คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : น้ำตาแห่งพี่น้อง
“อ่ะ เอาผ้าเธอคืนไปเถอะ ฉันไม่ใช้อยู่แล้ว”
“เหรอค่ะ ขอบคุณค่ะที่เก็บไว้ไม่ได้เอาไปทิ้ง”
แอนพูดอย่างเศร้าแต่คันมูริก็ทำได้แค่เดินออกห่างจากเธอเท่านั้น ไม่นานเหม่ยก็มานั่งเป็นเพื่อน หญิงสาวทั้งสามคนทำทีเหมือนว่าจะง่วงแล้วทั้งสามก็นอนอยู่ฝั่งตรงข้ามของชายหนุ่ม ส่วน อาครัน ก็นั่งเฝ้ายามให้อย่างเต็มใจ
พอตกดึก คาเสะคาเงะ ตื่นขึ้นไม่เห็นพวกเมกุมิจึงปลุกหัวหน้าและเพื่อนของตน อาครัน ก็เฝ้ายามไม่ไปไหน(ไม่ได้หลับด้วย)พวกเขาเดินไปอีกทางที่ไม่ทำให้ อาครัน เห็น พวกเขาเห็นหญิงสาวทั้งสามนั่งอยู่ด้วยกัน(แน่นอนว่าเมกุมินั่งตรงกลาง) พวกเขาได้ยินสิ่งที่พวกเธอพูดกัน
“ฉันน่ะ........ไม่มีอะไรจะเป็นค่าตอบแทนพวกเธอเลย ทั้งที่พวกเธอต่อสู้เพื่อฉันทุกอย่าง”
“คุณเมกุมิ ไม่จำเป็นหรอกค่ะ ฉันคิดว่าเป็นเพื่อนกับคุณแล้วค่าตอบแทนทุกอย่างไม่จำเป็นหรอกค่ะ”
สาวในชุดกระโปรงสีฟ้าหันมามองหญิงสาวที่นั่งตรงกลาง ส่วนหญิงสาวในชุดสีน้ำตาลก็ไม่พูดอะไรได้แค่ กอดเพื่อนสาวคนตรงกลางอย่างแน่นพร้อมกับแอน เมกุมิดีใจที่ยังมีคนรักเธออยู่ แต่แล้วหญิงสาวก็เกิดอาการปวดหัวอีก
“อ๊ะ.................โอย! .....................”
“เมกุมิเธอไหวไหม”
เหม่ยหญิงสาวชุดสีน้ำตาลพูดขึ้นพร้อมกับจับมือเพื่อนเธอ เธอไม่รู้สึกถึงความทรมารของเมกุมิก็จริงแต่เธอเองก็คงทนไม่ได้ที่จะเห็นเพื่อนเจ็บปวด
“ฉัน........อาจจะเย็นชาก็จริง.........แต่พวกเราก็ตกลงว่าจะไม่ให้เมกุมิมีเลือดไหลในขณะที่พวกเราปกป้องเธออยู่ตอนนี้ เธอคือผู้นำของเรานะเมกุมิ”
“เหม่ย อืมไม่ต้องห่วงหรอก ฉันหายปวดหัวแล้ว พรุ่งนี้เช้าต้องมีเรื่องไม่ดีอีกแน่”
ทั้งสาวมองท้องฟ้า ราวกับว่าทำใจรับเรื่องในอนาคตเรียบร้อยแล้ว พวกริสสาโด ได้เห็นความสัมพันธ์ ที่มีให้เห็นน้อยมาก
เช้ามาอีกวัน
ทั้งสองทีมไม่ได้พูดอะไรกันเลย จนกระทั่งฝูงจระเข้ยักษ์(เลเวล 6)มารุม แน่นอนว่าเป็นที่เมกุมิ แต่หญิงสาวก็อยู่เพื่อรักษาเพื่อนเธอแอนเองก็ใช้เวทย์ที่ระเบิดเมื่อพวกจระเข้มันรุมมากเพื่อทำให้แตกกระจายซึ่งช่วยได้มากเลย แล้วอยู่ฝูงหมาป่าก็วิ่งมากระโจนใส่เมกุมิ ทำให้หญิงสาวล้มลงกับพื้น
!ปัง !!!
โมโกมอนยิงเข้าหัวหมาป่ากระเด็นไปตัว แต่ก็มีอีก 3 ตัว ชายผมยาวสีน้ำตาล(โมโกมอนเปลี่ยนสีผมตั้งแต่เมื่อไรอ่ะ=_=”) กำลังเล็งอีก 3 ตัวแต่
!ฉัวะ!!!
สตรีผู้ถือดาบข้างขวาใช้ดาบของตวัดใส่ชายหนุ่มผู้ถือปืนทำให้เขาไม่สามารถยิงหมาป่าอีก 3 ตัวได้ แต่ต้องมาสู้กับสตรีผู้ที่อยู่ตรงหน้าเขาแทน
“อันโดรมีด้า ทำไมเธอต้องมาตอนนี้ด้วย อืบ”
“ฉันต้องการ ศิษย์ฉันคือนายก็คืนศิษย์ฉันมาดิ”
เคร้ง!!!
