คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 ^^ (ต้อนรับปีใหม่จ้ะ)
ถ้าหากมีคำถามว่า มนุษย์เกิดขึ้นมาได้อย่างไร
ชาวกรีก ก็จะตอบว่า พระเจ้าสร้างมนุษย์ขึ้นมาสองคน หรือที่เรารู้จักกันดีคือ อดัมกับอีฟ
งั้น...ถ้าเรามาเปลี่ยนมนุษย์คู่แรกของโลก เป็นคู่อื่นๆดูล่ะ???
อย่างเช่น ยุนโฮกับแจจุง
......................................................................................
“ฮ้าววววว”
ร่างบางยกมือขึ้นบิดขี้เกียจเล็กน้อย แล้วอ้าปากหาวอย่างขี้เกียจ พลางจ้องสายตาไปในคอมพิวเตอร์ไม่วางตา
“สนใจอะไรนักหนาน่ะลูก แม่เห็นเรานั่งมาตั้งนานแล้วนะ”
ผู้เป็นแม่ยกถาดสีขาวเข้ามาพร้อมกับแก้วนมที่อยู่บนถาด แล้ววางลงที่โต๊ะข้างๆลูกชายคนนี้
“ก็พวกนิยายของกรีกน่ะแม่ ผมชอบอ่านน่ะ เดี๋ยวก็คงจะไปนอนแล้วล่ะ”
ร่างบางว่า แล้วยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม ก่อนจะปิดคอมพิวเตอร์
ร่างบางล่ำลาแม่เสร็จจึงเดินไปห้องนอน เพื่อจะได้นอนหลับให้เต็มตาซักที จะได้ไม่ง่วงอย่างเมื่อเช้านี้ ที่เค้าเกือบไปทำงานสาย เพราะว่าเมื่อคืนอ่านนิยายจนลืมนอน
แซ่ด แซ่ด
รถไฟฟ้ายามเช้าแน่นขนัดไปด้วยผู้คน ร่างบางพยายามเบียดตัวไปยืนชิดกับประตู
คนเยอะแยะจะตาย ยืนเบียดทำไม หายใจไม่ออก
ร่างบางบ่นอุบอิบอยู่ในใจ เมื่อมาถึงสถานีที่เค้าจะลง ร่างบางรีบแทรกตัวออกมาจากรถไฟฟ้าแล้วเดินลงบันไดไปทันที
โครม!!!?
“ขอโทษครับ พอดีผมรีบเลยไม่ทันมอง”
ร่างบางกล่าวขอโทษขอโพย แล้วรีบเก็บงานตัวเองขึ้นมา พยายามรีบเร่งไปให้ถึงบริษัทกลับสายยิ่งกว่าเดิม แล้วเค้าจะถูกตัดเงินเดือนมั้ยเนีย???
“ไม่เป็นไร ฉันเองก็ไม่ทันมองเหมือนกัน”
เสียงทุ้มทำให้ร่างบางต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง ชายหนุ่มร่างสูง หน้าตาเข้มๆ ผมสีดำแซมน้ำตาล ส่งยิ้มให้ ร่างบางพยักหน้าเล็กน้อย แล้วเก็บของลุกขึ้นเดินทันที
เนื้อคู่เมื่อชาติที่แล้ว ชาตินี้ก็จะเป็นเนื้อคู่กันอีก และชาติต่อๆไปด้วย
อยู่ๆบทความในนิยายกรีก ก็ปรากฏขึ้นในสมองของร่างบาง ร่างบางส่ายหน้ายิ้มๆ แล้วเร่งฝีเท้าให้เร็วยิ่งขึ้น เผื่อจะไม่สายซักนาทีหรือสองนาที ห้านาทีได้ยิ่งดี
เป็นผลมาจากเมื่อคืนพอขึ้นห้องนอนเสร็จ ร่างบางเอาแต่คิดถึงนิยายหลากหลายเรื่อง ตำนานของเทพในกรีกทั้งหลายจนลืมเวลานอน ดูเวลาอีกทีก็ตีหนึ่งกว่าเข้าไปแล้ว
ร่างบางเปิดประตูเข้ามาในบริษัท พนักงานมากหน้าหลายตากำลังทำงานอย่างขะมักเขม้น ร่างบางเร่งฝีเท้าให้ไปถึงห้องตัวเองให้เร็วที่สุด เมื่อมาถึงที่ห้องร่างบางรีบเปิดประตูเข้าไปทันที หวังว่าเจ้านายของเค้าจะไม่มานั่งรอเค้าอยู่ในห้อง แต่นั่นก็ผิดคาด
