ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความคิดเห็นของบาโร
ปิดเทอมขึ้น ปี 7 ณ ปราสาทคาโนวาล
“ท่านพ่อ” เสียงของเจ้าชายคนสำคัญแห่งคาโนวาลเอ่ยขึ้น
“มีอะไร” เสียงของผู้เป็นคิงแข็งกร้าวแม้ในยามพูดกับลูกของตัวเองก็ตามที ทำให้ผู้เป็นลูกแอบน้อยใจนิดๆในบางครั้งเหมือนกัน
“ปีนี้กระหม่อมก็อายุ 20 แล้ว จะเป็นอะไรไหมถ้ากระหม่อมจะขอหมั้นผู้หญิงคนที่ลูกรัก”เสียงของผู้เป็นลูกอ่อนโยนลงทันทีเมื่อพูดถึงคนในฝันคนนั้น
“พ่อก็ต้องดูก่อนว่า คนที่เจ้าเลือกเป็นใครคู่ควรกับคาโนวาลหรือเปล่า” เสียงของผู้เป็นพ่อพูดอย่างไม่ใส่ใจถึงแม้จะเป็นเรื่องอนาคตของคาโนวาลแท้ๆ
“ผู้หญิงคนที่กระหม่อมเลือกคือ เจ้าหญิงเฟลิโอน่า เกร.......”
“ไม่ได้!!!!!”เสียงของผู้เป็นพ่ออุทานออกมา ทำให้ผู้เป็นลูกชะงัก ทันที
“ทำไมไม่ได้ครับ”คาโลถามด้วยน้ำเสียงแววสงสัยและเสียใจนิดหน่อย
“เพราะเขาเป็นลูกเอวิเดสนะสิ”ผู้เป็นพ่อพูดอย่างลืมตัวสนิท
“ทำไมครับ แค่เป็นลูกเอวิเดส ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรเลย”
“............”ผู้เป็นพ่อเงียบสนิท ก็ในเมื่อจะบอกลูกได้ยังไงละ ว่าเขายังโกรธเรื่องอลิเซียและก็แผลบนหน้าเนี่ย
“หรือว่าพ่อยังโกรธเอวิเดสเรื่องเจ้าหญิงอลิเซีย” อึ้ง!!ผู้เป็นพ่ออึ้งสนิทก็ในเมื่อลูกมันรู้ได้ไงว่าเขากับเจ้าหญิงอลิเซียเคยเป็น..........
“ไม่ว่าจะยังไงคำตอบของพ่อก็คือไม่!! เข้าใจไหม”
“แต่ของหมั้นลูกก็ให้เขาไปแล้ว และอีกอย่างเขาก็กินไข่มุกแสจันทร์เข้าไปแล้ว”
“ก็ไม่เห็นจะเป็นไร”กษัตริย์บาโรพูดแบบไม่รู้สึกอะไร “คาโนวาลไม่ได้จนหาไข่มุกแสงจันทร์ใหม่อีกกี่ลูกก็ได้ถึงลูกจะเอาไปให้ผู้หญิงคนนั้น นางก็ไม่ได้แต่งกับลูกอยู่ดีถ้าพ่อไม่ชอบ เอาละถ้าเจ้ามีธุระแค่นี้ก็ออกไปได้ หวังว่าคงไม่ต้องพูดอะไรให้กระจ่างกว่านี้อีกนะ”
เมื่อพูดกษัตริย์บาโรจัดการพูดเสร็จสรรพ เขาก็ไม่รู้จะทำยังไง สงสัยต้องหาวิธีใหม่หรือไม่ก็เลิกยุ่งกับเฟลิโอน่าซะดังนั้นคาโลจึงต้องเดินออกไปอย่างเสียใจ และรำพึงกับตัวเองว่า ‘ทำไมนะเวลามีความรักทั้งทีก็ต้องมีอุปสรรค สงสัยเราคงจะต้องอยู่ห่างจากเฟลิโอน่าเพื่อตอนจากกัน เราและมันจะได้ไม่ต้องเสียใจมากซะแล้ว’
วันเปิดเทอมโรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์ก
“หวัดดี”เสียงเจ้าตัวยุ่งดังมาแต่ไกลพร้อมเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นป้อมอัศวิน ซึ่งแน่นอนเขาต้องมาถึงเป็นคนสุดท้าย
“นายมาบ้าอะไรป่านนี้ ไม่มาช่วยเขาปิดประตูโรงเรียนเลยละ” ครี้ดพูดอย่างนี้ทำให้ในห้องมีเสียงหัวเราะขึ้น แต่แน่นอนว่าต้องยกเว้นเจ้าชายแห่งคาโนวาล
“ก็แหม ก็เผอิญมันตื่นสายอะ เมื่อวานวันสุดท้ายของช่วงปิดเทอมก็เลยเที่ยวดึกไปหน่อย” เฟรินพูดอย่างแก้ตัว
“ฉันอยากรู้นักว่าดึกนิดหน่อยของนายมันซักกี่โมง” เสียงของมาทิลด้าเอ่ยขึ้น “รู้ตัวหรือเปล่าว่าที่จริงแล้วตัวเองเป็นผู้หญิงนะ”มาทิลด้าพูดอย่างเป็นห่วงแกมสั่งสอน
