fanfic หัวขโมยแห่งบารามอส เมื่อบาโรไม่ยอมรับเฟรินเป็นสะใภ้

ลำดับตอนที่ #8 : ความร่วมมือ 3

ทางด้านเฟริน



“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”



“ คาโลฉันเองให้ฉันเข้าไปหน่อย” เมื่อได้ยินเสียงคาโลก็รู้ได้ทันทีว่าเจ้าของเสียงนั้นคือใคร จึงรีบรุดขึ้นมาเปิดประตู



“เฟริน มานี่ทำไม มันเย็นมากแล้วนะ เดี๋ยวคนอื่นจะมองนายไม่ดี” เมื่อคาโลพูดจบทำให้เฟรินแอบคิดในใจ ‘แหมทีตัวเองมาหาคนอื่นที่ห้องนะ ไม่ว่าอะไรตัวเองสักคำ ทีฉันมาหามันดูไม่ดีมากเลยหรือไง’ เฟรินคิกอย่างน้อยใจ



จากนั้น คาโลจึงต้องเชิญเจ้าหญิงแห่งเดมอสเข้ามาในห้อง



“ตกลง นายมาหาฉันเนี่ย นายต้องถามอะไนฉันแน่เลยใช่ไหม ตกลงนายมีเรื่องะไร”



“ถ้าฉันพูดตรงๆ นายอย่าว่าอะไรฉันนะ นายก็รู้ว่าฉันพูดอ้อมๆไม่เป็น”



“อืม นายมีอะไรก็พูดมาสิ ฉันรู้นิสัยนายดีนะ”



“คือว่า...นายคิดเหรอคาโล...ว่าพ่อของนายจะยอมรับฉันง่ายๆ...ถ้าพ่อนายไม่ให้เราแต่ง....”



เจ้าตัวยุ่งยังพูดไม่จบก็ถูกมือของคนที่กำลังสนทนาด้วยปิดปากอย่างไม่ทันตั้งตัว และคนคนนั้นก็เอ่ยออกมาว่า



“นายห้ามพูดแบบนี้อีกเด็ดขาดนะ เฟริน  นายลืมแล้วหรือไงว่าฉันเคยพูดอะไรกับนายไว้  ไม่ว่าจะยังไง ฉันก็จะอยู่กับนาย จะแต่งงานกับนายให้ได้ แม้จะต้องสละยศเจ้าชายก็ตาม” น้ำเสียงของคาโลแฝงความนักแน่นและจริงใจ ทำให้เจ้าตัวดีรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด แต่เจ้าตัวก็ยังไม่คลายความกังวล



“นี่เฟริน นี่ก็ดึกมากแล้วนะ นายรีบไปนอนเถอะ”คาโลพูดด้วยเสียงอ่อนโยน



“ไม่เอาอะ ฉันจะอยู่กับนาย”เฟรินเริ่มดื้อ “ อีกไม่กี่อาทิตย์ พวกเราก็จะเรียนจบแล้วนะ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ฉันจะได้เจอนาย อยู่กับนาย 2 คนแบบนี้อีก”เฟรินพูดเสียงเริ่มสั่น แล้วน้ำตาเริ่มคลอ



“ไม่ว่าจะเมื่อไหร่นะเฟริน ก็ต้องมีสักวันแน่เฟริน”คาโลพูดพร้อมเช็ดน้ำตาที่กำลังไหล ของเฟริน เฟรินในยามนี้สำหรับเขาแล้ว เป็นเฟรินที่น่ารักกว่าผู้หญิงอื่นใดในโลก คิดแล้วเจ้าชายผู้สูงศักดิ์ก็บรรจงจูบเฟรินด้วยความอ่อนโยนและความรัก



“เอาละ ไปนอนได้แล้ว หรือจะให้ฉันไปส่ง”คาโลถาม



“ไม่ต้องหรอก ฉันกลับเองได้ นายเองก็รีบๆนอนนะ”เฟรินตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ร่าเริง ที่เขาไม่ได้เห็นมานาน



