ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

วังวนของอำนาจล้วนหอมหวานล่อลวงให้ผู้คนนั้นลุ่มหลง  บางคนโลภจนคิดกบฏทรยศแผ่นดินเกิด  บางคนตกเป็นเพียงหมากของความต้องผู้อื่น  แต่นั้นมิใช่นาง!!

สตรีที่เกิดมาเพรียบพร้อมแต่ยินดีกับการใช้ชีวิตเรียบง่ายสงบสุข ทว่านั่นเป็นเพียงความคิด  ตั้งแต่เกิดมาในตระกูลใหญ่ย่อมตกอยู่ในสถานะที่ยากจะแยกให้หลีกหนีจากวังวนโสมมที่นางแสนรังเกลียด!!

เมื่อยากจะหลีกเลี่ยงจากอำนาจนางจึงต้องยอมรับในฐานะที่โอรสวรรค์เป็นผู้มอบให้ “พระชายา” ในพระโอรสของพระองค์เพื่อถ่วงดุลอำนาจของฮ่องเต้ให้คงที่ แต่นางจะมิยอมเป็นหมากให้ผู้ใด

ทว่าหมากกระดานที่นางเป็นผู้เริ่มมันกำลังจะหวนคืนทำร้ายเจ้าของ!!

ในวันที่นางตกหลุมพรางของตนเองจนถอนตัวไม่ขึ้น  นางจึงได้รู้ว่าตนรัก “ว่าที่สวามี” เช่นเขา ซึ่งนั้นเป็นเรื่องที่น่ายินดีเพราะเขาเองก็มีใจให้นางมิน้อย  หากเหมือนเบื้องบนเล่นตลกกับชะตาชีวิตคน สวรรค์ต้องการพิสูจน์ความรักของนาง!!

ใจที่เคยเต้นยามอยู่ข้างกายเขาสงบนิ่ง วันวานที่แช่มชื่นล้วนลืมสิ้น แต่นั้นไม่เท่ากับเขาคิดว่านางกลายเป็นดอกซิ่งยื่นออกนอกกำแพง!! 

ไร้ซึ่งคำถาม ไร้สิ่งพิสุจน์ความบริสุทธิ แล้วนางจะทำสิ่งใดได้  ลิขิตสวรรค์บรรดาลมา ชะตาชี้ให้สู้ย่อมต้องเดินต่อไปกับร่างที่ไร้ความทรงจำของคนรัก

ทนให้มารดาเขาโขกสับ ภรรยารองและอนุของเขารังแกแต่นั้นมิได้คณามือนาง เตรียมพร้อมทุกอย่างก่อนแต่งเข้าตำหนักของเขาที่เต็มไปด้วยดอกไม้พิษมมีหรือจะพลาดท่าเสียทีให้สตรีเหล่านี้

แต่นางคิดผิด ใช่ที่นางมิได้พลาดพรั่งให้ดอกไม้พิษทั้งหลาย แต่กลับเจ็บเจียนตายด้วยน้ำมือของสวามี!!

จ้าวหลงหมิงเยี่ยนท่านรู้สึกเช่นใดยามลงมือทำร้ายลูกของเรา...ด้วยสองมือของท่าน

รักที่เคยให้ข้ายังเหลืออยู่ในใจท่านบ้างหรือไม่ หรือรั้งข้าไว้ไว้ข้างกายเพียงเพราะตำแหน่งพระชายาเท่านั้น

หากวันใดที่ข้าไม่อยู่ข้างกายแล้ว  จงเสวยสุขกับสิ่งที่ท่านกระทำกับข้าเอาไว้เถิด  อยู่มิสู้ตายเป็นเช่นไรถึงยามนั้นท่านจะรับรู้เอง

อย่าได้อาลัยอาวรข้าเลย  

เป็นท่านที่บีบบังคับให้ข้าไม่ต้องการอยู่ข้างกายท่าน

อย่าได้นึกถึงอดีตที่เคยทำดีกับข้า

เพราะตอนมีข้าอยู่ท่านมิเคยเลยสักครั้งที่จะนึกถึงมัน มิเคยถามไร้สิ้นความทรงจำ

อย่าได้โทษตนเองว่าเป็นผู้ผิด เพราะนั่นมันไม่เพียงพอ!!