“อืม รู้น่าแต่ตอนนี้ฉันเป็นผู้ชายนิ จริงไหม”เฟรินพูดอย่างกับเป็นเรื่องไม่สำคัญ ทำให้เจ้าหญิงแห่งอเมซอลถอนหายใจ
“เฮ้อ”
“เอาน่าฉันรู้แล้วน่าเลิกพูดเรื่องนั้นซะทีเหอะ” เสียงเจ้ายุ่งเริ่มอารมณ์เสียเต็มที่เมื่อนึกถึงตอนมันเป็นผู้หญิง แล้วเจ้าตัวยุ่งก็เดินไปหาคนที่คิดถึงที่สุดในขณะนี้ซึ่งนั่งอยู่ข้างๆเพื่อนซี้ของเธอ
“หวัดดี” เสียงเจ้าตัวยุ่งทักคิลด้วยความดีใจ
“ดี เป็นไงโดนสวดทั้งแต่เจอกันเลยนิ สมน้ำหน้าปากหาเรื่องเอง”คิลพูดเสียงแกมกลั้วหัวเราะ
“เออ ฉันรู้แล้วน่า อย่าย้ำจะได้ไหมหวะ”เฟรินพูดอย่างเหนื่อยใจ แต่ทำตัวให้ร่าเริงเพราะอยากจะคุยกับคนที่คิดถึงที่สุด
“หวัดดี คาโล” เฟรินทักด้วยความดีใจเพราะไม่เจอหน้ากันกว่า 2 เดือน
“................” แต่ทว่า ไม่มีคำตอบจากเจ้าชายแห่งคาโนวาล แต่เฟรินก็ไม่ได้สงสัยอะไรในตอนนั้น เพราะคิดว่าเป็นนิสัยประจำของเจ้าชายน้ำแข็งอยู่แล้ว
แต่ทว่า...ไม่ว่าเธอจะพยายามคุยกับคาโลมันเท่าไร คาโลกลับไม่สนใจมันเลยสักนิดทำให้เจ้าตัวเริ่มมีความสงสัยอยู่นิดๆ จนกระทั่งเวลาผ่านไป 3-4 เดือน เจ้าตัวก็มีความสงสัยเต็มที่
“เฮ้ยคิล คาโลมันเป็นอะไรของมันหวะ”เฟรินถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“อ้าว แล้วคาโลมันเป็นอะไรละ” คิลถามอย่างไม่ใส่ใจ
“ก็จะอะไรละ ก็ในเมื่อเดี๋ยวนี้มันไม่คุยกับฉันเลย ไม่เห็นเหมือนพวกนายมันยังคุยอยู่เลย”เฟรินพูดด้วยเสียงไม่สบายใจ
“เฮ้ย แกอย่านะว่าแกหึงฉัน ฉันขอบอกไว้ก่นเลยนะเว้ยฉันไม่ได้เป็นพวกวิปริตผิดเพศเหมือนคาโลมัน”คิลพูดด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ “เอ๊ะหรือว่ามันมีคนรักใหม่แล้วหวะ มันถึงไม่สนใจแก”คิลยังพูดแกล้งไม่ทันจบ ขอทานแห่งทริสทอร์ก็พูดต่อ
“ถ้าเจ้าชายแห่งคาโนวาลมีคนรักแล้ว แต่ขอทานแห่งทริสทอร์ยังไม่มีนะ กระหม่อนยินดีเป็นคู่หมั้นให้กับเจ้าหญิงเฟลิโอน่าทุกเมื่อ”
เมื่อพูดจบเสียงหัวเราะดัง “ก๊าก!!!!”ก็มาจากคิล และโรซึ่งอดขำไม่ได้และไม่ได้รับรู้ความรู้สึกเครียดไปกับ ธิดาแห่งความมืดตรงหน้าเลยซักนิด
“เฮ้ย พวกแกจะเลิกหัวเราะได้ยังหวะ ฉันเครียดนะโว้ย!!” เฟรินตะโกนออกมาอย่างบอกให้รู้ว่าอารมณ์เสียสุดๆ ทำให้เพื่อนสองคนเงียบไปทันที
“ท่านพ่อ” เสียงของเจ้าชายคนสำคัญแห่งคาโนวาลเอ่ยขึ้น
“มีอะไร” เสียงของผู้เป็นคิงแข็งกร้าวแม้ในยามพูดกับลูกของตัวเองก็ตามที ทำให้ผู้เป็นลูกแอบน้อยใจนิดๆในบางครั้งเหมือนกัน
“ปีนี้กระหม่อมก็อายุ 20 แล้ว จะเป็นอะไรไหมถ้ากระหม่อมจะขอหมั้นผู้หญิงคนที่ลูกรัก”เสียงของผู้เป็นลูกอ่อนโยนลงทันทีเมื่อพูดถึงคนในฝันคนนั้น
“พ่อก็ต้องดูก่อนว่า คนที่เจ้าเลือกเป็นใครคู่ควรกับคาโนวาลหรือเปล่า” เสียงของผู้เป็นพ่อพูดอย่างไม่ใส่ใจถึงแม้จะเป็นเรื่องอนาคตของคาโนวาลแท้ๆ
“ผู้หญิงคนที่กระหม่อมเลือกคือ เจ้าหญิงเฟลิโอน่า เกร.......”