“มาสายอีกแล้วนะ คุณคิมแจจุง” ชายกลางวัยขยับแว่นเล็กน้อย ร่างบางผงกศีรษะเป็นเชิงขอโทษ แล้ววางของลงที่โต๊ะทำงานของเค้า
“ฉันจะเว้นให้อีกวันนึงก็แล้วกันนะ แต่วันนี้ไปทำความรู้จักกับผู้ช่วยคุณดีกว่า ตามผมมาสิ”
แจจุงเดินตามเจ้านายไปยังห้องประชุมเล็กทันที ช่างน่าแปลกใจที่อยู่ๆแจจุงก็ได้ผู้ช่วยมา ทั้งๆที่เค้ายื่นคำร้องไปเมื่อ 3 เดือนที่แล้ว และหลังจากนั้นอีกหลายๆครั้ง คำตอบที่ได้กลับมาก็คือ ทางเราไม่อนุญาต แต่อยู่ๆวันนี้ก็ได้ผู้ช่วย นับว่าเป็นเรื่องดีที่แจจุงไม่ต้องรับผิดชอบงานคนเดียวทั้งหมด
“เข้ามาสิ” ชายวัยกลางคนเอ่ย แจจุงเดินตามเข้าไป แล้วนั่งลงอย่างประหม่า
“นี่คือ ชองยุนโฮ จะมาเป็นผู้ช่วยของนายนะ ส่วน นี่แจจุง เป็นคนที่นายต้องคอยช่วยเหลือนะ ยุนโฮ” ชายวัยกลางคนเริ่มแนะนำให้คนสองคนรู้จักกัน แจจุงมองหน้าชายร่างสูงตรงหน้าอย่างฉงน
เหมือนเคยเห็นหน้าที่ไหนมาก่อน_
ห้องทำงานของแจจุง_
“ฉันจำนายได้แล้ว คนที่ชนกับฉันใช่มั้ย” แจจุงเอ่ยทำลายความเงียบ ร่างสูงพยักหน้าเล็กน้อย แล้วเปิดแผ่นกระดาษต่อไป
“นายออกแบบเองเหรอ ตึกพวกนี้” ยุนโฮชี้ไปที่แผ่นกระดาษแผ่นใหญ่ที่เค้ากำลังดูอยู่ แจจุงพยักหน้าเล็กน้อย แล้วเดินมาเปิดแผ่นอื่นๆให้ยุนโฮดู
“ฉันอยากจะออกแบบตึกศิลปะแบบกรีกมากกว่า เพราะว่ามันดูสวย แล้วก็มีศิลป์กว่าพวกนี้เยอะน่ะ แต่พวกนี้เป็นแบบที่ลูกค้าเค้าอยากได้ ฉันก็เลยต้องออกแบบหลายๆอย่างเอาไว้”
“แล้วทำไมนายไม่ดีไซน์ตึกแบบโรมันลงไปเลยล่ะ ถ้าลูกค้าชอบ เค้าก็จะเลือกตึกแบบนี้”
“มันอาจจะง่าย ถ้าหากลูกค้าไม่คิดเล็กคิดน้อยกับการลงทุน ตึกแบบโรมันมันก็แพงพอดูนะ”
“ก็ถ้าเค้าไม่เอาก็ไม่เป็นไร นายก็วาดไว้เฉยๆก็ได้นี่” ยุนโฮเปิดดูภาพต่อๆไป แบบตึก แบบบ้าน มากหน้าหลายตาถูกวาดอย่างบรรจงลงบนกระดาษแผ่นใหญ่หลายแผ่น ยุนโฮเองก็ไม่คิดว่า ร่างบางหน้าหวานคนนี้ จะสามารถออกแบบภาพได้มากมายขนาดนี้ ดูท่าแล้วเหมือนคนขี้โรคยังไงชอบกล
“แล้วนายอ่านพวกนิยายของกรีกรึเปล่า” ยุนโฮถามขึ้นลอยๆ แจจุงหันมาพยักหน้าทันที ถ้าลองมีใครพูดถึงเรื่องพวกนี้แล้ว ประสาทสัมผัสในการฟังของแจจุงจะดีกว่าเดิมเป็น 3 เท่าเลยทีเดียว
“ฉันชอบมาก แต่ไม่มีหนังสือหรอก ฉันหาอ่านจากในอินเตอร์เนทน่ะ”
“งั้นฉันให้” ร่างสูงเดินไปเปิดกระเป๋าของตัวเอง แล้วส่งให้แจจุง แจจุงรับมางงๆ แล้วรีบส่งคืนทันที
“ฉันรับไว้ไม่ได้หรอก เพราะว่ามันเป็นของนาย นายเสียเงินซื้อเอง ฉันเกรงใจ”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอก ถือว่าเป็นของขวัญที่เราได้พบกันไง”
…………………………………………………………………………………………….
