Love Mission ภารกิจสุดป่วนของยัยหน้าหล่อ

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่4/โลกกลม

4

หลังจากที่ครูเพนนีเเนะนำสถานที่ต่างๆให้ฉันเรียบร้อยแล้ว ฉันก็กลับมาที่คอนโดของยัยเลต์น่า พอฉันเปิดประตูเข้าไปปรากฏว่ายัยเลต์น่ากำลัง สไกป์ พูดคุยอย่างเมามันกับยัยพั้ฟ = = ฉันเลยเข้าไปขัดจังหวะนิดหน่อย
"อะแฮ่ม"ฉันกระเเอ่มไอเบาๆ ทำให้ยัยเลต์น่าหันมาแล้วหล่อนก็ยิ้มกว้างเมื่อเห็นฉัน
"แกยัยซัน มาพอดีเลย ฉันกำลังคุยกับยัยพั้ฟอยู่"เธอพูดกับฉันเเล้วหันไปที่คอมพิวเตอร์ ซึ่งเปิดหน้าจอสไกป์เพื่อคุยกับยัยพั้ฟเพื่อนซี้เราที่(ถูกทิ้ง)อยู่อเมริกา
(ยัยซัน หนอยๆ ไม่เห็นติดต่อกันบ้างเลย เป็นห่วงนะเนี่ย ฉันถามเรื่องทั้งหมดจากยัยเลต์หมดแล้ว...แกจะไหวเร้อ)เหอๆ แปบเดียวยัยพั้ฟก็ร่ายบทสวดเทศฉันพร้อมยิงคำถามส่งท้ายมาด้วย ฉันเลยตอบไปว่า
"ไม่ไหวก็ต้องไหว"ฉันพูดอย่างปลงๆ
(เออ ที่จริงฉันมีคำถามอยากถามแกเยอะเลยนะ)
"ใช่ๆ ฉันก็มีนะ...ขอก่อนละกัน วันนี้ที่แกเอาของย้ายไปเก็บที่หอพักของเซนต์เจอราไมลอะ แกไปหาลุงแกด้วยใช่ปะ?"
"อือ"
"แล้วแกถามปะว่าแกอยู่ห้องไหน?"
"ลุงเจมส์บอกว่า ฉันอยู่ห้องสลาฟนะ"
O_o O_o
แล้วทั้งสองคนก็เบิ่งตากว้าง
"ห้องสลาฟ!!!"เเถมยังประสานเสียงพร้อมกันอีกด้วย
(โอ้ยยย แกโชคดีมากเลยนะยัยซัน)
"ทำไมวะ ไอพั้ฟ"ฉันถามด้วยความงุนงง
"ก็ แกอะได้อยูู่ห้องเดียวกับพวก C'Boy >////<"
"C'Boy?"มันคืออะไรฟร้ะ
(พวกเขาอะดังมากเลยนะ เป็นกลุ่มที่พวกผู้หญิงเรียกพวกเขากัน C'Boy ย่อมาจาก charisma boy (หนุ่มผู้ทรงเสน่ห์)ไงละ>O<)
"แล้วยัยพั้ฟแกรู้จักพวกเขาได้ไงยะ"ฉันถามออกไปอย่างแคลงใจ มันจะรู้จักได้ไงในเมื่อมันยังไม่เคยมาโรงเรียนของลุงฉันมาก่อนเลย -*-
(ก็ฉันมีลูกพี่ลูกน้องเคยเรียนอยู่ที่นั่น แต่เพิ่งจบออกไปเอง เขาเล่าให้ฉันฟังบ่อยๆว่า พวกC'Boy อะเก่งขนาดไหน ถึงแม้พวกเขาจะไม่ชอบเรียนก็เถอะ แต่เรื่องต่อสู้เนี่ยอย่าบอกใครเลย มีหลายคนที่เป็นศัตรูกับพวกเขา)
"แถมเรื่องหน้าตาไม่ต้องบอกเลย พี่หมาก พี่ณเดชย์ จะ2pm จะอะไรมาเทียบพวกเขาไม่ติดเลย พวกสาวๆที่โรงเรียนสตรีแองเจลาที่ฉันเรียนอยู่นะ   กรี้ดพวกเขามากๆเลย แล้วพอดีว่าโรงเรียนฉันกับเซนต์เจอราไมล์มันไม่ไกลกันเท่าไหร่ ยัยพวกเพื่อนที่ห้องนะบางคนโรคจิตถึงขั้นแอบโดดเรียนแล้วลักลอบไปถ่ายรูปพวกเขาตอนเรียนด้วยแหละ ฉันเคยเห็นตัวจริงด้วยครั้งนึงตอนงานคริสต์มาสต์ปีที่แล้วพวกเขาหล่อเหมือนกันนะเเต่ฉันก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่อะดูเหมือนพวกเสือผู้หญิงอะ"เหรอจ้ะ เพื่อนรัก= = ไม่น่าเชื่อถือเท่าไหร่เลย
"โห..."
