ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : การตัดสินใจ
วันรุ่งขึ้น
“คิล ตื่นเร็วไปกินข้าวกัน” เฟรินเดิมไปปลุกคิลที่ห้อง ทำให้คิลตั้งใจว่า วันไหนถ้าตัวเองตื่นเช้าบ้างจะไปปลุกมันให้ได้ เนื่องจากรบกวนเวลาของเขาเต็มที่ (แต่จะมีเหรอที่เขาตื่นเร็วกว่าเฟริน)
และแล้วหัวขโมย( เจ้าหญิง ) และนักฆ่า ก็เดินไปที่โรงอาหารด้วยกัน เมื่อเดินเข้าไปก็เห็น เจ้าชายน้ำแข็งนั่งอยู่ที่มุมโต๊ะ ‘ เชอะ!!!ไม่มองก็ไม่ต้องมอง เรากับเขาไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกันเลยทำไมต้องสนใจด้วย’
จากนั้น หัวขโมย( เจ้าหญิง ) และนักฆ่าที่มีอาหารเต็ม 2 มือ ก็เดินมาหาขอทานที่กำลังจะเสวยอาหารอยู่
“นั่งด้วยได้ไหม” คำขอที่ทำให้โร ตกเก้าอี้...ก็ในเมื่อเขาไม่เคยเห็นเฟรินมาขอนั่งด้วยเลยโดยปกติเขาจะเป็นคนขอไม่ใช่เหรอ
“อ้าว โรทำไมไปนั่งตรงนั้นละ( หมายถึงที่พื้นนะ )” คิลที่รู้ทัน แกล้งถามด้วยหน้าอันใสซื่อ บริสุทธิ์ แล้วเสียงของคิลก็ไม่ได้เบา หรือแกล้งดังก็ไม่รู้ทำให้คนทั้งโรงอาหารหันมามองเขาเป็นสายตาเดียว ซึ่งคนที่หันมามองแบ่งได้เป็น 3 ประเภท ประเภทที่ 1 คือ คนมองผ่านอย่างไม่สนใจ ประเภทที่ 2 คือ คนหันมามองแล้วรีบกลับไปหัวเราะ ( ก็ยังดีที่ไว้หน้าเขา) แต่ประเภทที่ 3 คือหันมามองเขาแล้วก็หัวเราะทั้งๆที่จ้องหน้าเขาอยู่อย่างนั้น ซึ่งแน่นอนอยู่แล้วคนที่ทำอย่างนั้นก็ต้องรวมเจ้าหญิงตัวแสบด้วย
หน๊อย !! ไอ้คิลแค้นนี้ฝากไว้ก่อนเถอะ โรได้แต่แค้นในใจ ‘ถ้ามันตกเก้าอี้อย่างเขาเมื่อไรจะเอาให้สาสมเลยทีเดียว’
“พวกนายจะนั่งก็นั่ง” โรบอกอย่างอารมณ์เสีย นี่อะไรมันจะมานั่งเฉยๆไม่ได้กลับเอาความซวยมาให้เขาแต่เช้า
เมื่อกินเสร็จพวกเฟริน ซึ่งประกอบด้วย เจ้าหญิงตัวแสบ นักฆ่าแส่หาเรื่อง แล้วขอทานหน้าใส ก็เดินมาที่สนามหญ้า
“ นี่คิลนายจะขโมยแอปเปิ้ลมาทำไมไม่หยิบมาเผื่อฉันสักลูกล่ะ” เฟรินบอกอย่างโมโหก็ในเมื่อนักฆ่าตัวแอบขโมยของจากโรงอาหารโดยไม่เผื่อเขาเลย แต่คิลไม่สนกลับแกล้งทำเป็นแอปเปิ้ลลูกนี้หวานอร่อยด้วยซ้ำ เฟรินเลยไม่สนใจ
“เอ่อ โรฉันมีอะไรจะพูดกับนายหน่อยนะ” เฟรินพูด