“กลับมาแล้วครับแม่” แจจุงเอ่ย แล้วมองไปรอบๆคอนโด เมื่อเห็นว่าแม่ไม่อยู่ เค้าจึงเดินเข้าห้องไปทันที
อยากอ่านนิยายใจจะขาด
เพียงไม่กี่นาที ร่างบางก็ฟุบหลับคาหนังสือไป นี่คือ เหตุผลหนึ่งที่แจจุงไม่ยอมซื้อหนังสือมาอ่าน เพราะถ้าเค้าอ่านแล้วเค้าจะหลับ ฟุบไปกับหนังสือนี่ล่ะ
****************************************
“ท่านชางมิน ท่านจะสร้างมนุษย์จริงๆน่ะหรือ?” ร่างบางในชุดขาวบริสุทธิ์ ถือเถ้าสีขาวเดินมาส่งให้ร่างโปร่งที่กำลังนั่งเขียนอะไรยุกยิกอยู่กับกระดาษสีน้ำตาล
“จุนซู ท่านเป็นถึงท่านเทพวีนัส เชียวนะ ท่านเองก็น่าจะเข้าใจถึงความรักของข้า ที่ข้าอยากจะสร้างมนุษย์ขึ้น เมื่อมีเทพแล้ว ก็น่าจะมีมนุษย์ซักหน่อย”
“ท่านเอง ก็เป็นถึงเทพเจ้าเหมือนกัน ท่านก็ควรจะตระหนักเอาไว้ซักหน่อย ว่าถ้าสร้างมนุษย์ อีกหน่อย โลกเบื้องล่างก็จะลุกเป็นไฟ มีแต่สงคราม”
“ท่านคงกำลังพูดถึงยูชอนหรือ?” ชางมินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แล้วรามือจากการเขียน
“ยูชอนก็ส่วนยูชอน ข้ากำลังพูดถึงมนุษย์ต่างหากล่ะ ท่าน” จุนซูเอียงอายเล็กน้อย แล้ววางถาดที่ใส่เถ้าสีขาวลงบนโต๊ะของชางมิน
“ว่าแต่ช่วงนี้ท่านยูชอนไม่กลับมาเลยนะ สงสัยว่า จะมีเรื่องกับที่นรก เอ๊ะ หรือว่าท่านยูชอนจะไปติดสาวที่นั่นกัน” ความคิดเห็นสุดท้ายของชางมินถึงกับทำให้จุนซูสะดุ้งเฮือก
ยูชอน หรือ เทพมาร์ส เทพแห่งสงคราม ถูกไปประจำการคอยดูแลความเรียบร้อยที่ยมโลก เพราะถ้าหากเกิดเรื่องเค้าจะเป็นเทพคนเดียวที่จัดการได้ ยูชอนและจุนซูเป็นคู่รักที่ดังที่สุดในสวรรค์ เทพสาวและซาตานสาวหลายต่างก็หมายปองอยากจะได้ยูชอนไปครองกันทั้งนั้น
“ท่านชางมิน เป็นไปไม่ได้หรอก ท่านก็รู้ว่า ยูชอนไม่ชอบซาตาน เอ๊ะ แต่เมื่อกี้เรากำลังพูดถึงเรื่องมนุษย์กันอยู่นะ ท่านชางมิน” จุนซูหันกลับมาหาชางมินทันที เมื่อนึกขึ้นได้ว่า ชางมินกำลังพานอกเรื่องที่เค้าจะพูด
“ฮ่าๆๆ จุนซู ไม่ว่ายังไงข้าก็จะสร้าง ท่านอย่าห้ามข้าเลย โชคชะตากำหนดเอาไว้แล้ว” ชางมินหยุดหัวเราะ แล้วมองไปในลูกแก้วแห่งอนาคต ยังไงซะ ในโลกนี้ก็ต้องมีมนุษย์ขึ้นมา