“ไม่ได้!!!!!”เสียงของผู้เป็นพ่ออุทานออกมา ทำให้ผู้เป็นลูกชะงัก ทันที
“ทำไมไม่ได้ครับ”คาโลถามด้วยน้ำเสียงแววสงสัยและเสียใจนิดหน่อย
“เพราะเขาเป็นลูกเอวิเดสนะสิ”ผู้เป็นพ่อพูดอย่างลืมตัวสนิท
“ทำไมครับ แค่เป็นลูกเอวิเดส ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรเลย”
“............”ผู้เป็นพ่อเงียบสนิท ก็ในเมื่อจะบอกลูกได้ยังไงละ ว่าเขายังโกรธเรื่องอลิเซียและก็แผลบนหน้าเนี่ย
“หรือว่าพ่อยังโกรธเอวิเดสเรื่องเจ้าหญิงอลิเซีย” อึ้ง!!ผู้เป็นพ่ออึ้งสนิทก็ในเมื่อลูกมันรู้ได้ไงว่าเขากับเจ้าหญิงอลิเซียเคยเป็น..........
“ไม่ว่าจะยังไงคำตอบของพ่อก็คือไม่!! เข้าใจไหม”
“แต่ของหมั้นลูกก็ให้เขาไปแล้ว และอีกอย่างเขาก็กินไข่มุกแสจันทร์เข้าไปแล้ว”
“ก็ไม่เห็นจะเป็นไร”กษัตริย์บาโรพูดแบบไม่รู้สึกอะไร “คาโนวาลไม่ได้จนหาไข่มุกแสงจันทร์ใหม่อีกกี่ลูกก็ได้ถึงลูกจะเอาไปให้ผู้หญิงคนนั้น นางก็ไม่ได้แต่งกับลูกอยู่ดีถ้าพ่อไม่ชอบ เอาละถ้าเจ้ามีธุระแค่นี้ก็ออกไปได้ หวังว่าคงไม่ต้องพูดอะไรให้กระจ่างกว่านี้อีกนะ”
เมื่อพูดกษัตริย์บาโรจัดการพูดเสร็จสรรพ เขาก็ไม่รู้จะทำยังไง สงสัยต้องหาวิธีใหม่หรือไม่ก็เลิกยุ่งกับเฟลิโอน่าซะดังนั้นคาโลจึงต้องเดินออกไปอย่างเสียใจ และรำพึงกับตัวเองว่า ‘ทำไมนะเวลามีความรักทั้งทีก็ต้องมีอุปสรรค สงสัยเราคงจะต้องอยู่ห่างจากเฟลิโอน่าเพื่อตอนจากกัน เราและมันจะได้ไม่ต้องเสียใจมากซะแล้ว’
วันเปิดเทอมโรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์ก
“หวัดดี”เสียงเจ้าตัวยุ่งดังมาแต่ไกลพร้อมเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นป้อมอัศวิน ซึ่งแน่นอนเขาต้องมาถึงเป็นคนสุดท้าย
“นายมาบ้าอะไรป่านนี้ ไม่มาช่วยเขาปิดประตูโรงเรียนเลยละ” ครี้ดพูดอย่างนี้ทำให้ในห้องมีเสียงหัวเราะขึ้น แต่แน่นอนว่าต้องยกเว้นเจ้าชายแห่งคาโนวาล
“ก็แหม ก็เผอิญมันตื่นสายอะ เมื่อวานวันสุดท้ายของช่วงปิดเทอมก็เลยเที่ยวดึกไปหน่อย” เฟรินพูดอย่างแก้ตัว
“ฉันอยากรู้นักว่าดึกนิดหน่อยของนายมันซักกี่โมง” เสียงของมาทิลด้าเอ่ยขึ้น “รู้ตัวหรือเปล่าว่าที่จริงแล้วตัวเองเป็นผู้หญิงนะ”มาทิลด้าพูดอย่างเป็นห่วงแกมสั่งสอน
