ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Vocaloid] Karakuri 卍 Burst สงครามสีแดง

    ลำดับตอนที่ #3 : พี่ชาย

    • อัปเดตล่าสุด 3 มี.ค. 57


    [ตอนที่ 3]

    พี่ชาย


     
    'คุณแม่...'

    'ฮึ! สวัสดีเจ้าลุกชายอกตัญญูที่รัก'

    'แม่ทำแบบนี้ทำไมกันครับ? ปล่อยเธอไปเถอะ'

    'แกหุบปากไป!! ไอ้ลูกอกตัญญูอย่างแกมีสิทธิ์อะไรมาสั่งข้า'

    'แม่ครับ...ผมขอร้องล่ะ ปล่อยเธอไปเถอะ'

    'แม่ครับ!!'



    ''ท่านมิคุโอะเจ้าค่ะ ท่านมิคุโอะ''

    ''อ๊ะ? ลูกะ...''

    ''ถึงเวลากล่าวคำปฐมนิเทศแล้วนะเจ้าค่ะ''

    ''งั้นหรอ?''


    สายตานับร้อยจับจ้องมองมาที่ผมเป็นตาเดียว ผมก้าวขาเดินไปที่แท่นบรรยายไม้ที่ตั้งอยู่

     
    กลางเวทีพลางมองไปรอบๆ ผู้คนมากมาย อา...ในวันๆ หนึ่งนี่ผมไม่คิดจะทำอะไรนอกจากเก็บ

    ตัวอยู่ในห้องเลยสินะ อืม...


     
    'มิคุโอะคุง~'

    'พี่มิคุโอะ'

    'รักที่สุดเลย!!'



    ''อึ๊...อะแฮ่ม! ในวันนี้ก็ไม่มีอะไรมากหรอกนะ แค่ทักทายนิดหน่อยก็คงพอแล้วมั้ง''


    พึ่บ!!


    ''ฮึ! ผม 'พลเอกฮัทสึเนะ มิคุโอะ' ทายาทตระกลูฮัทสึเนะผู้สืบทอดองค์กรคาราคุริ ขอ

     
    รายงานตัวครับ (>wO)/''


    แปะๆๆๆ


    ''จากนี้ไปผมได้ก้าวขั้นขึ้นเป็นหัวหน้าคนใหม่หรือมาสเตอร์ ผมจะทำทุกอย่างเพื่อกำจัด

     
    เจ้าหุ่นปีศาจที่ออกอาละวาดฆ่าผู้คนบริสุทธิ์มากมายและผู้บ่งการเบื้องหลัง ผมสัญญา...ว่าต่อ

    จากนี้ไปจะไม่มีใครตายอีก คอยเป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ ^^''

     
    ''มั่นใจจังเลยนะ พี่ชาย''

    ''หืม? เลนคุงนี่น้า!''


    'คากามิเนะ เลน' น้องชายคนสนิทของผมที่ตอนเด็กมักจะมาเล่นกับผมเสมอ เขามีพี่สาว

     
    ฝาแฝดอยู่คนหนึ่ง...แต่ผมขอไม่พูดล่ะกันนะ แหะๆ เขาดูโตขึ้นเยอะเลย จากเด็กหนุ่มขี้กลัว

    กลายมาเป็นท่านพลเอกที่ฝีมือระดับปรมาจารย์เลยก็ว่าได้ แต่น้อยกว่าผมไปนิดหน่อยนะ ฮึๆ 


     
    ''ไม่ได้เจอกันนาน โตขึ้นเยอะเลยนะ''

    ''ครับ พี่ชายเองก็เหมือนกัน''

    ''เดี๋ยวสี๊
    ~ นายเรียกพี่แบบนี้ไม่ได้นะ ต้องเรียกว่า 'มาสเตอร์' ต่างหากล่ะ >.O''

    ''อย่าเรื่องมากไปหน่อยเลยน้า -__-*''

    ''นี่นายพูดแบบนี้กับหัวหน้าองค์กรงั้นเรอะ!? ไอ้เจ้าน้องชายบ้า''

    ''พี่... =_=;;''

    ''เฮ้ๆ อย่าทำหน้าเหนื่อยใจแบบนั้นสิฟระ ยิ้มแย้มหน่อยสิน้องร๊าก
    ~''

    ''-__-''

    ''ไอ้เลน! ยิ้มสิวะ''

    ''จะให้ยิ้มไปทำไม ในเมื่อไม่มีเรื่องอะไรให้สุขใจเลย''


    ไม่มีเรื่องอะไรให้สุขใจงั้นหรอ?

    ฮึ...


    ''ทำไมจะไม่มีล่ะ เลนคุง''

    ''นี่พี่...''

    ''คิกๆ''



    'มาเริ่มกันเลยดีกว่านะ'

    'แผนการครั้งสำคัญ'

    'มาปลดปล่อย
    'สีแดง' นตัวเธอกันเถอะ'




    ''ลูกะจังครับ ช่วยผมอะไรอย่างหนึ่งสิ''

    ''คะ? ว่ามาเลยเจ้าค่ะ''

    ''ฮึๆ ^^''

    ''พี่...ครับ''

    ''ก็บอกแล้วไง ว่าถ้าจะเล่นอะไรกันต้องให้พี่วางแผนเสมอ''

    ''โห...ไอ้...''

    ''^*^''

    ''เปล่าครับ...ไม่มีอะไรครับ (. .)''


     
    cinna mon
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×