คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : blueberry pancakes.
แพนเ้อีแล้วหรอเนี่ยผมพึมพำับัวเอในใ ผมื่น้วยอาารัวเียาารนอนไม่พอเมื่อืนผมทำโปรเ์ที่บริษัทนีสามเพราะ้อัประุมในวันนี้และแน่นอนมีุายนนี้นเียวที่อบินแ่บลูเบอร์รี่แพนเ้ทุเ้า ีนะที่ไม่แถมไอศรีม็อโแลมิ้นท์มา้วยในอนเ้า
"ื่นแล้วรึไนายี้เา"
"ถ้าไม่ื่นะเห็นผมลืมาหรอรับถามแปลๆ"
"วนไม่เปลี่ยนเลยนะ รีบไปอาบน้ำแ่ัวเี๋ยว็ไปไม่ทันหรอันทำแพนเ้เรียมไว้ให้แล้ว"
เราทั้สอนไม่เยุยเรื่อวามสัมพันธ์ไม่ว่าะเป็นเรื่อสถานะในอนนี้หรือแม้แ่อนนี้ถึเาบใรอีนผม็ไม่รู้หรอ เพราะเราไม่เยุยันแบบริๆัๆผมเพียแ่มานอน้าที่นี่บ้าบาวันเพราะเผลอหลับไปอนูหนัไม่็อยามีเพื่อนุยอน้อทำโปรเ์อนึ ฮันแน่อย่าิเรื่อมีอะไรันละรับ เราไม่เยมีอะไรันเพียแ่นอนเียเียวัน เื่อผมเถอะรับเรายัไม่ไ้ทำอะไรันแม้แู่บ
"ุทอมผมะไปไม่ทันแล้ว"
"ันใส่ล่อไปให้็แล้วัน"
ผมะว่าหลัาูหนัที่ห้อ้วยันบหรือไม่ผม็พาเาไปสัที่ที่โรแมนิแล้วถามถึวามสัมพันธ์อเราทั้สอน ะว่าเพื่อนมัน็ไม่เหมือนะทีเียวะว่าแฟน็ลัวว่าผมะเป็นฝ่ายที่มโนไปนเียว ผมนั่ิทบทวนเรื่อนี้แม้แ่ในเวลาประุมผมรู้สึเหม่อลอยนุเลา้อสะิผม แล้วว่าะประุมเสร็็บ่ายสอบ่ายสาม
"ุเลาผมถามอะไรหน่อยสิ ที่นี่มีที่เที่ยวสวยๆโรแมนิสัที่ไหมรับ"
"อ้าวุไม่รู้หรอหรอหรือั้ใวนันะุเฮมส์เวิร์ท ุอบไปนั่ที่สวนอไม้แถวบ้านุเป็นประำบาวันุไม่มาทำานเพราะนั่หลับในสวนอไม้ัน็ไม่รู้ว่าุเป็นอะไร เป็นเพราะุอบพาุเนไปเินเล่นที่นั่นเลยทำใหุ้นั่ที่นั่นนึถึแ่อี แ่บรรยาศอมันสวยามมานะันอบ"
"รับอบุ"
หลัาประุมเสร็ผมัสินใโทรนัทอมมานั่เล่นที่สวนอไม้แถวบ้านอผม ผมไม่สนใเรื่อวามทรำอะไรเี่ยวับผู้หิที่ื่อเนนั่นหรอเพราะผมไม่รู้ัเธอ เ้าริสอนา่าหาที่รู้ั แ่เธอทำีวิอเาเหลวแหลอีทั้ยัหลทาไปไลผมแ้นแทนริสทำไมวะเนี่ย แ่็นะริสอาะไปทำเธอเสียใ่อน็ไ้ใระไปรู้ แ่อนนี้ผมรู้แ่ว่าผม้อถามถึวามสัมพันธ์อเราทัู้่ให้รู้เรื่อ ผมนั่รอทอมในสวนอไม้มารึ่ั่วโมแล้วผมื่นเ้นน้อมานั่เรียมัว่อน
"มา่อนันอีนะเนี่ย"
"็ผมื่นเ้นนี่นาาา ่วยไม่ไ้"
"ทำไมหรอ"
"ะให้เ้าเรื่อเลยรึไ"
"็ไ้นะเฮมส์เวิร์ท"
