Love Mission ภารกิจสุดป่วนของยัยหน้าหล่อ

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่3/ความมุ่งมั่น

3

"เฮ้อ...เหนื่อยจังเลย"ฉันพูดออกมาขณะทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวใหญ่ ตอนนี้ฉันกลับมาที่คอนโดของเลต์น่าแล้ว หลังจากผ่านเหตุการณ์ที่เกือบเสียความบิรสุทธิ์ของดวงตา มันทำให้ฉันได้บทเรียนและข้อคิดที่ควรนำไปปฏิบัติว่า...หากจะแปลงเพศต้องทำให้เนียนและต้องแก้ไขเหตุการณ์เฉพาะหน้าได้เพื่อความบริสุทธิ์ของร่างกายท่านเอง(เกี่ยวมั้ย= =)
"อะไรของแกเนี่ยซัน จู่ๆมาก็เหนื่อยเลย เกิดอะไรขึ้นตอนเข้าห้องน้ำขายเหรอ แล้วๆเป็นงบ้างเล่าให้ฟังหน่อยสิ*0*"ยัยหื่นเพื่อนรักของฉันถามขึ้น ฉันเลยโกหกไปว่า
"โหย โชคดีมากเลยไม่มีใครอยู่ในห้องน้ำเลยนะสิ ทางสะดวก"
"หรอ แย่จัง"แย่อะไรของหล่อนย้า=_=^
"เฮ้อ หาอะไรกินแล้วไปอาบน้ำนอนดีกว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องเอาเสื้อผ้าของใช้ไปเก็บไว้ที่หอพักของโรงเรียน เซนต์เจอราไมล์ด้วย" เพราะว่าช่วงนี้เป็นวันหยุดยาวฉะนั้นจะไม่มีนักเรียนอยู่ในหอพักเพราะถูกสั่งให้กลับบ้านกันหมด เลยเอาของไปเก็บถ้ามีนักเรียนเห็นน้อยจะได้ไม่ถูกสงสัยมาก
"เหๆ นี่เพิ่งหกโมงเองนะ"
"ช่างฉันเถอะน่า...อ้อฉันขอนอนโซฟานะ เดี๋ยวหยิบหมอนกับผ้าห่มเอง"
"เออๆ แล้วแต่แกละกัน อาหารเย็นวางอยู่บนโต๊ะนะ"
และแล้ววันนี้ฉันก็ข้างที่นี้ เตรียมตัวที่จะเอาของไปเก็บและเตรียมตัวสำหรับวันที่ฉันต้องไปเรียนที่โรงเรียนชายล้วนในอีกไม่กี่วันข้างหน้า สู้ๆ>_<

วันต่อมา 10.00 น. @ St.Jeramile
ฉันมาถึงโรงเรียนเซนค์เจอราไมล์เรียบร้อยพร้อมสัมภาระที่ต่างๆ ของทั้งหมดที่ฉันเอามามันทำให้ฉันเหมือนคนบ้าหอบฟาง ในมือฉันมีกระเป๋าลากสองใบสีชมพูหวานแหว๋วใบหนึ่งที่ใส่ของใช้ผู้หญิงและสีฟ้าเข้มอีกใบที่ใส่ของใช้(หลอกๆ)ผู้ชาย ไม่ต้องตกใจนะว่าทำไมฉันถึงมีของใช้ผู้ชาย ฉันแอบไปจิ๊กของพี่ชายฉันมาเองแหละ>U<
ฉันเดินมาเรื่อยๆจนมาถึงหน้าประตูโรงเรียนมองหันซ้ายๆขวาๆ
(-_-  )(  -_-)(-_-  )(  -_-)
ฉันยังไม่เห็นคุณลุงยามวิปริตนั่นเลย(ลุงยามที่ฉันมีเรื่องด้วยเมื่อตอนมาโรงเรียนนี้วัยแรก ถ้าจำไม่ได้ย้อนไปใหม่เถอะ-_-)ไปไหนหว่า
"สวัสดีคะ คุณหนูซันนี่"
O_o สะดุ้งเฮือก
ฉันสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงแหบๆของฟลอร่า เลขาฯของลุงเจมส์มาต้อนรับฉัน
"สะ สวัสดีคะ ฟลอร่า^^;;"ฉันตอบรับกลับไป
"ขออภัยด้วยที่ทำให้ตกใจ ดิฉันมารับคุณหนูไปที่ห้องพักคะ"
"คะ...เอ่อ ฟลอร่าคะ"
"ค่ะ?"
"คือว่า...ลุงยามที่ชื่อบ๊อบอะคะ เขาไปไหนเหรอคะ"
"อ๋อ...ตาแก่นั้นเหรอคะ ไล่ออกไปเรียบร้อยเเล้วคะ"
"ไล่ออก!!!"เห้ย ทำไมจู่ๆถึง..."แล้วทำไมถึงไล่ออกละคะ"
"เพราะว่าเราเพิ่งจับได้ว่าเขากำลังลักลอบขโมยทรัพย์สมบัติของโรงเรียนนะคะ"
"ทรัพย์สมบัติ เหรอคะ?" โรงเรียนนี้มันจะมีทรัพย์สมบัติอะไรแพงนักรึ"สมบัติอะไรเหรอคะ?"