“อืม รู้น่าแต่ตอนนี้ฉันเป็นผู้ชายนิ จริงไหม”เฟรินพูดอย่างกับเป็นเรื่องไม่สำคัญ ทำให้เจ้าหญิงแห่งอเมซอลถอนหายใจ
“เฮ้อ”
“เอาน่าฉันรู้แล้วน่าเลิกพูดเรื่องนั้นซะทีเหอะ” เสียงเจ้ายุ่งเริ่มอารมณ์เสียเต็มที่เมื่อนึกถึงตอนมันเป็นผู้หญิง แล้วเจ้าตัวยุ่งก็เดินไปหาคนที่คิดถึงที่สุดในขณะนี้ซึ่งนั่งอยู่ข้างๆเพื่อนซี้ของเธอ
“หวัดดี” เสียงเจ้าตัวยุ่งทักคิลด้วยความดีใจ
“ดี เป็นไงโดนสวดทั้งแต่เจอกันเลยนิ สมน้ำหน้าปากหาเรื่องเอง”คิลพูดเสียงแกมกลั้วหัวเราะ
“เออ ฉันรู้แล้วน่า อย่าย้ำจะได้ไหมหวะ”เฟรินพูดอย่างเหนื่อยใจ แต่ทำตัวให้ร่าเริงเพราะอยากจะคุยกับคนที่คิดถึงที่สุด
“หวัดดี คาโล” เฟรินทักด้วยความดีใจเพราะไม่เจอหน้ากันกว่า 2 เดือน
“................” แต่ทว่า ไม่มีคำตอบจากเจ้าชายแห่งคาโนวาล แต่เฟรินก็ไม่ได้สงสัยอะไรในตอนนั้น เพราะคิดว่าเป็นนิสัยประจำของเจ้าชายน้ำแข็งอยู่แล้ว
แต่ทว่า...ไม่ว่าเธอจะพยายามคุยกับคาโลมันเท่าไร คาโลกลับไม่สนใจมันเลยสักนิดทำให้เจ้าตัวเริ่มมีความสงสัยอยู่นิดๆ จนกระทั่งเวลาผ่านไป 3-4 เดือน เจ้าตัวก็มีความสงสัยเต็มที่
“เฮ้ยคิล คาโลมันเป็นอะไรของมันหวะ”เฟรินถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“อ้าว แล้วคาโลมันเป็นอะไรละ” คิลถามอย่างไม่ใส่ใจ
“ก็จะอะไรละ ก็ในเมื่อเดี๋ยวนี้มันไม่คุยกับฉันเลย ไม่เห็นเหมือนพวกนายมันยังคุยอยู่เลย”เฟรินพูดด้วยเสียงไม่สบายใจ
“เฮ้ย แกอย่านะว่าแกหึงฉัน ฉันขอบอกไว้ก่นเลยนะเว้ยฉันไม่ได้เป็นพวกวิปริตผิดเพศเหมือนคาโลมัน”คิลพูดด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ “เอ๊ะหรือว่ามันมีคนรักใหม่แล้วหวะ มันถึงไม่สนใจแก”คิลยังพูดแกล้งไม่ทันจบ ขอทานแห่งทริสทอร์ก็พูดต่อ
“ถ้าเจ้าชายแห่งคาโนวาลมีคนรักแล้ว แต่ขอทานแห่งทริสทอร์ยังไม่มีนะ กระหม่อนยินดีเป็นคู่หมั้นให้กับเจ้าหญิงเฟลิโอน่าทุกเมื่อ”
เมื่อพูดจบเสียงหัวเราะดัง “ก๊าก!!!!”ก็มาจากคิล และโรซึ่งอดขำไม่ได้และไม่ได้รับรู้ความรู้สึกเครียดไปกับ ธิดาแห่งความมืดตรงหน้าเลยซักนิด
“เฮ้ย พวกแกจะเลิกหัวเราะได้ยังหวะ ฉันเครียดนะโว้ย!!” เฟรินตะโกนออกมาอย่างบอกให้รู้ว่าอารมณ์เสียสุดๆ ทำให้เพื่อนสองคนเงียบไปทันที
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น