“เมื่อข้าสร้างเจ้าขึ้นมาแล้ว เจ้าจงให้สัญญากับข้า ว่าจะไม่แตะต้องผลไม้สีแดงทางด้านนั้น” ชางมินกล่าวกับมนุษย์ที่เพิ่งจะถูกสร้างขึ้นมาใหม่ มนุษย์นี้มีชีวิต มีวิญญาณ แต่ไร้หัวใจ ชางมินชี้ไปที่ผลไม้สีแดงน่าทานที่โลกมนุษย์ มนุษย์ร่างสูงพยักหน้ารับเข้าใจ แล้วนั่งลงที่กองใบไม้ เพราะมนุษย์ตนนี้ ไม่สามารถทำอะไรได้เลย นอกจากรอคำสั่งเท่านั้น
แต่อีกไม่นานจะถูกส่งลงไปยังโลกมนุษย์ เมื่อไปอยู่ที่นั่น เค้าจะเรียนรู้ทุกอย่างเอง ไม่ต้องรอคำสั่ง ใช้ชีวิตได้เหมือนกับมนุษย์ปัจจุบัน แต่ขาดหัวใจ
เมื่อชางมินเห็นว่า ถ้าหากสร้างมนุษย์ชายเพียงแค่คนเดียวแล้วส่งลงไปนั้น อาจจะเหงา งั้นส่งให้ไปเป็นเพื่อนกัน คงจะดีกว่า เพราะเค้ากลัวว่า มนุษย์ชายตนนั้นจะเหงา ชางมินจึงคิดจะสร้างมนุษย์หญิงขึ้นมา
แต่นั่นก็ผิดพลาด ร่างกายที่ถูกสร้างขึ้นมา มันช่างดูบอบบาง ราวกับร่างกายเทพสาวทั่วๆไป แต่มันติดอยู่ตรงที่ ชางมินไม่ได้เปลี่ยนอวัยวะตรงนั้นเป็นของผู้หญิงเท่านั้นเอง
ชางมินตัดสินใจใส่ผมยาวให้กับมนุษย์ผิดพลาดตนนั้น แล้วส่งไปอยู่ที่โลกมนุษย์พร้อมกับมนุษย์ร่างสูงทันที
“ชื่อของพวกเจ้าคือ ยุนโฮ และ แจจุง”
………………………………………………………………………………………………..
“จุง....จุง...แจจุง!!?”
เสียงคุ้นหูดังขึ้น แจจุงลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วมองไปรอบๆห้อง
ฝันอะไร?
แจจุงนึกในใจ แล้วเดินไปเปิดประตูที่แม่ของเค้ากำลังเรียกเค้าอยู่ แจจุงส่งยิ้มให้แม่ แล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะทานข้าวอย่างเคยชิน
ถ้าเรื่องเมื่อกี้ไม่ใช่ความฝันล่ะ มนุษย์คู่แรกของโลก เป็นเนื้อคู่กัน
ถ้าอย่างนั้น
เนื้อคู่เมื่อชาติที่แล้ว ชาตินี้ก็จะเป็นเนื้อคู่กันอีก และชาติต่อๆไปด้วย
มันจะเป็นไปได้เหรอ?
อ๊าก เป็นยังไงกันบ้าง =_= แอบปาดเหงื่อเล็กน้อย
เหนื่อยค่ะ กว่าจะคิดออกมาได้แต่ละฉาก =_=
เหนื่อยกว่าเรื่องไหนๆเลยทีเดียว -____-“
ยังไงก็ช่วยเม้นหน่อยละกันนะคะ ปิ๊งๆๆๆ +_+
ขอความกรุณาในการเม้น =_=
คนเข้ากะคนเม้น ไม่ได้บาลานซ์กันรุย T_____________T
ความคิดเห็น