(งั้น ฉันไปก่อนละกันนะตื่นมาคุยกับพวกเเกตั้งแต่ดึกเลยเชียว ฮ้าว)อ่า จริงสินะ ที่ฝั่งนู้นทางอเมริกาก็คงจะดึกมากๆเลยละสิ
"ฝันดีนะพั้ฟ"เลต์น่า
"ฝันดีๆ"ฉัน
(เออ ฝันดี)
ปิ้บ
แล้วก็จบบทนทนาเรื่องราวแต่เพียงเท่านี้ ดีจัง ข้อมูลเหล่านี้อาจเป็นประโยชน์กับฉันก็ได้
"นี่ซัน แกแน่ใจนะว่าไหวอะ"เลต์น่าหันมาถามฉัน
"อืม ยังไงก็ต้องไหวแหละ"
"แต่ฉันไม่เข้าใจจริงๆนะว่าทำไมต้องเป็นเธอที่ต้องทำภารกิจน่ากลัวแบบนี้ด้วย ในเมื่อก็จ้างนักสืบก็ได้" อืมเป็นประเด็นที่น่าสนใจดีนะ
"ฉันจะไปรู้ไหมละ ยังไงนั่นก็ลุงฉันนะ ถึงจะไม่ใช่ลุงๆแท้หรือพ่อแท้ๆของฉันแต่เขาก็ดูแลฉันเหมือนลูกแท้ๆเลยนะ ฉันไม่อยากเป็นคนอกตัญญูหรอกนะ"
"เฮ้อ...เอาเถอะ เดี๋ยวฉันจะช่วยแกสุดความสามารถเลยนะถ้าแกมีปัญหา"
"ขอบใจนะเพื่อน"
"เออๆ ไม่เป็นไร"
สิ่งนี้มันทำให้ฉันรู้สึกว่า มิตรภาพมันช่างมีค่าสำหรับฉันเหลือเกิน พวกเธอทั้งสองคนคือเพื่อนแท้ของฉันจริงๆ 

วันเปิดเรียน
ผ่านไปแค่ไม่กี่วันก็เปิดเรียนแล้ว และฉันก็อยู่ในสภาพที่คิดว่าน่าจะพร้อมที่สุดแหละนะ = = ทั้งการแต่งตัว ทรงผม ฉันปรับแต่งให้ดูเป็นชายสุดๆแล้ว และหวังเพียงอย่างเดียวคือ จะไม่มีใครจับได้ว่าเป็นผู้หญิงละนะ และเช้านี้ต้องขอบคุณเลต์น่าที่อุตส่าห์แหกขี้ตาตื่นเป็นเพื่อนฉันเพื่อช่วยในการเเต่วตัวนิดหน่อย ทั้งๆที่หล่อนเองก็มีเรียนวันนี้ด้วย
"ฉันไปล่วงหน้าเลยนะ เจอกันสุดสัปดาห์นี้นะเลต์น่า"
"เออๆ ระวังตัวละซัน"
"เดี๋ยวฉันจะพยายามโทรหาแกทุกคืนนะ"ฉันพูดทิ้งท้าน เลต์น่าก็พยักหน้ารับ
เราสองคนก็ล่ำลากันแค่นี้ แล้วฉันก็มุ่งหน้าสู้โรงเรียนเซนต์เจอราไมล์อีกครั้ง
วันนี้เป็นวันเปิดเรียนหลังจากที่หยุดราชการนานกันหลายวัน มีนักเรียนชายเดินกันขวักไขว่ไปหมด หลายคนดูดี มีชาติตระกูล แต่บางคนก็ดูเป็นเพลบอยตัวพ่อ บางคนก็เหมือนยากูซ่ากลับชาติมาเกิด อึ๋ย =_=^ ฉันคิดว่าถ้าเกิดความลับที่ฉันเป็นผู้หญิงแตกดังโผล๊ะกลางวงเหล่านักเรียนชายละก็...มีหวังถูกจับกินกลางวงชัวร์เลย