“อืม” คาโลตอบพร้อมยิ้มให้กับเฟรินเช่นกัน



เมื่อเฟรินออกไปจากห้องแล้ว เจ้าชายแห่งคาโนวาลก็มายืนที่ริมหน้าต่าง ซึ่งมีแสงจันมร์ส่องทอดมา พร้อมกับรำพึงว่า “ ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันจะได้เจอนายอีกหรือเปล่าเฟรินไม่รู้ว่าท่านพ่อจะยอมรึเปล่า แต่ในเมื่อฉันได้สัญญากับนายไว้แล้ว ฉันก็ต้องทำให้ได้” คาโลพึมพำกับตัวเอง จากนั้น เขาก็ไปอาบน้ำ เมื่ออาบน้ำเสร็จ เขาก็ล้มตัวลงนอน พร้อมกับคิดแผนการที่จะเสนอในวันพรุ่งนี้  จนเขาผล็อยหลับไป







วันรุ่งขึ้น



ณ ห้องนั่งเล่น ป้อมอัศวิน ทุกคนมาพร้อมหน้ากันแล้ว เหลือแต่เจ้าตัวยุ่งคนเดียว



‘ ทำไมบรรยากาศมันเหมือนตอนเปิดเทอมวันแรก เลยนะ วันที่เจ้าตัวยุ่งมาสายที่สุด ทำให้คนอื่นรออย่างใจหายใจคว่ำ วันนั้น ไม่คิดเลยว่าจะต้องมาช่วยเจ้าบ้านั่น แก้ปัญหาหัวใจ พูดไปก็นึกขำ แต่ก็คงขำได้ไม่นาน เพราะ แต่ตอนนี้ พวกเขาอุตส่าห์มาช่วยมันแก้ปัญหา แต่เจ้าตัวกลับมาช้าที่สุด เฮ้ย!!! ไม่ใช่สิไม่ใช่ช้าที่สุด มันจะแหกตาตื่นขึ้นมาช่วยคิดหรือเปล่าก็ไม่รู้’ คิลคิดในใจ



“เมื่อไหร่ เฟรินมันจะมานะ เรื่องของตัวเองแท้ๆ อุตส่าห์นัดไว้ ยังมาสายอีก อย่างนี้ มันหน้าช่วยไหมเนี่ย ” แองจี้ พูดขึ้น น้ำเสียงบอกให้รู้ถึงว่า เธอหมดอารมณ์ในการรอแล้ว



“เอาน่า แองจี้ เมื่อคืน เฟรินมันคงจะเหนื่อย งั้นเรามาประชุมกันก่อนละกน ดีไหม จะได้ไม่เสียเวลา ว่าไงทุกคน” เจ้าหญิงอเมซอล ขอความเห็นจากเพื่อนๆ



“อืม...” เพื่อนป้อมอัศวินพูดพร้อมๆกัน ยกเว้น เจ้าชายและเจ้าหญิงจากคาโนวาล



“แต่...เรนอนว่า...”เจ้าหญิงเรนอนพูดอย่างไม่แน่ใจ



“ว่าอะไรหรือเรนอน” มาทิลด้าถามอย่างสงสัย



“คือ..เรนอนว่า...พวกเราคงไม่ต้องเตรียมอะไรกันมากหรอกค่ะ อย่างกษัตริย์บาโร ต้องใช้วิธีพูดตรงๆ หาเหตุและผล หรือไม่ก็พูดอ้อนๆเลยดีกว่าค่ะ”เรนอนออกความเห็น



“..................” เพื่อนๆทุกคนตกอยู่ในความเงียบ ไม่มีใครพูดอะไร เหมือนกับว่ากำลังใช้ความคิดของตัวเองอยู่



