เมีย(ไม่)พลอยโจน ซีรีส์เมียที่(ไม่)รัก เล่ม๒

ตอนที่ 21 : ๗ เสียรู้คน(แกล้ง)เมา ๓/๔ >>รอดมือหมอมั้ยหนูนัส???

๗

เสียรู้คน(แกล้ง)เมา

       เขากล่าวหาเธอ ก่อนจะยันร่างสูงลุกขึ้นยืนด้วยสภาพโงนเงนๆ ราวกับจะทรงตัวไม่อยู่ นัสรินจึงเข้าไปประคองเขาไว้อีกครั้งอย่าง/ประคองเขาไว้อย่างเป็นอัตโนมัติ แม้จะไม่อยากอยู่ในนี้นานนัก แต่เธอก็ไม่กล้าปล่อยให้ปราณต์เดินขึ้นบันไดไป ทั้งที่อยู่ในสภาพเมาแทบพับแบบนี้

“ก็ได้ค่ะนัสจะขึ้นไปส่ง แต่คุณต้องเดินดีๆ นะคะ ไม่งั้นทั้งนัสทั้งคุณอาจจะตกบันไดตายด้วยกัน”

“ครับ” เขารับคำเสียงนุ่ม นี่เป็นครั้งแรกเลยกระมังที่นัสรินรู้สึกว่าปราณต์พูดเพราะกับเธอมากที่สุด

“เอากระเป๋านัสวางไว้ก่อนค่ะ” เธอหยิบกระเป๋าของตัวเองจากมือเขาอีกครั้ง วางมันไว้ที่โต๊ะใกล้กับโซฟา จากนั้นจึงค่อยๆ ประคองร่างสูงไปยังบันได

นัสรินไม่ได้ถามว่าห้องนอนเขาห้องไหน เพราะเธอจำได้แม่น แต่พอเธอจะพาเขาไปยังห้องของเขา ปราณต์ก็ท้วงขึ้นทันที

“ผมไม่ได้นอนห้องนี้แล้ว”

“แล้วคุณปราณต์นอนห้องไหนคะ”

“ห้องเก่าคุณ”

นัสรินเผลอมองหน้าหล่อเหลาของอดีตสามี พร้อมกับเกิดคำถามในใจว่า ทำไมปราณต์จะต้องไปนอนห้องเก่าของเธอ แต่ก็ได้แค่คิด เธอไม่ได้ถามมันออกมา เพราะไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร ระหว่างเธอกับเขาก็ไม่มีทางเป็นอย่างอื่นไปได้ นอกจากอดีตสามีภรรยาที่แต่งและหย่ากันภายในเวลาแค่สามเดือน

ร่างสูงใหญ่ถูกประคองไปยังห้องอีกห้อง มือเล็กยื่นไปบิดลูกบิดแล้วผลักประตูเข้าไป ตอนแรกกะจะส่งแค่หน้าประตู แต่ถูกแขนแกร่งที่พาดอยู่บนคอเกาะเอาไว้แน่น ทำให้เธอต้องพาเขาไปส่งในห้อง

เธอวางร่างสูงลงบนเตียง พอหัวถึงหมอนเขาก็หลับอย่างง่ายดายอีกครั้ง นัสรินเผลอมองสำรวจใบหน้าหล่อเหลาของผู้ชายคนเดียวที่ตัวเองตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็น และแม้กระทั่งตอนนี้ก็ยังรักไม่เปลี่ยนแปลง ถึงแม้ระหว่างเขาและเธอจะเป็นอดีตไปแล้วก็ตาม