“อืม มีอะไรเหรอ” โรพูดพลางปีนขึ้นต้นไม้ (หรือว่าชาติที่แล้วโรเป็นลิงเนี่ย )โรนึกประหลาดใจก็ในเมื่อวันนี้เจ้าหญิงทำเขาตกเก้าอี้มาแล้ว แล้วตอนนี้เธอจะทำอะไรให้เขาตกใจอีกปะเนี่ย
เมื่อขึ้นไปแล้วเฟรินก็เริ่มพูด
“เอ่อ....โร นายจะว่าไงถ้าฉันขอนายเป็นแฟน”
“หา !!!! อะไรนะ” โรพูดออกมาอย่างตกใจ แล้วตัวเองก็เผลอตกลงต้นไม้ ขนาดคิลที่กินขนมว่างอยู่เกือบอ้วกออกมาด้วยซ้ำ เมื่อคิลตั้งสติได้ก็เริ่มหัวเราะออกมากับภาพของ ขอทานหน้าเหวอ
“นายจะหัวเราะอะไรนของนาย ลองเป็นนายบ้างสิ เฟรินพูดแบบนี้ไม่ตกลงมาขอหักตายก็บุญแล้ว” เมื่อจบประโยคคิลหัวเราะอย่างชอบใจ “เอ๊ะ นี่ฉันเห็นกับเฟรินหรอกนะ ก็เลยไม่อยากคิดบัญชีกับนายตอนนี้”เมื่อพูดจบคิลก็พูดต่อ
“บุญชีที่ฉันติดนายนี่อะไรเหรอ เรื่องที่ยังไม่รู้ว่าใครเก่งกว่า หรือเรื่องที่คนอื่นเห็นนายตกเก้าอี้เพราะฉัน” เมื่อคิลพูดจบทำให้หน้าโรขึ้นสีจางๆ ( อิอิ โรหน้าแดง )
“เอาน่า เลิกสักทีเถอะ”เฟรินพูดเพราะรำคาญเจ้าพวกนี้เต็มทน หาเรื่องกันได้ทั้งวัน”แล้วนายจะเอาไง” เธอหันไปถามบุรุษที่ยังไม่ได้ตอบคำถามเธอ โรเลยหันไปกระซิบกับคิล
“นี่คิล คนที่จะขอคนอื่น เขาเป็นแฟนถามว่า นายจะเอายังไงเหรอเนี่ย”
“ไม่รู้เหมือนกันหวะ”
“แล้วนายจะไง จะให้ฉันตอบมันว่าไรอะ”
“อ้าว!! ฉันไม่ใช่แฟนนายซะหน่อยนะตัวเอง เธอจะเป็นแล้วกับใครก็แล้วแต่เธอสิย่ะ ฉันไม่ได้วิปริตผิดเพศชอบผู้ชายนะย่ะ”คิลพูดแบบผู้ชายประเภท 2 (นี่คิลของเราเป็นถึงขนาดนี้เลยเหรอนี่)
“นี่พวกนายกระซิบ อะไรกัน ตกลงนายจะว่าไงโร” เฟรินถามอย่างโมโห ทำให้คิลคิดว่ามันฤดูนางมาเหรอถึงได้อารมณ์แปรปรวน แต่คราวนี้คงมาหนัก เพราะไม่ใช่แค่อารมณ์แปรปรวนสมองมันก็คงแปรปรวนด้วย สงสัยแยกหน้าคาโลกับโรไม่ออกรึไงนะ
“ ฉันตกลง” โรพูดอย่างไม่มั่นใจนักไม่รู้ว่าเจ้าตัวยุ่งมันเป็นอะไรของ ลัท่าทีของคิลอีก ทำไมมีแต่คนสติไม่เต็มนะที่นี่เนี่ย แต่มันก็ต้องไม่รวมเขาแน่นอน ( เฮ้ย!!! โรหลงตัวเองด้วย )
********************************************************************************
ตอนนี้ก็พยายามให้ขำที่สุดอะค่ะ ต่อไปอาจจะอัพช้าหน่อยนะเพราะไม่ว่างเลยเดี๋ยวเราต้องสอบด้วย ก็ขอบคุณที่อ่านกันนะค่ะ หวังว่าคงไม่น่าเบื่อเกินไปนะ^^
