าง อย่างไม่น่าเชื่อ เพราะสิ่งที่คาโลเอามาให้ตนเองคือ สร้อยที่สวยและดูมีค่ายิ่งกว่าไข่มุกแสงจันทร์ซะอีก
“ฉันตั้งใจ เอามาให้นายโดยเฉพาะเลยนะ มัวรออะไรอยู่ละ หันหลังมาสิ เดี๋ยวฉันใส่ให้
“แต่...แต่ว่า มันจะดีเหรอคาโล”
“ดีสิไม่ต้องพูดมากหันมาเร็ว” คาโลพูดพร้อมกับจับเจ้าตัวยุ่งหันหลัง แต่เจ้าตัวไม่ยอม
“คาโล นายมีของให้ฉันมากมายขนาดนี้ แต่ฉันกลับไม่มีอะไรให้นายเลย”เจ้าตัวพูดอย่างสำนึกผิด
“นายไม่ต้องให้อะไรฉันหรอกเฟริน แค่นายรอฉันอยู่ที่เดมอส แค่นั้นก็พอแล้ว” คำพูดของคาโลทำให้เฟรินรู้สึกผิดขึ้นไปเป็น 2 เท่า
เมื่อคาโลไม่รู้จะทำอย่างไร จึงดึงเฟรินเข้ามากอดอย่างนานแสนนาน เพราะไม่รู้ว่าเมื่อไร นานขนาดไหน เขาจะได้กอดคนตรงหน้าอีก
คาโล...นายสัญญาแล้วนะ ว่านายจะมารับฉัน ห้ามผิดคำสัญญาเป็นอันขาดนะ”เฟรินพูดด้วยความเป็นห่วง เพราะในใจเธอเหมือนกับจะจากบุคคลตรงหน้านี้ไปนานแสนนาน
“ฉันสัญญาเฟริน” คาโลพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น พร้อมกับบรรจงก้มลงจุมพิต เจ้าหญิงด้วยความอ่อนโยน พร้อมสาบานว่าจะซื่อสัตย์ในความรักของเขากับผู้หญิงคนนี้ตลอดไปไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม
**********************************
โทษทีนะค่ะ ที่สั้นนิดเดียวเอง คือเดี๋ยวนี้งานมันเยอะแล้วก็ขี้เกียจพิมพ์ค่ะ ไม่รู้ว่าชื่อตอนเข้าไหมนะค่ะ แต่ตอนนี้คิดไม่ออกเลยตั้งๆไปก่อน ถ้าช่วยตั้งให้ก็จะดีมากเลยนะค่ะ ขอบคุณที่ติดตาม อ่าน ให้คะแนนค่ะ สุดท้ายก็จะพยายามอัพแล้วก็สลัดตัวขี้เกียจออกไปค่ะ
“คาโล สรุปว่าไง” เฟรินถามด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความอยากรู้เต็มที่
“เรื่องนั้น นายไม่ต้องสนใจพวกเราหาทางได้แล้วนายทำตัวสบายๆไว้ก็พอ”คาโล ตอยสั้นๆด้วยน้ำเสียงสงบ
“คาโล!!!! นี่นายเห็นฉันเป็นตัวอะไร ฉันเป็นตัวยุ่งมากหรือไง แค่แผนการก็ไม่คิดจะบอกกัน”เจ้าตัวพูดด้วยเสียงสั่น ทำให้กำแพงที่เหมือนความเย็นชาในใจกำลังแตกร้าว
“เปล่า ไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ เพียงแต่ฉันกลัวว่า ถ้านายรู้แล้วมันจะทำให้นายไม่สบายใจ”คาโลพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“จะดีเหรอคาโล นายไม่บอกฉันอย่างนี้ ฉันรู้สึกเหมือนกับว่า ทั้งๆที่เรื่องนี้เป็นเรื่องของเรา 2 คน แต่ฉันกลับให้นายคิดแผนการคนเดียว ให้นายลำบากคนเดียวโดยที่ฉันอยู่เฉยๆ”คำพูดนั้นออกมาจากใจของเฟริน ทำให้เฟรินในยามนี้น่ารักสำหรับเจ้าชายแห่งคาโนวาลเหลือเกิน