ก่อนอื่นฉันก็ไปรายงานตัวกับผอ.หรือลุงเจมส์ของฉันนั่นเอง แต่พอถึงหน้าตึกที่ทำงานของคุณลุงจากปกติที่ตอนแรกไม่มีคนเฝ้าบัดดนี้มีอาจารย์สาวมานั่งอยู่เฝ้าตรงเค้าเตอร์ก่อนถึงห้องของผอ.ซะแล้ว พอเธอเห็นฉันก็ร้องขึ้นว่า
"นักเรียนคะ นี่ตึกทำงานของผู้อำนวยการนะจ้ะ นักเรียนปกติไม่สามารถพบท่านโดยตรงหากท่านไปได้ประกาศเรียกพบส่วนตัว ฉะนั้นกรุณาหันหลังกลับแล้วขึ้นตึกเรียนไปเลยคะ"เธอบอกเสียงเรียบ
"คือว่าผมต้องการพบผู้อำนวยการครับ"ฉันพูดเสียงทุ้มตอบกลับไป
"เหรอจ้ะ บอกไว้ล้วงหน้าหรือเปล่า แต่ในรายชื่อไม่ได้บอกเลยนะว่ามีนักเรียนจะเข้าพบ"นี่เรื่องมากไปปะ ทำอย่างกับจะเจอคนสำคัญระดับประเทศอะ = =
"เปล่าครับ คือ..."ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบหล่อนก็แทรกขึ้นว่า
"ถ้าไม่ก็เชิญกลับไปได้"เธอพูดด้วยน้ำเสียงน่ารำคาญ เจอะอีกแล้วคนประเภทไม่ฟังคนอื่นเนี่ย- -^
"คือว่าผมเป็นนักเรียนใหม่เลยมารายงานตัวครับ"
"หือ? นักเรียนใหม่เหรอ ฮ่าๆๆๆ อย่าโกหกสิหนุ่มน้อยโรงเรียนนี้เขาไม่รับนักเรียนกลางเทอมหรอกนะ"เธอพูดพลางหัวเราะเยาะฉัน
"คุณแน่ใจเหรอครับ^^"ฉันพูดพร้อมยิ้มเย็น
"นะ แน่สิ^O^ เธออย่ามาโกหกฉันเลยหนุ่มน้อย ไปไหนก็ไปเลยไป๊"
"คุณไม่คิดจะเข้าไปถามผอ.ก่อนเหรอครับ^^"ฉันยังวางมาดนิ่ง
"อย่ามาหลอกฉันซะให้ยากเลย กลับไปซะ"เธอตวาดใส่ฉัน แต่ฉันก็ยังไม่สะท้กสะท้านยังคงวางมาดนิ่งอยู่เหมือนเดิม
"ผมแนะนำว่าคุณควรจะไปถามผอ.ดีกว่านะครับ"ฉันยังคงยิ้มเย็นๆ แต่คราวนี้ันพูดด้วยน้ำเสียงที่กดดัน ที่ใครฟังแล้วก็ยังกลัวหัวหด
"คะ คือ..."
"ผมบอกแล้วนะครับว่าให้-ไป-บอก-ท่าน-ผอ-ออ"ฉันเริ่มพูดเสียงดุแล้วก็เน้นย้ำคำพูดของตัวเองให้ชัดๆ
"..."เธอเงียบไปสักครู่เหมือนกับมีสีหน้าที่บ่งบอกว่าถูกกดดันอย่างหนัก
"ไม่งั้นผมจะเรียกผอ.มานะครับ"
"กะ แกทำได้เหรอ แกคิดว่าแกใหญ่นักหรือไงเด็กบะ...เอ่อ เด็กน้อย!!!"คิก ฉันละอยากจะขำ เมื่อกี้ฉันจับได้ว่าเธอจะด่าว่าฉันเป็น เด็กบ้า แต่ก็กลืนคำนั่นเข้าไปไม่พูดออกมา ขี้ขลาดจริงๆ
"เอ้า ไม่คิดบ้างละครับ ว่าทำไมผมถึงสมัครเข้าที่นี่ได้ในกลางเทอมในเมื่อหากมันเป็นอย่างที่คุณพูดคือ โรงเรียนนี้ไม่รับนักเรียนเข้ากลางเทอม นั่นหมายความว่ายังไงละครับ"
"ฉะ ฉัน..."