ยามหลับแบบนี้ใบหน้าของเขายิ่งชวนมองมากกว่าเดิม โดยเฉพาะแพขนตางอนยาว จมูกโด่ง และริมฝีปากหยักที่เธอรู้ดีว่ามันให้ความรู้สึกที่วาบหวามเร่าร้อนแค่ไหน ยามเขาประทับมันลงบนปากและส่วนอื่นๆ ของร่างกายเธอ หญิงสาวบอกตัวเองให้ถอนสายตาไปจากเขาและกลับออกไปซะ ยิ่งอยู่นานก็ยิ่งเหมือนอยู่ให้เข็มทิ่มแทงใจตัวเอง แต่จังหวะนั้นเองปราณต์ก็ขยับมือมาแกะกระดุมเสื้อตัวเองอย่างคนนอนไม่สบายตัว นัสรินจึงลุกไปหยิบรีโมตมาเปิดแอร์ให้ และเธอเพิ่งสังเกตว่าห้องนี้แทบจะไม่มีอะไรเปลี่ยนไปจากเดิม โต๊ะ เตียง ตู้ ผ้าปูที่นอน ปลอกหมอนต่างๆ ก็ยังเป็นอันที่เธอเคยใช้

ลึกๆ ก็อยากจะถามเหตุผลของปราณต์ว่าทำไมเขาถึงได้ย้ายมานอนห้องนี้ แถมยังเก็บทุกอย่างเอาไว้เหมือนเดิม เธอนึกว่าหลังจากที่เธอหย่ากับเขาแล้ว เขาจะย้ายกลับบ้าน หรือไม่ก็จัดการเปลี่ยนแปลงบ้านหลังนี้ใหม่เสียอีก แต่ก็นั่นแหละ บ้านหลังนี้เป็นแค่บ้านเช่า เขาอาจจะไม่อยากเปลี่ยนอะไร เพราะเกรงว่าจะมีปัญหากับเจ้าของบ้านก็ได้

นัสรินหันมาอีกทีก็เห็นว่าปราณต์หลับไปแล้ว หลับทั้งๆ ที่ยังใส่รองเท้า และไม่ได้ห่มผ้า ร่างบางจึงขยับมาจัดการถอดรองเท้าออกให้อย่างเรียบร้อย ก่อนจะหยิบผ้าห่มจากปลายเตียงมาคลุมให้ถึงหน้าอก จากความใกล้ชิดโดยอีกฝ่ายไม่ได้รับรู้ ทำให้นัสรินไม่ได้ระวังตัวอะไร และในจังหวะก้มคลุมผ้าห่มให้เขาอยู่นั่นเอง จู่ๆ คนที่เธอคิดว่าหลับไปแล้วก็ตวัดแขนมากอดพร้อมกับออกแรงกระตุก จนเธอเสียหลักล้มลงไปนอนทาบทับบนร่างใหญ่ของเขา

“คุณปราณต์ปล่อยนัสนะคะ” เสียงหวานเอ่ยประท้วงและพยายามจะยันกายลุกขึ้น แต่กลับถูกปราณต์ล็อกเอวแล้วพลิกร่างบางไปยังที่นอนข้างๆ ซึ่งว่างอยู่ โดยมีร่างใหญ่ขยับขึ้นมาคร่อมทับเอาไว้ พร้อมกับตรึงแขนสองข้างของเธอลงกับหมอนอย่างรวดเร็ว

นัสรินมองใบหน้าที่อยู่เหนือใบหน้าของตัวเองอย่างตื่นตระหนก ตอนนี้ท่าทางของปราณต์ไม่มีหลงเหลือวี่แววของคนเมาเลยแม้แต่นิด เธอจึงรู้ตัวว่าเสียรู้เขาให้แล้ว

“นี่คุณไม่ได้เมาเหรอคะ”

“เมา แต่สร่างเมาตั้งแต่ได้หอมแก้มคุณแล้ว”

“คนเจ้าเล่ห์” เธอต่อว่าเขาอย่างเจ็บใจตัวเองที่ถูกเขาหลอก พยายามจะบิดมือออก แต่ยิ่งบิดยิ่งถูกมือแกร่งกดแน่น ซ้ำร้ายไปกว่านั้นเขายังโน้มหน้าลงมาใกล้มากกว่าเดิม จนลมหายใจอุ่นซ่านนั้นมากระทบซอกคอที่ไวต่อความรู้สึกของเธอ

“ถ้าไม่เจ้าเล่ห์ คุณจะยอมขึ้นมาส่งถึงนี่เหรอ”

“คุณทำแบบนี้เพื่ออะไร”

