+>เฮี้ยวนัก รักซะเลย<+

ลำดับตอนที่ #1 : ++แนะนำตัวละครหลัก++

แนะนำตัวละคร

 นางเอก::    ดีจ๊ะฉันชื่อปุยฝ้าย อุ๊ยๆแต่กรุณาอย่าเรียกแบบนี้นะค่ะ อายชาวบ้านเค้าอ้ะ เรียกฝ้ายเฉยๆก็พอจ๊ะ อิอิ เริ่มต้นก็น่ารักเชียวเรา555+ (หลงตัวเองไปหน่อยไหมเนี่ยฉัน?)อืมๆ ก็มาเริ่ม

กันที่ประวัติสุดเริ่ดของฉันกันเลยเนอะ

ชื่อ ปริณดา (นามสกุลขอเก็บเป็นความลับ^^)

ชื่อเล่น ฝ้าย(ปุยฝ้ายแหละค่ะ แหะๆ)

อายุ ราวๆ16  เกิด 16พ.ย.33 (จะรู้ไปทำไม ยังไงก็ไม่ได้ให้ของขวัญหนิ)

แฟน -  โปร – กิ๊ก – (เอ่อ แบบนี้ไม่บอกดีกว่าเนอะ)

น้ำหนัก 44 ส่วนสูง 161 ^^

มีพี่ชาย หนึ่งคน แม่คนนึง พ่ออีกคน(ใครมีพ่อแม่หลายคนบ้างฟระ)

ที่อยู่ *2/304 หมู่10 แขวงหนองแขม เขต หนองแขม กทม. 10160 เบอร์โทร *09-872-9596  บ้าน *02-814-0789

(คนเขียน::*กรุณาอย่าติดต่อเพราะสมมุติขึ้นนะจ๊ะ)

พอใจยังค่ะ หรือยังละเอียดไม่พอ(บีบมือดังกร๊อบแกร๊ก) ล้อเล่นหน่า ต่อกันที่ความเป็นมาของฉันเลยนะค่ะ

            ก่อนอื่นเลยดิฉันเกิดจากไข่+อสุจิ เอ๊ยยยย!! คนละเรื่องๆ=_= เอาใหม่ๆ..

ฉันเกิดมาในครอบครัวหนึ่ง ฐานะพอมีพอกิน มีขัดสนบ้างเล็กน้อย แต่เราก็เอาตัวรอดได้^^ ฉันเรียนอยู่ในโรงเรียนเซนโยฯ มาตั้งแต่อายุ 7 ขวบแล้ว ตอนนี้ก็16 แล้ว กะจะกินอยู่กับโรงเรียนนี้ตลอดจนจบม.6 อ่ะจ๊ะ อิอิ ตอนนี้ก็อยู่ในช่วงปิดภาคเรียนที่ 1 อีกไม่กี่วันข้างหน้าก็จะเปิดเทอมแล้ว เย้ๆ(ที่ดีใจไม่ใช่เพราะได้เรียนนะค่ะ อย่าเข้าใจผิด ที่ดีใจนี่กะจะไปโม้แตกสาแหลกขาดกับมายเฟรนสุดเลิฟหนะค่ะ อิอิ >_<) อืม..เราก็ขอย้อนไปในอดีตสักนิดนะค่ะ ..

