เพื่อนรัก ร๊ากเพื่อน

ลำดับตอนที่ #1 : เปิดเทอมแล้วว

ในชีวิตของคนเราก้คงจาได้เจอเพื่อนหลายแบบ แต่ส่วนมากก้คงจาเปนเพื่อนกินหรือไม่ก้เพื่อนเที่ยวเท่านั้นและ จามีคัยซักกี่คนบนโลก ที่ได้รุ้จักหรือสัมผัสกับคำว่า "เพื่อนแท้"
ในตอนเช้าของการเปิดเทอมวันแรกของโรงเรียนหลายๆแห่ง
"โหพ่อ ทำไมออกซะเช้าขนาดนี้หล่ะ นี่มันเพิ่ง6โมงเองนะ คึ่งชั่วโมงก้ถึงโรงเรียนแล้ว เจนไม่ได้มีหน้าที่เปิดประตุโรงเรียนนะ" ชั้นเริ่มโวยพ่อเมื่อขึ้นมาบนรถ
"นี่มันเปิดเทอมวันแรกนะ ออกช้ากว่านี้รถก้ติดหน่ะสิ อยากไปสายรึไง"
 "ค่าๆๆๆ แต่ยังไงก้ไม่ต้องรีบขับรถนะพ่อ" ตลอดทางมาโรงเรียน เด็กที่ค่อนข้างขี้เกียดอย่างชั้นก้คงไม่ทำอะไรหรอก นอกจากนอนมาตลอดทาง ตื่นอีกทีก้ตอนที่แม่ปลุกตอนใกล้ถึงโรงเรียน ชั้นรีบมัดผมที่ยุ่งเหยิงจากการนอนใหม่ เมื่อผมเรียบร้อยแล้วก้ถึงโรงเรียนพอดี
"วันนี้ 4 โมงนะ เจน กั๊ก" แม่บอกชั้นกับพี่ก่อนจะลงจากรถ อ้อลืมแนะนำไปค่ะ ชั้นมีพี่ชายอยุ่1คน เปนพี่ชายที่ไม่เอาไหนเลยย วันๆก้เอาแต่เล่นๆแล้วก้หลีสาว จะมีดีก้แค่เล่นดนตรีเก่งก้แค่นั้น
"นี่วันนี้อย่ามาช้า ขี้เกียดรอ"
"คัยกันแน่ที่ควรจะพุดฮะ พี่กั๊กนั่นแหละ หัดมาให้ตรงเวลาบ้างนะ เชอะ" เฮ้อ จามีวันไหนบ้างเนี่ยที่ชั้นไม่ได้เถียงกับพี่เฮงซวยคนนี้
 "หวัดดีจ่ะ" ชั้นเริ่มทักทายเพื่อนๆเมื่อเดินเข้ามาใน้องเรียน เฮ้อมาแต่เช้านอนเล่นซักแป๊ปดีกว่า.....
"เฮ้ยตื่นๆ" ชั้นถึงกับสะดุ้ง
"อาไรเนี่ยแนน จาตะโกนทำไม ชั้นกำลังฝันดีเลย"
"แหมเปิดเทอมวันแรกก้กะจามานอนเลยไง ตื่นมาคุยกันดีกว่าชั้นหล่ะคิดถึ๊งคิดถึงแก" แนน เป็นเพื่อนสนิกในกลุ่มของชั้นที่มีน่าตาแสนหวาน หนุ่มๆเห็นก้คงจาต้องแอบมองกัน แถมมันยังมีสมองที่ดีมากเลยหล่ะ เรียกได้ว่าเกือบเพอเฟคอ่ะนะ ติดอยุ่ตงนิสัยบางอย่างที่น่ากลัวของมันเนี่ยแหล่ะ
" เออเจน เห็นพวกเรามากันยังอ่ะ"
"ยังเลย"
 "อ้าวว่าไงเจน แนน แหมไม่เจอตั้งนานสวยขึ้นนะเนี่ย"
"นี่ยังไม่ชินกับความสวยของเรา2คนอีกหรอฮะ" แนนพุดด้วยท่าทางอายๆ
"แหมยัยบ้า พุดแค่นี้ทำเป็นลอย ดุดิเจนยังรุ้เลยว่าเราโกหก ใช่มั้ยเจน"
 "เออ รุ้แล้วๆๆ" บอน 1ในสมาชิกของกลุ่มชั้นพุดกวนประสาทชั้นกับแนนทันทีเมื่อเจอกัน แต่ก้ชินซะแล้วหล่ะ ก้นิสัยมันเป็นแบบนี้มานานแล้วนี่นาหรืออาจจะเรียกได้ว่าเป็นสันดานเลยก้ได้อ่ะนะ แต่เพราะน่าตาของบอนที่ค่อนข้างถุกใจชั้นและสาวๆคนอื่น ชั้นเลยไม่ค่อยจาโกดเวลาที่มันกวนเท่าไร บอนเป็นคนที่มีน่าตาคมเข้มบวกกับผิวสีแทน แล้วก้ทรงผมสุดกวน บอนก้เลยเป็นที่หมายปองของสาวๆหลายๆคน "เออเจน กินข้ามายังอ่ะ"
"ยังเลย ทำไมอ่ะ"
 " ไปกินเป็นเพื่อนบอนหน่อยดิ นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
 "อืมๆๆๆๆๆ ไปดิ" ชั้นกับบอนนั่งกินข้าวกันอยุ่2คน
"หวัดดีค่ะ พี่บอน" โอ้ยน่ารำคาน มันจาทักอาไรกันนักหนาเนี่ย
"เสน่ห์แรงจิงๆเลยนะ"
"แน่อ่ะดิ เทอก้ควรดีใจนะที่มีเพื่อนน่าตาดีๆอย่างเราอ่ะ อิอิ"
"เออ ดีจัยมากเลยเพื่อน"
 "อ้าว บอน เจน มากันนานยังวะเฮ้ยอย่าเพิ่งไปนะรอแป๊ปนึง ไปซื้อข้าวก่อน" โน้ต หนุ่มตี๋ตาโตซึ่งเป็นหลีดของโรงเรียนวิ่งมาอย่างไม่เหลือคราบของหลีด อ๊ะนั่น แล้วก้ตามมาด้วย ปั๊ป หลีดอีกคนของโรงเรียน
"เฮ้ยไอ้โน้ต กุบอกให้มึงรอ มึงวิ่งหนีมาทำไมอ่ะ เหนื่อยชิบ"
 "ก้กุหิวอ่ะ กุกัวน้ำย่อยกัดกะเพาะกุทะลุก่อนเลยรีบวิ่งมา โทดทีนะเพื่อน5555"
 "เออ เจริญเลยมึง" โน้ตกับปั๊ปยืนเถียงกันอยุ่หน้าร้านข้า
"เฮ้ยรอก่อนนะเพื่อน ขอเวลา5นาทีจัดการกับอาหารพวกนี้ก่อน"ปั๊ปพุด พลางยัดอาหารในจานใส่ปาก ชั้นคงจาเป็นผู้หญิงที่โชคดี(ร้าย)ที่ได้เห็นภาพน่าเกลียดๆแบบนี้ เฮ้อเพื่อนแต่ลาคน พวกเรา5คนรุ้จักกันมาตังแต่ม.2แล้วก้เริ่มสนิทกันมา นี่ก้ม.4แล้วเราก้ยังคงคบกันอยุ่ ถึงแม้ว่าจะมีปญหาทะเลาะกันเองบ้าง แต่ในความเป็นเพื่อนก้พร้อมที่จะปรับความเข้าใจ และให้อภัยกันเสอ