“คิล ตื่นเร็วไปกินข้าวกัน” เฟรินเดิมไปปลุกคิลที่ห้อง ทำให้คิลตั้งใจว่า วันไหนถ้าตัวเองตื่นเช้าบ้างจะไปปลุกมันให้ได้ เนื่องจากรบกวนเวลาของเขาเต็มที่ (แต่จะมีเหรอที่เขาตื่นเร็วกว่าเฟริน)
และแล้วหัวขโมย( เจ้าหญิง ) และนักฆ่า ก็เดินไปที่โรงอาหารด้วยกัน เมื่อเดินเข้าไปก็เห็น เจ้าชายน้ำแข็งนั่งอยู่ที่มุมโต๊ะ ‘ เชอะ!!!ไม่มองก็ไม่ต้องมอง เรากับเขาไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกันเลยทำไมต้องสนใจด้วย’
จากนั้น หัวขโมย( เจ้าหญิง ) และนักฆ่าที่มีอาหารเต็ม 2 มือ ก็เดินมาหาขอทานที่กำลังจะเสวยอาหารอยู่
“นั่งด้วยได้ไหม” คำขอที่ทำให้โร ตกเก้าอี้...ก็ในเมื่อเขาไม่เคยเห็นเฟรินมาขอนั่งด้วยเลยโดยปกติเขาจะเป็นคนขอไม่ใช่เหรอ
“อ้าว โรทำไมไปนั่งตรงนั้นละ( หมายถึงที่พื้นนะ )” คิลที่รู้ทัน แกล้งถามด้วยหน้าอันใสซื่อ บริสุทธิ์ แล้วเสียงของคิลก็ไม่ได้เบา หรือแกล้งดังก็ไม่รู้ทำให้คนทั้งโรงอาหารหันมามองเขาเป็นสายตาเดียว ซึ่งคนที่หันมามองแบ่งได้เป็น 3 ประเภท ประเภทที่ 1 คือ คนมองผ่านอย่างไม่สนใจ ประเภทที่ 2 คือ คนหันมามองแล้วรีบกลับไปหัวเราะ ( ก็ยังดีที่ไว้หน้าเขา) แต่ประเภทที่ 3 คือหันมามองเขาแล้วก็หัวเราะทั้งๆที่จ้องหน้าเขาอยู่อย่างนั้น ซึ่งแน่นอนอยู่แล้วคนที่ทำอย่างนั้นก็ต้องรวมเจ้าหญิงตัวแสบด้วย
หน๊อย !! ไอ้คิลแค้นนี้ฝากไว้ก่อนเถอะ โรได้แต่แค้นในใจ ‘ถ้ามันตกเก้าอี้อย่างเขาเมื่อไรจะเอาให้สาสมเลยทีเดียว’
“พวกนายจะนั่งก็นั่ง” โรบอกอย่างอารมณ์เสีย นี่อะไรมันจะมานั่งเฉยๆไม่ได้กลับเอาความซวยมาให้เขาแต่เช้า
เมื่อกินเสร็จพวกเฟริน ซึ่งประกอบด้วย เจ้าหญิงตัวแสบ นักฆ่าแส่หาเรื่อง แล้วขอทานหน้าใส ก็เดินมาที่สนามหญ้า
“ นี่คิลนายจะขโมยแอปเปิ้ลมาทำไมไม่หยิบมาเผื่อฉันสักลูกล่ะ” เฟรินบอกอย่างโมโหก็ในเมื่อนักฆ่าตัวแอบขโมยของจากโรงอาหารโดยไม่เผื่อเขาเลย แต่คิลไม่สนกลับแกล้งทำเป็นแอปเปิ้ลลูกนี้หวานอร่อยด้วยซ้ำ เฟรินเลยไม่สนใจ
“เอ่อ โรฉันมีอะไรจะพูดกับนายหน่อยนะ” เฟรินพูด
“อืม มีอะไรเหรอ” โรพูดพลางปีนขึ้นต้นไม้ (หรือว่าชาติที่แล้วโรเป็นลิงเนี่ย )โรนึกประหลาดใจก็ในเมื่อวันนี้เจ้าหญิงทำเขาตกเก้าอี้มาแล้ว แล้วตอนนี้เธอจะทำอะไรให้เขาตกใจอีกปะเนี่ย