ชายหนุ่มที่ต้องหลบดาบของสตรีได้เห็นว่าหญิงสาวผมขาวกำลังโดนหมาป่ารุมโดยที่เขาต้องมีธุระกับสตรีที่เขาไม่อยากเจอหน้ามากที่สุด หญิงสาวผมขาวได้ตัดสินใจวิ่งหนีทำให้ปีศาจแต่ละตัวเริ่มลดจำนวนเมื่อพวกที่เหลือรู้ตัวอีกที ก็เห็นพวกปีศาจตามหญิงสาวไป
“เมกุมิแย่ละ!”
เหม่ยเรียกชื่อหญิงสาวแล้ววิ่งตามไป ก่อนจะถึงแหล่งก่อสร้างที่หนึ่งพวกจระเข้ก็มารุมเธอพอดีแล้วพวกมันก็กระโดดรุมหญิงสาว
“กริ๊ดดดดดดด!!!!!”
สิ้นเสียงกรีดร้องปีศาจแต่ละตัวก็แยกย้ายออกไปทิ้งร่างหญิงสาวที่นอนกองบนพื้น แอน เหม่ยแถบจะใจสลายเมื่อพวกเธอดูแลเพื่อนสาวคนเดียวของพวกเธอไม่ได้พวกเธอก็แค่ดึงร่างหญิงสาวที่หลับไปราวกับว่าจะไม่ตื่นอีกแล้วขึ้นมากอด ส่วนโมโกมอนก็ยังสู้กับสตรีอันโดรมีด้าโดยไม่รู้ว่าเมกุมิจากไปแล้ว
!เคร้ง!!!!!!!
“พอเถอะ อาจารย์อันโดรมีด้า ผมต้องการที่จะเรียนรู้เอง จึงหนีออกมาแล้วโมโกมอนก็ไม่ยุ่งเกี่ยวด้วย”
“คาเสะคาเงะ นายคิดดีแล้วเหรอ ที่นี่ก็น่าสนนะได้สู้กับปีศาจเยอะฉันเองก็ไม่เปลี่ยนความคิดหรอก”
“แล้วแต่เธอสิ อันโดรมีด้า แล้วเมกุมิล่ะ”
ทางเมกุมิ เมื่อร่างหญิงสาวไม่มีวิญญาณอยู่แล้วภาระกิจการปกป้องของเหม่ยกับแอนก็ต้องจบลง
“พวกเราทำได้แค่นี้เหรอ”
“คุณเหม่ยคุณร้องไห้ด้วย คุณเหม่ยค่ะ”
แอนสาวผมยิงมองหน้าหญิงสาวผมทองยาวที่มีน้ำใสๆไหลอาบแก้มมา ปกติเหม่ยเธอจะไม่ร้องไห้เลยแต่คราวนี้เธอร้องไห้ไปพร้อมกับความเจ็บปวดในใจ
“ไม่คิดว่านี้จะเป็นครั้งแรกที่ภารกิจที่สำคัญที่สุดของฉันจะสิ้นสุด เวลาที่ผ่านไปหลายปีต้องมาจบลงง่ายยังงี้เหรอ ฉันต้องฝันร้ายแน่ๆเลย..............”
“คุณเหม่ย จริงด้วยสิคุณเหม่ยรู้จักกับคุณเมกุมิตั้งแต่เด็กๆแล้ว คุณเหม่ยค่ะ”
“ฉันไม่เชื่อหรอกว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นเมกุมิ ไม่แน่เธออาจจะแกล้งตายก็ได้ ไม่สิเมกุมิไม่เคยหลอกใคร เรื่องที่เมคุมิตายก็ยังไม่คลาย นี่เมกุมิมาจากไปอีกฉันอยากรู้นักใครคือไอ้คุณชั่วพวกนั้น”
เหม่ยพูดพร้อมเตะพื้นด้วยความเจ็บใจพร้อมมองร่างกายหญิงสาวที่หลับบนพื้นใน ขณะที่โมโกมอน คาเสะคาเงะและอันโดมีด้าจะวิ่งมาพบร่างหญิงสาวนอนกองบนพื้น ที่มีพวกเหม่ยยืนล้อมรอบอยู่
“ผมช่วยคุณไม่ได้จริงๆด้วย คุณเมกุมิผมขอโทษครับ”
“ฉันอยากรู้นักพวกแกเป็นใครน่ะ ถึงได้ปองร้ายเมกุมิทั้งๆที่เมกุมิไม่เคยสร้างศัตรูเลย ทั้งที่เธอได้แต่สร้างมิตรเท่านั้น พวกชั่วพวกแกออกมาสิ วะ!”
