ตอนที่ 6 : CHAPTER 05 : คิดถึงนาวา [100%]
คำเตือน 1.นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหา คำพูด คำหยาบคาย รวมไปถึงการกระทำ ความชอบ และค่านิยมของตัวละคร ที่ขัดต่อโลกในความเป็นจริง (และในความเป็นจริงก็เป็นสิ่งที่ไม่ควรกระทำและทำให้เกิดขึ้นในสังคม) เพราะฉะนั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านอย่างถี่ถ้วน 2.ภาพของบุคคลที่นำมาประกอบนิยายในเรื่องนี้ ทางเราไม่ได้มีจุดประสงค์ในการทำร้าย หรือทำลายบุคคลในภาพแต่อย่างใด บุคคลในภาพจะเป็นเพียงแค่ส่วนเสริมที่ให้นักอ่านจินตนาการได้ว่าตัวละครแต่ละตัวในเรื่องนี้จะมีคาแรคเตอร์ประมาณไหนเท่านั้น 3.นิยายเรื่องนี้เป็นสิ่งที่เราได้จินตนาการขึ้นมาเองเท่านั้น บางฉากบางตอนที่มีเนื้อหารุนแรงมากเกินไป โปรดติดตามทางช่องทางอื่นที่เราได้เตรียมเอาไว้เฉพาะของตอนนั้น ๆ หรือสามารถข้ามผ่านไปได้ค่ะ
|
ปี๊น ปี๊น
เสียงแตรรถยนต์ยี่ห้อดังของเฮียพระพรหมจอดเทียบฟุตบาทที่ฉันยืนอยู่กับ... โรมัน ไม่เข้าใจทำไมเขาถึงไม่ไปเสียที ฉันก็อึดอัดเป็นนะ จะยืนอยู่ด้วยไอ้ฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอก แต่เขาดันยืนแบบใกล้มาก พอฉันขยับถอยออกห่างเขาก็ขยับมาชิดอีกก็เลยตัดสินใจยืนอยู่เฉยๆ ดีกว่า
แล้วอะไรก็ไม่เท่าที่มีคนผ่านไปผ่านมามองฉันอย่างอิจฉาส่งสายตาอัมหิต จิกกัดด้วยการซุบซิบนินทา
ฉันก็ปล่อยให้เขาพูดๆ กันไป
ไม่ใช่ว่าไม่แคร์อะไรก็แค่มันเป็นเรื่องไร้สาระ ไม่จำเป็นต้องเก็บมาคิดให้เครียดเล่นๆ
ปล่อยวางบ้างอะไรบ้าง วันนี้ก็เจอเรื่องมาเยอะแล้วแถมด้วยเจ็บตัวอีกตังหาก ฉันยังเจ็บอยู่ที่มุมปากอยู่เลย มือเฮียพระพรหมหนักชะมัด จักกะจี้ดีอีกเสียด้วย
“ไอ้โรมัน มึงห่างจากน้องกูเดี๋ยวนี้”
“ถ้าไม่มึงจะทำไม” โรคหวงน้องสาวกำเริบขึ้นมาอีกครั้ง แทนที่โรมันจะรีบออกห่างฉันให้เร็วที่สุดในตอนนี้กลับกันเขากับเอาแขนของเขามาโอบเอวของฉัน แบบนี้มันก็เท่ากับเขากอดฉัน ในแบบที่ไม่ได้ตั้งใจแค่คิดที่จะแกล้งเฮียพระพรหมเท่านั้น
เก่งกันจังเล่นสนุกบนความหนักใจของคนๆ อื่น
“กูบอกว่าให้มึงปล่อย”
“อ่ะ ปล่อยก็ได้ คืนนี้ ‘สี่ยก’ นะจ๊ะ” คำพูดของโรมันมันดูส่อเสียดแบบนี้ ตอนนั้นฉันไม่เต็มใจ
เขาข่มขืนฉันนะ
เขาไม่แม้แต่จะขอโทษเลยด้วยซ้ำแล้วมาพูดแบบนี้ ทั้งที่เราไม่ได้เป็นอะไรกันมากกว่านั้นนหรือเขาจะคิดว่าฉันเป็นเพียง ‘คู่นอน’ ที่เขาสามารถจะเรียกไประบายความใคร่ตอนไหนก็ได้ที่ต้องการ
ฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว เงินฉันก็มี มีทุกอย่างที่มนุษย์คนหนึ่งจะมีได้ เพราะฉะนั้นฉันไม่ทำตามที่เขาพูดหรอก
“ถ้าสี่ยกบน ‘เวทีมวย’ น่ะได้นะ แต่ถ้าเป็นอย่างอื่น นายไปหาเอาตามข้างทางเถอะ”
“...”
