คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : รอยแยกของมิตร
“เธอพูดอะไรของเธอ เราเป็นมิตรกันนะ ...!”
สาวผมทองไม่ฟังชายหนุ่มพูดวิ่งเข้าแทงชายหนุ่มทันที แต่เค้าก็หลบทันก่อนที่ปลายแหลมของดาบจะเข้าแทงเค้าแล้วตวับใส่ชายหนุ่มใช่โล่ในมือเค้ากันทันที
“ทำไมนายไม่ จู่โจมล่ะเห็นว่าฉัน อ่อนมานักเหรอไง”
“ระดับของเรามันต่างกันนะ เหม่ยเธอเป็นอะไร”
คราวนี้ชายหนุ่มจับข้อมือของหญิงสาวได้เป็นข้างที่ถือดาบด้วย เค้าพยายามบิดข้อมือของหญิงสาวให้ปล่อยดาบทิ้ง แต่หญิงสาวใช้โล่อัดกระแทกหน้าชายหนุ่มทำให้เค้าปล่อยมือจากข้อมือหญิงสาว แล้วใช้โอกาสฟาดดาบใส่แต่เฉียดไป การต่อสู้ของนักเดินทางสองคนชายหญิงทำให้ชายอีกสองคนต้องตื่นขึ้นมา
“ลูกบอลไฟ!!!”
ทันทีที่พวกริสสาโดทั้ง สอง เห็นเวทย์ใต้เท้าก็รีบกระโดดหนีก่อนที่ลูกไฟจะลุกขึ้นเผาพวกเขาทั้งเป็น หญิงสาวในชุดราตรีสีฟ้ายืนมองด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไปจากเดิม
“โมโกมอนนายหลบไปซะ ฉันจะจัดการกับยัยนี่เอง”
ชายหนุ่มได้ยินคนที่เขาเรียกว่าคนรับใช้พูดเขาก็เดินถอยหลังไป หญิงสาวที่อยู่เบื้องหน้าถอดกำไลที่ใส่ออกแล้วเปลี่ยนเป็นกำไลอีกอันสีน้ำเงินเข้ม แล้วชูแขนที่สวมกำไลชี้ไปท่าคันมูริชายผมขาวที่ยืนตรงหน้าเธอ
“ลูกบอลสายฟ้า!”
ลูกบอลกลมๆสีฟ้าที่มีแสงเป็นเส้นๆรอบลูกบอล ยิงมาทางชายหนุ่มทันทีที่สิ้นเสียงเรียก คันมูริกระโดดหนีแต่ก็โดนใส่เข้าเล็กน้อยทำให้เจ็บแปลบ เขาวิ่งใส่หญิงสาวอย่างรวดเร็ว แต่เธอก็ใช้น้ำแข็งตั้งรับทำให้คันมูริหลบไปทางขวาของหญิง
“ย่าห์!!!!!!!”
“อ๊ะ! ว้าย!!!”
คันมูริใช่มีดฟันเฉียดไปโดนเส้นผมของหญิงสาวเข้าแทน หญิงสาวมองดูตรงจุดที่ผมเธอโดนตัด เธอจับดูผมตัวเองใหญ่ทำให้มีช่องโจมตี มากแต่คันมูริไม่ทำอะไรเธอ โมโกมอนเองก็มองดูลูกทีมตัวเองต่อสู้
!!ฉัวะ!!!
“คุณเมกุมิ! คุณก็เป็นไปด้วยเหรอครับ”
“.................................”
สาวผิวคล้ำถือมีดยืนตรงหน้าโมโกมอน เธอเกือบฟันโดนหน้าโมโกมอน เธอเริ่มโจมตีอีกครั้งเธอกระโดดใส่เค้าแต่เค้าก็หลบได้ สิ่งที่เขาเริ่มเห็นคือผมของเมกุมิในภาพรางๆยาวถึงไหล่ ที่ส่องกับพระจันทร์ โมโกมอนคว้าปืนบรรจุกระสุนพร้อมจะยิง เมกุมิวิ่งเข้าใกล้เค้าทำให้โมโกมอนยิงออกไปโดยไม่ได้เล็ง ทำให้พลาดเมกุมิผลักเขาแล้วกดตัวชายหนุ่มลง ทำทีกระซิบกับชายหนุ่ม
“หนีไปซะ!”