เหม่ยยืนตะโกนด้วยความเจ็บใจพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้มไม่หยุด แอนเองก็อดร้องไห้ไปด้วยไม่ได้ถึงเธอจะรู้จักเมกุมิหลายปีเหมือนกันแต่ไม่สนิทกัน เท่าเหม่ยก็ตาม ปีศาจที่แบกหีบยืนตรงหัวหญิงสาวที่หลับไปแล้วไม่ฟื้นอยู่ๆ ก็ทำให้เกิดมีจระเข้ยักษ์กับหมาป่าเข้ามารุมพวกโมโกมอน ปีศาจทั้งหมดรุมเข้าหาพวกโมโกมอนพร้อมกันแอนใช้เวทย์ระเบิดทำให้พวกมันแตกกระจายกันไปแต่ก็ยังคุงลุกขึ้นมาสู้
“ฉันจะฆ่าพวกแกให้หมดเลย ปีศาจตนใดบังอาจฆ่าเพื่อนที่ฉันรักและนับถือเป็นเหมือนแม่ของฉันคนนี้มันต้องตาย”
ดวงตาของเหม่ยดูหน้ากลัวขึ้นมาทันตาเห็นเมื่อพวกปีศาจกระโจนเข้ามาโจมตีพร้อมกันแต่ละคนต่างก็ตั้งรับแต่.....
!!!!ฉัวะ!!!!!!!!!!!
หญิงสาวผมขาวยาวกระโดดฟันปีศาจทั้งหมดตายในพริบตา เธอยืนหันหลังให้กับพวกเหม่ยและโมโกมอนผมปลิวสะบัดตามสายลมก่อนจะหันหน้ามา
“เธอไม่ใช่เมกุมิ ดวงตานั้นเธอเองเหรอเมคุมิ”
“?!”
แต่ละคนตกใจเมื่อหญิงที่เป็นร่างเมกุมิมีดวงตาสีแดงทั้งที่เมกุมิมีดวงตาสีฟ้า เธอคือพี่สาวของเมกุมิซึ่งเหม่ยมั่นใจแล้วหญิงสาวก็วิ่งเข้าก่อสร้าง คนอื่นจึงตามไปด้วย จุดกลางที่ก่อสร้างหญิงสาวนั่งคุกเข่าแล้วนิ่งไปชั่วครู่ทำให้คนอื่นต่าง งง ไปด้วยแสงที่ออกมาจากร่างหญิงสาวเป็นร่างรางๆของหญิงสาวอีกคนซึ่งเธอมีดวงตาสีแดงเพลิง
“พี่ค่ะ พี่มาเมื่อไรเหรอค่ะ”
หญิงสาวเงยหน้าถามพี่สาวของตนที่ตายไปแล้ว ซึ่งตอนนี้เธออยู่ตรงหน้าพวกเธอ
“พี่จะเป็นผู้เตือนของทีมเธอ พี่จะตอบแทนทุกอย่างที่เธอสูญเสียไปร่างกายของเธอที่อุตส่าห์แบ่งให้พี่ ความดีของเธอที่แบ่งมาให้พี่พี่จะตอบแทนให้หมดเลยเมกุมิ พี่จะอยู่ในร่างของเธอตลอดไป”
“พี่ค่ะ พี่...........ฮืออออออออ”
เมื่อน้ำตาของหญิงสาวเริ่มไหล น้ำตาของหญิงที่อยู่ตรงหน้าเธอก็ไหลเช่นกัน พี่สาวของเธอเริ่มเดินมาหาเธอแล้วก้มลงกอดน้องสาวฝาแฝดของเธออย่างอ่อนโยนแล้วจางหายเข้าไปในร่างของเมกุมิ(เมกุมิกับเมคุมิพี่สาวของเธอเป็นพี่น้องฝาแฝด)
เมกุมิหันกลับมามองเพื่อนๆของเธอแล้วยิ้มพร้อมน้ำตา แล้วกางแขนราวกับว่าเธอหมดปัญหาทุกอย่างแล้วเพื่อนสาวของเธอก็วิ่งมากอดเธอทันที
“ขอบคุณนะเหม่ยที่เป็นทุกข์ให้ฉันทุกอย่าง ฉันเชื่อใจเธอมากนะเธอไม่เคยทรยศหรือหักหลังฉันเลย”
“เมกุมิดีจังที่เธอยังไม่ไปไหนจะอยู่กับพวกเราตลอดใช่ไหม”
“อืม”
หญิงสาวทั้งสามกอดกันแต่กลับพูดกันแค่สองคนพวกที่เหลือก็มองเห็นว่าพวกเธอรักกันมาแค่ไหน โมโกมอนเองก็ดีใจที่ยังอยู่กันครบ
“มหัศจรรย์จริงๆ มีเรื่องแปลกๆมากมาย น่าติดตามจริงๆเรื่องของเด็กคนนี้ (แล้วเมื่อไรแอนจะกลับบ้านล่ะลูก)”
พ่อของแอนมองดูลูกสาวของตนพร้อมกับทำหน้าท้อแท้เล็กน้อย พวกเขาก็ได้อันโดรมีด้า สตรีผู้เชี่ยวชาญวิชาการรบ (ถึงจะอยู่โดยที่มีเป้าหมายแอบแฝงก็ตาม) ทุกคนก็กลับมาร่าเริงอีกครั้ง พร้อมที่จะต่อสู้ร่วมกันต่อไป แต่ดวงตาของเมกุมิกลายเป็นสีแดงข้างขวาสีฟ้าข้างซ้ายไปซะแล้ว
ความคิดเห็น