“ตอนนี้นายคงจะ ‘x’ มากๆ สินะ น่าสงสารจัง”
คิกๆ เสียงหัวเราะนี่ไม่ใช่ของฉันแต่มันเป็นของเฮียพระพรหมที่ทำท่าทางกลั้นขำจนเสียงนั้นเร็ดรอดออกมา
โรมันจองฉันตาเขม็ง
ฉันก็แค่พูดหยอกๆ เท่านั้นนะ ทีเขายังพูดแบบนั้นกับฉันได้ ทำไมฉันจะตอกกลับไม่ได้
เกิดเป็นคนอะไรยอมได้ก็ยอมกันไป แต่พอยอมแล้วตบะแตกเมื่อไหร่ก็ต้องเอาคืนกันมันเป็นเรื่องธรรมดา
“มาม๊ะไอ้น้องรักขึ้นรถกับบ้านกัน”
“ไปที่อู่ดิเฮีย ไม่ได้ไปนานแล้ว นะๆ”
“คิดถึงไอ้ ‘นาวา’ เหรอ” นาวาที่ว่านี่คือแมวที่ฉันรักมากที่สุดเลย เฮียพระพรหมให้ฉันเป็นของขวัญวันเกิดเมื่อปีที่แล้ว มันน่ารักนะขนปุยนุ่มด้วยพันธุ์สก็อตทิช โฟลด์ น่ารักมากบอกเลย
“ใช่แล้วเฮีย”
“นาวาคือใคร” ดูเหมือนว่าคนอีกคนจะเขาใจผิดคิดว่านาวาเป็นบุรุษเพศผู้ ก็ดีให้เข้าใจผิดๆ ไปนั่นแหละดีแล้ว “ฉันถามเธอก็ตอบสิวะ!”
“นายถามฉันเหรอ” ชี้มาที่ตัวเองอย่างงงๆ
“แล้วตรงนี้มีใครไหมล่ะ” ถามมาได้โง่ๆ มันจะมีใครล่ะ ก็มีแต่...
“ฉัน เฮีย แล้วก็นาย” นี่ไม่ได้ตั้งใจจะกวนอวัยวะเบื้องยืนนะ ก็เขาทำเหมือนกับว่า ‘หึง’ แต่มันก็ไม่ใช่
“เออ!” เพียงแค่นั้นก่อนจะถือวิสาสะเดินขึ้นรถของฉันไปอย่างหน้าตาเฉย หน้าด้านไม่มีใครเกินเลยจริงๆ
ผู้ชายบ้าอะไร เดาอะไรก็ไม่ค่อยจะได้
ส่วนฉันก็จำใจที่จะต้องนั่งรถร่วมกับคนรกโลกอย่างเขาแบบที่หลีกเลี่ยงไม่ได้เลย ให้ตายเหอะ แล้วดูนะ หมอนั่งยังเอาโทรศัพท์ของฉันไปเล่นได้หน้าตาเฉย เข้าเฟสบุ๊คแล้วแอดเฟรนด์เฟสของฉัน ยังไม่พอเขายังเข้าไลน์แล้วใส่ไอดีของตัวเขาเองแล้วแอดเฟรน์ฉันในโทรศัทพ์ของเขาต่อหน้าต่อตาฉันและเฮียพระพรหม ยังมีอีกเขายังโฟโล่อินสตาแกรมกับทวิตเตอร์ของฉันอีกด้วย คือก็ถ้าจะทำกันถึงขนาดนี้ เอาเบอร์ฉันไปเลยมั้ย?
ฉันคิดยังไม่ทันขาด โรมันก็จัดการต่อสายเครื่องของฉันไปยังเครื่องของเขาอีก แถมยังเมมเบอร์เอาไว้ให้เสร็จสรรพ
“ขอโทษนะ นั่นโทรศัพท์ของฉัน ไม่ใช่ของนาย” เพราะทนไม่ไหวที่เขาทำกับของใช้ส่วนตัวของฉันโดยไม่แม้แต่จะอนุญาติเจ้าของมันสักคำ ปกติแค่เฮียพระพรหมแตะโทรศัพท์ฉันแค่นิดเดียวนะ ฉันโวยบ้านแตกเลยนะ แล้วเขาเป็นใครกันถึงมาทำแบบนี้
“ของๆ เธอ มันก็เหมือนของๆ ฉันนั่นแหละ” ตรงไหนไม่ทราบที่บอกว่าเหมือน ไม่เข้าใจเฮียพระพรหมก็ไม่คิดที่จะห้ามอะไรเลย ปกติพี่เขาต้องมีโวยวาย ตะคอก ตะโกนใส่บ้างสิ แต่นี่อะไรนั่นขับรถไปกลั้นขำเอาไว้ด้วยอีกตังหาก
ก็ถ้าจะทำแบบนี้ก็นะ
“เฮีย... พริ้งอยากเจอนาวาแล้วอ่ะ” เมื่อเขาไม่ยอมให้ ฉันก็ไม่เอา พอดีบ้านมีตังค์ค่ะซื้อใหม่ได้แค่โทรศัพท์เครื่องเดียว ขนหน้าเข้งพ่อฉันไม่ร่วงหรอก