ตอนป.4ฉันเคยเข้าไปอยู่ในวงดุริยางค์ครั้งหนึ่งตอนนั้นเด็กมาก (เอ๋อแดรกค่ะ) พอเข้าไปตอนแรกก็ยังไม่รู้เรื่องอะไร เล่นอะไรก็ไม่เป็น ที่รู้จักก็รู้แต่ทรัมเปตแหละค่ะ แต่ว่าเพื่อนๆเค้าไม่เล่นกัน ดันไปเล่นเครื่องหนักๆเรียกว่ายูโฟเนียม (แต่ขอเรียกสั้นๆว่ายูโฟ่*นะค่ะ)หนักประมาณ3กิโล คิดดูสิค่ะ เด็กตัวกะเปี๊ยกน่ารักน่าหยิกต้องมาแบกเครื่องดนตรีหนัก3กิโล  โธ่...น่าสงสาร(หลงไปหน่อยเนอะ) สรุปก็คือ ฉันและเพื่อนๆอีกสองคนลงสมัครเลือกเรียนเครื่องดนตรีที่มีชื่อว่ายูโฟ่ ตอนแรกที่เข้าไปมีคนคุมวงชื่อเตี้ย เค้าก็อายุรุ่นราวคราวเดียวกับพ่อแหละค่ะแต่เค้าให้เรียกว่าพี่เตี้ย (คิดว่าตัวเองอ่อนนักรึไงฟระ) เค้าให้เหตุผลที่ให้เราเรียกพี่เพราะว่า จะได้คุยกันง่ายๆเหมือนพี่น้อง มีคำหยาบบ้าง ก็แหมเค้าเป็นผู้ชายนี่นา มันก็ต้องมีหยาบบ้างเป็นธรรมดา แล้วเค้าก็บอกว่าเค้าไม่ได้มาสมัครเป็นครู เค้ามาสมัครเป็นคนคุมวงเท่านั้น ตอนนั้นฉันกลัวเค้ามากๆก็เค้าดุมากๆเลยแหละ อืมๆต่อๆ เวลาซ้อมดนตรีเค้าให้ซ้อมตอนเย็นหลังเลิกเรียน พอฉันเข้าไปในวงสัก2-3วัน รุ่นพี่(หมายถึงพวกพี่ๆที่โตกว่าเรา แต่เค้าให้เรียกว่ารุ่นพี่)ก็ให้อ่านโน้ต คงเข้าใจนะค่ะว่าเด็กป.4อ้ะ อ่านโน้ตไม่เป็นนี่หว่า^0^ ผ่านไปประมาณ2เดือน เราก็ได้เม้าท์(ที่เป่าเข้าเครื่องแหละค่ะ มันแยกส่วนออกมาได้)จากรุ่นพี่ เค้าก็ให้เราฝึกเป่าประมาณ2เดือนอีกแหละค่ะ- - เย้ๆในที่สุดฉันก็ได้จับเครื่องยูโฟ่สักที สรุปฉันเข้าไปประมาณ4-5เดือนจึงจะได้จับเครื่องยูโฟ่ตัวเป็นๆสักที พอได้เครื่องปั๊บรุ่นพี่เค้าก็สอนเกี่ยวกับโน้ตแล้วก็คีต่างๆ วันนึงได้เข้าไปรวมวง เอ๋อแดรกอีกรอบครับท่านผู้อ่าน พี่เตี้ยคุมวง(คอนดัก)ฉันก็มองเค้า...แล้วก็ดูโน้ต รุ่นพี่ก็กระซิบบอกฉันและเพื่อนอีก2คนว่า

“ดูพี่เตี้ยคอนดัก แล้วก็ดูโน้ตตามไปนะจ๊ะ”

ฉันพยายามจะเข้าใจแล้วพยกหัวหงึกๆ ทั้งๆที่ไม่รู้เลยว่าต้องทำไรบ้าง คิดอยู่สักพัก พี่เตี้ยก็ยกไม้ขึ้นแล้วก็เอาลงแล้วก็ยกขึ้น...ไปเรื่อย ทุกคนก็เริ่มเล่นเครื่องดนตรีของตนเอง ฉันก็หันซ้ายหันขวาอีกแน่ะ แง้...ตอนนั้นฉันอยากจะร้องจริงๆ แต่พอพี่เตี้ยหันมามองฉันก็ทำท่าเป็นเป่า กดปุ่มไปมั่วๆ พี่เตี้ยเค้าก็มองแบบจ้องเลยอ้ะT_T แล้วในที่สุดเค้าก็หยุดวงแล้วถามฉัน

“เป่าได้หรือป่าวจ๊ะ?” แล้วใครจะตอบละค่า คนยิ่งกลัวๆอยู่หนิ

“มะ...ไม่ได้ค่ะ” ฉันก็ตอบตามความจริง ก็ตอนเด็กๆมันไร้เดียงสานี่นา///>_<///อิอิ เสร็จเค้าก็บอกให้นั่งอ่านโน้ตไปเฉยๆไม่ต้องเป่า เพื่อนๆอีก2คนก็นั่งข้างๆฉันเหมือนกัน วันนั้นฉันเลยมองโน้ตจนตาลายเลยแหละ=_=