"เป็นเพชรพลอยแท้ติดตรงตาของเทพี สัญลักษณ์ของโรงเรียน ที่สวนน้ำพุหลังโรงเรียนนะคะ ไว้เปิดเรียนค่อยไปดูละกันนะคะ"
"งั้นเหรอคะ" เทพีตาเพชรเหรอ =_=^ นึกภาพไม่ออกแหะ แต่โรงเรียนนี้รวยของแท้เลย=..=b
"เดี๋ยวดิฉันจะเเนะนำอาจารย์ที่ปรึษาของห้องเรียนให้นะคะ"คุณฟลอร่าพูดขึ้นมา
"คะ...แล้วฉันต้องเรียนห้องไหนเหรอคะ?"ฉันถามฟลอร่า
"Grade 11 ห้องสลาฟ คะ"
"เอ๋ ห้องสลาฟ?"ทำไมมันฟังดูแปลกๆ -.-
"คือโรงเรียนของเราแบ่งนักเรียนตามเกรดนะคะ จะแบ่งเป็น คิง แจ็ค พีเพิล และสลาฟคะ"
"งั้นหมายความว่า...ฉันได้อยู่ห้องบ๊วยเหรอT^T"ฉันไม่ฉลาดพอเรอะ
"ที่เราเลือกห้องสลาฟให้คุณหนูไม่ใช่เพราะคุณหนูไม่ฉลาดนะคะ แต่เพราะว่าที่ห้องนั้นมีนักเรียนโดนเป็นเหยื่อมากที่สุดนะคะ"อ๋อ อย่างงี้นี่เอง แสดงว่านักเรียนห้องนั้นโง่จนหลอกเป็นเหยื่อง่ายอย่างงั้นสินะ= =
"อ๋อ..."
ฟลอร่าพาฉันเดินมาถึงตึกที่เป็นหอพัก พาฉันขึ้นไปชั้นบนสุด ซึ่งมีการตกแต่งระเบียงที่ดูดีกว่าฉันอื่นๆและมีชั้นที่ตกแต่งดูดีนี้อีกหนึ่งชั้นเหมือนเป็นชั้นที่พิเศษกว่าชั้นอื่นๆ
และแล้วเราก็เดินมาถึงห้องพักของฉัน พอเปิดประตูเข้าไปก็ต้องบอกว่า....
ว้าวววว *0* หรูกว่าที่คิดไว้นะเนี่ย  เตียงใหญ่ใช้ได้ มีโต๊ะมีโคมไฟมีชั้นวางหนังสือมีตู้พร้อม แถมออกแบบให้มันดูโมเดินมีสไตล์อีกต่างหาก
ให้สามคำ...
เริ่ด มาก ค่า *0*
"นี่เป็นประตูเชื่อมระหว่างห้องนี้กับอีกห้องหนึ่งซึ่งเราให้เอาไว้เก็บของที่เป็นของส่วนตัว พอจัดของเสร็จแล้วเชิญคุณหนูซันนี่ไปที่ห้องทำงานของผอ.เลยนะคะ ดิฉันขอตัวคะ"แล้วคุณฟลอร่าก็ก้มหัวลงนิดหน่อยหร้อมยิ้มอ่อนโยนมาให้ฉันแล้วเธอก็เดินออกจากห้องไป แล้วฉันก็จัดการจัดเก็บข้าวของจิปาถะทั้งหลาย ใช้เวลาราวๆชั้วโมงเลยทีเดียว จากนั้นก็ไปหาลุงเจมส์ พอเปิดประตูเข้าไปก็เจอ ลุงเจมส์ คุณฟลอร่า และหญิงสาวหน้าตาสวยมากอีกคนหนึ่ง เธอเป็นใครกันนะ
"ขอแนะนำให้รู้จักนะซันนี่ นี่คือครูที่ปรึกษาห้องของหลาน เธอชื่อจันทร์เพ็ญ"
"เรียกว่า ครูเพนนี หรือครูเพนก็ได้จะ^^"เธอพูดเสียงหวาน ครูเพนนีดูเป็นผู้ใหญ่ที่น่าเชื่อถือ ดูใจดีและอบอุ่นอีกด้วย
"คะ สวัสดีคะ ครูเพนนี หนูซันนี่คะ^^"ฉันตอบและเเนะนำตัวกลับไปบ้าง
"อาจารย์เพ็ญจะช่วยปกปิดความลับของหลานให้และจะเป็นที่ปรึกษาให้หลานเอง"ลุงเจมส์พูดต่อ
"มีเรื่องอะไรก็ปรึกษาครูได้นะจ้ะ^_^"เธอยิ้มหวานส่งมาให้
"^^"ฉันยิมให้เธอกลับไปแทนคำขอบคุณ
"อืม งั้นครูเพ็ญก็แนะนำสถานที่ให้หลานซันหน่อยนะ เสร็จแล้วก็จะพักที่นี่ก็ได้นะ"
"ไม่เป็นไรหรอกคะ หนูกะว่าจะอยู่กับยัยเลต์น่าอีกจนกว่าจะหมดวันหยุดยาวนะคะ"
"ตามใจหลานละกัน งั้นเจอกันหลังวันหยุดยาวนะหลานรัก"หลังจากนั้นครูเพนนีก็พาฉันมาที่ห้องเรียนและบรรยายถึงความเป็นมาของโรงเรียนนี้อีกนิดหน่อย
"ซันนี่จ้ะ ^^"
"คะ?"ฉันขานรับเมื่อครูเพนนีเรียก
"ในห้องนี้ก็อย่างที่รู้ๆกันมีนักเรียนเป็นเหยื่อเยอะมาที่สุด"เธอพูดด้วยแววตาเศร้านิดหน่อย อาจเป็นเพราะความเป็นครูมันทำให้เธอเจ็บปวดเวลาลูกศิษย์โดนทำร้าย
"..."