นาผมมาเรียมัวนานนานี้ใผมสั่นรัวเป็นัหวะลอผมื่นเ้นนปาไม่สามารถยับไ้ ยิ่แววาแสนสวยนั่น้อมาที่ผมอย่าั้ใ ให้ายสิุทอมหยุมอผมแบบนั้นสัทีไม่อย่านั้นผมะแล้นอนายรนี้แหละ
"ะพูไหมเฮมส์เวิร์ท"
"ผมเอ่อผมมีเรื่ออยาะถาม ผมว่าเินมอไม้ไปพูไป้วย็ไม่เลวนะรับ"
อไม้ล้อมรอบเราทั้สอ ลิ่นอธรรมาิลิ่นออไม้ีมูผมอย่าัมันทำให้ผมสื่นและหายเร็ไปนิหน่อยอุหลาบพวนั้นแทบไม่มีรอย้ำเลยเรียไ้ว่าูแลอย่าีมาแน่ๆ อุหลาบสีแส้าทาเิน้านวาและทา้าน้ายเรียรายไป้วยอุหลาบสีมพูสใสเหมาะับุทอม ผมรวบรวมวามล้าทั้หมที่มีถามำถามที่ผมอยารู้มานานสอเือนว่านี้ออไป
"ุทอมว่าระหว่าเรามันืออะไรหรอรับเพื่อน นรู้ั หรือมาว่านั้นัน"
ทอมหยุเิน เพียแ่มอาผมนิ่ๆผมลัวำอบเหลือเินลัวว่าเราะิไม่เหมือนัน ลัวว่าเาะให้ผมอยู่เพียในเฟรน์โนอเาเท่านั้นผมเป็นนิมาในเรื่อวามสัมพันธ์เสมอโยเพาะับทอม
"นายิว่าันิยัไับนายละเฮมส์เวิร์ท ันะบออะไรนายให้นะเ้าเ๋อ ันไม่พาเพื่อนมานอน้าที่บ้านเือบทุวัน และันะไม่ปลอบเพื่อนนไหนแบบที่ันทำับนายอนนายฝันร้ายหรอนะนายนี่หน้าาูไม่โ่เลยนะเฮมส์เวิร์ท แ่นายโ่ว่าที่ันิไว้เยอะเลยเ้าั่"
"ผมไม่ไ้โ่สัหน่อยุทอมผมแ่้อารำอบ แล้วสรุประหว่าเราืออะไรหรอรับ"
ุทอมุมมับพร้อมับเผยรอยยิ้มเล็ๆให้ผม ็ผมไม่รู้ริๆนี่นาุทอมวระบอผมรๆแบบให้รำถามอผมว่าวามสัมพันธ์อเราืออะไรผมะไม่มานั่เาหรอนะว่าทีุ่พูออมามันแปลว่าอะไร
"ันอบนายโอเรึยั แล้วนายละ?"
"ผม ผมหรอ"
"อื้ม"
"ผม็อบุทอมรับ"
"ั้น็ี"
"ผมมีำถามสุท้าย ท้ายสุมาถามุทอม"
"ว่ายัไ"
"เป็นอผมนะรับ"
ไม่น่าเื่อว่าผมะพูำนี้ออไปบรรยาศมันพาไปนี่นา รอบ้า็มีแ่อุหลาบสีสวยบวับเสียนร้อ โรแมนิเป็นบ้าเลยไม่อบล็ใแ็เินไปหน่อยแล้วรับุทอม
"นายหมายถึเป็นแฟนหรอเฮมส์เวิร์ท"
"ใ่รับ"
"ยัไีน้าา" ท่าทาวนประสาทนี่มันลับน่ารัะมัเลย
"นะรับุทอมเป็นแฟนริสนะรับ"
"อืมมมมมม ล"
Yes!!!!!!!! ในที่สุเา็ลเป็นอผม ผมระโโลเ้นอย่าับเ็เ้าวบไปมานทอมหัวเราะออมาัลั่น ใ่สิผมมันัวให่เหมือนหมีทำอะไรเหมือนเ็็ะโนทอมหัวเราะเสมอ แ่ะบอให้นะรับรอยยิ้มนั้นน่ารัที่สุในโลเลยละผมอบทำให้ทอมยิ้มไ้ เพราะปิทอมเป็นนยิ้มยามาๆ และสิ่ที่สำัในอนนี้ือรอยยิ้มนั้นเป็นอผมนเียว ส่วนบลูเบอร์รี่แพนเ้นั่นผม็ะไ้ินแ่นเียว
ความคิดเห็น