"นับ1...2 สา"
"เชิญคะ!!!"เธอพูดออกมาพร้อมผายมือเชิญฉันเข้าไป ชิส์ ทีเมื่อกี้ไม่ทำตั้งแต่แรกให้ฉันออกลายทำไมยะ
แอ้ดดดด
"ขออนุญาตินะครับ"ฉันเดินเข้าไปหาคุณลุงที่นั่งจิบกาแฟพลางมองไปยังนอกหน้าต่างอย่างอารมณ์ดี พอท่านได้ยินเสียงฉันก็หันมาทักทายฉันด้วย
"สวัสดีซันนี่สินะ ว้าว หลานเหมือนหนุ่มน้อยวัยกระเตาะจริงๆ เก่งมากเลย>.O b"ฉันยิ้มรับคำชมนั่น แล้วพูดว่า
"หนูแค่มารายงานตัวนะคะ แต่ว่าดันมีปัณหากับคนของลุงซะแล้วสิ :( "ฉันแสร้งตีหน้าเศร้านิดหน่อย
"งั้นเหรอ อาจารย์ดาราพร สินะ เมื่อกี้ลุงก็ได้ยินบ้างละนะ เสียงดังซะอย่างงั้น"
"ดาราพรชื่อของคนที่เฝ้าเมื่อกี้นะเหรอคะ?"
"ใช่ เธอชื่อครูดาวนะ มาทำหน้าที่เป็นคนเฝ้าห้องทำงานลุงนะ แต่ลุงคิด่ว่าจะไล่เธอออกแล้วละ"ไล่ออก?
"ว้า ไล่ออกอีกแล้วหรอคะ คราวนี้ทำไมอีกหละคะ?"
"อืม เธอทำงานไม่เป็นเวลานะ ชอบลางานบ่อยๆ จนเพิ่งมีคนมาบอกว่าที่เธอหยุดงานนะเพราะเมาค้างหลังจากทำงานเสร็จก็ไปที่ผับเมาเละเทะ แถมยังมีภาพมายืนยันอีกต่างหาก แย่จังเลยเนอะหลานซัน :("โห นี่ลุงตรวจสอบคนของลุงขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
"..."
"แถมเขายังมาว่าหลานและตะคอกใส่หลานอีกอย่างงี้มันไม่น่าให้อภัยเลยนะเนี่ย :("
"แล้วเขารู้ตัวหรือเปล่าคะ?"
"นั่นสินะ ลุงก็ไม่รู้เหมือนกัน :)"ทำไมจู่ๆฉันถึงรู้สึกว่าลุงของตัวเองน่ากลัวอย่างนี้นะ
"ฮ่าๆ งั้นหนูขอตัวไปก่อนนะคะ bye :)"
"Have a nice day นะหลานซัน"
"อ้อ ลืมบอกไปอีกเรื่องนะคะ"ฉันหันหลังมาบอกคุณลุงก่อนเดินออกจากห้อง
"..."