วันรุ่งขึ้นฉันก็เรียนไม่ค่อยรู้เรื่องพอตกเย็นก็ไปซ้อมดนตรีตามปกติ ฉันกับเพื่อนก็ไปต่อเครื่อง(เอาเม้าท์ต่อเข้าไปในเครื่องเท่านั้นแหละค่ะ เรียกว่า ต่อเครื่อง)เสร็จก็ไปเลือกสแตน(ที่วางโน้ตค่า)แล้วก็หยิบโน้ตไปด้วย เพื่อนฉันคนนึงชื่ออีฟ เป็น1ใน2ที่ชวนฉันเข้าวงนี้ เค้าก็ถือสแตนแล้วก็ถือเครื่องด้วย พร้อมกับหยิบโน้ตไปด้วยเพราะรุ่นพี่เห็นว่าเค้าตัวใหญ่ที่สุด...กรุณาคิดสภาพตามนะค่ะ เด็กตัวน่อยๆ ถือของหนัก3กิโล ยังไม่พอยังมีสแตนแล้วก็โน้ตอีก...พวกเราก็เดินไปยังที่เค้าซ้อมกันเพื่อนฉันคนนี้ก็เดินลงบันได..และแล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เค้าสะดุดขาสแตนล้ม แล้วเครื่องก็ตก ตัวเค้าก็ตกบันได เหอะ เป็นเรื่องสิค่ะ รุ่นพี่ก็มากันเป็นโขยง ช่วยเพื่อนฉันแล้วก็เอาเครื่องออกมา (เพื่อนโดนเครื่องทับค่ะ^^”)แต่ก็ไม่เป็นไรมาก รุ่นพี่ก็เรียกเค้าไปคุย ฉันก็มองอีฟ เค้าตาแดงๆแล้วรุ่นพี่ก็เอาเครื่องไปจากมือของอีฟ..ฉันเพิ่งสังเกตว่ามันเป็นรอยบุบอย่างหนัก มันบุบเข้าไปอย่างแรง สงสัยจะกระแทกกับบันได ฉันคิดพลางมองอีฟ อีฟค่อยๆเดินมาหาฉันกับเพื่อนอีกคนที่ชื่อเตย(1ใน2คนนั้น)แล้วฉันก็ถาม

“เป็นไรหรอ”

อีฟสะอึกสะอื้น ก้มหน้าลงแล้วก็ค่อยๆเอ่ยขึ้น

“เรา...เรา..โดนยึดเครื่อง ฮึกๆ แล้ว ฮึก แหละ”

ยึดเครื่อง??? หมายความว่าอีฟจะไม่ได้ถือเครื่องแล้ว ต้องซ้อมอีกเพื่อจะได้เป็นการไถ่โทษแล้วก็เอาเครื่องคืน...ทำไมละค่ะเนี่ย สงสารเพื่อนฉันใช่ม้ายล่า 555+ หลังจากนั้นพวกเรา3คนก็รวมหัวกันหนีซ้อมดนตรีแล้วพวกเราก็ตัดสินใจกันออกจากวง เพราะทนไม่ได้ค่ะ อุจส่าห์อยู่มาตั้ง4เดือน แค่ตกบันได4เดือนที่ผ่านมาก็สูญเปล่า ...T-T คิดเรื่องนี้ทีไรฉันเศร้าทุกที แต่ในใจลึกๆฉันก็ยังอยากอยู่ต่อ เพราะอยู่แล้วมีความสุขเหมือนกันนะค่ะ อ้ะๆ กลับมาปัจจุบันแล้วค่ะ อืม..เมื่อวานอีฟโทรมาบอกว่ารุ่นพี่ที่เป็นคนยึดเครื่องโทรมาบอกเรา(หมายถึงอีฟ)ว่าให้เข้าวงอีกครั้งได้ไหม ตอนนี้วงขาดคนมากๆเลย แล้วก็ปีหน้าพี่ก็ต้องออกแล้ว (รุ่นพี่คนนี้ตอนนี้อยู่ม.6แล้วค่ะ)อีฟก็เลยโทรมาชวนฉันไปเข้าวงด้วย แล้วฉันก็โทรไปบอกเตยแล้วด้วยแหละ^^ พรุ่งนี้ฉันจะไปโรงเรียน ไปตกลงเรื่องเข้าวง...