“ไม่เป็นไรหรอกเฟริน” คาโลพูดแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน
“เฟริน อีกไม่นาน เราก็จะจบจากที่นี่แล้ว...ฉัน...มีอะไรอยากจะให้นาย” เมื่อพูดจบ คาโลก็แบมือออกและรีบร่ายเวทบทสั้นๆ จากนั้นไม่นานก็มีกล่องสีครีมเกิดขึ้นบนเมื่อของเจ้าชาย จากนั้นก็ยื่นกล่องนั้นให้เฟริน
“อะไรเหรอคาโล”คาโลยิ้มเมื่อได้ฟังคำถามจากเฟริน
“นายลองเปิดดูสิ”
จากนั้นเฟรินก็บรรจงเปิดกล่องนั้นอย่างเบามือ
“คาโล!!! นี่มัน....” เฟรินพูดด้วยความตะลึงในความงามของมัน จนไม่อาจเปล่งเสียงได้
“สวยไหมละ นายชอบไหม”คาโลถาม
“นี่นายให้ฉันเหรอ” เฟรินถามอย่างไม่แน่ใจ
“ใช่แล้ว” เฟรินอ้าปากค้าง อย่างไม่น่าเชื่อ เพราะสิ่งที่คาโลเอามาให้ตนเองคือ สร้อยที่สวยและดูมีค่ายิ่งกว่าไข่มุกแสงจันทร์ซะอีก
“ฉันตั้งใจ เอามาให้นายโดยเฉพาะเลยนะ มัวรออะไรอยู่ละ หันหลังมาสิ เดี๋ยวฉันใส่ให้
“แต่...แต่ว่า มันจะดีเหรอคาโล”
“ดีสิไม่ต้องพูดมากหันมาเร็ว” คาโลพูดพร้อมกับจับเจ้าตัวยุ่งหันหลัง แต่เจ้าตัวไม่ยอม
“คาโล นายมีของให้ฉันมากมายขนาดนี้ แต่ฉันกลับไม่มีอะไรให้นายเลย”เจ้าตัวพูดอย่างสำนึกผิด
“นายไม่ต้องให้อะไรฉันหรอกเฟริน แค่นายรอฉันอยู่ที่เดมอส แค่นั้นก็พอแล้ว” คำพูดของคาโลทำให้เฟรินรู้สึกผิดขึ้นไปเป็น 2 เท่า
เมื่อคาโลไม่รู้จะทำอย่างไร จึงดึงเฟรินเข้ามากอดอย่างนานแสนนาน เพราะไม่รู้ว่าเมื่อไร นานขนาดไหน เขาจะได้กอดคนตรงหน้าอีก
คาโล...นายสัญญาแล้วนะ ว่านายจะมารับฉัน ห้ามผิดคำสัญญาเป็นอันขาดนะ”เฟรินพูดด้วยความเป็นห่วง เพราะในใจเธอเหมือนกับจะจากบุคคลตรงหน้านี้ไปนานแสนนาน
“ฉันสัญญาเฟริน” คาโลพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น พร้อมกับบรรจงก้มลงจุมพิต เจ้าหญิงด้วยความอ่อนโยน พร้อมสาบานว่าจะซื่อสัตย์ในความรักของเขากับผู้หญิงคนนี้ตลอดไปไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม
**********************************
โทษทีนะค่ะ ที่สั้นนิดเดียวเอง คือเดี๋ยวนี้งานมันเยอะแล้วก็ขี้เกียจพิมพ์ค่ะ ไม่รู้ว่าชื่อตอนเข้าไหมนะค่ะ แต่ตอนนี้คิดไม่ออกเลยตั้งๆไปก่อน ถ้าช่วยตั้งให้ก็จะดีมากเลยนะค่ะ ขอบคุณที่ติดตาม อ่าน ให้คะแนนค่ะ สุดท้ายก็จะพยายามอัพแล้วก็สลัดตัวขี้เกียจออกไปค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น