“ อืม... งั้นนายว่าไงละคาโล พ่อของนาย นายน่าจะรู้ดีที่สุดนะ”คิลถาม



“ฉันว่าอย่างที่เรนอนพูดก็ถูกนะ อย่างท่านพ่อคงต้องพูดกันตรงๆอย่างเดียว” คาโลตอบสั้นๆ



“งั้น เราก็ทั้งหมดก็ต้องเดินไปคาโนวาลขอร้องพ่อนายใช่ไหม”คิลถามด้วยน้ำเสียงดีใจเต็มที่ ทำให้เพื่อนๆ งง แค่เดินทางไปคาโนงาลทำไมต้องดีใจนักหนา บางคนกลับไม่อยากไป เพราะขี้เกียจและอยากกลับบ้าน แต่หมอนี่สิ ทำไมถึงอยากไป แต่คิลไม่ได้คิดเช่นนั้น เมื่อรู้จักเพื่อน 2 คนนี้ เขาได้เดินทางไปในดินแดนต่างๆมากมาย เจอความสนุกสนานมากมาย และอีกอย่างเขาไม่อยากกลับบ้าน ที่มีแต่การฆ่า  



“งั้น..แบบนี้แสดงว่า เราก็ไม่ต้องเตรียมแผนการอะไรกันแล้วละสิ”ครี้ดถามอย่างอารมณ์เสีย ก็ในเมื่อ ต้องให้เขาตื่นเช้ามา เพื่อมาฟังแผนการ 2 ประโยคเนี่ยนะ



“อืม..แต่ ฉันมีเรื่องอยากขอร้องพวกนาย อย่าบอกเรื่องนี้กับเฟรินจะได้ไหม ฉันไม่อยากให้มันทุกข์ใจ อยากให้มันสบายใจที่สุด” คาโลขอร้องด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ไม่แข็งกระด้างอย่างที่เคยพูด ทำให้เขารู้สึกเห็นใจ



‘ นี่หรือธาตุแท้ของเจ้าชายแห่งคาโนวาล นิสัยจริงๆของเขาเป็นอย่างเหรอ ใครสลับวิญญาณคาโลไปหรือเปล่า’ โรคิด อย่างไม่เชื่อ ในเมื่อเจ้าชายที่เพื่อนๆคิดว่าเป็นคนแข็งกระด้าง จะอ่อนโยนได้ถึงเพียงนี้



“ได้สิ”คนทั้งห้องกล่าวขึ้นพร้อมกันจากนั้นก็แยกย้ายกันไปทำงานของตน แต่ก็มีคนบางจำพวกที่ไปนอนต่อ ซึ่งหนึ่งในนั้นก็ต้องมีครี้ดบุรุษตาดียวอย่างแน่นอน ตามมาด้วย นักฆ่า ชั้นเยี่ยมจากตระกูลฟีลมัส แต่ก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายกันไป ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นก่อน



“เฮ้ย!!!! โทษที ที่มาช้าไปหน่อย” เสียงเจ้าตัวยุ่งดังขึ้นมาจากทางประตู ทำให้เพื่อนๆหันไปมอง



“เฮ้อ..คาโล นายจัดการเองละกัน” เสียงถอนหายใจของมาทิลด้าแสดงความอ่อนใจ ขณะที่ เจ้าตัวยังยืนงง จับต้นชนปลายไม่ถูก



คาโลไม่รับเพียงแต่เดินมาที่ข้างๆเจ้าตัวยุ่ง แล้วพูดว่า “เฟริน เดี๋ยวฉันบอกนาย แต่ว่า เราไปคุยกันที่ริมทะเลสาบดีกว่า” และพากันเดินออกไป



เมื่อเพื่อนๆเห็น ก็อดขำไม่ได้กับการประพฤติตัวของเจ้าชายแห่งคาโนว่าล ที่บัดนี้ยัง รักษามาด ท่านชาย อยู่ได้



*****************************************************************************