fanfic หัวขโมยแห่งบารามอส เมื่อบาโรไม่ยอมรับเฟรินเป็นสะใภ้

ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 11 ชื่อง่ายๆค่ะ

วันรุ่งขึ้น



‘วันสุดท้ายแล้วสินะ วันสุดท้ายที่พวกเราสามารถอยู่กันได้ครบแบบนี้ ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ต้องเจอกับอะไรบ้าง ไม่รู้ว่าต่อไปแล้วทุกคนจะเป็นยังไง คิดถึงเพื่อนๆจัง ไม่อยากจบเลย พวกนี้เป็นพวกแรกที่สอนให้เขารู้ถึงคำว่า มิตรภาพ’ เฟรินคิดในใจ



          เมื่อนักเรียนชั้นปีอื่นๆเดินทางกันกลับบ้านอย่างเร่งรีบ คงมีแต่นักเรียนชั้น ปี 7 เท่านั้น ที่ยังอยากจะอยู่ที่นี่ต่อ หรือให้เวลาผ่านไปช้าที่สุดแต่เวลาและวารีย่อมไม่คอยใคร ในที่สุด งานเลี้ยงก็ต้องย่อมมีวันเลิกรา อยู่ที่จะช้าจะเร็วเท่านั้น และแล้วเวลานั้นก็มาถึง เวลาที่ไม่มีใครขอ



“เฟริน นายอย่าลืมสัญญานะ” เจ้าชายแห่งคาโนวาลย้ำ ที่จริงเขามีคำมากมายจะพูดกับเธอ แต่คำเหล่านั้นเหมือนติดอยู่คอ ทำให้เขาพูดมันออกมาไม่ได้



“อืม...รู้แล้วน่า ย้ำอยู่ได้” เฟรินตอบแบบรำคาญ เพราะไม่อยากให้บรรยากาศเสีย



จากนั้นเฟรินก็ล่ำลาเพื่อนๆ ที่จะไปเผชิญศึกกับกษัตริย์ปีศาจ ที่คาโนวาล



“เฮ้ยครี้ด นายทำตัวดีๆนะเว้ย อย่าพูดไม่เข้าเรื่องเดี๋ยวเรื่องจะไม่สำเร็จ” เฟรินพูดกับครี้ด



“แหม กลัวเรื่องจะไม่สำเร็จ ไม่กลัว เพื่อนแกจะคอหลุดจากบ่าหรือไง.....ชิ” ครี้ดแกล้งทำเป็นน้อยใจ ทำให้เพิ่มสีสันตรงนั้นและเรียกเสียงหัวเราะอย่างมาก



“เอาน่าๆ” เฟรินตอบแบบขอไปทีด้วยความอาย แต่ครี้ดมันยังไม่เลิก



“แต่จะว่าไปแล้ว ก็นายนั่นแหละเฟริน ดันไปรักกับ ลูกคิงปีศาจ ระวังเหอะ เป็นสะใภ้เขาอยู่ดีๆ คอแกจะหลุดจากบ่าเพราะคำนิสัยแกนั่นแหละ” ครี้ดยังประชดไม่จบ



“เออๆ เอาเหอะ ขืนอยู่นานกว่านี้ ฉันต้องต่อยกับนายแน่ แล้วอีกอย่างไปสายมันจะไม่ดี”



“เออๆ ไปก็ได้ ไม่ต้องไล่”



“นาย ระวังอย่าไปติดใจสาวหรือไปต่อยกับใครที่คาโนวาล เมืองนั้นนะ เมืองนักรบ”เฟรินเตือน



“รู้แล้วน่า ฉันไม่ทำเรื่องขายหน้าหรอก เฮ้ย!!!! แต่เดี๋ยวก่อน ที่ฉันไม่สุ้ไม่ได้แสดงว่าฉันสู้ไม่เป็นนะโว้ย” ครี้ดตอบอย่างฉุนนิดๆ



“เออๆ รู้แล้วๆ ก็แค่พูดไปอย่างนั้นเอง”



“เฮ้ย!!!! ครี้ดเมื่อไรแกจะขึ้นมาหวะ ทั้งขบวนเขารอแกอยู่คนเดียวเนี่ย ทำอย่างกับว่า จะไม่ได้เจอกันอีก”  



“เปล่าโว้ย !!!! ฉันไม่ได้คิดถึงมันแต่ฉันกำลังจะต่อยกับมันต่างหาก” ครี้ดพูดแก้



“เออๆๆ เอาเป็นว่าไปกันเหอะ เดี๋ยวขบวนเจ้าชายคาโนวาลจะเสียฤกษ์” คิลพูดพร้อมกับผลักครี้ดขึ้นไป แล้วหันมาพูดกับเธอต่อ



“ตั้งแต่ขอคิงปีศาจว่าจะแต่งงานกับใคร”



“ไอ้......”เฟรินยังไม่ทันพูดจบเกวียนและ เพื่อนๆป้อมอัศวินก็ออกเดินทางกันไปเสียแล้ว เธอยืนดูเกวียนด้วยความเศร้าซึม จนน้ำตาคลอ อุตส่าห์บอกตัวเองว่า จะไม่ร้องไห้ แต่ยังไงก็ไม่มีทางห้ามได้อยู่ดี



“เจ้าหญิงเฟลิโอน่า กระหม่อมคิดว่าเราควรกลับ เดมอสกันได้แล้วพะยะค่ะ” โกโดม พูดเรียกสติ เฟรินกลับมา



“อืม.... ฉันก็ว่างั้น ท่านพ่อคงคิดถึงเราแย่แล้วละ รีบกลับกันเถอะ”เฟรินพูดด้วยเสียงร่าเริง แต่ต่างกับใจเธออย่างสิ้นเชิง



**************************************



โทษทีนะค่ะ สำหรับคนที่ขอฉากหวานๆ แต่ตอนนี้ยังไม่มีค่ะ ต้องรอไปก่อนเพราะ.........ต้องติดตามอ่านต่อไปค่ะ ไม่บอกง่ายๆหรอก อิอิ