“เพราะผมไม่อยากให้คนที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียเก่าไปเป็นชู้กับผัวชาวบ้านน่ะสิ รู้หรือเปล่าว่าหมออรรณพมีเมียแล้ว” ปราณต์ไม่สนใจท่าทีเคืองขุ่นของเธอ แต่เขากลับถามกลับไปอย่างตำหนิ

“รู้ค่ะ คุณเป็นคนบอกนัสเองตั้งแต่เมื่อวานไม่ใช่เหรอ”

“รู้แล้วทำไมยังไปออกเดต นั่งกินข้าวใต้บรรยากาศสุดโรแมนติกในร้านแบบนั้น”

“นัสไม่ได้ทำอะไรเสียหายนี่คะ นัสแค่ไปคุยงานกับหมอณพ อ้อ...อีกอย่างถึงนัสจะออกเดตกับใคร มันก็เป็นสิทธิ์ของนัสไม่ใช่เหรอคะ ในเมื่อตอนนี้นัสโสด” นัสรินเผลอประชดและสบตากับเขาอย่างไม่ยอมถูกเล่นงานอยู่ฝ่ายเดียว ซึ่งนั่นไม่ต่างอะไรกับการท้าทายต่อมหึงของอดีตสามีเลยสักนิด

“ยังไงก็มุ่งมั่นจะมีผัวเป็นหมอให้ได้ใช่ไหม แม้ว่าจะอยู่ในฐานะเมียน้อยก็ตาม”

“ค่ะ ก็อาชีพหมอเป็นอาชีพผู้ชายในสเป็กนัสนี่คะ”

“ทำยังไงคุณถึงจะไม่ไปออกเดตกับหมออรรณพอีก”

“ก็แค่คุณยอมรับออกมาตรงๆ ว่าหึงนัส นัสก็จะไม่ไปไหนกับใครอีก” หญิงสาวเลือกพูดในสิ่งที่ไม่มีวันเป็นไปได้ รู้ดีว่าปราณต์ไม่มีทางจะหึงเธอ เพราะเขาไม่ได้รัก

“ไม่มีทาง”

แม้คำปฏิเสธนั้นจะไม่ได้ผิดไปจากที่คาด แต่ก็อดเจ็บปวดอยู่ลึกๆ ไม่ได้ ถ้าไม่รัก ถ้าไม่หึง ก็ไม่ควรจะยุ่งเกี่ยวกัน

“ถ้าไม่ใช่เพราะหึง ก็อย่ามาแตะต้องตัวนัสแบบนี้ คุณไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวนัสอีกแล้ว”

“มีสิ ก็สิทธิ์ของผัวเก่าไงล่ะนัสริน”

“ก็แค่ผัวเก่า แต่ตอนนี้ไม่ใช่ผัวแล้วนี่คะ” ยิ่งพูดนัสรินก็ยิ่งเหมือนเด็กโง่ที่กำลังหาเรื่องใส่ตัวและท้าทายอารมณ์ของคนที่ได้เปรียบและถือไพ่เหนือกว่าตัวเองอยู่ทุกทาง

“ถ้างั้น เดี๋ยวผมจะทำให้ตัวเองเป็นทั้งผัวเก่าและผัวคนปัจจุบันของคุณตอนนี้เลย”

หนังสือเปิดจองแล้วนะคะ

ราคา 320 บาท รวมจัดส่งแบบลงทะเบียน

ราคา 350 รวมจัดส่งแบบ ems

ท่านที่สนใจสามารถโอนเงินและส่งชื่อที่อยู่พร้อมสลิปได้ทางกล่องข้อความเพจ

https://www.facebook.com/NanaThiantheera

เฟสบุค

https://www.facebook.com/NanaThiantheera

หรือทางไลน์

0891476678

บัญชีสำหรับโอนมีดังนี้ค่ะ

ฝากเมนต์ ฝากติดตาม และอีบุคในชุดเดียวกันด้วยนะคะ

ส่วนเรื่องนี้เป็นแนวโรมานซ์หื่นจัดเต็มค่ะ