"ฉะนั้น ห้องนี้เลยมนักเรียนน้อยหน่อย เธอจะเป็นเลขที่สุดท้ายนะ เลขที่21 จ้ะ เราจะนั่งเรียงตามเลขที่ ส่วนเรื่องกฏระเบียบอื่นๆ เดี๋ยวครูจะฝากให้ประธานนักเรียนดูแล และจะดูแลหนูในเรื่องต่างๆด้วยนะจ้ะ แบบเหมือนบัดดี้นะจะ^^"
"คะ...ว่าแต่ประธานนักเรียนนี่ใครกันเหรอคะ?"
"เขาอยู่ห้องนี้จ้ะ"เห!!! ประธานนักเรียนอยู่ห้องบ๊วย!?
"=[]="
"คงตกใจสินะจะ ที่ประธานนักเรียนของโรงเรียนดังขนาดนี้อยู่ห้องบ๊วย ก็เเหมนะ ที่จริงเด็กคนนั้นนะ เขาเก่งและทำได้เกือบทุกอย่าง เสียอย่างเดียวไม่ชอบเรียนเลยสอบไม่ได้ เขาเก่งในเรื่องเอาตัวรอดอย่างเดียวแต่เรื่องตำรานี่เขาโง่มากเลยนะจะ...อ้อ ลืมไป เขาหล่อมากด้วยละ >_o"
"เอ่อ...ค่ะ^^;;"
"เขาชื่อ ไนท์นะ เดี๋ยวครูจะเเนะนำอีกทีตอนหลังวันหยุดยาว ก็วันเปิดเรียนนั่นแหละ แต่ก็ทำเป็นไม่รู้เรื่องไปก่อนนะ เดี๋ยวมันไม่เนียน>.o"
"^^;;"ที่นี่แปลกจริงวุ้ย
"ครูรู้ึสึกกดีใจมากเลยนะ ที่ซันนี่จะมาหาคนร้ายที่ทำร้ายนักเรียน"เธอพูดขึ้นมาเบาๆ
"เพราะเป็นคำขอร้องจากคุณลุงผู้มีพระคุณ หนูทำได้คะ"
"เหรอ...แต่มันอันตรายมากเลยนะ"
"หนูเชื่อมั่นในตัวเองว่า หนูเอาตัวรอดได้คะ"ฉันตอบเธอไปอย่างมาดมั่น
"..."เธอเงียบไปเหมือนครุ่นคิดอะไรในใจอยู่"ในฐานะของคนเป็นครู มันเจ็บปวดนะที่นักเรียนในความดูเเลของตัวเองต้องมาเจอเรื่องอะไรร้ายๆอย่างงี้ แต่ว่า..."ครูก็เป็นห่วงเธอนะ เธอเป็นผู็หญิงนะ ผู้หญิงเราถึงแม้ภายนอกจะเข้มแข็งแต่ภายในเราก็อ่อนแอ...ครูจะเป็นกำลังใจให้เธอนะ^^"แล้วน้ำตาก็เริ่มคลอบนใบหน้าของครูเพนนี แต่เธอก็ยังยิ้มบางๆมาให้ฉัน
ในความรู้สึกของฉัน ครูเพนเป็นผู้ใหญ่ที่น่ายกย่อง เธอเป็นผู้หญิงที่ดูดีมากคนหนึ่งซ้ำยังจิตใจงดงามอีกต่างหาก การที่คนอย่างนี้ร้องไห้เพราะการกระทำชั่วของใครบางคน มันทำให้ฉันรู้สึกว่า....
ไอคนร้ายนั่น...
ฉันจะจับมันด้วยน้ำมือของฉันเอง!!!