เมื่อขึ้นไปแล้วเฟรินก็เริ่มพูด
“เอ่อ....โร นายจะว่าไงถ้าฉันขอนายเป็นแฟน”
“หา !!!! อะไรนะ” โรพูดออกมาอย่างตกใจ แล้วตัวเองก็เผลอตกลงต้นไม้ ขนาดคิลที่กินขนมว่างอยู่เกือบอ้วกออกมาด้วยซ้ำ เมื่อคิลตั้งสติได้ก็เริ่มหัวเราะออกมากับภาพของ ขอทานหน้าเหวอ
“นายจะหัวเราะอะไรนของนาย ลองเป็นนายบ้างสิ เฟรินพูดแบบนี้ไม่ตกลงมาขอหักตายก็บุญแล้ว” เมื่อจบประโยคคิลหัวเราะอย่างชอบใจ “เอ๊ะ นี่ฉันเห็นกับเฟรินหรอกนะ ก็เลยไม่อยากคิดบัญชีกับนายตอนนี้”เมื่อพูดจบคิลก็พูดต่อ
“บุญชีที่ฉันติดนายนี่อะไรเหรอ เรื่องที่ยังไม่รู้ว่าใครเก่งกว่า หรือเรื่องที่คนอื่นเห็นนายตกเก้าอี้เพราะฉัน” เมื่อคิลพูดจบทำให้หน้าโรขึ้นสีจางๆ ( อิอิ โรหน้าแดง )
“เอาน่า เลิกสักทีเถอะ”เฟรินพูดเพราะรำคาญเจ้าพวกนี้เต็มทน หาเรื่องกันได้ทั้งวัน”แล้วนายจะเอาไง” เธอหันไปถามบุรุษที่ยังไม่ได้ตอบคำถามเธอ โรเลยหันไปกระซิบกับคิล
“นี่คิล คนที่จะขอคนอื่น เขาเป็นแฟนถามว่า นายจะเอายังไงเหรอเนี่ย”
“ไม่รู้เหมือนกันหวะ”
“แล้วนายจะไง จะให้ฉันตอบมันว่าไรอะ”
“อ้าว!! ฉันไม่ใช่แฟนนายซะหน่อยนะตัวเอง เธอจะเป็นแล้วกับใครก็แล้วแต่เธอสิย่ะ ฉันไม่ได้วิปริตผิดเพศชอบผู้ชายนะย่ะ”คิลพูดแบบผู้ชายประเภท 2 (นี่คิลของเราเป็นถึงขนาดนี้เลยเหรอนี่)
“นี่พวกนายกระซิบ อะไรกัน ตกลงนายจะว่าไงโร” เฟรินถามอย่างโมโห ทำให้คิลคิดว่ามันฤดูนางมาเหรอถึงได้อารมณ์แปรปรวน แต่คราวนี้คงมาหนัก เพราะไม่ใช่แค่อารมณ์แปรปรวนสมองมันก็คงแปรปรวนด้วย สงสัยแยกหน้าคาโลกับโรไม่ออกรึไงนะ
“ ฉันตกลง” โรพูดอย่างไม่มั่นใจนักไม่รู้ว่าเจ้าตัวยุ่งมันเป็นอะไรของ ลัท่าทีของคิลอีก ทำไมมีแต่คนสติไม่เต็มนะที่นี่เนี่ย แต่มันก็ต้องไม่รวมเขาแน่นอน ( เฮ้ย!!! โรหลงตัวเองด้วย )
********************************************************************************
ตอนนี้ก็พยายามให้ขำที่สุดอะค่ะ ต่อไปอาจจะอัพช้าหน่อยนะเพราะไม่ว่างเลยเดี๋ยวเราต้องสอบด้วย ก็ขอบคุณที่อ่านกันนะค่ะ หวังว่าคงไม่น่าเบื่อเกินไปนะ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น