 พระเอก:: ดีฮะ ผมชื่ออาร์ม แต่เพื่อนๆมักจะเรียกผมว่าไอ้อับ สาเหตุนะหรอ ผมตัวดำไง เลยกลายเป็นจุดอับหรือมุมห้อง ถ้าจะเรียกสั้นๆก็เรียกไอ้อับแหละครับ ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม ผมต้องทนด้วย อีกหน่อยผมจะต้องสู้บ้างแล้วหละ ผมโตแล้วนะ ฮึ่มๆ มาเริ่มประวัติของผมดีกว่า

ชื่อ นิวัฒ ชื่อนี้ความหมายไม่ค่อยดีนัก คำว่านิ แปลว่าไม่ ส่วนคำว่า วัฒ แปลว่าพัฒนา ซึ่งถ้าเอามารวมกันมันก็แปลว่า ไม่พัฒนา แต่ผมต้องทำให้ต่างจากชื่อแน่ๆ

นามสกุล เดชอมรชัย

ชื่อเล่น อาร์ม จะเรียกไอ้อับก็ไม่ว่าครับ

อายุ 18 เกิด 13 มิ.ย. 30

นิสัย ผมชอบเล่นบาส เวลาพักก็จะเล่นบ่อยๆ ไม่ชอบการทะเลาะสักเท่าไหร่ แต่ถ้ามีคนท้า ผมก็ไม่ยอมหรอกนะ ฮึ่มๆ ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่เคยทำร้ายให้ใครเข้าโรงพยาบาลหรอกนะ

น้ำหนัก 49กก.  สูง 168ซม.

ตอนนี้ผมกำลังเรียนอยู่ม.6สายศิลป์ แต่ถ้าเข้ามหาลัย ผมกะจะเข้าดนตรี เนื่องจากว่า น้าของผมเขาเป็นคอนดักเตอร์ ซึ่งหมายถึงคนคุมวง น้าเขาเป็นคนคุมวงที่โรงเรียนเซนต์โย เค้าบอกกับผมว่าถ้าโตขึ้นลองไปเป็นคนคุมดู เพราะว่าน้าก็แก่แล้ว ยังไงมันก็คล้ายๆกับไม้ใกล้ฝั่ง(แล้วน้าผมก็อธิบายว่า ไม้ใกล้ฝั่งหนะไม่ได้หมายถึง ไม้ที่ลอยมาตามน้ำแล้วใกล้ฝั่งนะ เพราะไม้ที่ลอยมานั้นมันตายอยู่แล้ว ไม่ใช่มีชีวิต ที่เค้าเปรียบว่าไม้ใกล้ฝั่งก็เพราะว่า ไม้ที่ปลูกไว้ใกล้ฝั่ง น้ำมันกัดเซาะเข้ามาเรื่อยๆ จนต้นไม้ค่อยๆเอนลง เอนลง จนล้ม แล้วไหลไปตามน้ำ นั่นก็คือไม้ใกล้ฝั่ง)

ตอนแรกผมก็คิดว่าไม้ใกล้ฝั่งคือไม้ที่ลอยมาตามน้ำแหละครับ แต่พอรู้แบบนี้ผมก็เพิ่งบรรลุปรุโปร่งเอง ตอนนี้ผมก็กำลังฝึกเป็นคนคุมวงอยู่ที่โรงเรียนเซนต์โยฯ ถึงอย่างนั้นผมก็เรียนไปด้วย น้าผมก็ช่วยสอนและสนับสนุนไปในขณะเดียวกัน ภายภาคหน้าผมคงได้เป็นรากฐานของโรงเรียนนี้ โดยที่น้าผมก็อาจต้องลอยไปตามน้ำ......

______________________________________________________________

เป็นไงบ้างค่ะ เข้าใจรึเปล่าหว่า เราพิมพ์สับสนไปหน่อยนะค่ะ พอดีว่าเรายังใช้คำพูดไม่ค่อยเป็นหนะค่ะ ถ้ายังไงก็ช่วยติชมแล้วก็แนะนำหน่อยนะค่ะ โพสด่าตามฉบายเลยค่ะ ทุกๆโพสเป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ แล้วเราก็จะตอบโพสละกันนะค่ะ^^