ทันทีที่หญิงสาวพูด เธอลุกออกจากตัวชายหนุ่ม เพื่อนของเธอก็แยกออกจากการต่อสู้ปีศาจในชุด เกราะวิ่งมาทางพวกเค้าทั้ง 6 พวกมันวิ่งผ่านพวกเมกุมิไป ไปยังกลุ่ม ริสสาโด แต่พวกมันก็วิ่งกลับไปยังพวกเมกุมิอีกทีเมื่อ พวกเมกุมิยืนต่อสู้กับพวกมัน (แน่นอนว่าโดนรุม) พวกริสสาโด ก็ช่วยกันต่อสู้กับพวกเมกุมิ เพราะยังคงคิดที่จะเป็นมิตร
เกือบเช้า ทั้งสองทีมร่างเต็มไปด้วยรอยแผลจากการต่อสู้กับปีศาจเมื่อคืน สาวผมขาวสั้นเดินมาทางโมโกมอนแล้วคุกเข่าให้กับชายตรงหน้า
“เมกุมิ/คุณเมกุมิ”
เหม่ยกับแอนพูดพร้อมกัน เมื่อเห็นหัวหน้าของเธอคุกเข่าให้กับชายตรงหน้า
“ได้โปรดอย่าติดต่อกับพวกเราอีก ไม่งั้นพวกนายก็จะเจอเหตุการณ์แบบเดียวกับเมื่อคืน”
“พวกปีศาจพวกนั้น หรือว่ามีคนที่จะ....................”
“ใช่พวกนายอย่ามาเป็นแพะรับบาปแทนพวกเราเลยนะ ขอร้องล่ะ”
โมโกมอนมองหญิงสาวที่นั่งคุกเข่าให้เค้า ทำให้เค้าสลดใจแล้วหันหลังให้หญิงสาว พวกของเมกุมิกลับเข้าเมืองไปโดยมีพวกของโมโกมอนตามมาทีหลัง
“พวกนายหาย ไปไหนมากัน ฉันชักจะรำคาญพวกนายแล้วนะ”
อันโดรมีด้ายืนรอพวก ริสสาโด โดยที่พวกเมกุมิเดินออกไปไกลทุกที
จากนั้นเป็นเวลานาน 5 วัน ทั้งสองทีมไม่ได้คุยหรือพบปะกันแบบปกติ อาจเป็นการมาของเอลโดรมีด้าทำให้ทั้งสองทีมเกิดรอยร้าว
ครบ 5 วันพอดีพวกปีศาจมาทางพวกเมกุมิอีกครั้ง เป็นปีศาจชุดเกราะตอนนั้นพวกโมโกมอนก็อยู่ด้วย
“นายทำบ้าอะไรคันมูริ!”
“ก็ฉันเห็นท่อนม้ามันคุยได้เลยเข้าไปคุยด้วยเท่านั้น”
คันมูริมองหน้าของกลุ่มคนแถวนั้นอย่างหวาดหลัวสายตาที่มองด้วยความโกรธจากหลายทิศนักเดินทางแถวนั้นตะโกนใส่ว่า
“แกเรียกปีศาจพวกนี้ออกมาหาไร (ฟระ)!!!”
คันมูริยืนแข็งทันที (โดนรุมด่าขนาดนั้นนี่) พวกปีศาจก็รุมแต่กลุ่มเมกุมิ พวกริสสาโดอยากยื่นมือเข้าช่วยแต่พวกเขาตกลงกับพวกเมกุมิว่า จะไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับพวกเธอ คันมูริมองไปยังกลุ่มปีศาจที่เริ่มลดจำนวนแล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ามาเช็ด ผ้าผืนนั้นเป็นของแอนด้วยเขามองอย่างลังเล
“กริ๊ด! คุณเมกุมิ อ๊ะ!”
“แอน อ๊ะ!”
สาวในชุดประโปรงหลุดออกมาจากกลุ่มโดยที่ตนกลับไปเข้ากลุ่มไม่ได้ พวกเธอถูกแยกกันทำให้พวกริสสาโดอดไม่ไหวที่จะอยากเข้าไปช่วย
“อาก!!! โอย!”
พวกปีศาจชุดเกราะใช่ดาบที่อยู่บนแขนสองข้างของมันแทงเข้าที่ไหล่ของแอน เสื้อของเธอขาดไปเล็กน้อยชิ้นผ้าที่ป่นกับเลือดและเสียงร้องของหญิงสาว ทำให้พวกริสสาโด อดไม่ไหวจนต้องวิ่งไปทางปีศาจที่รุมแอนก่อน
“ลูกบอลไฟ!”
ความคิดเห็น