"อยู่ในโรงเรียนอย่าเรียกหนูว่า 'ซันนี่' เลยนะคะ เรียกหนูว่า 'ชายน์นี่'ละกันนะคะ^^"
"แล้วลุงจะจำไว้นะ 'ชายน์นี่' :)"แล้วฉันก็ยิ้มให้ลุงเล็กน้อยแล้วออกจากห้องไป
ฉันเดินไปตามทางเดินของตึกที่มีนักเรียนชายอยู่บ้างเพราะนี่ใกล้เวลาเข้าเรียนแล้ว(โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนแบบอินเตอร์เลยไม่มีการเข้าเเถวเคารพธงชาติ)ฉันถามทางไปห้องพักครู ขอพบเจอครูเพนนีครูประจำชั้น เพื่อของตารางเรียนและคำแนะนำอื่นๆก่อนเข้าเรียน พอพบกับครูเพนนีเราก็ทักทายกันเล็กน้อยและแสร้งทำเป็นเด็กใหม่ที่เพิ่งเคยพบอาจารย์เป็นครั้งเเรกเพื่อไม่ให้อาจารย์ท่านอื่นสงสัย
"สวัสดีครับ"
"สวัสดีจ้ะ อาจารย์ชื่อจันทร์เพ็ญเรียกครูเพนนี หรือครูเพน ก็ได้จ้ะ"ครูพูดทักทายและแนะนำตัวเหมือนเราไม่เคยรู้จักกัน"ครูจะปรจำอยู่ห้องนี้มีเรื่องอะไรไม่สบายใจก็มาหาได้นะจ้ะ ห้องนี้มีครูคนไทยอยู่อีกสองท่าน โต๊ะถัดไปจากครูและก่อนหน้าครู ถ้าเกิดครูไม่อยู่แล้วมีเอกสารที่ต้องฝากครูไว้ก็บอกอาจารย์สองท่านนี้ได้เลยนะจ้ะ"ครูเพนนีพูดเเนะนำอาจารย์สองท่านนั้นให้ฉันรู้จักนิดหน่อย ที่เหลือเป็นอาจารย์ชาวต่างชาติทั้งหมดเพราะเป็นโรงเรียนอินเตอร์เลยมีอาจารย์ต่างชาติมาสอนแต่ก็ยังมีอาจารย์คนไทยที่ดูแลเรื่องกฏระเบียบและเป็นครูประจำชั้นห้องละหนึ่งคน
"อ่า นี่ก็ได้เวลาเข้าเรียนแล้วนะ เดี๋ยวครูพาเธอไปห้องเรียนแนะนำกับเพื่อนๆนะจ้ะ"
"ครับ"

ห้องสลาฟ
ครืดดดด
จอกแจกๆ
เสียงนักเรียนชายในห้องที่คุนกันแบบไม่เกรงใจใครเลยแบบนี้ ดูก็รู้ว่าเป็นพวกนักเรียนโหลยโท่ย = =
"นักเรียนคะ เงียบๆหน่อยนะ"
จอกแจกๆ
นักเรียนชายเหล่านั้นก็ยังคงพูดคุยไม่สนใจอาจารย์เพนนีเหมือนเดิม และอาจารย์เองก็ดูไม่สนใจนักเรียนที่กำลังคุยเหมือนกัน และพูดต่อไปว่า
"วันนี้เรามีนักเรียนใหม่นะคะ"
...
เงียบขึ้นมาทันใด 
"เอาหละ ขอแนะนำให้รู้จักกับ...ชายน์นี่ นะจ้ะ"
จากนั้นฉันก็เดินเข้ามาในห้องอย่างสง่าผ่าเผยสมเป็นชายฉกรรจ์(?) ทั้งห้องก็ยังคงเงียบอยู่
"หวัดดี...ชื่อ ชายน์นี่ ยินดีที่ได้รู้จัก"ฉันบอกด้วยเสียงที่เก๊กสุดๆ
ทั้งห้องยังคงเงียบอยู่ แต่จากนันไม่นาน...
จอกแจกๆ !!!
เสียงในห้องก็ดังขึ้นกว่าเก่า 
"ใครวะเนี่ย"
"หน้าสวยอย่างกับผู้หญิงวะ"
"ตุ๊ดปะวะ!!!"
รู้สึกว่าแต่ละอย่างที่พูดมาเนี่ยจะเกี่ยวกับฉันใช่ไหมเนี่ย = =^
"ชายน์นี่ เธอไปนั่งตรงข้างหลังสุดที่ว่างตรงนั้นได้มั้ยจ้ะ"
"ครับ"ฉันตอบอย่างว่าง่าย แล้วเดินไปที่นั่งของตัวเอง แต่พอมาถึงที่นั่งแล้วสายตาฉันเหลือบไปเห็นสิ่งมีชีวิตที่นั่งอยู่ข้างๆที่กำลังฟุบหลับอยู่ พอเขารู้ตัวว่ามีคนมองเขาหลับ เขาก็เงยหน้าขึ้นมา พอเราสบตากันปั๊บ O()o
แม่เจ้าโว้ยยยย!!! โลกมันจะกลมเกินไปแล้วนะ
ฉันยืนอ้าปากค้างจ้องหน้าคนที่นั่งข้างๆฉัน เขาก็คือ...
ไอ้หล่อที่เจอกันตรงหน้าห้องน้ำชายเมื่อคราวนั้นนี่หว่า!!!