“ถามจริงนะไอ้นาวาอะไรเนี่ยมันเป็นใคร” โรมันทำหน้าตาอยากรู้อยากเห็นกว่าตอนอื่นๆ เป็นไหนๆ นี่เขาอยากรู้ขนาดนั้นเลยหรือไงกัน “เป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย”
“ชายสิ” ฉันตอบตามความจริง นาวาเป็นแมวเพศผู้ ก็ในเมื่อเขาเข้าใจว่านาวาเป็นคนไม่ใช่สัตว์เลี้ยงก็ตามสบายของเขาก็แล้วกัน ผู้ชายอะไรมโนเก่งมากๆเลย “ใช่มั้ยเฮีย น่ารักด้วยเนอะ”
“ใช่ น่ารักมากๆ เลยล่ะ” เฮียพระพรหมก็ช่วยเสริมทัพ
“หึ ชมกันเข้าไป ฉันน่ารักกว่ามันเยอะ”
ฉันว่าเข้าคิดไปไกลมากโขแล้วล่ะนะ ไม่ไหวจริงๆ เลย
อู่รถของเฮียพระพรหม
“หวัดดีฮะ อาหมวย” ลูกน้องคนสนิทของเฮียที่พ่วงด้วยตำแหน่งลูกพี่ลูกน้องของฉันเอ่ยทักทันทีที่เห็นฉัน หมอนี่ชื่อ ‘ภีม’ เด็กกว่าฉันแค่ไม่กี่เดือนเอง
ภีมกับเฮียพระพรหมหุ้นทุนกันสร้างอู่เอาไว้ ด้วยความที่เป็นคนรักรถและชอบมากๆ ก็เลยตกลงปลงใจกันสร้างที่นี่ขึ้นมา
“หวัดดี” ฉันทักทายกลับไป
“วันนี้หมวยมาทำไมไม่โทรมาบอกก่อนล่ะ”
“อ๋อ! คือ...”
“อาหมวยของมึงคงไม่มีเวลาโทรไปบอกหรอกไอ้ภีม” โรมันพูดตัดหน้าฉัน คนอะไรไม่มีมารยาทเอาเสียเลย
“ทำไมวะไอ้เฮียโรม”
“อาหมวยมึงก็ต้องดูแลผัวอย่างกูไง” นะ นี่เขากล้าพูดแบบนี้ได้ยังไง ใครเป็นผัวใคร ไม่เข้าใจจริงๆ ฉันล่ะงง
“เฮ้ย!!!”
“อย่าไปฟังเขามาก ไม่มีใครเป็นผัวใครทั้งนั้น อะไรที่ออกมาจากปากหมวยเป็นความจริงทั้งหมด” ทั้งหมดจริงๆ แล้วฉันก็ไม่อยากให้คนอื่นๆเข้าใจผิดด้วย เขาพูดอาจจะไม่ได้คิดอะไรมากมาย แต่คนที่ได้ยินน่ะสิ คิดไปไกลจนถึงไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้
ฉันหันไปทางที่โรมันยืนอยู่ เขามองฉันด้วยสายตาคาดโทษ
แต่คิดเหรอว่าคนอย่างพริ้งพราวจะกลัว ไม่มีทางสะหรอก
“ครับ ผมเชื่อหมวยนะ”
“อืมว่าแต่นาวาอยู่ไหน”
“นาวาใช่มันอยู่ไหนฉันล่ะอยากจะเป็นมันจริงๆ” โรมันก็ยังแสดงท่าทีอย่างนั้นอีก นี่เขาคงจะคิดจริงๆสินะ แกล้งสักหน่อย จะดีไหมเนี่ย
“อ๋อ อยู่ในห้องรับแขก”
หมับ
โรมันคว้าแขนของฉันก่อนที่จะเดินจ้ำๆ ไปที่ห้องรับแขกทันที พอเข้ามาฉันก็เห็นกับนาวาตัวตุ้ยๆ มันดูอ้วนกว่าเก่าหรือเปล่านะ น่ากอดจัง
“ไหน นาวาอะไรของเธอน่ะ” เขาจับให้ฉันหันหน้าเข้าหาเขาเพื่อที่จะได้คุยได้สะดวก “ไม่เห็นจะมี มีก็แต่แมว”
“นั่นแหละนาวา”
“...!”
“นายคิดว่ามันเป็นตัวอะไรล่ะ คนอื่นเขาก็รู้กันทั้งนั้นว่ามันเป็นแมว”
แล้วดูสีหน้าท่าทางของเขาตอนนี้สิ
เงิบหงายกันเลยทีเดียว
มุมคุยกันคึคึ
เครดิตภาพ : we heart it ,tumblr, Google
ไม่ได้ตรวจคำผิดนะคะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
>_<