คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : อธิบาย
เสียงเพลงก่องกังวาลที่ออกมาจากเปียโนฟังดูนุ่มนวล
ฉันเล่นออกมาด้วยความเพลิดเพลินจนตัวโยกไปตามมือ
ไม่นานเพลงก็จบลงฉันเงยหน้าขึ้นเหม่อลองราวกับว่า
ไม่รู้ว่าเมื่อครู่ตัวเองทำอะไร…
“ยัยเมเลีย!!!!!” เสียงแสบแก้วหูดังขึ้นจนทำฉันสะดุ้งหัวใจแทบหล่นไปที่กระเพาะ
“โอ๋ย~~ตระโกนทำไมค้าครู อยู่ใกล้แค่เนี๊ย”ฉันบ่นทันที
“ครูจะให้หนูเลือกเพลงที่จะเล่นคอน…”
“หนูเอาเพลงนี้แหละ”ครูพูดไม่ทันจบฉันก็พูดแทรกทันทีในท่าทางกวนส้น
“งั้นหน้าที่ที่อย่างอื่นก็ดูแลหลังเวทีกับไนย์ก็แล้วกัน”
ทำเอาฉันชะงังค้างไปเลยทีเดียว ตะกี้ว่าไงนะไนย์ พี่ไนย์นะเหรอกรี้ดดดด~
จริงดิจะปฏิเสธได้ไงค้าาา≧∇≦ แอบชอบมานาน เหมือนฝันเลยค่า__ เพิ้อเสร็จหละ
ฉันตอบตกลงครูด้วยสีหน้าเรียบเฉยไม่แสดงอารมณ์ทั้งสิ้น
ถึงบอกว่าต้องแสดงคอนเสิร์ต แต่ออกไม่ค่อยได้ซ้อมเท่าไรเหรอเปิดก็ต้องอยู่อพาตเมนโทรมๆ
ที่รร.ก็อยู่วงค์ดุริยางอีก เปียโนก็อยู่ใกล้แค่เอือมแต่ก็อย่างว่าไม่มีเวลา เรียนก็นัก..หึกT^T
ฉันอยู่รร.หญิงล้วนชั้นม.ปลายผลการเรียนไม่ดีนักจึงหันไปทำกิจกรรมและเล่นดนตรีแทน
ข้อเสียที่อยู่หญิงล้วนไม่ใช่อื่นใดนั่นก็คือเข้ากับผู้ชายไม่เก่งยังไง
ตอนเดินกลับบ้านก็ผ่านหน้ารร.ชายล้วนหรอกน้าาแต่ทำไมคนสวยน่ารักเรียบร้อยอย่างเราไม่มีใครมาจีบ___
เรื่องของฉันคราวๆก็แค่นี้
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปช่างมันเถอะ
วันเสาร์ฉันต้องไปเรียนเปียโนปกติแต่คนอื่นที่มาเรียนไม่ปกติเพราะรองเท้ามันแปลกไป
ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร ฉันเดินขึ้นไปห้องเรียน…เลือดกำเดาแทบพุ้ง
จะใครซะอีกก็หนุ่มหล่อของฉันไง…
ทำไมนะฉันถึงไม่รู้สึกเขินอายแต่ก็มีบ้างนิดๆแหละ
เพราะฉันเผลอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไปซะแล้ว ทำไงดี
ฉันเหลือบไปเห็นครูที่กำลังจะอ้าปากแซวด้วยปากที่ไวของฉันพูดขึ้นก่อน
”หวัดดีค่ะครู__อ่าวพี่ไนย์ผอมลงปะเนี้ย^^” …
ความคิดเห็น